บทที่ 3 ร้อนรุ่ม 18+

นับตั้งแต่เที่ยงจวบจนถึงห้าโมงเย็น ทิศเหนือใช้เวลาทั้งวันอยู่กับบีน่าตามคำสั่งของบิดา ก่อนทั้งคู่จะไปรับประทานอาหารเย็นด้วยกันที่ห้องสวีทของโรงแรม

“ทานเยอะ ๆ นะคะ บีสั่งแต่ของโปรดพี่เหนือทั้งนั้นเลย”

“ครับ” ตอบรับคู่หมั้นสาว ก่อนตักอาหารในจานใส่ปากและเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย

เสียงกริ่งหน้าประตูห้องดังขึ้นอย่างกะทันหัน บีน่าจึงอาสาลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูให้คนข้างนอก

“ผมนำไวน์ที่สั่งมาส่งครับ” พนักงานเสิร์ฟพูดขึ้นทันทีที่เผยให้เห็นร่างเพรียวของหญิงสาว

“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวที่เหลือบีจัดการต่อเอง”

“ครับ”

คล้อยหลังของพนักงานเสิร์ฟ หญิงสาวเปิดขวดไวน์และเทใส่แก้ว ก่อนหันไปมองทิศเหนือเมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ได้สนใจตัวเอง จึงไม่รอช้าหยิบบางอย่างในร่องอก นำไปเทใส่แก้วไวน์ก่อนคนให้ละลาย จากนั้นเก็บไว้ตามเดิมและเข็นรถอาหารไปหาชายหนุ่ม

“พี่เหนือคะ ดื่มไวน์สักหน่อยเถอะ” บีน่ายื่นแก้วไวน์ให้ชายหนุ่ม ทิศเหนือรับมาดื่มอย่างไม่ลังเลจนหมดแก้ว

“เอาอีกไหมคะ”

“อืม”

ได้ยินดังนั้น บีน่ารินไวน์ใส่แก้วของเขาแต่คราวนี้ไม่ได้ผสมอะไรเหมือนตอนแรก

“นี่ค่ะ”

“ขอบคุณครับ” ส่งยิ้มอ่อนแก่คู่หมั้นสาวพลางรับแก้วไวน์มาถือ จากนั้นปรายตามองวิวผ่านหน้าต่างกระจกราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ พี่เหนือ” ถามขึ้นหลังจากชายหนุ่มเอาแต่นั่งเงียบ

“เปล่าครับ

“พี่เหนือคะ”

“หื้ม” ชำเลืองมองคู่หมั้นสาวอย่างพิจารณาว่าเธอกำลังจะเปล่งประโยคใด

“คืนนี้เราอยู่ด้วยกันได้ไหม” บีน่าเอื้อมมือไปแตะหลังมือหนาพร้อมส่งสายตาเย้ายวน

“เรื่องพวกนั้นเอาไว้หลังแต่งงานดีกว่า”

“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่คะ อีกไม่นานเราก็จะแต่งงานกันแล้ว”

“พี่ยังไม่พร้อม”

“ทำไมคะ” เอ่ยถามด้วยความโมโห

“…” ทิศเหนือชำเลืองมองคู่หมั้นสาวตรงหน้าที่ไม่พึงพอใจกับถ้อยคำของเขา โดยไม่เปล่งประโยคใดออกมาให้เธอรับรู้

เธอจัดว่าเป็นผู้หญิงสวยมากคนหนึ่ง ไม่ว่าชายใดได้เห็นเป็นอันต้องเหลียวมองตามกัน แต่ไม่ใช่สำหรับเขา

“ตอบมาสิพี่เหนือ ทำไมถึงยังไม่พร้อมหรือบีไม่สวยตรงไหน”

“เปล่า” เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตนเองเป็นอะไรกันแน่ ทั้งที่มีผู้หญิงสวยตรงหน้าแต่กลับไม่รู้สึกอะไรเลย

บ่อยครั้งเขามักจะฝันถึงผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งในความฝันมองเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นไม่ชัดเจนและทุกครั้งที่ตื่นจากฝันมักจะรู้สึกโหวงเหวงและเจ็บปวดเสมอราวกับได้หลงลืมบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญไป

“พี่เหนือ”

“พี่นึกขึ้นได้ว่ามีงานต้องสะสาง ขอตัวก่อนละกัน” ทิศเหนือไม่รอให้บีน่าตอบโต้จึงลุกขึ้นพรวดทันที แล้วก้าวเท้าใหญ่ไปหยุดหน้าประตู ก่อนบีน่าวิ่งมาสวมกอดจากด้านหลัง

“อย่าไปเลยนะคะ”

“บีน่า พี่มีงานต้องทำ”

“ค่อยทำพรุ่งนี้ไม่ได้เหรอ” มือเรียวลูบคลำทั่วแผงอกกว้างราวกับต้องการให้ทิศเหนือมีอารมณ์ร่วมกับตนเอง

“ขอตัว” ประธานหนุ่มแกะมือของอีกคนออกห่างและเปิดประตูจากไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากขณะนี้รู้สึกร้อนรุ่มทั่วทั้งร่างกาย ขืนยังอยู่นานกว่านี้มีหวังควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

“พี่เหนือ กลับมาก่อน”

ชายหนุ่มไม่สนใจเสียงเรียกของคู่หมั้นสาว รีบก้าวเดินฉับ ๆ เข้าไปในลิฟต์และกดชั้นที่ต้องการเพื่อตรงไปยังห้องทำงาน

เมื่อมาถึงสถานที่มุ่งหมายถึงกับชะงักทีเดียว ที่เห็นขวัญอนงค์กำลังยุ่งวุ่นวายกับงาน

“คุณเหนือ”

“ยังไม่กลับอีกเหรอ”

“งานใกล้เสร็จแล้วค่ะ ก็เลยว่าจะทำต่ออีกหน่อย”

“กลับไปเถอะ ค่อยมาทำพรุ่งนี้” สิ้นคำพูด ประธานหนุ่มยกเท้าใหญ่ก้าวเดินเข้าไปในห้องทำงาน ทิ้งคนตัวเล็กมองตามหลังอย่างงุนงง

“เป็นอะไรหรือเปล่านะ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย”

ด้วยความเป็นห่วงทิศเหนือ หญิงสาวตัดสินใจเด้งตัวจากเก้าอี้และตรงไปห้องทำงานของประธานหนุ่ม เธอเอื้อมมือเคาะประตูสองสามที ก่อนจะมีเสียงของคนข้างในห้องตอบกลับมาและไม่รอช้าเข้าไปหาเขา

“คุณเหนือคะ”

“มีอะไร” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ไม่สบายเหรอคะ มีอะไรให้ขวัญช่วยหรือเปล่า” เธอมองไปยังคนตัวโตที่นั่งบริเวณโซฟารับรองแขก ใบหน้าหล่อเหลาเต็มด้วยคราบเม็ดเหงื่อ ท่าทางของเขาดูทรมานอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ต้องสนใจ กลับไปเถอะ”

“แต่สีหน้าของคุณเหนือไม่ค่อยดีเลย ขอขวัญดูหน่อยนะคะ” เธอยังคงดื้อรั้นจะดูแลเขาให้ได้

“อย่าเข้ามาใกล้นะคุณขวัญ หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ”

ถ้อยคำกับท่าทางของเขาทำเอาเธอเจ็บแปลบ ถึงกระนั้นไม่ละความพยายามจะเข้าใกล้เขาให้ได้

ขวัญอนงค์หย่อนก้นนั่งลงข้างคนตัวโต เอื้อมมือแตะบ่ากว้างอย่างคุ้นเคย

“คุณเหนือ ว้าย…” จู่ ๆ ชายหนุ่มหันมาประชันหน้าและกดเธอลงบนโซฟา

“คุณเหนือ เป็นอะไร…อุ๊บ” เสียงหวานกลืนหายลงในลำคอเมื่อถูกจู่โจมด้วยริมฝีปากหยักได้รูป

อารมณ์ของเขาขณะนี้พลุ่งพล่านยิ่งนักกอปรกับกายแกร่งร้อนรุ่มแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ความปรารถนาทางเพศเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ จนยากจะยับยั้ง

ริมฝีปากหยักได้รูปบดขยี้ปากนุ่มอย่างหลงใหล ก่อนภาพในหัวของทิศเหนือจะผุดขึ้นด้วยความรู้สึกคุ้นเคยราวกับว่าเขาเคยทำแบบนี้กับใครสักคนมาก่อน

“อื้อ” เสียงร้องครางต่ำในลำคอของหญิงสาว ส่งผลให้ชายหนุ่มได้สติ เขารีบเด้งตัวออกห่างจากขวัญอนงค์อย่างไว

“ผมขอโทษ คุณกลับไปเถอะ”

“คุณเหนือ”

“กลับไปสิ!!” ตะโกนเสียงดังสนั่นใส่คนตัวเล็ก

“ไม่ค่ะ” เธอรู้สึกถึงความผิดปกติจากเขา ทำให้อดเป็นห่วงไม่ได้ ท่าทางของเขาตอนนี้ราวกับกำลังอดทนต่อบางสิ่งบางอย่าง จึงไม่สามารถละทิ้งให้เขาอยู่ตามลำพัง

“คุณขวัญ” หันขวับมองข้างกาย

“…” ขวัญอนงค์คว้าต้นคอแกร่งมาประกบปากจูบกับตัวเอง ริมฝีปากอมชมพูดูดดื่มกับกลีบปากหนา ก่อนเขาจะตอบรับและส่งลิ้นเร่าร้อนเข้าไปในโพรงปากสาว ในขณะเดียวกันฝ่ามือใหญ่บีบขยำทรวงอกอวบอั๋น

“อื้อ” ทั้งคู่ส่งเสียงร้องครางต่ำอย่างสุขใจ

สติของทิศเหนือเริ่มเลือนรางทุกที ทำให้ยากจะควบคุมบวกกับความต้องการที่มีต่อขวัญอนงค์รุนแรงมากขึ้น จนเขาเองอดแปลกใจไม่ได้ทำไมถึงต้องการเธอมากขนาดนี้ แล้วไหนจะกลิ่นกายเฉพาะจากตัวเธอคุ้นเคยราวกับเคยสัมผัสมาก่อน

เขาถอนจูบออกจากกลีบปากนุ่ม เลื่อนหน้าคมคายซุกกับซอกคอหอมกรุ่น จากนั้นนำปลายลิ้นสากเลียรอบ ๆ จนเปียกชื้น และไม่วายงับติ่งหูหนึ่งที

“อ๊ะ” คนตัวเล็กสะดุ้งโหยงกับการกระทำของคนตัวโต ก่อนจะรู้สึกตัวอีกทีเมื่อถูกยกลอยในท่าเจ้าสาว

เขาพาเธอไปยังห้องหนึ่งเชื่อมติดกับห้องทำงาน ซึ่งเป็นห้องที่ทิศเหนือเอาไว้พักผ่อนเวลาเหนื่อยล้าจากงาน

ประธานหนุ่มวางเธอลงบนเตียงขนาดคิงไซซ์อย่างทะนุถนอม จากนั้นคร่อมร่างเล็กอย่างรวดเร็วพร้อมตรึงแขนเรียว

“ถ้าจะหนีก็ไปตั้งแต่ตอนนี้ เพราะหลังจากนี้ผมคงหยุดไม่ได้”

“อย่าหยุดนะคะ ขอร้อง” เธอเองต้องการเขาเช่นกัน แม้ตอนแรกอยากช่วยให้เขาคลายจากความอึดอัดกับอาการที่เป็น ทว่าความจริงเธอคิดถึงเขาและโหยหาอ้อมกอดของชายคนรัก

นัยน์ตาคมกริบชำเลืองมองกลีบปากอวบอิ่มแสนเย้ายวนซึ่งกำลังเรียกร้องให้เขาลิ้มลอง ประธานหนุ่มไม่ชักช้าประกบปากจูบคนตัวเล็กอีกครั้ง ไม่ว่าจะสัมผัสกี่ครั้งกลับไม่รู้สึกอิ่มหนำสักทียังคงต้องการเรื่อย ๆ อย่างไม่จบสิ้น

“อื้อ” ดวงตากลมโตหลับพริ้ม ขวัญอนงค์ปลดปล่อยเรือนร่างให้ผ่อนคลายกับการกระทำของเขา

‘ขวัญรักพี่โซ่’

สี่ปีที่ผ่านมาไม่มีวันไหนจะไม่คิดถึงเขา ถึงแม้อีกคนจะลืมกันแล้ว แต่เธอไม่คิดจะเปลี่ยนใจจากเขาเด็ดขาดยังคงรอคอยเสมอ

ทิศเหนือจัดการถอดอาภรณ์ออกจากตัวเขาและเธอหมดสิ้น จนอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่

“อื้อ อ๊ะ คุณเหนือขา…” ลิ้นร้อนอุ่นแตะลงบนยอดถันสีหวานและดูดกินอย่างมูมมาม ขวัญอนงค์ถึงกับสะท้านไปทั้งกายพร้อมจิกเล็บลงบนท่อนแขนแกร่งเพื่อข่มความเสียวซ่าน