บท
ตั้งค่า

3 พ่อปลื้มแต่แม่ไม่ปลื้ม

ฉันมองชายรูปร่างกำยำเดินออกมาจากห้องน้ำ มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างเอาไว้หลวมๆ ร่างกายบึกบึนสมส่วนผิวสวยชวนมอง บ่งบอกว่าเขาดูแลร่างกายตัวเองเป็นอย่างดี

อกใหญ่น้ำเม็ดใสเกาะพราว มือหนายื่นมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดผมตัวเองอย่างลวกๆ เขาหล่อมาก ยิ่งมองยิ่งหลง

คนอะไรไม่รู้หล่อเป็นบ้า เสียทีที่ปากหมาไปหน่อย ฉันมองทุกอิริยาบถของเขา มองเพลินอย่างลืมตัว

"จ้องขนาดไม่มาสิงฉันเลยล่ะ" เขาเสียงห้วนตามแบบฉบับของเขา

"ถ้าป่านสิงได้ ป่านสิงไปแล้วค่ะ ถ้าป่านกลืนได้ ป่านก็อยากจะกลืนพี่ทั้งตัว"

"เธอนี่โคตรปากดีเลย นี่คือเหตุผลข้อที่หนึ่งที่ฉันไม่ชอบเธอ ข้อที่สองคือเธอชอบระริกระรี้"

"เหรอคะ?" ฉันเอียงหน้าเล็กน้อยแล้วหัวเราะคิกคักชอบใจ เขาคงเห็นฉันกับกลุ่มเพื่อนฉันกับพี่ปอที่มาอวยพร เขาหน้าตึงมากฉันจำได้ดี

"หัวเราะอะไร?" เขาขมวดคิ้วส่วนฉันชี้ไปที่กางเกงในสีแดงของเขา ใบหน้าเขาแดงก่ำรีบหยิบกางเกงในตัวใหม่สีดำออกมา

"สีแดงซะด้วย!"

"เธอนี่มัน ..." เขาชี้หน้าแล้วเอามือลงอย่างหงุดหงิด ใบหน้าเขาบ่งบอกว่าโกรธฉันมาก คงจะโกรธด้วยอายด้วย ถึงกับทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว

"แปลกอะไรคะ กางเกงในสีแดงเซ็กซี่ขยี้ใจดี ไว้วันหลังเราไปเที่ยวทะเล พี่ดีแล่นก็เอากางเกงในสีแดงของพี่ใส่ไปเล่นน้ำทะเลด้วยนะ ส่วนป่านก็จะเอาบิกินี่สีแดงของป่านใส่ลงทะเลด้วยเลย เราจะได้ใส่สีเหมือนๆกัน ดูเซ็กซี่ดีเข้ากันดี๊ดีค่ะ" จีบปากจีบคอพูดยิ่งทำให้คนตัวโตไม่พอใจมากกว่าเดิม เรื่องขยี้ฉันถนัด

แต่ท่าทางปั้นปึงไม่พอใจของเขามันกลับเรียกรอยยิ้มของฉัน จนลืมเรื่องพี่สาวไปชั่วขณะ

"ฉันล่ะเกลียดเธอจริงๆ"

"ระวังนะคะเกลียดอะไรมักจะได้รักได้ชอบสิ่งนั้น"

"ถ้าให้รักให้ชอบเธอ ฉันกัดลิ้นตายดีกว่า"

"ตายห่าแบบนี้ต้องจองศาลาซื้อโลงรอไหมคะ?"

"ยัยบ้านิ่" ว่าจบเขาก็รีบสวมเสื้อเดินออกไปจากห้อง ฉันรีบเดินไปเปิดประตูแล้วชะโงกหัวออกไป คืนเข้าหอใครเขาให้ออกไปข้างนอกกันเล่า

"ออกมาทำไม" เสียงพ่อชนะพลพูดขึ้น

"ผมอึดอัดนิ่ครับ อีกอย่างผมจะไปช่วยทุกคนตามหาปอแก้ว"

"คนตามหาปอแก้วเยอะแล้ว แกกลับเข้าไปในห้องเถอะ ถ้าเจอปอแก้วเดี๋ยวพ่อจะโทรบอก"

"แต่พ่อครับ"

"พ่อบอกให้กลับไป วันนี้วันเข้าหอห้ามออกมา"

"พ่อครับ"

"พูดให้รู้เรื่องนะดีแล่น กลับไปได้แล้ว"

"ก็ได้ครับ" เขาตอบเสียงอ้อมแอ้มแล้วเดินคอตกกลับมา เขาคงรักพี่ปอมากคงเสียใจมากที่เรื่องนี้มันเกิด ฉันรีบหมุดหัวเข้ามา พี่ดีแล่นเปิดประตูแล้วล้มตัวนอนบนเตียง

"เดี๋ยวป่านห่มผ้าให้ค่ะ" ฉันว่าแล้วดึงผ้าห่มหมายจะห่มให้เขา

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน"

"แค่ห่มผ้าให้สามี ป่านผิดอะไรคะ?"

"ก็บอกอยู่ว่าฉันไม่ใช่"

"แต่ในทะเบียนสมรส พี่ดีแล่นคือสามีของป่านไม่ใช่ของพี่ปอ"

"เฮ้อ!" เขาถอนหายแล้วนอนหันหลังให้อย่างระอา แต่ฉันก็ห่มผ้าให้เขาจนสำเร็จ เขานิ่งเงียบสักพักก็ได้ยินเสียงกรนเบาๆ เขาหลับไปแล้วคงเหนื่อยถึงได้หลับเร็ว

ฉันนอนลงข้างเขาแล้วดึงผ้าห่มมาห่ม วันนี้ไม่มีใครต้องนอนพื้น เขาไม่นอนฉันก็ไม่นอนเช่นกัน

เช้าวันต่อมา ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ฉันก็นอนอยู่ในอ้อมกอดพี่ดีแล่นแล้ว ฉันจ้องเขานัยน์ตากลมโตมองชายที่กำลังหลับตาพริ้ม หัวใจเจ้ากรรมสั่นไหว มือเลื่อนขึ้นไปหมายจะจับหน้าเขาแต่ทว่า

เขาเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วผลักร่างฉันแรงๆจนกลิ้งเกือบตกเตียง ส่วนเขาตกเตียงนอนกลิ้งอยู่ที่พื้น ฉันกลั้นขำเอาไว้จนท้องแข็ง พยายามไม่ขำออกมา เพราะกลัวพี่ดีแล่นอายและไม่พอใจ

"ห้ามขำ!" เขาลุกขึ้นชี้หน้าฉัน

"ไม่ขำค่ะ"

"ฉันเห็นว่าเธอกำลังจะหัวเราะฉัน"

"เปล่าสักหน่อย" ฉันพยายามกลั้นขำหน้าดำหน้าแดง แล้วรีบลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ

อาบน้ำเสร็จแต่งตัวเสร็จฉันก็ลงมาข้างล่าง บ้านไร่ที่ฉันมาอาศัยมีแม่บ้านช่วยงานบ้าน แต่สายๆโน่นแหละเขาถึงจะมากัน ฉันเดินเข้าครัวแม่ดารากำลังง่วนอยู่กับการหั่นผัก

"หนูช่วยทำอาหารค่ะแม่ดารา"

"เธอทำเป็นด้วยเหรอ" ท่านพูดเสียงราบเรียบ

"ปอทำได้ค่ะ วันนี้แม่ดาราจะทำอะไรทานคะ?"

"คุณชนะพลบ่นอยากกินเเกงเผ็ดหมูป่า ฉันซื้อของไว้หลายวันแล้ว แต่หนูปอแก้วไม่อยู่ฉันเลยต้องทำเอง ปอแก้วทำอร่อยรสมือดี คนบ้านนี้ชอบฝีมือปอแก้วทุกคน"

"ค่ะ"

"แกงยากๆแบบนี้เธอไม่ต้องมายุ่งหรอก เดี๋ยวฉันทำเอง เห็นแม่เธอบอกอะไรว่า เธอก็ไม่เก่งเท่าปอแก้วสักอย่าง ไม่ได้เรื่องได้ราว อยู่ก็คงเกะกะเปล่าๆ"

"ป่านจะพยายามทำให้ได้ค่ะ"

"ถ้าปอแก้วกลับเร็วๆ ฉันจะดีใจมาก ฉันอยากได้ปอแก้วเป็นลูกสะใภ้ ไม่ใช่ผู้หญิงที่ทำอะไรไม่ได้เรื่องแบบเธอ" ใจเสียเหมือนกันนะที่ได้ยินคำพูดแบบนี้ แต่จะให้เถียงฉันไม่เถียงหรอกค่ะ

ปกติฉันกับแม่ดาราไม่ค่อยได้คุยกันหรอก ส่วนมากพี่ปอจะเป็นคนที่สนิทกับครอบครัวพี่ดีแล่น แม่ดารารักและเอ็นดูพี่ปอมาก ซึ่งต่างจากฉัน ท่านดูไม่ชอบฉัน

"ปิ่นโตอาหารเสร็จยังยัยป่าน" เสียงตะโกนดังลั่นในขณะที่ฉันตักอาหารใส่ปิ่นโต

"ใกล้แล้วค่ะพี่ปอ"

"เร็วหน่อย วันนี้เราจะไปบ้านพี่ดีแล่น" เสียงพี่สาวเร่งเร้าอยู่ข้างนอก

"ค่ะพี่"

"เร็วๆ"

"เสร็จแล้วค่ะ"

"เดี๋ยวฉันเอาไปให้แม่ดาราเอง เธอไม่ต้องยุ่ง แล้วก็เงียบปากเอาไว้"

"ค่ะ" ว่าจบฉันก็ยื่นปิ่นโตให้พี่ปอ ฉันจำได้ว่าวันนั้นครอบครัวพี่ดีแล่นชอบแกงเผ็ดหมูป่าของฉันมาก ทุกคนต่างชมไม่หยุดที่ได้ลิ้มลองอาหารที่ฉันตั้งใจทำ

"แกงเผ็ดหมูป่านี่เด็ดจริงๆ พ่อชอบมาก" พ่อชนะพลเอ่ยชมไม่หยุดปาก

"ฝีมือปอเองค่ะ เพิ่งหัดทำครั้งแรก"

"หนูปอแก้วนี้ก่งจริงๆ ครั้งแรกยังอร่อยขนาดนี้ พ่อชักติดใจรสมือแล้วล่ะสิ" พี่สาวฉันยิ้มร่ากับคำชมนั้น ส่วนฉันนั่งเงียบมองไม่เอ่ยคำพูดใดออกมา

ภาพในอดีตลอยวนมาอีกครั้ง ฉันเดินไปที่เคาเตอร์เริ่มลงมือหั่นผักเตรียมเครื่องแกงอย่างชำนาน

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel