บทย่อ
“ฉันคิดว่าจะจบความสัมพันธ์เฮงซวยนี้แล้ว” คำพูดที่หลุดออกจากปากบางไม่ได้ทำให้คนที่กำลังยุ่งอยู่กับเอกสารบนโต๊ะทำงานอีกมุมห้องรู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนอะไร ชายหนุ่มเพียงแค่ขยับแว่นสายตาที่สวมใส่เล็กน้อยและปรายตามองไปยังคนพูดก่อนจะกลับมาสนใจเอกสารในมือต่อ “ฉันจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก” หญิงสาวตวัดท่อนขาเรียวยาวลงจากเตียงนอนหลังใหญ่ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นและสวมใส่ชุดคลุมอาบน้ำสีดำที่พาดไว้ปลายเตียงนอนและเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานที่ชายหนุ่มนั่งอยู่ “ฉันพูดกับคุณไม่ได้ยินหรือไง?” น้ำเสียงที่เข้มขึ้นทำให้ ชนา เงยหน้าจากกองเอกสารและทิ้งแผ่นหลังพิงเก้าอี้ทำงานเพื่อมองหญิงสาวให้เต็มตา “อย่ามาประชดประชันผมเอมม่า” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา เธอโน้มตัวไปข้างหน้าหยิบเอกสารตรงหน้าเขามาปึกหนึ่ง ก่อนจะเขวี้ยงมันออกไปจนกระดาษพวกนั้นปลิวกระจายเกลื่อนพื้นห้อง “แล้วคุณจะทำไม?” หญิงสาวถามเขาเสียงแข็งดวงตาวาววับเอาเรื่อง ชายหนุ่มถอนหายใจและเบนสายตามองไปอีกด้านหนึ่งแทนด้วยความเหนื่อยหน่าย “ฉันจะไม่มาที่นี่แล้ว! และคุณอย่ามายุ่งกับฉันอีก!” ชายหนุ่มหัวเราะและหมุนปากกาหมึกซึมในมือเล่น ดวงตาคมกริบกวาดตามองไปทั่วเรือนร่างที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีดำที่เป็นของเขา “ไม่แน่ใจว่าคำพูดนี้มันครั้งที่เท่าไหร่แล้วพอดีผมความจำไม่ดีเสียด้วยสิ ห้า หก หรือเจ็ดครั้งนะ” หญิงสาวกัดริมฝีปากและกำมือตัวเองแน่น “ตลอดสองปีที่ผ่านมาคุณอาจจะพูดเป็นร้อยครั้งแล้วมั้งเอมม่า” “ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ฉันเหนื่อยแล้ว...และฉันพูดจริง” ชายหนุ่มตบมือเสียงดังเหมือนว่ากำลังชมเชยกับการตัดสินใจของเธอ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นและเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ใกล้ ๆ หญิงสาว เขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงและโน้มใบหน้าลงมาใกล้ “อ๋อ...จะเอาจริงแล้วสินะ แล้วแบบนี้ผัวอย่างผมต้องทำยังไงดี?” ฝ่ามือหนาตวัดโอบเอวบางและดึงเข้าหาตัว เพียงแค่เขาออกแรงนิดหนึ่งร่างกายเธอก็โดนยกขึ้นไว้วางบนโต๊ะทำงานแล้ว “ถอยไป!” ร่างหนาที่เข้าปกคลุมในพริบตาเดียวริมฝีปากอุ่นร้อนที่ซุกไซ้คลอเคลียลำคอเธอ เอมม่ากระบอกตาร้อนผ่าว “ผมต้องคุกเข่าอ้อนวอนคุณไหม เอมม่า...อย่าทิ้งผมไปเลยนะแบบนั้นหรือเปล่า?” ใบหน้าหล่อคมคายยกยิ้มมุมปากนิดหนึ่ง ดวงตาคมกริบที่มองมาเหมือนมีกองไฟลุกโชนอยู่ในนั้น รอยยิ้มของเขามันเป็นยิ้มที่ทำให้หัวใจของเธอกลัดหนอง “ฉันจะเลิกกับคุณ...” น้ำเสียงสั่นเครือของเธอยิ่งทำให้คนฟังย่ามใจ เขากระชับอ้อมกอดลูบไล้ฝ่ามือไปถ้วนทั่วร่างกายก่อนจะกระชากชุดคลุมอาบน้ำออกจากเรือนกายเย้ายวนตรงหน้า “อยากเลิกเหรอ...คุณนี่ก็ตลกดีนะ” ปลายนิ้วโป้งที่จรดลงบนกลีบปากบาง ริมฝีปากหนาป้อนจูบดูดดื่มก่อนที่เรียวลิ้นอุ่นร้อนจะสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากเสาะหาความอ่อนนุ่ม หยาดน้ำตาที่ไหลรินออกหางตาหญิงสาว ชายหนุ่มจูบซับราวกับทะนุถนอม “ฉันจะเลิกกับคุณ” หญิงสาวย้ำคำพูดนั้นทั้งที่หยาดน้ำตายังคงไหลริน เธอมองหน้าเขาเพื่อยืนยันในสิ่งที่ตนเองพูด ชายหนุ่มหัวเราะและกดริมฝีปากจูบลงบนกลีบปากสั่นระริกนั้นอีกครั้ง เขาโน้มหน้าลงมากระซิบแผ่วเบา...ถ้อยคำเหล่านั้นมันเหมือนปลายมีดแหลมที่ตัดเข้าขั้วหัวใจเธอ “แล้วทุกวันนี้เราคบกันอยู่หรือไง?”
บทนำ
“ฉันคิดว่าจะจบความสัมพันธ์เฮงซวยนี้แล้ว”
คำพูดที่หลุดออกจากปากบางไม่ได้ทำให้คนที่กำลังยุ่งอยู่กับเอกสารบนโต๊ะทำงานอีกมุมห้องรู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนอะไร ชายหนุ่มเพียงแค่ขยับแว่นสายตาที่สวมใส่เล็กน้อยและปรายตามองไปยังคนพูดก่อนจะกลับมาสนใจเอกสารในมือต่อ
“ฉันจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก”
หญิงสาวตวัดท่อนขาเรียวยาวลงจากเตียงนอนหลังใหญ่ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นและสวมใส่ชุดคลุมอาบน้ำสีดำที่พาดไว้ปลายเตียงนอนและเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานที่ชายหนุ่มนั่งอยู่
“ฉันพูดกับคุณไม่ได้ยินหรือไง?”
น้ำเสียงที่เข้มขึ้นทำให้ ชนา เงยหน้าจากกองเอกสารและทิ้งแผ่นหลังพิงเก้าอี้ทำงานเพื่อมองหญิงสาวให้เต็มตา
“อย่ามาประชดประชันผมเอมม่า”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา เธอโน้มตัวไปข้างหน้าหยิบเอกสารตรงหน้าเขามาปึกหนึ่ง ก่อนจะเขวี้ยงมันออกไปจนกระดาษพวกนั้นปลิวกระจายเกลื่อนพื้นห้อง
“แล้วคุณจะทำไม?” หญิงสาวถามเขาเสียงแข็งดวงตาวาววับเอาเรื่อง ชายหนุ่มถอนหายใจและเบนสายตามองไปอีกด้านหนึ่งแทนด้วยความเหนื่อยหน่าย
“ฉันจะไม่มาที่นี่แล้ว! และคุณอย่ามายุ่งกับฉันอีก!”
ชายหนุ่มหัวเราะและหมุนปากกาหมึกซึมในมือเล่น ดวงตาคมกริบกวาดตามองไปทั่วเรือนร่างที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำสีดำที่เป็นของเขา
“ไม่แน่ใจว่าคำพูดนี้มันครั้งที่เท่าไหร่แล้วพอดีผมความจำไม่ดีเสียด้วยสิ ห้า หก หรือเจ็ดครั้งนะ” หญิงสาวกัดริมฝีปากและกำมือตัวเองแน่น
“ตลอดสองปีที่ผ่านมาคุณอาจจะพูดเป็นร้อยครั้งแล้วมั้งเอมม่า”
“ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ฉันเหนื่อยแล้ว...และฉันพูดจริง”
ชายหนุ่มตบมือเสียงดังเหมือนว่ากำลังชมเชยกับการตัดสินใจของเธอ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นและเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ใกล้ ๆ หญิงสาว เขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงและโน้มใบหน้าลงมาใกล้
“อ๋อ...จะเอาจริงแล้วสินะ แล้วแบบนี้ผัวอย่างผมต้องทำยังไงดี?” ฝ่ามือหนาตวัดโอบเอวบางและดึงเข้าหาตัว เพียงแค่เขาออกแรงนิดหนึ่งร่างกายเธอก็โดนยกขึ้นไว้วางบนโต๊ะทำงานแล้ว
“ถอยไป!” ร่างหนาที่เข้าปกคลุมในพริบตาเดียวริมฝีปากอุ่นร้อนที่ซุกไซ้คลอเคลียลำคอเธอ เอมม่ากระบอกตาร้อนผ่าว
“ผมต้องคุกเข่าอ้อนวอนคุณไหม เอมม่า...อย่าทิ้งผมไปเลยนะแบบนั้นหรือเปล่า?” ใบหน้าหล่อคมคายยกยิ้มมุมปากนิดหนึ่ง ดวงตาคมกริบที่มองมาเหมือนมีกองไฟลุกโชนอยู่ในนั้น รอยยิ้มของเขามันเป็นยิ้มที่ทำให้หัวใจของเธอกลัดหนอง
“ฉันจะเลิกกับคุณ...” น้ำเสียงสั่นเครือของเธอยิ่งทำให้คนฟังย่ามใจ เขากระชับอ้อมกอดลูบไล้ฝ่ามือไปถ้วนทั่วร่างกายก่อนจะกระชากชุดคลุมอาบน้ำออกจากเรือนกายเย้ายวนตรงหน้า
“อยากเลิกเหรอ...คุณนี่ก็ตลกดีนะ” ปลายนิ้วโป้งที่จรดลงบนกลีบปากบาง ริมฝีปากหนาป้อนจูบดูดดื่มก่อนที่เรียวลิ้นอุ่นร้อนจะสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากเสาะหาความอ่อนนุ่ม หยาดน้ำตาที่ไหลรินออกหางตาหญิงสาว ชายหนุ่มจูบซับราวกับทะนุถนอม
“ฉันจะเลิกกับคุณ” หญิงสาวย้ำคำพูดนั้นทั้งที่หยาดน้ำตายังคงไหลริน เธอมองหน้าเขาเพื่อยืนยันในสิ่งที่ตนเองพูด
ชายหนุ่มหัวเราะและกดริมฝีปากจูบลงบนกลีบปากสั่นระริกนั้นอีกครั้ง เขาโน้มหน้าลงมากระซิบแผ่วเบา...ถ้อยคำเหล่านั้นมันเหมือนปลายมีดแหลมที่ตัดเข้าขั้วหัวใจเธอ
“แล้วทุกวันนี้เราคบกันอยู่หรือไง?”