EP 07 หน้าที่ในทุกวัน Nc20+

แบงค์ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจึงรีบเดินเข้ามา เพราะรู้ดีว่าในบ้านต้องเกิดเรื่องแน่ ๆ ดูจากการที่บลูเบลล์กลับมาแล้วเดาไม่ยากเลย ปกติเวทมนต์ไม่ใช่คนแบบนี้ ตั้งแต่อุบัติเหตุครั้งนั้นมันเปลี่ยนเด็กคนนี้ไปมาก จนแบงค์เห็นมันชัดเจนขึ้นเมื่อบลูเบลล์ย้ายเข้ามา

“มีอะไรกันครับคุณเวทมนต์”

“ไม่มี ลุงแบงค์ไปเถอะ”

“ไม่ได้ครับ คุณเปลวสั่งไว้ชัดเจนห้ามคุณเวทมนต์รังแกหนูบลูเบลล์นะครับ” แบงค์ต้องอ้างเปลวเพื่อหวังว่าเวทมนต์จะสงบลง แต่เขาคิดผิด เพราะนอกจากจะไม่สงบแล้ว ยังดูเหมือนมันจะแย่ลงกว่าเดิมอีกด้วย

“ทำไมกันนะ ใคร ๆ ก็รักเธอนัก ปกป้องเธอนัก ทั้งที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ พ่อแม่ผมไม่แปลกใจเลย แต่ลุงแบงค์ปกป้องเธอนี่มันยังไงครับ หรือว่าเธออ่อยลุง” เวทมนต์ที่ไม่ยอมเสียหน้าเริ่มดูถูกดูแคลนผู้หลักผู้ใหญ่จนลืมไปว่ามันไม่สมควร

“คุณเวทมนต์ครับ ลุงไม่ใช่คนแบบนั้น และหนูบลูเบลล์ก็เหมือนกัน คุณควรคิดได้นะครับ เพราะหากเธอเป็นแบบนั้นคุณเปลวคงไม่ให้คุณหมั้นกับหนูบลูเบลล์” น้ำเสียงที่แบงค์เอ่ยค่อนข้างที่จะติดตำหนิ

“หึ!”

“ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง” บลูเบลล์รู้สึกไม่ดีที่ทำให้แบงค์ต้องเดือดร้อน อีกทั้งยังถูกว่าไปกับเธอ

“ไม่ต้องแสดงละครเป็นคนดีหรอก ไม่ต้องมาทำเป็นนางเอก”

“คุณเวทมนต์” แบงค์เรียกเวทมนต์เสียงแข็ง

“ทำไม ลุงจะมีปัญหากับผมเหรอครับ หรือจะฟ้องพ่อ ก็เอาสิ” เวทมนต์กำลังพาล แบงค์ทำได้แค่ถอนหายใจและเลือกเดินออกไปเพราะมันไม่ใช่เรื่องของเขา เขาไม่สามรถเข้าไปยุ่งได้ หากเขาทำมากกว่านี้ เดาได้ง่ายเลยว่าคนที่จะรับกรรมคือบลูเบลล์เอง

“ส่วนเธอ พาฉันขึ้นห้อง”

“ค่ะ” บลูเบลล์เข้าไปประคองเวทมนต์เดินกลับขึ้นด้านบน ตามที่เขาต้องการ

“ถอดเสื้อผ้าตัวเองออก ของฉันด้วย วันนี้ฉันจะให้เธอทำมากกว่าทุกวัน”

“มะ.. หมายความว่ายังไงคะคุณเวทมนต์” บลูเบลล์เริ่มหวาดกลัว เธอคิดว่าสิ่งที่เวทมนต์จะทำต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ ๆ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร

“ฉันสั่ง ไม่ใช่ให้เธอมาถาม” สุดท้ายเธอก็ต้องยอมทำตามที่เขาต้องการ โชคดีของเธอที่เขามองไม่เห็น ไม่งั้นเธอต้องอายมากแน่ที่ต้องแก้ผ้าต่อหน้าเขาบ่อย ๆ

“ขึ้นมานั่งคร่อมตักของฉัน” บลูเบลล์เม้มปากแน่นด้วยความหวาดหวั่น

“หนูไม่เคยทำแบบนี้”

“ก็กำลังจะทำนี่ไง ขึ้นมา อย่าให้ฉันต้องพูดอีกครั้ง” เวทมนต์นั่งพิงหัวเตียง และเหยียดขาออก แก่นกายของเขากำลังตั้งชูชัน

“ขะ.. ขอโทษนะคะ” เธอค่อย ๆ ขึ้นไปนั่งคร่อมตักอย่างไม่เต็มใจ

“อ้าขาออก”

“คุณวะ.. เวทมนต์ หนูกลัวแล้ว” เธอหวังว่าเขาจะหยุดและไม่ทำในสิ่งที่กำลังคิดอยู่

“กูบอกให้มึงอ้าขาไง!” นอกจากเขาจะไม่เปลี่ยนแล้ว เขายังไม่ใจดีอีกด้วย การที่เขาตวาดแบบนั้นทำให้น้ำตาของเธอล่วงหล่น

“จับมันเข้าไป”

“คุณ”

“ถ้าฉันคลำกระแทกเข้าไปเอง เธอเจ็บหนักแน่บลูเบลล์” เวทมนต์ขบกรามแน่นเพราะเริ่มอดทนไม่ไหวกับไอ้นิสัยที่จะมาขอร้องให้เขาเห็นใจ

“ฮึก” ร่างบางพยายามจะจับแก่นกายเข้าร่องรักของตัวเองที่ไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน

“เอามันเข้าไปสักที” ความกำหนัดเริ่มเล่นงานเวทมนต์ เขาลุ้นจนตัวโก่งที่จะได้เข้าไปด้านในของเธอ

“มะ.. มันไม่เข้าค่ะ อึก” เธอพยายามแล้ว แต่แค่ปลายหัวเห็ดดันเข้าไปเล็กน้อย ความเจ็บปวดกลับแล่นเข้ามาเหมือนตัวเธอจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ

“ยกเอวเธอขึ้น ฉันจัดการเอง” บลูเบลล์ทำตามอย่างว่าง่าย เวทมนต์รูดแก่นกายขึ้นลงสองสามทีและเริ่มดันส่วนหัวมันเข้าไป ความรู้สึกแบบนั้นที่เขาไม่เคยได้รับจากใคร ทำเอาเขาพอใจไม่น้อยเลย

“เจ็บ ฮึก หนูเจ็บ”

“อดทนหน่อย มันไม่ตายหรอก ก็แค่โดนเอา” เวทมนต์พูดเสียงดุ ๆ แต่เขาไม่ได้มีท่าทีไม่พอใจดั่งตอนแรก เหมือนแค่พูดเพราะความรำคาญ

“อ่าส์” มันเข้าไปได้ครึ่งทาง ชายหนุ่มจึงหยุดก่อนเพื่อให้เธอได้ปรับตัว แม้ว่าอยากจะกระแทกแรง ๆ เข้าไปทีเดียวให้เธอเจ็บอย่างทรมานก็เถอะ แต่หากทำแบบนั้นเลือดคงเปื้อนที่นอนของเขาแน่ ๆ และเขาไม่ต้องการให้ความสกปรกแบบนั้นมาแปดเปื้อน

“พะ.. พอแล้วได้มั้ย ฮึก หนูไม่ไหว”

“ฉันไม่พอ”

พรวด! เพราะเธอร้องขอแบบนั้นชายหนุ่มจึงเลิกสนใจอย่างอื่น หากมันเปื้อนเธอต้องเป็นคนรับผิดชอบ ท่อนเอ็นของเวทมนต์หายเข้าไปในตัวของบลูเบลล์จนสุดลำ เล็บสั้นของร่างบางจิกลงที่แผ่นหลังอย่างแรงโดยที่เธอไม่ได้ตั้งใจ และชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าด้วย พอรู้สึกตัวเธอรีบคลายมันออก

“แน่นชิบ!” ดูเหมือนจะมีคนพอใจในเซ็กส์ครั้งนี้ ความจริงแค่ปากของเธอก็บำเรอให้เขาได้ดีมากพอแล้ว พอเป็นรูสวาทของเธอมันยิ่งดีเข้าไปใหญ่ เส้นเลือดที่ปูดตามลำคอเพราะชายหนุ่มเกร็งมันดึงดูดให้คนตัวเล็กลูบไล้

“ติดใจหรือไง?”

“ปะ.. เปล่านะคะ”

“ดี เพราะเธอก็แค่ของเล่นของฉัน เมียฉันกลับมาเมื่อไหร่ฉันไม่มีวันเอาเธอแน่” เอวสอบเริ่มขยับเล็กน้อยเพื่อจัดท่าให้เข้าที่ สองมือของเวทมนต์บีบไปที่เอวบางของบลูเบลล์และจับโยกตามใจตัวเอง

“อ๊ะอื้อออ บะ.. เบาหน่อย อึก หนูเจ็บ”

“หุบปาก!” เขาไม่ได้ทำแรงมากเท่าไหร่ แต่เพราะครั้งแรกจึงทำให้เธอเจ็บมากกว่าปกติ และแน่นอนว่าเวทมนต์ไม่สนใจ เขาไม่ได้เจ็บ ทำไมเขาจะต้องแคร์

“อ่าส์ เสียวหัวชิบหาย อย่าตอด!” ร่างแกร่งสั่งเสียงดุ เพราะไม่อยากที่จะเสร็จเร็วมากขนาดนั้น

“นะ.. หนูทำไม่ได้ อึก คุณเวทมนต์ หนูจะฉี่”

“ฉี่มา ปล่อยออกมา” ยิ่งเธอใกล้เสร็จ น้ำด้านในตัวของเธอมันยิ่งดันท่อนเอ็นของเขา มันเสียวกว่าตอนที่เขามีเซ็กส์กับคนรักเก่าอีก แต่เวทมนต์ไม่อยากยอมรับว่ามันคือสิ่งที่เขาชอบ และดูเหมือนจากนี้เขาจะต้องการเธอมากกว่าเดิม

“ไม่ได้นะคะ หยุดที มันจะเลอะที่นอนของคุณ”

“ฉันบอกให้เธอปล่อย” เมื่อเธอดื้อด้าน ชายหนุ่มจำต้องใช้วิธีของตัวเอง

“อั้นให้ไหวแล้วกัน เก่งนัก!”

ตับ! ตับ! ตับ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น นอกจากเขาจะตอกเอวของเธอลงมาอย่างแรงแล้ว ชายหนุ่มยังบดขยี้ที่จุดนั้นอีกต่างหาก ต่อให้เก่งแค่ไหนพยายามแค่ไหน สุดท้ายบลูเบลล์ก็ต้านทานความเสียวที่เขามอบให้ไม่ได้อยู่ดี ไม่นานน้ำรักของเธอก็ไหลมาตามร่องขา

“ฮือ ฉี่แล้ว หนูฉี่แล้ว” เธอร้องไห้ด้วยความอับอาย เพราะเธอไม่ได้เสร็จแค่อย่างเดียว แต่ยังฉี่ออกมาจริงอย่างที่พูดอีกด้วย

“หึ! เธอนี่มันอ่อนชะมัด” ปากร้ายแบบนั้นใครจะรู้ว่าเขาภูมิใจในตัวเองแค่ไหน ขนาดเขามองไม่เห็นยังสามารถทำให้เธอเสร็จจนสุดได้ขนาดนี้เลย

“ฉันยังไม่เสร็จ ทนต่อไป” เอวบางยังคงถูกขยับขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง เวทมนต์ไม่หยุดแม้ว่าร่างกายของเขากำลังเปื้อนน้ำรักและน้ำอย่างอื่นของเธอ

“ซี๊ด! เธอจะเสร็จอีกแล้วหรือไง ทำไมตอดอีกแล้ว” เขารู้สึกได้ถึงร่องรักที่บีบตัว

“ค่ะ หนูอื้อ” บลูเบลล์ซุกหน้าลงที่ไหล่ของเวทมนต์เพราะเขาไม่รอให้เธอพูดต่อก็เด้งเอวสวนขึ้นมา แถมยังขยี้ซ้ำอีกครั้ง เธอเอวลอยทุกครั้งเวลาที่เขาส่ายเอวไปมาเบา ๆ

“อื้ม อีกนิด ฉะ.. ฉัน อึก ใกล้เสร็จแล้ว อ่าแตกแล้ว” ครั้งนี้เขาและเธอเสร็จจนสุดพร้อมกัน ตอนนี้ที่นอนเลอะไปด้วยน้ำรักของเขาและเธอเต็มไปหมด น้ำเธอที่ว่าเยอะ สู้น้ำรักของเวทมนต์ไม่ได้เลย มันทะลักออกมาเหมือนก๊อกแตก

“พาฉันไปล้างตัว เสร็จแล้วมาทำความสะอาดด้วย อย่าให้สกปรกเหมือนเธอ”

“ค่ะ” บลูเบลล์ค่อย ๆ ขยับตัวลงจากตักของเขา แม้ว่ากลางกายจะเจ็บมากแค่ไหน ก็ไม่อาจจะขอให้เขาเห็นใจได้

“อีกอย่าง หายาคุมมากิน ฉันไม่ใช่พระเอกในนิยายที่เมื่อเธอท้องแล้วจะตามง้อ”

“ค่ะ หนูจะรีบกินยา”

“ให้ดีก็ไปฝั่งยาซะ เพราะเธอยังคงเป็นที่ระบายกามอารมณ์ของฉันอีกยาว หน้าที่ของเธอในทุกวันคือทำให้ฉันได้ปลดปล่อย”