EP 04 ไม่ใช่ความหลงไหล nc18+

เวทมนต์ได้แต่ทำใจว่าสุดท้ายแล้วเขาไม่สามารถเลี่ยงอะไรได้สักอย่าง คำสั่งของเปลวชัดเจนว่าเขาไม่ยินยอมให้บลูเบลล์แยกห้อง แถมยังสั่งแม่บ้านไว้อีกด้วย

“คืนนี้เธอต้องนอนที่พื้น”

“ได้ค่ะ” ไอ้การที่เธอยอมตกลงง่าย ๆ แบบนี้มันก็ดีอยู่ แต่มันทำให้เวทมนต์หงุดหงิดที่เขาไม่สามารถทำอะไรเธอได้สักอย่าง มิหนำซ้ำเธอยังดูไม่ทุกข์ไม่ร้อนอีกด้วย

“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว”

“อะไรเหรอคะ?” บลูเบลล์เงยหน้ามองเวทมนต์โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ เพราะเขามองไม่เห็น

“เธอมานอนบนเตียง คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอ” บลูเบลล์ใจเต้นจนแทบจะหลุดออกมา ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยนอนร่วมเตียงกับผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย แม้กระทั่งตอนอยู่บ้านเด็กกำพร้า เพราะที่นั่นแยกห้องนอนชายหญิงอย่างชัดเจน

“มะ.. มันไม่น่าจะดี หนูกลัวจะนอนดิ้นโดนคุณ”

“ฉันสั่ง เธอต้องทำตามไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้น ไม่งั้นก็ไปนอนหน้าห้อง” บลูเบลล์เม้มปากแน่น เธอจำต้องยอมด้วยความไม่เต็มใจ

“คุณจะอาบน้ำเลยมั้ยคะ หนูจะไปเตรียมน้ำให้”

“ฉันจะอาบเลย ส่วนเธอต้องอาบให้ฉัน”

“มะ.. ไม่ได้นะคะ”

“อย่ามาทำใสซื่อ ผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอผ่านมากี่คนแล้ว เห็นของฉันอีกคนมันไม่แปดเปื้อนไปมากกว่านี้หรอก คนที่ควรหวงตัวควรเป็นฉันไม่ใช่เธอ” ดูเหมือนคำพูดนี้มันจะแรงไปสักหน่อย เพราะตั้งแต่เวทมนต์พูดจบ บลูเบลล์เงียบไปเลย เธอนิ่งไปได้ไม่นานก็ลุกเดินเข้าห้องน้ำไปเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย

“น้ำพร้อมแล้วค่ะ”

“หึ! อยากเห็นของฉันจนอดใจไม่ไหวเลยหรือไง?” แทนที่ชายหนุ่มจะรู้ตัวว่าตัวเองไม่สมควรแต่กลายเป็นกระแซะเธอเพิ่ม

“มาอาบน้ำเถอะค่ะ พรุ่งนี้หนูต้องไปเรียนแต่เช้า”

“ฉันไม่อนุญาตให้เธอไป”

“ไม่ได้นะคะ หนูใกล้จะจบแล้ว” เธอบอกเหตุผลเพื่อหวังว่าเขาจะเข้าใจ แต่ไม่เลย เขาเห็นมันเป็นโอกาสทำร้ายเธอ

“นั่นเป็นปัญหาของเธอ ไม่ใช่ของฉัน มีหน้าที่มาดูแลฉัน อย่ามัวแต่ไปทำเรื่องไร้สาระ” บลูเบลล์น้ำตาคลอ แม้ว่าเธอจะเคลียร์ทุกอย่างจบแล้ว แต่การเข้าเรียนก็เป็นคะแนนสำคัญเหมือนกัน

“แต่มะ.. มันคืออนาคตของหนู”

“แล้วอนาคตของฉันล่ะ เธอรู้มั้ยว่าการที่เธอตกลงหมั้นกับฉันมันทำร้ายฉันขนาดไหน ฉันมีคนที่ฉันรัก มีคนที่ฉันรอ เธอเข้ามาทำไม!”

“นะ.. หนูฮึก ไม่รู้” เธอบอกไปตามความจริง แต่สำหรับเวทมนต์มันก็แค่เรื่องที่เธอกุขึ้นมา

“เธอจะบอกไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายที่เธอตกลงจะหมั้นด้วยเลยงั้นเหรอ หรือเห็นแค่ฉันรวยก็พอ รู้ว่าถ้าได้หมั้นจะเป็นหน้าเป็นตาของตัวเอง แค่นั้นใช่มั้ยถึงตกลงหมั้นง่าย ๆ”

“นะ.. หนูไม่รู้จริง ๆ”

“หึ! ฉันบอกเธอแล้วว่าถ้าไม่ไสหัวออกไปตั้งแต่ตอนนั้นฉันจะทำให้เธอตกนรก เมื่อเธอดื้อด้านก็ทนให้ไหวแล้วกัน” ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปโดยเดินชนไหล่ของเธอ ร่างที่เล็กกว่าเซจนเกือบล้ม โชคดีที่เธอเอาแขนยันตัวเองไว้ทัน ไม่งั้นหัวของเธออาจจะกระแทกเข้าที่ขอบเตียง

“ตามมาอาบน้ำให้ฉัน เลิกสำออย!” บลูเบลล์ปาดน้ำตาออกจากใบหน้าลวก ๆ จากนั้นเดินตามเวทมนต์เข้าไป เธอทำในสิ่งที่ควรจะทำคือการถอดเสื้อของเขาออก

“ฉันต้องการให้เธอใช้ปากของเธอบำเรอให้ฉัน”

“มะ.. หมายความว่ายังไงคะ?”

“อยากให้ฉันพูดหยาบ ๆ ใช่มั้ย ชอบแบบแรง ๆ ใช่มั้ย งั้นก็มาอมของฉัน ในเมื่ออยากเป็นเมียฉันนัก ก็ให้ฉันทดลองปากเธอตั้งแต่วันนี้เลย” เวทมนต์พยายามดันตัวเธอให้นั่งลงที่พื้น แขนขวากดหัวของเธอไว้แน่น แขนซ้ายพยายามจะปลดกระดุมกางเกงของตัวเองออก

“หนูไม่อยากทำ ไม่เอานะคะ”

“หุบปาก!” แก่นกายไซส์ใหญ่เกินมาตรฐานรูดไปตามปากของ บลูเบลล์ เวทมนต์พยายามใช้สัญชาตญาณของตัวเองที่เคยชินทำมัน แต่เธอไม่ยอมอ้าปาก

“เอามันเข้าปากซะ อย่าให้ฉันต้องบีบคอให้เธอทำ”

“ฮึก หนูทำไม่ได้ หนูทำไม่เป็นคุณเวทมนต์” เธอพยายามแล้วที่จะบอกเขา แต่ความโกรธมันบังตา เวทมนต์ไม่รับฟังอะไรทั้งสิ้น เขาต้องการให้เธอทำ และเธอต้องทำ

“อ้าปาก ฉันจะกระแทกเข้าไปเอง” เธอรู้ดีว่าหากครั้งนี้ไม่ยอมจะต้องเจ็บตัว สุดท้ายท่อนเอ็นของเขาก็ได้เข้าไปในปากเล็กของเธอ

“ฮึก” ความยาวของมันทิ่มไปที่คอของเธอจนแทบอ้วก แต่เธอต้องฝืนทน

“อ่าส์ เสียวชิบ” เวทมนต์เกร็งไปทุกสัดส่วน ความคับแน่นของปากทำเอาเขาแทบเสร็จเดี๋ยวนั้น การไม่ได้ปลดปล่อยนาน ๆ ยิ่งทำให้เขาหลั่งเร็วมากกว่าเดิม เอวสอบกระแทกเข้าออกโดยไม่สนว่าคนถูกกระทำจะเจ็บแค่ไหน

“อื้ม เลียหน่อยบลูเบลล์” อารมณ์ที่สุขสมทำให้เขาเผลอครางชื่อเธอเสียงหวาน แถมยังร้องขออีกต่างหาก บลูเบลล์ทำตามที่เขาสั่งเพื่อปรนเปรอความสุขในแบบที่เขาต้องการ และพยายามจะเข้าใจว่าเขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการ

“แบบนั้นแหละ อื้มซี๊ด” ร่างหนาครางสูดปาก เพียงแค่อึดใจเดียวน้ำสีขาวขุ่นก็ทะลักออกมา

“ถ้าเมื่อไหร่ที่ฉันต้องการ เธอจะต้องทำมัน ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เข้าใจมั้ย”

“ค่ะ” บลูเบลล์กลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้เพื่อไม่ทำให้เขาต้องอารมณ์เสีย

“ดี เชื่อฟังฉัน เธอจะได้ไปเรียน ถ้าดื้อกับฉัน จำเอาไว้ว่าใครก็ช่วยเธอไม่ได้ แม้กระทั่งพ่อของฉันเอง” เธอไม่โต้ตอบแต่ค่อย ๆ เปิดน้ำล้างตัวของเวทมนต์ที่เลอะน้ำกาม เขาจะได้ลงไปแช่อ่างอย่างสบายตัว

“ไปถอดเสื้อผ้าตัวเองออก ฉันต้องการคนถูหลัง”

“ค่ะ” วันนี้เธอเหนื่อยแล้วที่จะต่อต้านเขา การกระทำที่แสนป่าเถื่อนที่เขาเพิ่งทำ มันทำร้ายเธอโดยที่เขาไม่สนใจเลยด้วยซ้ำว่าหลังเสร็จกิจของตัวเองเธอจะรู้สึกยังไง

“ทำไม ไม่พอใจฉันหรือไง?” เวทมนต์ได้ฟังน้ำเสียงแบบนั้นทำให้เขาไม่ชอบใจนัก

“หนูไม่สิทธิ์นั้นหรอกค่ะ คุณเวทมนต์ล้างตัวนะคะ จะได้แช่ตัวสบาย ๆ”

“รู้ตัวก็ดี เธอไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น จำใส่หัวไว้ว่าฉันทำมันเพื่อระบายความใคร่ มันไม่ใช่ความหลงใหลบ้าบออะไรอย่าเพ้อฝัน” เขาพูดจบก็เดินลงอ่างไปเลย บลูเบลล์ร้องไห้ได้เงียบที่สุด

เขาเก่ง เก่งที่ทำให้เธอร้องไห้ได้ตั้งแต่วันแรกที่มาอยู่ที่นี่ ยังไม่ครบ 24 ชั่วโมงเขายังทำกับเธอได้ขนาดนี้เลย หลังจากนี้เธอคงต้องตกนรกแบบที่เขาขู่ไว้ และสิ่งเดียวที่เธอทำได้คือก้มหน้ารับกรรมต่อไป