บทที่ 12 พาไปส่งถึงห้อง

“นี่น้องสาวของนายเหรอ” เขาถามทั้งที่มีดาราสาวเดินควงมาด้วย

“ใช่ แล้วเจอกันที่คอนโดฯ” ชนกันต์ตอบสั้น ๆ ก่อนที่เทวทิณณ์จะเลื่อนสายตาสำรวจรูปร่างผิวพรรณของพิมพ์มาดาอย่างพอใจ ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินขึ้นรถที่จอดอยู่ใกล้กัน

พิมพ์มาดายืนนิ่ง ทอดสายตามองรถคันหรูของเทวทิณณ์ที่แล่นออกไป ก่อนจะหันกลับมายังชนกันต์ด้วยความแปลกใจ

“พี่กันต์ รู้จักแฟนของพี่ปุยนุ่นด้วยเหรอคะ”

“เทวทิณณ์น่ะเหรอ” ชนกันต์ขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถาม ก่อนที่หญิงสาวจะพยักหน้าตอบรับ

“ใช่ พี่กับทิณณ์เป็นเพื่อนสนิทกัน แต่พิมพ์เข้าใจอะไรผิดไปอย่างหนึ่งนะ ทิณณ์กับปุยนุ่นไม่ใช่แฟนกัน” เขาพูดจบจึงเปิดประตูแล้วขึ้นรถไป ปล่อยให้สายตาหวานเลื่อนมองรถของเทวทิณณ์แล่นลับไปจนสุดสายตา

“พิมพ์ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าพี่กันต์ กับพี่เทวทิณณ์เป็นเพื่อนกัน” ระหว่างเดินทางไปคอนโดฯ อยู่ ๆ พิมพ์มาดาก็เอ่ยขึ้นด้วยความแปลกใจ

“ทำไมล่ะ แอบชอบเขาเหมือนที่สาว ๆ ในมหาลัยชอบน่ะเหรอ” คำพูดของชนกันต์ทำให้พิมพ์มาดารีบปฏิเสธในทันที

“เปล่าค่ะ พี่กันต์อย่าเพิ่งเข้าใจผิด พิมพ์ไม่ได้สนใจอะไรในตัวพี่ทิณณ์ แต่พิมพ์ชอบพี่ปุยนุ่นต่างหาก ติดตามผลงานพี่เขามานานแล้ว” หญิงสาวมีความสุขได้เพียงเสี้ยวนาที หัวใจของเธอก็หล่นวูบลงมา เมื่อสังเกตเส้นทางที่ชนกันต์พาเธอไปหาเพื่อนของเขา

“กลัวเหรอ” อยู่ ๆ ชนกันต์ก็เอ่ยขึ้น ก่อนที่พิมพ์มาดาจะพยักหน้ายอมรับแต่โดยดี

“กลัวค่ะ แต่เพื่อพ่อกับแม่ พิมพ์ไม่มีทางเลือกอะไรอีกแล้วค่ะ และพิมพ์จะพยายามให้เขาโอนเงินมาโดยเร็วที่สุด”

“เก่งมากที่คิดได้แบบนี้ พี่จะช่วยปิดบังความลับนี้ไว้กับตัวเอง รับรองว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด” ชนกันต์พูดปลอบ ก่อนที่หญิงสาวจะเลื่อนสายตามองเขาด้วยความเดียงสา

“พิมพ์ขอบคุณพี่กันต์มากนะคะ นอกจากคุณพ่อกับคุณแม่แล้ว พิมพ์คงไว้ใจใครไม่ได้อีก นอกจากพี่กันต์” ชายหนุ่มปล่อยยิ้มแล้วยกมือลูบศีรษะพิมพ์มาดาอย่างอ่อนโยน

หญิงสาวเงยหน้ามองคอนโดฯ หรูใจกลางเมืองด้วยความแปลกตา เธอไม่รู้เลยว่าชนกันต์จะพาเธอมาพบใคร สองเท้าเล็กของพิมพ์มาดาเดินตามชนกันต์มาเรื่อย ๆ พร้อมกับหันมองรอบ ๆ ด้วยความแปลกตา นับจากเด็กจนโต พิมพ์มาดาอยู่ในความดูแลของครอบครัว ไม่เคยได้เผชิญกับโลกภายนอกมากนัก การที่ตัดสินใจหาเงินด้วยวิธีนี้ ทำให้เธอค่อนข้างหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย ก่อนที่ชนกันต์จะพาเธอเดินมาหยุดอยู่หน้าห้อง แล้วกดกริ่งเรียกไม่นานนักเจ้าของคอนโดฯ ก็เปิดประตูออกมา

เพียงแค่ได้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มเท่านั้น พิมพ์มาดาถึงกับเบิกตากว้างพลางยกมือขึ้นปิดปากในทันทีด้วยความตกใจ

“เข้ามาก่อนสิ” เทวทิณณ์ส่งยิ้มให้กับหญิงสาว แล้วเชิญให้ทั้งสองเข้าไปด้านใน พร้อมกับหัวใจของพิมพ์มาดายิ่งหวาดกลัวมากกว่าเดิมนับพันเท่า สองเท้าเล็กเดินตามหลังชนกันต์เข้ามาพลางเลื่อนสายตามองเข้าไปภายในห้องนั้นด้วยความแปลกใจ ทั่วทุกมุมมีขวดแอลกอฮอล์ และพนังถูกผนึกด้วยแผ่นเก็บเสียง

“นี่คือพิมพ์มาดา น้องของสาวของฉัน” เทวทิณณ์พยักหน้า แล้วหันไปยังหญิงสาวที่ยืนนิ่งด้วยความประหม่า

“เธอแน่ใจแล้วเหรอ ว่าจะนอนกับฉัน” เขาพูดออกมาตามตรง จนเธอต้องเลื่อนสายตาไปยังพี่ชาย ที่ยืนอยู่ข้างกาย พร้อมกับเขาพยักหน้าให้เธอตอบรับเทวทิณณ์

“ค่ะ” คำตอบสั้น ๆ ทำให้เทวทิณณ์ปล่อยยิ้มออกมาอย่างพอใจ ความจริงแล้ว รูปร่างผิวพรรณของพิมพ์มาดา ค่อนข้างถูกใจเขาอยู่ไม่น้อย ก่อนชายหนุ่มจะเดินไปรินแอลกอฮอล์แล้วยื่นให้กับชนกันต์

“ดื่มก่อนสิ”

“ไม่ล่ะ ฉันกลับก่อนดีกว่า” เป็นครั้งแรกที่ชนกันต์ปฏิเสธเพื่อนรัก เขาตั้งใจปล่อยให้พิมพ์มาดาปรับตัวอยู่กับเทวทิณณ์ ก่อนที่หญิงสาวจะรั้งกายของพี่ชายเธอไว้ด้วยความหวาดกลัว

“พี่กันต์จะกลับแล้วเหรอคะ” เขาเห็นสายตาหวาดหวั่นนั้นก่อนจะยกมือลูบศีรษะเธอ แล้วส่งยิ้มอ่อนโยนให้

“พี่ต้องรีบกลับแล้ว พิมพ์ก็อย่าลืมหน้าที่ตัวเอง” คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ในส่วนลึก พลางค่อย ๆ ปล่อยแขนชนกันต์ช้า ๆ แล้วทอดสายตามองแผ่นหลังของเขาที่เดินหายลับไป

“ไปอาบน้ำสิ” เสียงของเทวทิณณ์เอ่ยขึ้นทำให้พิมพ์มาดาสะดุ้งตัวโหยง พร้อมกับค่อย ๆ หันกลับมายังชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวสะอาดไปทั้งตัว

“หรือจะดื่มก่อนดี” ชายหนุ่มยื่นแก้วแอลกอฮอล์ให้ ก่อนที่พิมพ์มาดาจะส่ายศีรษะไปมา

“พิมพ์ดื่มไม่เป็นค่ะ” คำตอบของเธอทำให้ชายหนุ่มขมวดคิ้ว

“โตขนาดนี้แล้ว ยังดื่มไม่เป็นอีกเหรอ”

“พิมพ์ไม่เคยดื่มค่ะ”

“งั้นก็ลองสิ” หญิงสาวก้มมองแก้วที่เขาส่งให้ ก่อนจะตัดสินใจเบี่ยงตัวเดินออก ทว่าร่างเล็กกลับถูกชายหนุ่มดึงเข้าหาตัวในทันที ดวงตากลมแป๋วของเธอเบิกกว้าง พลางสบตาชายหนุ่มที่ใบหน้าแนบชิด

“หน้าซีดเชียว แน่ใจเหรอว่าเต็มใจ” พิมพ์มาดากลืนน้ำลายพร้อมกับกลอกตา

“เต็มใจค่ะ แต่ว่าพิมพ์ขอไปอาบน้ำก่อนได้ไหมคะ” เขาปล่อยยิ้มแล้วพยักหน้า ก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยร่างเธอเป็นอิสระ หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แล้วเบี่ยงตัวเข้าห้องน้ำไป ระหว่างที่สายน้ำกระทบกับกายของเธอนั้น พิมพ์มาดาค่อย ๆ หลับตาลงแล้วปล่อยน้ำตาให้ไหลรินออกมาพร้อมกับสายน้ำ แม้เธอจะเป็นเด็กสมัยใหม่ แต่การจะนอนกับใครสักคนที่ไม่รู้จัก ก็ดูกล้ำกลืนฝืนทนไม่น้อย ก่อนเสียงเคาะประตูห้องน้ำจะดังขึ้น