๑๔

พระพายขยับตัวเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้รู้สึกตัว เธอยังคงนอนหลับใหลด้วยความเพลียเขาอมยิ้มเมื่อมองแก้มนวลกลิ่นหอมของพระพายสร้างความสดชื่นให้แก่เขาเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าเด็กน้อยที่เห็นในวันนั้นจะกลายมาเป็นดวงใจทั้งดวงของเขาในตอนนี้ เขาจะดูแลเธออย่างดีไม่ให้ต้องมาตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน พรุ่งนี้คงต้องพาพระพายไปขึ้นเรือเฟอร์รี่ด้วยเสียแล้วไม่สามารถปล่อยไว้ได้ยิ่งรู้ว่าราพณ์อยู่ใกล้ตัวเขาจะต้องระวังมากขึ้นกว่าเดิม

เช้าวันต่อมา

โต๊ะอาหารถูกจับจองที่ประจำหากแต่ที่ขัดใจเป็นพิเศษคือแขกไม่ได้รับเชิญต่างหาก คุณหญิงเพลินจิตนั่งข้างสิงห์หากแต่ที่เขาไม่ชอบใจคือภามที่นั่งยิ้มหน้าระรื่นข้างพระพายต่างหาก

“อาหารถูกปากไหมจ๊ะพระพาย” คุณหญิงเอ่ยถามพลางยิ้มให้สาวน้อยที่ท่านรู้สึกถูกชะตาด้วยแต่แรก หมายมั่นนักหนาว่าอยากได้เป็นลูกสะใภ้ยิ่งภามเองก็ดูเหมือนจะชอบพอน้องเธอก็สนับสนุนลูกชายทันที

“อร่อยมากค่ะคุณหญิง” สิงห์หั่นแฮมในจานตัวเองแรงขึ้นพร้อมทั้งมองภามที่เอาแต่นั่งยิ้มราวกับคนบ้าแล้วก็รู้สึกขัดใจ มันหน่อมแน้มเกินไปที่จะมาเป็นน้องเขยของเขา อีกอย่างเขาจะไม่ให้พระพายแต่งงานเด็ดขาดถ้าคนคนนั้นไม่ดีพอ หรือไม่ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่เขา

“คุณหญิงอะไรกัน เรียกแม่สิ” คุณมังกรมองลูกชายแล้วอมยิ้ม ไม่คิดว่าการที่ภามมาวันนี้จะทำให้เร่งปฏิกิริยาของเจ้าลูกชายเขามากขนาดนี้

“เอ่อ ค่ะคุณแม่” พระพายเริ่มอึดอัดกับสถานการณ์ตรงหน้า สบตาสิงห์เขาก็เมินหน้าหนีไปจนเธอรู้สึกน้อยใจเขาเหลือเกิน

“วันนี้พระพายว่างไหม” หลังจากเงียบมานานภามก็เอ่ยถามขึ้นเสียงนุ่ม

“คือวันนี้พระพาย”

“ไม่ว่าง” ในขณะที่หญิงสาวจะตอบสิงห์ก็เอ่ยขัดขึ้นมาจนทุกคนหันมามองเขาเป็นตาเดียว หนุ่มร่างสูงใช้ผ้าเช็ดปากอย่างไม่รีบร้อนก่อนจะตอบ

“พระพายต้องไปดูงานกับพี่” คนที่ไม่รู้เรื่องมาก่อนอย่างพระพายได้แต่งงเป็นไก่ตาแตก มองเขาแต่อีกฝ่ายก็หันไปสบตากับภามราวจะส่งกระแสบางอย่างให้กัน กระแสที่มันทำเอาเธอเริ่มรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แทนภามเสียแล้วสิ

“ไปคนเดียวก็ได้ ปกติก็ไปคนเดียวไม่ใช่หรือจะเอาน้องไปด้วยทำไม” คนเป็นพ่อเอ่ยถามด้วยความสงสัยหากแววตาติดฉายความเจ้าเล่ห์

“นั้นสิ อาว่าให้หนูพระพายไปเรียนทำขนมกับตาภามดีกว่า รายนี้เขาเก่งเรื่องทำอาหารมากเลยนะหนูชอบใช่ไหม” ดูเหมือนอะไรก็ไม่เป็นใจสำหรับเขา พระพายเองก็มองคนนี้อื่นด้วยท่าทีกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จะปฏิเสธก็ไม่กล้าจนกระทั่งคมิกเดินเข้ามาในห้องครัวพร้อมกระเป๋าใบโตที่พระพายคุ้นเคยดีเพราะมันคือกระเป๋าเดินทางของเธอ

“คงต้องของตัวนะครับ ไปกันเถอะพระพาย” พูดจบสิงห์ก็ทำตัวเสียมารยาทด้วยการลุกขึ้นเดินไปจับมือพระพายแล้วพากันเดินออกไปจากห้องอาหารทันที ทั้งสามได้แต่มองตามด้วยความไม่เข้าใจ คุณมังกรแม้จะเสียหน้าเล็กน้อยที่ลูกชายทำตัวไร้มารยาทแต่ก็แอบอมยิ้มให้กับความใจกล้าของสิงห์ในครั้งนี้

“ผมช่วยได้เท่านี้จริงๆ คุณหญิง” เพียงเท่านั้นคุณหญิงเพลินจิตก็หันไปสบตาบุตรชายที่มองตามพระพาย เธอคงต้องเสียลูกสะใภ้ที่ถูกใจไปเสียแล้วก็พ่อเขาเฝ้าเสียขนาดนั้น ลูกเสือออกมาจากถ้ำเสือมันไม่ง่ายเลยแล้วดูเหมือนลูกเสือเองก็ชอบอยู่ในถ้ำเสือมากเสียด้วย

“พี่สิงห์จะพาพระพายไปไหนคะ” เดินออกมาจากตัวบ้านเขาก็เปิดประตูให้พระพายจับเธอยัดเข้าไปทันทีแทบไม่มีการออมแรงด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างฉุนเฉียวตั้งแต่เห็นอีกฝ่ายหัวเราะต่อกระซิกกับภามแล้ว แทบจะอยากลุกขึ้นไปแยกออกจากกันเสียเดี๋ยวนั้น

“พี่สิงห์” ขึ้นรถมาได้เขาก็ไม่ตอบอะไรเธออีกเลย พระพายจึงทำได้เพียงนั่งเงียบมองกระเป๋าใบเล็กที่อีกฝ่ายอุตส่าห์ถือขึ้นรถมาให้ เหลือบมองร่างสูงที่เอาแต่มองข้างทางก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น เขาพยายามทำตัวห่างเหินกับเธอเพราะต้องการลงโทษหรือรำคาญกันแน่

คมิกมองดูนายทั้งสองผ่านกระจกมองหลังก็ได้แต่ถอนหายใจเงียบๆ ผินหน้าออกไปทางหน้าต่างทั้งคู่โดยไม่พูดอะไรกันทำให้บรรยากาศบนรถดูอึมครึมขึ้นไปอีก การเดินทางมุ่งตรงลงใต้โดยไม่แวะพักที่ไหนเลย พระพายที่ตื่นเช้ามานั่งรถแอร์เย็นเพลงคลาสสิคเปิดเบาก็ทำให้เคลิ้มหลับได้อย่างง่ายดาย ศีรษะเล็กเผลอกระแทกขอบหน้าต่างบ่อยจนสิงห์ต้องเอามือเขาประคองหัวเธอมาพิงไหล่เอาไว้

“พี่จะทำอย่างไรกับเราดีนะพระพาย” ถามเสียงเบาโดยที่อีกฝ่ายไม่ได้ยิน สิงห์มองไปข้างทางพบร้านรวงมากมายแต่สายตาเขาก็ไม่ได้จับจ้องอะไรเป็นพิเศษ คนอย่างเขาไม่ควรมีความรักเพราะหนทางรักของเขามันช่างยากลำบากเหลือเกิน มันอาจจะต้องแลกมาด้วยชีวิต ชีวิตเขาที่อยู่ต้องอยู่เดี่ยวดาย

ถึงที่หมายพระพายก็ตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนหลับหัวพิงขอบประตูอยู่ก่อนจะมองโดยรอบ เธอเห็นว่ามันคือท่าเรือที่มีเรือจอดอยู่มากมายหากแต่ที่เด่นสะดุดตาคือ เรือเฟอร์รี่ที่มีสามชั้นและด้านบนสุดเป็นดาดฟ้าของเรือ มันดูสวยคลาสสิคด้วยตัวเรือสีขาวก่อนจะไล่เฉดสีแต่ละชั้นเป็นน้ำตาลเข้ม ตัวเรือเขียนเป็นภาษาฝรั่งเศส Variété แต่ทับศัพท์เป็นภาษา อังกฤษแทนเป็น Variete Casino ตอนนี้มีผู้ติดตามของสิงห์กระจายอยู่เต็มพื้นที่ไปหมดไม่มีนักท่องเที่ยวเลยสักคน

“ลงได้แล้ว” นับเป็นประโยคแรกที่ได้คุยกัน พระพายถือกระเป๋าสะพายได้ก็รีบลงมาจากเรือ ดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์จึงไม่ต้องกังวลเรื่องเรียนแต่กลับจากนี้เธอต้องขยันขึ้นในเรื่องของการทำโปรเจ็คจบ พระพายเดินตามร่างสูงไป

ทางขึ้นเป็นบันไดยาวปูด้วยพรมสีแดงเหมือนในหนังที่เธอเคยดู พระพายตื่นตากับสิ่งที่ได้เห็นไม่ว่าจะเป็นเรือกว่าร้อยลำที่จอดเทียบท่าละลานตาไปหมดแต่ดูเหมือนเจ้าเรือเฟอร์รี่สามชั้นจะสะดุดตาเธอมากที่สุดด้วยความหรูมีระดับของมัน ร่างบางเดินตามสิงห์ขึ้นไปบนเรือก็พบความอลังการตั้งแต่โคมไฟระย้าห้อยลงมาแสงของมันนวลอ่อนส่องไปทั่วห้องต้อนรับที่มีพนักงานชายหญิงยืนเรียงแถวกันอยู่ด้วยชุดยูนิฟอร์มของทางโรงแรมพร้อมโค้งศีรษะให้เขาและเธออย่างนอบน้อม

“จะไปชั้นไหนก่อนดีครับ” จิรภาสเอ่ยถามขณะเดินมาพร้อมเจ้านายตนเอง

“ชั้นสาม” เดินไปยังลิฟต์โดยมีพระพายตามหลังมาพร้อมผู้ติดตามอีกประมาณสามคน อยู่ในถิ่นของตนเองจึงไม่อยากให้มีคนเดินตามมากนัก ร่างบางเดินตามพี่ชายเข้ามาภายในตัวลิฟต์กดไปยังชั้นสามทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันเลยตั้งแต่ลงมาตอนนี้เหมือนว่าไม่ใช่เพียงแค่สิงห์ที่โกรธพระพายแต่คนตัวเล็กเองก็เริ่มน้อยใจพี่ชายของตนแล้วเช่นเดียวกัน

เมื่อถึงยังชั้นที่ต้องการประตูลิฟต์เปิดออกพระพายมองโดยรอบด้วยความตะลึงแต่ยังรักษาอาการไว้อยู่ ไม่คิดว่ามองจากภายนอกที่ดูไม่ค่อยใหญ่ภายในจะกว้างขวางได้ขนาดนี้ ชั้นสามคือชั้นพักผ่อนมีห้องเยอะมากจนนับแทบไม่หมด ประตูห้องสีขาวตัดกับพื้นพรมสีน้ำเงินผนังก็ติดวอลเปเปอร์เนื้อไม้อย่างดี ธุรกิจของครอบครัวดำเนินไปอย่างดีหรือเรียกได้ว่าเป็นผู้ทรงอิทธิพลอย่างแท้จริง

“นี่ห้องของพระพาย” เดินมาจนสุดทางผ่านห้องพักกว่าสิบห้องก่อนจะมาถึงประตูห้องนอนของตนเอง สิงห์เปิดให้เธอเข้าไปภายในที่ดูแล้วเหมือนโรงแรมทั่วไปไม่ได้ดูหรูหราเท่าที่ควรแต่ก็มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน โดยรวมแล้วก็พึงพอใจห้องนี้

“ถ้าอยากไปไหนก็ให้คมิกดูแลแล้วกัน” กระเป๋าถูกนำมาวางไว้ที่เตียงนอนพร้อมร่างสูงที่กำลังจะเดินออกไปแต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเธอเรียก

“เดี๋ยวค่ะพี่สิงห์ พระพายสามารถออกไปไหนก็ได้แน่นะคะ” ถามย้ำเพื่อความแน่ใจก่อนจะได้รับสายตาเย็นชามาแทน

“ตามใจ แต่ต้องให้คมิกตามไปด้วย” หากพามาแล้วให้พระพายอุดอู้อยู่ในห้องเขาก็สงสารน้อง ถ้ามีคนดูแลเขาก็พอจะเบาใจได้อีกอย่างภายในเรือมีกล้องวงจรปิดทุกที่เขาสามารถมองเห็นพระพายได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว สิ้นคำถามสิงห์ก็เดินออกจากห้องไปปล่อยพระพายไว้ในห้องนอนคนเดียวพร้อมกระเป๋าที่เขาจัดเตรียมไว้ให้ ร่างบางถอนหายใจนั่งลงบนเตียงนุ่ม

“เฮ้อ เอาอย่างไรดีล่ะ” มองโดยรอบแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปเปิดผ้าม่านออก ทั้งห้องถูกตกแต่งด้วยโทนสีครีมราวกับรู้ว่าเธอชอบ ผ้าม่านก็โทนสีเดียวกัน เมื่อเปิดม่านออกก็ทองเห็นท้องทะเลสีฟ้าตัดกับท้องฟ้าสีครามที่แต้มสีส้มด้วยแสงของดวงอาทิตย์ ช่างสวยงามเสียเหลือเกินจนอยากจะเก็บภาพนี้เอาไว้ คิดได้ดังนั้นก็ไม่รอช้าค้นหากล้องพกพาที่ชอบติดกระเป๋าเอาไว้เสมอมาถ่ายรูปที่น่าประทับใจ

ด้านร่างสูงหลังจากออกมาเขาก็ตรงไปตรวจยังชั้นสองที่เป็นลานคาสิโนสุดกว้างมีเกมให้เลือกเล่นหลากหลายก่อนจะไปยังชั้นหนึ่งที่เป็นบริการด้านเครื่องดื่มและบาร์ นักท่องเที่ยวบางคนนอกจากมาเสี่ยงโชคแล้วยังมาผ่อนคลายด้วยการนั่งดื่มกับสาวสวยและดูเต้นสุดพิเศษมีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย การออกเรือครั้งนี้เขาหวังกอบโกยเงินกว่าหมื่นล้านบาทเพราะลงทุนไปเยอะเหมือนกัน กลุ่มลูกค้าของเขาไม่มีเพียงแค่คนไทยส่วนมากจะเป็นเศรษฐีชาวต่างชาติเสียมากกว่า

เวลาเที่ยงตรงทางเรือเปิดให้คนขึ้นเรือมีการดูแลอย่างดีเยี่ยมไม่ว่าจะเป็นต่างชาติหรือคนไทยก็ตาม สิงห์ยุ่งกับงานคอยเช็ครายละเอียดต่างๆ ส่วนพระพายเองตอนนี้ได้นอนหลับอยู่บนเตียงนุ่มสีขาวเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะตื่นเพราะได้ยินเสียงดังขึ้นเหมือนคนคุยกัน ลุกขึ้นนั่งแล้วบิดขี้เกียจเล็กน้อยเดินออกไปนอกห้องก็พบคมิกที่ยืนเฝ้าและผู้คนหลั่งไหลเข้าห้องพัก