ตอนที่ 2-3

“ฉันไม่ได้อ่อย”

“ผู้หญิงส่วนมากมักปากกับใจไม่ตรงกัน หรือว่าติดใจอยากให้จูบไปทั้งตัว ผมจะได้จัดให้” เขาเสนอด้วยเสียงพร่ากระเส่า เมื่อวานที่ได้จูบมุกระวีไปครั้งหนึ่งมันทำให้เขาติดใจ อยากรู้ว่านอกจากริมฝีปากนุ่มๆ นั้น อย่างอื่นของเธอจะหอมหวานด้วยหรือเปล่า

“ไม่ ฉันไม่ต้องการ ปล่อยฉันนะ”

“ก็ไม่ได้ถามว่าคุณต้องการไหม แต่ผมต้องการ” ชีคหนุ่มเลือดร้อนกล่าวพร้อมเสียงกลั้วหัวเราะ

ฟาริสบอกจบก็ก้มลงไปจูบที่กลีบปากอิ่มอย่างเอาแต่ใจ มุกระวีไม่รู้ว่าการจูบแบบดูดดื่มนั้นเป็นอย่างไร เลยเผลอเปิดปากไว้ทำให้ลิ้นร้อนชื้นของคนเจนจัดสอดเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

มุกระวีครางด้วยความตกใจ รู้สึกวาบหวิวกับรสจูบดูดดื่ม แต่สมองก็พร่ำบอกว่าเธอกำลังถูกปล้นสวาท กำลังที่เหลืออยู่น้อยนิดพยายามผลักดันร่างแกร่งออกไป แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ

ปากหยักร้อนยังวนเวียนจูบเธอไปทั้งใบหูและซอกคอ ขบเม้ม ดูดดึงจนเธอเผลอครางยาว ฟาริสจูบอย่างมีชั้นเชิง เขาขบติ่งหูขาวสะอาดเบาๆ แล้วงับเล่น แค่นั้นก็ทำให้ร่างบางสั่นสะท้าน ก่อนจะใช้มือสองข้างที่ว่างบีบเคล้นทรวงอกอวบอิ่ม แล้วอยากจะกระชากชุดที่มุกระวีสวมอยู่ออกไปให้พ้นทาง

มุกระวีดิ้นรนสุดแรง “คุณมันเป็นชีคบ้ากาม ปล่อยฉันนะ” ร่างเล็กตะปบมือที่กำลังเคล้นทรวงอกเธออย่างเมามันไว้ แล้วอธิบายเสียงกระเส่า

“ปล่อยฉันเถอะ ฉันไม่ใช่นางนกต่อ หรือเมียโจรอย่างที่คุณเข้าใจนะ ฉันเป็นคนดีมีงานมีการทำ” เธอบอกเสียงเกือบสะอื้น เขาต้องคิดว่าเธอเป็นเมียโจรหรือนางนกต่อเลยทำแบบนี้กับเธอ

ฟาริสผละจูบออกมา เห็นใบหน้าหวาดกลัวของคนตัวเล็กก็ต้องถอนหายใจยาว เขาไม่ได้มีรสนิยมชอบรังแกคู่นอน และเขาไม่เคยข่มขืนใคร

“ลุกไปที่เตียง”

มุกระวีส่ายหน้า ขอบตาร้อนผ่าว เขาจะข่มขืนเธอที่เตียงใช่ไหม “ฉันไม่ไป”

“เราจะไปนอนกันที่เตียง ผมรับรองด้วยเกียรติว่าจะไม่ทำอะไรคุณ หรือว่าคุณไม่อยากนอน แต่จะให้ผมทำต่อจากที่หยุดไว้เมื่อครู่นี้”

เพียงเท่านี้มุกระวีก็รีบลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินเร็วๆ ไปล้มตัวลงนอนที่เตียง ฟาริสมองท่าทางตื่นกลัวของผู้หญิงเอเชียคนนั้นแล้วยิ้มบางๆ เธอไม่ใช่เมียโจร และน่าจะยังไม่ใช่เมียของใคร เพราะท่าทางหวาดกลัว ตัวสั่นตอนที่ถูกเขาจูบนั้นมันเหมือนสาวบริสุทธิ์ชัดๆ แล้วบังเอิญเขาได้กลิ่นนั้น ในประวัติของเธอที่เขาได้รับมา มุกระวีอายุยี่สิบหก ไม่มีแฟน ไม่มีสามี ทำแต่งานจนได้ชื่อว่าเป็นสไตลิสต์ มีชื่อเสียงแต่ไม่ค่อยปรากฏกายตามสื่อ ค่อนข้างเก็บตัว และเธอต้องการมาพักผ่อนจึงซื้อทัวร์มาที่ประเทศมีดิสในราคาแสนถูก ผู้หญิงคนนี้มีอะไรน่าสนใจมากกว่าที่เห็นภายนอกจริงๆ

“ผมจะนอนฝั่งนี้ คุณอย่าดิ้นมากอดผมแล้วกัน ถ้าดิ้นมาทางนี้ คืนนี้จากนอนข้างกาย อาจจะได้นอนใต้ร่างกายผมแทน”

เขาพูดเรื่องจริง โดยปกติผู้หญิงที่นอนกับเขาบนเตียงมักไม่ได้นอนเคียงข้าง ส่วนมากนอนอยู่ใต้ร่างกายเขา ชีคหนุ่มที่มั่นใจในตัวเองสูงไหวไหล่ มุกระวีหมั่นไส้คนหล่อหัวหมอจอมเจ้าเล่ห์ถึงขีดสุด แต่เลือกจะไม่ต่อปากต่อคำให้ตัวเองเสียเปรียบไปมากกว่านี้ แต่ก็อดจะกระแทกสายตาและวาจาโต้ตอบกลับไปบ้างไม่ได้

“หลงตัวเอง ใครจะดิ้นไปกอดคุณ” มุกระวีโต้กลับแล้วล้มตัวลงนอนหันหลังให้เขา จึงไม่ทันเห็นแววตาขบขันของอีกฝ่ายที่มองดูเธอกระทั่งหลับไปพร้อมกัน

เขาไม่เคยนอนมองผู้หญิงคนไหนแล้วหลับไป ให้ตาย นี่ชีคแห่งประเทศมีดิสเชียวนะ ประเทศที่ถูกทำนายว่าอีกหน่อยอาจจะร่ำรวยแซงหน้าดูไบ

ผ่านเวลาไปจนกระทั่งนกเขาทะเลทรายคอดำตัวหนึ่งบินมาเกาะที่หน้าต่าง ไม่บ่อยนักที่จะได้พบนกชนิดนี้ ชีคฟาริสอมยิ้มแล้วมองไปด้านข้าง

“ตื่นได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไง” เสียงปลุกแต่เช้าทำให้มุกระวีตื่นขึ้นมาอย่างไม่ค่อยพอใจ นานๆ เธอจะได้นอนยาวๆ เสียที เพราะชีวิตในกองถ่ายนอนไม่เป็นเวลา ดังนั้น การได้นอนยาวๆ สบายๆ นับว่าเป็นมงคลชีวิตที่สุดแล้ว

“บอกให้ตื่นยังไงล่ะมุกระวี ไม่ได้ยินเสียงหรือไง หรือว่าได้ยิน แต่อยากให้ปลุกด้วยวิธีอื่น”

เสียงเข้มยังดังเข้าโสตประสาทไม่รู้จบ มุกระวีดึงเอาหมอนมาปิดหู แล้วถามออกไปเสียงงัวเงีย “เที่ยงแล้วค่อยมาปลุก”

“นี่มันบ่ายโมงแล้วแม่คุณ”

“ฮะ บ่ายโมงแล้วหรือ”

“เราต้องรีบเดินทางแล้ว ลุกไปอาบน้ำแล้วเตรียมเดินทางให้เร็วที่สุด อย่าชักช้า” มุกระวีลุกขึ้นนั่ง แต่ปากก็ยังโอดครวญไม่หยุด “เราจะไปไหน แล้วทำไมฉันต้องไปกับคุณด้วย”

“เราจะตามไปเอาชุดมรกตคืนยังไงล่ะ คุณต้องไปกับผมด้วย”

คราวนี้มุกระวีตื่นเต็มตา “ฉันไม่ไปได้ไหม ข้างนอกนั่นร้อนจะตาย ฉันมาที่นี่เพื่อพักผ่อนนะ ไม่ได้มาเพื่อตามหาโจร”