EP.3 - รอยที่คอ

ปลายดาว พาร์ท

ฉันรีบจัดแจงเสื้อดีๆก่อนจะเดินออกมาจากห้องมืดๆที่เขาลากเราเข้าไป วันนี้เราเป็นวันมามากของผู้หญิง เขาจึงไม่ทำอะไรฉันและกลับไปทำกับยัยหมอพลอยนั่น แต่ก็ชั่งเถอะใครสนใครแคร์ไม่ทราบ เราสองคนรู้จักกันมานานหลายปีแล้วก่อนที่เขาจะมีแฟนเสียอีก เราอยู่ในสถานะคู่นอนกันเพราะเขาให้ฉันได้แค่นี้ เขามีแฟนแล้วแหละชื่อพลอย หรือพลอยแก้ว ที่ทั้งคู่คบกันเพราะความเหมาะสมของทั้งคู่ หมอและนางพยาบาลที่โรงพยาบาลเชียร์ให้คบกัน หมอพลอยเลยขอคบหมอกร

“แกไปไหนมาปลายฟ้า!” วีนาเอ่ยถามพร้อมมองสำรวจไปทั่วร่างกายฉัน

“ไปเข้าห้องน้ำมาไง”

“ไปนานจังแก เมื่อกี้ฉันเจอหมอกรกับหมอพลอยด้วยแหละ สงสัยหมอพลอยคงเมาแน่ๆหมอกรโอบขนาดนี้ อิจฉาอ่ะแก หมอกรทั้งหล่อและรวยหมอพลอยก็เช่นกัน เหมาะกันชัดๆ กิ่งทองใบหยกอ่ะแก”

“เรื่องของคนอื่นแกจะมาเล่าให้ฉันฟังทำไมย่ะ มันไม่เกี่ยวกับฉันเลยสักนิด” เขาจะมากับใครหรือทำอะไรกับใครมันก็เรื่องของเขา ฉันไม่จำเป็นต้องใส่ใจหรือยุ่งนิ

“ก็จริงอ่ะ ฉันจะเล่าให้แกฟังทำไมกลับเถอะแก เมาขนาดนี้พ่อแกคงด่ายับอ่ะ”

“ไม่ด่าหรอกแก พ่อฉันไม่ว่าหรอกเชื่อสิ”

ถึงว่าก็ไม่สนมีแม่ซะอย่างแต่เอาเข้าจริงๆอ่ะ คุณพ่อก็ไม่ค่อยพูดสักเท่าไหร่แม่เป็นใหญ่ที่สุดในบ้านแล้ว

“จ้า แล้วเรื่องไปเที่ยวทะเลแกจะไปไหมอ่ะหรือยกเลิกดี” วีนามองหน้าฉันใจจริงไม่อยากไปแล้วเพราะเป็นประจำดือนแบบนี้ลงเล่นน้ำก็ไม่ได้แถมจะไปก็ลำบากเพราะเราปวดท้องหนักมากเวลาช่วงหนึ่งถึงสามวันแรก ปวดจนทำอะไรไม่ได้เลยทีเดียว การเป็นประจำเดือนแต่ล่ะเดือนเป็นอะไรที่ I don’t like! I hate ! มากมมากที่สุดและฉันต้องนอนโทรมแน่ๆ

“ไม่ไปอ่ะ ฉันเป็นประจำเดือนร่างกายไม่พร้อม ไปคงไม่สนุกอ่ะ”

“แล้วแกกินเหล้าทำไมเนี่ย”

“อยากกินทำไมเหรอ”

“ปลายคอแกไปโดนอะไรมาวะเป็นรอยเลย ใครดูดมาวะ” วีนานางลูบลงที่คอฉันพร้อมสายตาที่สงสัยยิ่งกว่านักสืบ

“รอยยังสดอยู่เลยยัยปลาย ไปทำอะไรมาไม่ทราบ”

“ยัยวีนา ไม่มีอะไรหรอกฉันแค่เกาเฉยๆแก คิดมากไปได้ ไม่มีอะไรหรอกฉันเริ่มปวดท้องแล้วนะเนี่ย”

“มีอะไรปิดบังรึเปล่ายะ รอยยังคงสดใหม่อยู่แกไปไหนมา ตอบฉันมาเลยปลายดาวเพื่อนรัก”

“โอ้ยปวดท้องจะตายอยู่แล้ว กลับเถอะแก ไม่ไหวเลย” ฉันแกล้งปวดท้องเพื่อไม่ให้ยัยวีนาถามอะไรเพิ่ม

“เออๆ”

สุดท้ายก็เดินออกมาจากในร้านวันนี้คงจะให้วีนาไปส่งที่บ้านและทิ้งรถไว้ที่ร้านเนี่ยแหละพรุ่งนี้เช้าค่อยให้คนขับรถมาเอากลับ ขับกลับเองไม่ไหวคุณพ่อบ่นแน่ๆ

# บ้านไนท์ #

ฉันเดินหอบลากสังขารอันไม่เที่ยงเดินเข้าบ้านก่อนจะถอดรองเท้าวางคนล่ะทิศคนล่ะทาง

“ทำไมบ้านหมุนวะเนี่ย จะอ้วกแล้วนะ” ฉันยืนงง บ้านหมุนมากจะล้มแล้ว

“ปลาย ทำไมกลับบ้านมาสภาพแบบนี้”

น้ำเสียงดุๆแข็งๆของคุณพ่อทำให้เราต้องรอบรวมสติ

“พ่อยังไม่นอนอีกเหรอคะ พ่อไม่ง่วงเหรอ ปลายง่วงจังขอตัวนะคะ”

“อย่ามาทำเฉไฉปลายดาว รถอยู่ไหนใครมาส่งหนู แล้วทำไมเมาแบบนี้กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งเลย”

“ปลายไม่เมา แล้วรถอยู่ไหนก็ไม่รู้ ปลายมากับเพื่อนค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยหาว่าอยู่ไหน”

“พ่อไม่ชอบเลย เวลาที่หนูออกไปเมาแบบนี้ หนูเป็นผู้หญิงนะลูกมันอันตรายพ่อเป็นห่วง แล้วฟังที่พ่อพูดไหม มันเคยเข้าหูรึเปล่า” คุณพ่อเอ่ยปากว่าดุฉัน

“ปลายง่วงแล้วจะนอนแล้วนะคะ ถ้าคุณพ่อจะบ่นปลายหรือจะว่าอะไรปลายตอนนี้ ปลายเต็มใจจะนอนฟังทุกคำพูดของคุณพ่อเลยค่ะ พูดมาเลยค่ะปลายจะฟัง”

“หนูปลายดาวลูก ทำไมมานอนตรงนี้ลูก”

“ไนท์ ทำไมลูกนอนตรงนี้ทำไมไม่เรียกแก้วมาพาลูกขึ้นห้องล่ะ ยื่นมองลูกแบบนี้ได้ไงคุณเป็นพ่อนะห่วงลูกบ้าง จะดุจะว่าอะไรหนูปลายก็ขอให้เป็นเวลาอื่นได้ไหม”

“ฉันก็ไม่รู้ว่าแกจะนอนฟังแบบนี้ ดูสิเมาเหมือนหมาทุกวันแบบนี้”

“แก้ว แก้วมาหาฉันหน่อย”

“ค่ะ คุณฝ้าย”

“ช่วยพยุงหนูปลาย กลับห้องทีแก้ว แกเมามากแล้ว”

“ค่ะ” สุดท้ายฝ้ายก็เป็นคนหอบหิ้วปีกลูกสาวที่เมาไม่รู้เรื่องขึ้นห้อง ปลายดาวเปรียบดั่งแก้วตาดวงใจของเธอและไนท์ ฝ้ายเธอรักและทะนุถนอมมาอย่างดี ไนท์ยิ่งทะนุถนอมและหวงเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวและรักมาก ทั้งแม่และพ่อตามใจเธอทุกอย่าง มดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว