9/4

“ฮันน่า...เพชรสีชมพูราคาแพงมากแค่ไหนไม่รู้หรอกหรือ อาราฟกับอาเชอรี่ไม่เคยบอกเลยรึไง ทำตาโตแบบนั้นไม่สมกับที่เป็นทายาทมหาเศรษฐีเลยนะ”

“แต่ว่า...ของแพงๆ แบบนี้ ฮันน่าไม่กล้าใส่หรอกค่ะ พี่โดมไม่ต้องซื้อให้ฮันน่าหรอกนะคะ เดี๋ยวฮันน่าก็ได้ของหมั้นอยู่แล้ว ไอ้ที่มีอยู่ก็มากพอแล้วค่ะ”

“คุณโรสช่วยจัดการให้ผมเลยนะครับ แล้วพรุ่งนี้ส่งคนไปตามเก็บเช็คได้ที่บริษัท” เขาไม่ฟังเธอเลยสักนิด ชิ! น่าน้อยใจนัก

“ด้วยความยินดีค่ะ”

เมื่อออกจากร้านเพชร ชวดลก็จูงมือเธอไปตลอดทางจนกระทั่งถึงรถที่จอดอยู่ เขาก็กอดเธอเต็มอ้อมแขน โรฮันน่ามัวแต่ตะลึงไม่นึกว่าเขาจะมีอารมณ์หวามไหวเอาตอนนี้

“เธอเป็นคนสำคัญของพี่นะฮันน่า อย่าคิดถึงคนอื่น ไม่มีใครสำคัญสำหรับพี่มากเท่าเธอ จำไว้นะคนดี”

นี่เธอฝันไปใช่ไหม คนสำคัญที่เขาว่าหมายถึงคนรักหรือเปล่า เขากำลังบอกรักเธออยู่ใช่ไหม แต่พอจะอ้าปากถาม เขาก็ปล่อยเธอซะงั้น แล้วเปิดประตูรถรุนหลังเธอให้เข้าไปนั่ง ปิดประตูให้เรียบร้อยแล้วเข้าประจำที่คนขับ โรฮันน่าจึงได้แต่มองเสี้ยวหน้าด้านข้างของคนที่ทำอะไรแปลกๆ หลายอย่างในวันนี้ด้วยความงุนงง

ร่างระหงบิดตัวไปมาอย่างเมื่อยขบ ทำไมวันนี้เธอถึงรู้สึกเมื่อยล้าเหมือนถูกคนทับทั้งคืน เมื่อคืนหลังจากกลับมากถึงคฤหาสน์อัครเดชไพศาล เธอก็ล้มตัวลงนอนโดยเอากล่องเครื่องเพชรมันตั้งข้างหมอน มือของเธอวางทับมันตลอดจนหลับลงเงียบๆ ด้วยความหวงและเป็นห่วงของล้ำค่ากลัวว่าจะหาย พยายามไม่ขยับตัวหรือปล่อยมือจากกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินนี้เลย

คิดได้ดังนั้นก็วาดมือไปมาอยู่บนที่นอนนุ่ม หวังว่าจะได้เจอกล่องกำมะหยี่ทรงสี่เหลี่ยมแบนๆ แต่กลับพบความว่างเปล่า

หาย!

หญิงสาวรีบลืมตาขึ้นหวังจะมองหามัน แต่เธอเอี้ยวหน้าไปทางไหนก็ไม่ได้ มันมีบางสิ่งบางอย่างทับอยู่ซีกหน้าด้านข้าง มันอบอุ่นแถมยังมีลมร้อนๆ ออกมาปะทะแก้ม ความสงสัยทำให้ยกมือขึ้นคลำ พบว่าสิ่งนั้นมีผม มีปาก มีจมูก และที่สำคัญ เธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดรัดแน่นของใครบางคน

คราวนี้ความสงสัยกลายเป็นความตระหนกดิ้นรนให้หลุดพ้นจากคนบ้ากาม ใครกันที่อาจหาญเข้ามานอนกอดเธอโดยไม่ได้รับอนุญาต มันต้องตาย!

“จะดิ้นอะไรกันนักกันหนา พี่ยังง่วงอยู่เลย”

เสียงงัวเงียดังแผ่วๆ อยู่ข้างหูทำเอาตากลมเบิกกว้าง หยุดดิ้นแล้วพยายามปรายตามองใบหน้าคมคายมีไรเคราขึ้นเขียว ได้ยินเสียงก็จำได้ ยิ่งมองเห็นปลายจมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้าหล่อเหลาก็ยิ่งจำได้ติดใจ

“พี่โดม!”

“ก็พี่น่ะสิ คิดว่าเป็นใคร” เขาบอกผงกหัวขึ้นให้เธอเบี่ยงหน้ามาตรงๆ แล้วบดขยี้ปากอิ่มให้สาสมกับที่ต้องนอนกอดโดยไม่ทำอะไรมาทั้งคืน

โรฮันน่าวาบไหวไปกับสัมผัสปลุกเร้า อุ้งปากนุ่มร้อนกำลังถูกรุกล้ำอาณาเขตด้วยปลายลิ้นช่ำชอง เขาวาดไล้ดื่มด่ำรัดเร้าอย่างเต็มเสน่หา ลัดเลาะละเลียดลิ้มไปทั่วความหวานอย่างหมายปอง อยากกอด อยากจูบ อยากรักรับอรุณแบบนี้ในทุกๆ เช้า

“ให้พี่รักเธอนะ”

“เอ๊ะ! แต่ว่า...เราต้องไปทำงานกันนะคะ”

“สายหน่อย วันนี้พี่อนุญาตให้เธอเข้างานสาย” ไม่เพียงแต่บอก ยังจุมพิตหนักๆ ไปทั่วดวงหน้า ไม่เปิดโอกาสให้เธอปฏิเสธ มือไม้ยุ่มย่ามไปตามเนื้อตัว แตะนั่นดึงนี่อยู่ไม่นานเธอก็เปลือยเปล่า

โรฮันน่าอยากปฏิเสธพอๆ กับอยากตอบรับสัมผัสแรกเร้าของเขา เธอทำได้แค่หอบหายใจชั่วคราวก่อนปากนุ่มจะถูกปิดด้วยจูบเร่าร้อน ทรวงอกอวบใหญ่ถูกประคับประคองอย่างทะนุถนอม โอบคลึงลูบคลำหนักหน่วงสลับกับแผ่วเบาคล้ายจะหยอกเอิน

“เดี๋ยวค่ะ” เธอยันหน้าคมที่โน้มต่ำลงมาหาหลังจากที่เขาพลิกกายไปอยู่บนตัว ช่างรวดเร็วเสียจนเธอไล่ตามไม่ทันจริงๆ

“อะไรอีก เอาไว้ค่อยพูดกันทีหลังได้มั้ย” ชวดลถอนฉุน อารมณ์กำลังเกิดยัยตัวดีจะสรรหาอะไรมาหยุดยั้งเขาอีกล่ะ

“ไม่ค่ะ ต้องพูดกันตอนนี้ ไม่งั้นฮันน่าคงนอนตาไม่หลับ”

ดูเหมือนข้ออ้างที่เธอจะหามาขัด จะทำให้เขาชะงักได้ไม่ยาก ก็ท่าทีทุกร้อนที่แสดงออกมาบอกว่าเธอมีเรื่องทุกข์ใจ

“พี่ให้เวลา 1 นาที ว่ามา” เขาบอกอย่างใจป้ำ

“เครื่องเพชรของฮันน่าหายไปไหน ฮันน่าซุกไว้ใต้หมอนนี่คะ”

“อ๋อ” ทีแท้เธอก็เป็นทุกข์กับเรื่องไม่เป็นเรื่องนี่เอง “พี่โยนมันลงลิ้นชักหัวเตียงไปแล้ว”

“โยน! ตายล่ะ ของราคาตั้งหลายล้าน พี่โดมโยนมันได้ยังไง” ใช่สิ เขาโยนเครื่องเพชรราคาตั้ง 15 ล้าน เหมือนโยนเศษของไร้ค่าได้อย่างไร

“ทำไม มันอยู่ในกล่อง ไม่เป็นอะไรหรอกน่า” เขาพูดง่ายเหลือเกินนะ

“แต่ชุดนี้ฮันน่าหวง” หญิงสาวเผลอพูดความในใจออกไป “เอ่อ...ก็ของมันแพง ควรจะเก็บไว้ให้ดีๆ หน่อย” เธอแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

“พี่ดีใจนะที่เธอชอบมันและคิดจะรักษามันไว้อย่างดี” ชายหนุ่มยิ้ม แล้วดึงมือบางที่ยันหน้าเขาออก “เรามาต่อเรื่องของเราดีกว่า”

ว่าแล้วก็เริ่มกระบวนการทำให้โรฮันน่าลืมเรื่องเครื่องเพชรนั่นไปสนิท ร่างเปลือยเปล่านุ่มละมุนจมอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง ชวดลพร่ำพรอดฝากรักตีตราไปทั่วร่าง ดูดกลืนเสียงครางหวานลงลำคอมอบจุมพิตอ่อนโยนที่เริ่มจะแรงร้อนขึ้นตามลำดับ

หลังจากมือใหญ่สำรวจล่วงหน้าไปทั่วร่าง ริมฝีปากร้อนผ่าวก็แต่งแต้มตามร่องรอยร้อนแรงของฝ่ามือ ไม่ว่าจะเป็นทรวงอกอวบ ต่ำลงมายังหน้าท้องแบนราบ แล้ววกวนอยู่ที่ต้นขาด้านใน สำรวจเนื้อเนียนด้วยปลายลิ้นร้อนผ่าววาดไล้เลียโลมทั้งนอกและในอย่างเป็นเจ้าของ