7/2

“ฮันน่าจะนอน” เสียงหวานดังคล้ายประท้วง แต่ทว่าดวงตากำลังปรือปรอยปากอิ่มเผยออ้ารอรับจูบอยู่แบบนี้ เขาไม่เชื่อสักนิดว่าเธออยากนอน

โรฮันน่าเปลี่ยนไปทุกอย่างจริงๆ จากยัยหมูต้อนอ้วนฉุขี้แงกลายเป็นสาวสวยมากเสน่ห์ที่สำคัญเธอยังแก่แดดขึ้นมากโข ลีลายั่วยวนใจของเธอได้เปรียบคนอื่นหากจะเอามาเทียบกัน เพียงเธอยกแข้งยกขาหรือชูแขนโอบต้นคอแกร่ง มันก็ยั่วยวนใจชายจนแทบวายชีวา

“อยากนอนก็นอนไปสิ พี่ยังไม่ง่วง”

ชวดลไม่เคยง่วงสักครั้งในยามที่อยู่ใกล้ชิดหญิงสาวขนาดนี้ ยิ่งตอนนี้เขาอยากสอนประสบการณ์ในเชิงรักให้เธอรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร ชุดนอนผ้าลื่นถูกเลื่อนขึ้นจนอยู่เหนือทรวงอก โรฮันน่าไม่ได้ประท้วงเพราะเธอกำลังถูกจูบอย่างหนักหน่วง เสียงอื้ออึงเท่านั้นที่ดังออกมาจากปากนุ่ม

มือบางรั้งต้นคอหนาให้แนบชิดใบหน้าคมจัด เธอเบียงศีรษะเพื่อรับจุมพิตจากเขาอย่างถนัดถนี่ ร่างกายเริ่มร้อนผ่าวเมื่อชายหนุ่มแทรกเรือนกายเข้าหา สะโพกสาวโค้งงอเมื่อถูกครูดไถจากความเป็นตัวตนอันน่าสะพรึงกลัว

ชวดลแค่นยิ้มดันแผ่นหลังบอบบางจนทรวงอกอวบบี้บดไปกับอกกว้าง ความนุ่มหยุ่นถูกบดจนแทบแบนถ้าขนาดของปทุมงามไม่อวบอูมมากมายล่ะก็ สะโพกสาวงอนเช้งถูกลูบไล้จากมืออุ่นแล้วบีบขยำหนั่นเนื้อสองก้อนอย่างย่ามใจ ดูเหมือนว่าพระเจ้าจะจงใจส่งเธอมาคู่กับเขา เพราะทุกสัดส่วนอันยั่วยวนของเธอช่างเหมาะเจาะลงตัวกับเรือนร่างแกร่งเสียเหลือเกิน

ชายหนุ่มซุกซบใบหน้าลงบนซอกคอหอมกรุ่น อยากรู้เหลือเกินว่าโรฮันน่าใช้แป้งอะไร ทำไมเนื้อตัวของเธอถึงได้หอมมากขนาดนี้ ยิ่งหอมก็ยิ่งอยากลิ้มลอง ปลายลิ้นสากจึงตวัดไล้เลียวนเหนือผิวเนื้อเรียบเนียน กดหนักๆ ในบางจังหวะ ขบเม้มเบาๆ อย่างมีชั้นเชิง เรียกให้ร่างสาวสะท้านเข้าหาก่อนจะปล่อยเสียงครางแผ่วๆ ดังออกมากระซิบข้างหู

“พี่โดมขา...”

ชวดลเลื่อนตัวลงซุกใบหน้าลงกับหว่างอก จ้องมองปลายถันชูชันสีระเรื่อด้วยสายตาหิวกระหาย ทรวงอกอวบงามเป็นกระเปาะใหญ่เต่งตึงจนต้องงับไรฟันแกล้งให้เธอสะดุ้งเฮือก ดวงตาสีเขียวเบิกกว้างเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหรี่ปรือลงเมื่อปลายลิ้นสากเลียวนรอบป้านถัน แล้วอ้างับยอดทับทิมสวยสดเข้าปาก ตวัดปลายลิ้นเลียวนสลับกับดูดกลืนอย่างหิวกระหาย

โรฮันน่าถูกดันจนพลิกตัวนอนหงายมีร่างใหญ่ทาบทับเพียงครึ่งๆ ก่อนชายหนุ่มจะขยับเพิ่มพื้นที่ในการทาบทับจนในที่สุดร่างแกร่งก็อยู่เหนือร่างนุ่มทั้งตัว ความเป็นชายชาตรีถูไถอย่านอกกลีบกายนุ่มนิ่ม ดวงตาคมปรือฉ่ำหยาดเยิ้มยิ่งกว่าครั้งไหน ดวงตาที่แสดงถึงอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นอยู่ในใจ

“พี่ต้องการเธอ โรฮันน่า”

หญิงสาวซึบซับความต้องการจากเขาที่ว่ายวนอยู่เหนือร่าง มือหนาบีบเคล้นทรวงสล้างเคล้าคลอความเป็นตัวตนยั่วเย้าอารมณ์เสน่หา กายชายพลิกพลิ้วเร่าร้อนปานจะกลืนกิน เบียดบดให้สำเหนียกได้ถึงความต้องการอันแรงกล้า

โรฮันน่าแยกต้นขาออกกว้างทีละนิดตามความต้องการที่ร่ำร้องอยู่ภายในใจ เรือนร่างแข็งแกร่งสมชาตรีมีมากแค่ไหน เธอหวังจะเป็นคนเดียวเท่านั้นที่ได้ทำความรู้จัก แต่ความหวังก็เหมือนความฝันเพราะไม่มีทางเป็นไปได้ คนอย่างชวดลต้องมีประสบการณ์มากพอจะเป็นผู้นำบทรักอันเร่าร้อน และเธอก็คงเป็นผู้ตามที่น่าจะทำตัวให้น่ารัก...ทีละขั้น

คิดแล้วหญิงสาวก็ผลักร่างแกร่งให้เป็นฝ่ายนอนหงาย แล้วเธอก็เคลื่อนกายขึ้นไปทาบทับด้วยการนั่งคร่อม คราวนี้ได้อวดโฉมความงามของเรือนร่างสาวจนชายหนุ่มหายใจสะดุด มือน้อยป่ายปัดอยู่เหนือยอดทรวงสีเข้ม ดวงตาสีมรกตมีแววเจ้าเล่ห์เจือปนเล็กน้อย และนั่นก็ทำให้ชวดลได้แต่อุทานอยู่ในอก

ร่างสาวโน้มต่ำลงมาคลอเคลียริมฝีปากกับยอดถันเหมือนเช่นที่เขาชอบทำกับเธอ อยากรู้นักเวลาที่เขาทำน่ะรู้สึกยังไง แค่เพียงปลายลิ้นสัมผัสตุ่มเล็กๆ ร่างหนาก็สะท้านเฮือก เธอเห็นเขาหลับตาชั่วครู่ก่อนจะลืมตาปรือเพื่อมองดูว่าเธอจะทำยังไงต่อ

“แล้วทีนี้ต้องทำยังไงล่ะคะ” แสร้งถามทั้งๆ ที่รู้ว่าจะต้องทำยังไง แต่อยากทรมานเขาเล่นมากกว่า

ชวดลถอนใจแรงๆ แล้วสั่งเสียงพร่าที่ฟังแล้วเซ็กซี่เป็นที่สุด

“เลียสิ ทำเหมือนที่พี่ทำกับเธอ พี่จะเป็นอาหารมื้อค่ำอันโอชะสำหรับเธอเลยนะ”

โรฮันน่ายิ้มหวานแล้วหัวเราะคิก เธอจะกินเขาหมดทั้งตัวได้ยังไงก็ในเมื่อเขาออกจะตัวโตขนาดนี้ แต่พอเห็นสีหน้าแดงระเรื่ออย่างรอคอยและคาดหวัง หญิงสาวก็โน้มตัวลงไปจูบปากแล้วเป็นฝ่ายบดเบียดเรือนกายอ่อนนุ่มไปมา แรงเสียดสีทำให้เสียงทุ้มครางโหย

“ก๊อกๆ ฮันน่า เปิดประตูให้แม่หน่อยสิลูก แม่รู้ว่าหนูยังไม่นอน”

เสียงร้องเรียกตรงหน้าประตูแทบจะทำให้ทั้งคู่สะบัดตัวออกห่าง ชวดลปรายตามองไปยังประตูก่อนจะมองหญิงสาวแล้วสั่งเสียงเข้มที่ยังกระเส่าไม่หาย

“บอกคุณอาไปว่านอนแล้ว ฮันน่าปวดหัว อยากนอนพัก บอกไปสิ”

คนที่อายุมากกว่ารบเร้าอย่างเจ้าเล่ห์ อีกทั้งบังคับด้วยสายตาให้เธอทำตามที่สั่ง