5/3

ชายหนุ่มนั่งแข่งรถจับมือนุ่มมากุมแล้วโน้มใบหน้าลงหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่ เขาจะถือเป็นกำลังใจให้ตัวเองแข่งชนะในครั้งนี้

“อยากให้พี่ชนะหรือแพ้ ฮันน่าบัญชามาได้เลย”

“เอ๊ะ! ฮันน่าก็ต้องอยากให้พี่โดมชนะสิคะ”

“ได้เลย แล้วพี่จะเอาชัยชนะมาให้นะ” เขาบอกก่อนจะก้มลงจูบมุมปากอิ่มเบาๆ เหมือนการจูบทักทายเสียมากกว่า แต่กระนั้นก็ทำให้หญิงสาวขวยเขินได้ไม่ยาก

ชวดลฝากฝังหญิงสาวกับเพื่อนอีกครั้งก่อนจะเดินไปขึ้นรถเฟอร์รารี่คันงาม เขาเคลื่อนรถไปจอดยังจุดสตาร์ท มีผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยยืนถือผ้าเช็ดหน้าสีแดงสดสะบัดสะโพกไปมา โรฮันน่าอยากจะเข้าไปดูใกล้ๆ แต่ถูกณัฐชัยกันไว้ แล้วเตือนด้วยความหวังดี

“อย่าลงไปเลยครับ ขึ้นไปดูบนสแตนด์เชียร์ดีกว่า ตรงโน้นคนเยอะเดี๋ยวคุณจะถูกเบียดเอา ไอ้โดมมันยิ่งฝากผมไว้ด้วย ถ้าคุณเป็นอะไรไปผมแย่แน่”

โรฮันน่าไม่ปฏิเสธแม้ใจจะอยากเข้าไปให้กำลังใจชวดลใกล้ๆ แต่ถ้าเธอทำให้เขาเป็นห่วง เขาก็คงไม่มีสมาธิ ร่างระหงจึงเดินตามณัฐชัยไปแต่โดยดี

เสียงล้อรถบดถนนก่อนที่รถทุกคันจะพุ่งไปข้างหน้าราวติดปีก ความแรงของเครื่องยนต์ที่ดัดแปลงเกิดเสียงดังแหลมบาดหูจนต้องอุดหูไว้ เสียงดังนั้นค่อยๆ เบาลงเมื่อรถแล่นไปไกลมองเห็นแค่ไฟท้ายสีแดงวับวาบเป็นความเร็วแสง นักแข่งต่างเหยียบคันเร่งจนมิดด้วยการใช้ทักษะและประสบการณ์สำหรับสนามแข่ง มือข้างขวาจับพวงมาลัย มือข้างซ้ายเชนเกียร์เป็นระวิง รถใครแรงแค่ไหนก็ใส่ไม่ยั้ง แต่มีข้อจำกัดอยู่อย่าง นั่นก็คือคนต้องแรงกว่ารถ!

ผู้คนที่แห่ชมเริ่มส่งเสียงเชียร์เมื่อเห็นรถที่ตนพนันผ่านรอบแรก เงินเดิมพันในการแข่งครั้งนี้จะมีคนเดินเก็บ โรฮันน่าเองก็แอบเชียร์ชวดลอยู่ในใจ แต่ยิ่งใกล้จะถึงรอบสุดท้าย ใจเธอก็ยิ่งร้อนรนขึ้นเรื่อยๆ ภาพในสนามที่เธอเห็นถ้ารถในฝันจะไม่เป็นสีแดงสด เธอคงได้เห็นแค่แสงไฟท้ายวิ่งวาบผ่านหน้าไปอย่างรวดเร็ว ชวดลขับรถเร็วมากๆ และรถเฟอร์รารี่สีแดงก็อยู่คันแรกเพื่อน เธอหวังว่าเขาจะคว้าชัยชนะเหมือนอย่างที่บอก

ร่างระหงลุกขึ้นจากที่นั่ง ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามายืนตรงหน้า เธอเงยหน้าขึ้นมองเพราะเขามีรูปร่างสูงใหญ่เหมือนยักษ์ปักหลั่น ใบหน้าเหี้ยมเกรียมรกเรื้อไปด้วยนวดเคราแตกต่างจากศีรษะซึ่งไม่มีผมเลยสักเส้น

“เธอมากับโดมใช่มั้ย”

ร่างสูงลงจากรถเฟอร์รารี่ด้วยคว้าเส้นชัยเป็นที่หนึ่ง เขามองหาหญิงสาวผ่านผู้คนที่กรูกันเข้ามาแสดงความยินดี แน่นอนใครที่พนันเขาไว้ก็ได้รับเงินพนันก้อนโตไปครอง แต่สำหรับนักแข่งเกมนี้มีแค่ความภูมิใจ แม้จะต้องแลกมาด้วยชีวิตหากพลาดพลั้งเสียทีไปก็ตาม

“ฮันน่าล่ะไอ้ณัฐ”

ณัฐชัยชี้ไปยังร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ ผู้ชายตัวใหญ่

“พี่โดม!” โรฮันน่าวิ่งเข้าไปหลบอยู่ด้านหลังชวดล ชายหนุ่มถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าใครมากับเธอ

“ดั๊กลาส” คนที่เขาพึมพำเสียงเบาเป็นมาเฟียเจ้าถิ่น เป็นคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดในสนามแข่งรถแห่งนี้

“ผู้หญิงคนนี้เป็นของนายเหรอโดม” ไม่จำเป็นต้องมีการทักทาย แต่พุ่งประเด็นไปยังหญิงสาวแสนสวยทันที

“ใช่ เธอเป็นเมียผม” เขาบอก มือใหญ่กุมมือเล็กไว้ด้วยความหวงแหนซึ่งเกิดขึ้นโดยปริยาย เขารู้ดีว่าถ้ามาเฟียดั๊กลาสต้องการใครแล้วต้องได้ มันเป็นเหมือนธรรมเนียมที่นักแข่งต่างต้องเซ่นไหว้เจ้าถิ่น และสิ่งที่มาเฟียร่างยักษ์โปรดปรานก็คือผู้หญิง ทุกคนที่เห็นเดินกรีดกรายกันอยู่ในนี้ ล้วนแล้วแต่ผ่านมือดั๊กลาสทั้งนั้น ไม่มีใครปฏิเสธเขาได้ และพวกหล่อนก็ต้องยอมหากไม่อยากเจอดี

แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่มีวันให้โรฮันน่าเด็ดขาด

“งั้นเหรอ เมื่อกี้หล่อนบอกว่าเป็นแฟนนาย”

ชวดลต้องหันไปแยกเขี้ยวใส่ยัยจอมจุ้นเบื้องหลัง เขาคิดผิด ไม่น่าพาเธอออกมาเที่ยวสถานที่แบบนี้เลยจริงๆ อยากเขกหัวตัวเองให้หนักๆ น่าจะรู้ดีว่าเธอเย้ายวนใจแค่ไหน เสน่ห์ของเธอเรียกให้ทุกคนต้องมองตามอย่างสนใจ

“เธอหมายถึงเราเป็นผัวเมียกันน่ะ” เขาต้องแก้ตัวแทน “คุณคงไม่คิดจะแย่งเมียผมหรอกนะดั๊กลาส”

“เธอสวยมาก สวยจนฉันอยากรู้ว่าอะไรซ่อนอยู่ใต้ผ้านั่นบ้าง”

“ไม่! คนนี้ผมขอแล้วกัน คุณต้องการอะไรแลกเปลี่ยนก็บอกมา”

“เงินสักก้อน กับ...” นายร่างยักษ์ทำท่าคิด “แสดงให้เห็นว่านายไม่ได้โกหก”

“โกหก? เรื่องที่ผมกับเธอเป็นผัวเมียกันน่ะเหรอ อย่าบอกนะว่า...” เขาเว้นวรรคไว้ในฐานที่เข้าใจ แต่หญิงสาวเบื้องหลังงงเป็นไก่ตาแตก เธอสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของนายร่างยักษ์ และการออกโรงปกป้องของชวดล ก็ทำให้หัวใจของเธอกำลังสั่นคลอน

“ผัวเมียเขาทำกันยังไงล่ะ แลกเอาระหว่างทำกับรถและเงินของนาย”

ลำพังเรื่องเงินเขามีมากมายจะเอาเท่าไหร่ก็ได้ แต่รถนี่สิ คันนี้เป็นคันโปรด เป็นลูกรักที่เขาไม่เคยยอมให้ใครแตะต้อง ใครคิดจะมานั่งหลังพวงมาลัยเพื่อลองขับรถคันนี้ล่ะก็ อย่าได้หวัง ชวดลหวงยิ่งกว่าสิ่งใด

ทว่า...ระหว่างรถสุดรักกับหญิงสาวที่ทำให้ใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ เขาไม่ขอเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เพราะฉะนั้นชวดลไม่มีทางเลือก