4/3

ความจริงเขาอยากหมุนเก้าอี้เพื่อเป็นกำบังให้สาวสวยในอ้อมแขน แต่ทว่าจะเป็นการล่าช้าเกินไป ที่ทำได้ก็คือกดศีรษะสวยให้ซุกลงกับซอกคออุ่นๆ

“เข้ามาทำไมไม่รู้จักเคาะประตูกันบ้าง คำว่ามารยาทน่ะรู้จักบ้างมั้ย” เสียงห้าวห้วนเอ็ดตะโรดังลั่น เลขาสาวรีบก้มลงเก็บแฟ้มที่เผลอทำตก เพราะภาพที่ได้เห็นเต็มๆ ตา ใบหน้าเธอยังร้อนผ่าวอยู่เลย

“คุณทำแบบนี้ได้ยังไงกันคะโดม นังผู้หญิงนี่มันดีกว่าเมนี่ตรงไหน คุณถึงต้องทำขนาดซุกมันไว้ในห้องทำงานแบบนี้” เมลานีมีอากัปกิริยาแตกต่างจากเลขาสาวโดยสิ้นเชิง เธอกระทืบเท้าเร่าๆ อยากจะเข้าไปจิกผมนังผู้หญิงหน้าด้านในอ้อมกอดชวดลจนตัวสั่น ถ้าไม่ติดตรงที่ดวงตาคมกริบวาววาบราวกับมีกองไฟลุกโชนอยู่ล่ะก็ เธอจะไม่ปล่อยให้เวลาเดินผ่านไปแม้สักวินาทีเดียว

แต่ท่าทางของชวดลไม่เอื้ออำนวยให้ลูกสาวท่าน ส.ส.ต้องทำอย่างนั้น ลองว่าเขาออกโรงปกป้องแบบนี้ นังคนนั้นต้องมีความสำคัญพอตัว

“ผมกับโรฮันน่ากำลังจะแต่งงานกัน สิ่งที่คุณเห็น คงไม่ผิดกระมัง”

ไม่เพียงแต่เมลานีและเลขานุการสาวเท่านั้นที่ต้องเบิกตากว้างกับสิ่งที่ได้ยิน สาวน้อยในอ้อมแขนก็ตัวแข็งทื่อเป็นท่อนไม้เบิกตาสีเขียวมรกตมองไปยังชั้นวางของ ถ้าเธอกัดบ่าเขาได้คงทำไปแล้ว

“อะไรนะคะ!!! โดมพูดอะไร หมายความว่ายังไง แล้วเมนี่ล่ะ”

คราวนี้เลขาสาวติดจรวดหมุนตัวหนีให้พ้นจากเหตุการณ์อันน่าตกตะลึง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเรื่องนี้จะต้องแพร่สะพัดไปทั่วทั้งตึกในวันพรุ่งนี้

“เราเป็นเพื่อนกันนะเมนี่ ผมยังไม่อยากทำลายมิตรภาพระหว่างเราหรอกนะ”

“เพื่อน!!! คุณเห็นเมนี่เป็นแค่เพื่อนเท่านั้นหรือคะ ช่วยขยายความหน่อยสิคะ ว่าเพื่อนชนิดไหนถึงนอนเตียงเดียวกัน”

“ผมคิดว่าเราพูดกันคนละภาษา เราตกลงกันว่าไงก่อนหน้านี้ คุณลืมไปแล้วหรือ”

“แต่เมนี่เป็นลูกสาวท่าน ส.ส. คุณจะต้องให้เกียรติเมนี่มากกว่าคนอื่น ทำแบบนี้เท่ากับไม่ให้เกียรติกัน”

“ผมไม่อยากทบทวนความทรงจำให้คุณหรอกนะเมนี่ ระหว่างเราเป็นได้แค่นั้น วันนี้คุณกลับไปก่อนเถอะ” ชวดลถอนใจ

“โดม!! แล้วคุณจะต้องเสียใจที่วันนี้คุณไล่เมนี่”

“ความสัมพันธ์ระหว่างเป็นไปตามที่เราได้ตกลงกันก่อนหน้านี้แล้ว ผมไม่ได้ผิดคำพูดหรือให้ความหวังเลื่อนลอยแก่คุณเลยนะ และตอนนี้ผมก็เสียใจที่คุณไม่เข้าใจมัน”

‘เลือดเย็น! พี่โดมของฮันน่าเลือดเย็นที่สุด’ โรฮันน่าได้แต่คิดอยู่คนเดียวในใจ น่าอายจริงที่เธออยู่ในสภาพไม่น่าดูแบบนี้ ถ้าคุณพ่อคุณแม่รู้คงได้ประหารเธอทิ้งแน่ๆ

“ฮึ” โรฮันน่าได้ยินแค่เสียงนี้ ก่อนที่เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นจะดังกระหน่ำ เมลานีออกไปจากห้องแล้ว เธอถึงได้ยินเสียงปิดประตูตามมา

สาวน้อยขืนตัวออกห่าง ไม่กล้าสบตาคนที่กำลังจะกลายเป็นสามีในไม่ช้า

สามี!!!

“พี่โดมพูดออกไปแบบนั้นได้ไงคะ ใครว่าเราจะแต่งงานกัน” ตั้งสติได้ก็แหวแว้ด

“เฮ้อ...” ได้ยินเสียงเขาทอดถอนใจ แต่ยอมคลายอ้อมแขน “มีพยานรู้เห็นตั้งสอง พรุ่งนี้คงรู้กันทั้งตึก ถ้าไม่เป็นสามีภรรยาแล้วฮันน่าจะให้เป็นอะไร พี่กับน้องแบบเดิมรึ”

ร่างระหงผุดลุกขึ้นจากตักร้อนๆ แต่พอลุกขึ้นแล้วชุดสวยก็ทำท่าเลื่อนหลุดลงมากองที่สะเอว ทำเอาเธอต้องไล่คว้าเอาไว้ก่อนจะโป๊เปลือยอวดสายตาคนปากไวเข้า

“ฮันน่าไม่ต้องการแต่งงานกับพี่โดม” เธอโพล่งออกไป จริงอยู่เธอชอบเขา เพราะเขามีทุกอย่างที่สาวๆ ต่างใฝ่ฝันตั้งแต่เยาว์วัย แต่เธอไม่ได้รักเขาจนถึงขั้นที่ต้องแต่งงานกัน แม้จะ...จะเกือบกลายเป็นของเขาถึงสองครั้งสองคราในวันเดียวกัน

ชีวิตสาวอันสดใสจนเป็นคัลเลอร์ฟูลของเธอ เป็นสิ่งที่เธอจะทอดทิ้งมันในอีก 10 ปี ไม่ใช่ตอนนี้

“ทำไม ถ้าเธอไม่อยากแต่งงานกับฉัน แล้วเธอมายั่วฉันทำไม”

“ก็...ก็...” จะให้เธอบอกไปได้ยังไงว่าอยากแค่เอาชนะ ลบล้างคำสบประมาทที่เขาว่าเธอเมื่อ 9 ปีก่อน

“พูดมาเดี๋ยวนี้นะโรฮันน่า เธอ...ปั่น...หัว ฉันทำไม”

โรฮันน่ากลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ดูท่าชวดลจะกรุ่นโกรธขึ้นมาเสียแล้ว เธอเห็นสีหน้าของเขาเข้มขึ้น ริมฝีปากได้รูปแสนอบอุ่นก็เม้มแน่น แถมยังเห็นสันกรามกระตุกเป็นริ้วๆ ตายแล้ว นี่เธอจะถูกฆ่าหมกป่ารึเปล่านี่

“ก็...ฮันน่าก็แค่...”

“แค่อะไร อย่าลีลาเล่นลิ้นกับฉันนะโรฮันน่า” ชวดลขู่

“ก็แค่อยากให้พี่โดมเห็นว่าฮันน่าก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่น่าปรารถนาเหมือนแม่สาวพวกนั้น”

“พวกไหน” เขายังซักไซ้ไม่เลิก จนเธอแทบจะเป็นผ้าขาวอยู่แล้วนี่

“พวกนั้นไง พวกที่พี่โดมชอบควง เหมือนยัยคนเมื่อกี้นี้ไง ทีนี้ก็รู้แล้วนะ” ว่าแล้วเธอก็ตั้งหลักเตรียมเผ่น หากแต่ร่างสูงก็ไวทะยาด ลุกพรวดขึ้นมาขวางหน้าได้ทันท่วงที

“สรุปว่า ที่เธอทำทั้งหมดก็เพื่อจะพิสูจน์ให้ฉันเห็นเธอเหมือนผู้หญิงพวกนั้นสินะ”

สาวน้อยพยักหน้าหงึกหงัก หันรีหันขวางจะพาตัวเองหนีให้พ้นจากผู้ชายน่ากลัวคนนี้ เธอขยับได้ก้าวเดียว เอวคอดก็ถูกกระชากเข้าหาร่างแกร่ง

“ว้าย!!! พี่โดมจะทำอะไรฮันน่าคะ ปล่อยนะ ฮันน่าอยากกลับบ้านแล้ว”

“จะรีบกลับไปไหนล่ะ บทพิสูจน์ของเธอยังไม่ประสบความสำเร็จหรอกนะ เพราะฉันยังไม่เห็นเธอเหมือนผู้หญิงที่ฉันควงสักนิด ถ้าจะให้เหมือน ก็ต้องทั้งหมด”

ร่างนุ่มดิ้นอึกอักอยู่ในอ้อมแขนเป็นต้องชะงัก ก่อนตัวจะชาวาบเมื่อเห็นดวงตาวาวโรจน์ที่กำลังจับจ้อง

“หมายความว่า...”

“หมายความว่า เธอจะต้องทำตัวให้เหมือนผู้หญิงพวกนั้น จะต้องไปกับฉันทุกที่ที่ฉันไป ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์หรือนรก”

“ไม่ไปหรอก ทั้งสวรรค์และนรกนั่นแหละ ฮันน่าเปลี่ยนใจแล้ว ไม่พิสูจน์มันแล้ว พี่โดมจะเห็นฮันน่าเป็นยัยหมูอ้วนตลอดจนแก่ตายก็ช่าง ฮันน่าจะไม่เปลี่ยนความคิดของพี่โดมอีกแล้ว”

ชวดลได้ยินดังนั้นก็กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น เขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ ใกล้จนได้กลิ่นลมหายใจหอมๆ และกลิ่นเย้ายวนจากพวงแก้มนวลแดงระเรื่อ เธอไม่มีมือจะผลักร่างเขาออก เพราะมัวแต่รั้งชุดสวยไม่ให้เลื่อนต่ำ นึกกร่นด่าตัวเองในใจว่าไม่น่าจะโนบราในวันนี้เลย มันไม่มีอะไรจะปกปิดหากชุดสวยเลื่อนลงไปกองข้างล่าง

ก็แค่จะยั่ว แต่ไม่อยากให้เป็นจริงเป็นจังนี่นา