4/1

“ไหนเธอบอกว่ายังอ่านไม่จบ แต่ทำไมรู้ดีจัง”

“เพราะผู้หญิงเป็นเพศที่ละเอียดอ่อนมั้งคะ” ร่างระหงลุกขึ้นอีกครั้งแล้วเดินอ้อมโต๊ะทำงานมาหาร่างสูง เธอเบียดสะโพกลงบนที่เท้าแขน วาดเรียวแขนพาดพนักเก้าอี้เอาไว้ เท่ากับโอบชวดลไปในตัว “แค่เห็นปก ฮันน่าก็รู้แล้วค่ะ ในเมื่อมันสื่อชัดเจนขนาดนี้ มีแต่ผู้ชายเท่านั้นที่คิดอะไรตื้นๆ ไม่สนใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ”

“แต่ถ้า...รายละเอียดที่ว่า มันอยู่ในระดับเดียวกับสายตา ทำไมเขาจะมองไม่เห็นและไม่สนใจล่ะ จริงมั้ย”

โรฮันน่าเบือนสายตาจากหนังสือเล่มนั้นเพื่อจะสบตาคมกริบ ทว่าสิ่งที่เธอเห็นกลับกลายเป็นศีรษะทุยสวยและเส้นผมเป็นมันวาว ชวดลซบใบหน้าลงบนทรวงสาวเพราะอดใจไม่ไหว และเขาก็ไม่คิดจะปล่อยเธอให้ห่างอีกต่อไป

“พี่โดม...อย่าค่ะ”

เธอคัดค้านเสียงสั่น แม้จะบังคับสุ้มเสียงให้หนักแน่นมากเท่าไหร่ก็ตาม ก็เขายังฝังปลายจมูกกับเนินเนื้อนุ่มหยุ่นของเธออย่างเคลิบเคลิ้ม ไม่เพียงแต่เขาจะเคลิบเคลิ้มเท่านั้น เธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน

“เธอต้องการอย่างนี้ไม่ใช่เหรอฮันน่า หืม...”

“ฮันน่า...เปล่า”

หญิงสาวกดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ มือใหญ่ยังเลื่อนขึ้นกระชับดันแผ่นหลังให้เบียดเข้าหา เสียงของเขาอู้อี้เพราะริมฝีปากกำลังกดจูบไปทั่วความนุ่มหยุ่น เล่นเอาหญิงสาวต้องถอนใจเฮือก

“อย่าโกหก เธอยั่วฉัน อยากให้ฉันตบะแตก ตอนนี้ฉันก็เป็นอย่างที่ต้องการแล้วไง”

“ฮันน่าก็แค่...” แค่อยากให้พี่โดมกลับคำ อึ๋ย! พี่โดมอย่าเอาหน้า...อ๊ะ...ไม่สิ จมูก...กดลงบนยอดอกฮันน่าสิคะ ฮันน่าเสียว

“แค่อะไร ไหนเธอพูดเรื่องจริงๆ ให้ฉันฟังหน่อยซิ ที่เธอทำมาทั้งหมดเพื่ออะไร”

ชวดลผละออกจากทรวงอกนุ่มหอมอย่างเสียดาย หากแต่เวลานี้เขาจำเป็นต้องพูด ต้องถาม ไม่งั้นเขาจะกลายเป็นไอ้งั่งให้เธอปั่นหัวจนแทบจะประสาทกิน หรือ...ขาดใจตายแล้ว

“ทำอะไร!” โรฮันน่าทำเสียงสูง เธอเริ่มสำนึกได้ว่าตัวเองอยู่ในภาวะเสี่ยงเป็นเสียงตาย ถ้ายังปล่อยให้เขากอดไม่ห่าง รับรองเธอได้ตายคาอ้อมแขนเขาแน่ๆ

ไม่นึกว่าผู้ชายอย่างชวดลมีหลายบุคลิกขนาดนี้ อยู่ที่ออฟฟิศเขาดูสุขุมนุ่มลึกสมกับความเป็นผู้บริหารระดับสูง เสือยิ้มยากนั่งปั้นหน้าเฉยดุดันอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ตรงข้ามกับหนุ่มนักแข่งรถมาดเท่ห์ที่คว้าชัยชนะนับครั้งไม่ถ้วน หรือเปล่า ข้อนี้เธอไม่แน่ใจ

และสุดท้ายเขาหาใช่ฤาษีอย่างที่เธอคิด แต่เขาเป็นไฟ ไฟร้อนที่เธอกำลังทำตัวเป็นแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ เพียงเพราะต้องการทำให้เขากลับคำ เธอไม่ใช่นังหมูตอนโรฮันน่า ยัยเฉิ่มเบ๊อะ คนชอบกินคนเก่า แต่เธอเป็นสาวสวยตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า ผู้ชายค่อนโลกต่างหมายปองและหนึ่งในนั้นก็ต้องเป็นเขา ชวดล อัครเดชไพศาล

หญิงสาวดิ้นขลุกขลักอยู่ในวงแขนอบอุ่น มันอบอุ่นจนร้อนผ่าวไปทั้งร่าง

“ก็ที่เธอทำอยู่นี่ เธอปั่นหัวฉันเพื่ออะไรกันโรฮันน่า” เสียงของเขาเริ่มแปร่งปร่า ดวงตาของเขาปรือปรอยหลุบลงมองกลีบปาก จนเธอต้องจัดการเม้มไม่ให้เขาได้มอง

ทว่า...โรฮันน่าไม่รู้หรอกว่ายิ่งเธอทำ ก็เหมือนยั่วยุให้ชวดลเกิดความกำหนัด

“ปล่อยฮันน่าเถอะค่ะ ในนี้คงไม่เหมาะ” เธอพยายามหาข้ออ้าง ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลย เมื่อกลางวันก็ทีนึงแล้ว เธอเกือบจะเสียสาวบนโต๊ะทำงาน ครั้งนี้ถ้าเขาไม่หยุด เธอมิต้องเสียสาวบนเก้าอี้หรอกหรือ

“ถ้าเธอยังดิ้นอยู่แบบนี้ ฉันไม่มีทางปล่อยเธอแน่”

ได้ผล เธอหยุดดิ้นทันควัน แต่พออยู่เฉยๆ กลับเพิ่งรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ เธอลดสายตาลงมองมือตนเองซึ่งตกอยู่บนหน้าขาของเขา แล้วไอ้สิ่งที่มันทำปฏิกิริยานั่นก็อยู่ใต้ฝ่ามือของเธอ

“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” ละล่ำละลักขอโทษขอโพยพัลวัน พลางกระตุกมือออกให้พ้นสิ่งที่ร้อนผะผ่าว ใบหน้าอ่อนเยาว์แดงระเรื่อริมฝีปากสั่นระริก ภาพเมื่อตอนกลางวันผุดขึ้นมาในหัว

“เธอเป็นคนทำให้มันเป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้นเธอต้องชดใช้”

ว่าแล้วชวดลก็คว้าเอวคอดกิ่วรั้งร่างระหงขึ้นมานั่งอยู่บนตัก แทนที่เขาจะปล่อยเธออย่างที่บอก เขากลับคำแล้วทำในสิ่งตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง หญิงสาวตื่นตระหนกเพราะไม่ทันเตรียมตั้งรับการจู่โจมจากฤาษีในถ้ำ แม้จะเคยถูกจูบแต่หากจะถูกกระทำมากกว่าการจูบ ก็ขอให้เวลาเธอทำใจสักนิดเถอะ

เอ...หรือจะหนีไม่พ้นการมีเซ็กซ์ครั้งแรกในห้องทำงานนะ

แต่ดูเหมือนคำภาวนาของเธอจะไม่เป็นผล เพราะแค่อ้าปากเล็กน้อยมือใหญ่ก็คว้าต้นคอระหงแล้วตาของเธอก็พร่ามัวเมื่อใบหน้าคมคายลดต่ำลงมาหา ไออุ่นร้อนผ่าวกระจายทั่วใบหน้า ความร้อนรุ่มแต้มอยู่เหนือกลีบปากเป็นกระจับ ก่อนจะถูกกดแนบแผ่วเบาแล้วเริ่มหนักหน่วงขึ้นจนในที่สุดหญิงสาวก็ต้องเผยอปากรับปลายลิ้นที่แทรกแซงเข้าหาอย่างจาบจ้วง

“อื้ม...” ความเร่าร้อนเตือนให้รู้ว่าเขาจะทำมากกว่าทุกครั้ง คนกล้าหาญชาญชัยอย่างเธอเลยรู้สึกตระหนก มือนุ่มยกขึ้นดันบ่ากว้าง แต่เรี่ยวแรงของเธอช่างน้อยนิดจนน่าแปลกใจไม่ว่าจะดันมากแค่ไหน ร่างหนาก็ไม่แม้แต่กระดิก

นี่ล่ะนะผลพวงจากการแหย่เสือหลับ

ชวดลเลื่อนฝ่ามือขึ้นกอบกุมทรวงสาวสล้าง ความนุ่มหยุ่นเต็มไม้เต็มมือทำเอาลมหายใจสะดุด ก่อนเริ่มขยับนวดเฟ้นด้วยชั้นเชิงของประสบการณ์ที่สะสม

และดูเหมือนจะไม่สาแก่ใจหรือเพราะอยากแตะต้องเนื้อนวลที่ยังถูกซุกซ่อนก็ไม่รู้ ชวดลกระชากเดรสสุดเซ็กซี่ด้วยความแรงจนสายเสื้อคล้องไหล่เส้นเล็กๆ ขาด แต่เขาไม่คิดจะใส่ใจและไม่ต้องการให้เธอสนใจ ดึงความสนใจทั้งหมดอยู่ที่กลีบปากได้รูปซึ่งขยับแทะเล็มความหวานของคนช่างยั่ว ซึ่งหาญกล้ายั่วยุกิเลสตัณหาของเขา ชายหนุ่มตั้งใจจะสั่งสอนให้เธอรู้ว่า เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน