2/4

“ถ้างั้น...ฮันน่าขอนั่งตรงนี้ก่อนแล้วกันนะคะ” เธอชี้ไปยังเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน

“เชิญ”

หญิงสาวนั่งลง ชายหนุ่มก็สั่งให้ยามยกโต๊ะและเก้าอี้ขึ้นมาให้ พร้อมจัดวางเรียบร้อยจนเสร็จสรรพ น่าขึ้นเงินเดือนให้ยามคนนี้เสียจริง

“นี่เป็นงานของเธอ” ชวดลเดินมาหาโรฮันน่าที่โต๊ะทำงานของเธอ และเริ่มสอนงานง่ายๆ ให้หญิงสาวได้เรียนรู้ พร้อมกับมอบหมายงานเล็กๆ น้อยๆ ให้เธอทำ

โรฮันน่าไม่บ่น และก้มหน้าก้มตาทำอย่างว่าง่าย ทำให้ชวดลลอบถอนใจอย่างโล่งอก แต่เมื่อเวลาผ่านไปสองชั่วโมง หญิงสาวก็ถอดเสื้อคลุมออก

“ขออนุญาตถอดเสื้อออกนะคะ ในห้องนี้รู้สึกว่าแอร์ไม่ค่อยเย็นยังไงไม่รู้”

“ตามสบาย” ชวดลตอบโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เขาคิดว่าที่เธอร้อนคงเป็นเพราะยังปรับตัวเข้ากับอากาศในเมืองไทยไม่ได้ และเขาก็งานยุ่งเสียจนไม่อยากเงยหน้ามองตัวป่วนแม้สักนาทีเดียว

เวลาผ่านไปจนเกือบเที่ยง ชวดลก็ได้ยินเสียงโอดครวญ

“โอ๊ย!! หิวข้าวจัง เที่ยงนี้เราจะไปกินข้าวที่ไหนดีคะ” ร่างบางที่เหลือเพียงชุดแสครับรูปสีชมพูหวาน เดินเข้ามาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม

ชวดลเงยหน้าขึ้นมองก่อนต้องกลั้นหายใจ ดวงตาคมกริบเบิกกว้างขึ้นกว่าเดิม เขาคงจะไม่เป็นเช่นนี้ ถ้าไม่เงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นร่างงามที่ซุกซ่อนภายใต้ชุดรัดรูปแนบเนื้อนั้นเต็มตา คอเสื้อนั้นเว้าลึกลงจนเห็นเนินอกอวบอิ่ม ปทุมถันคู่งามนั้นอวบใหญ่เกินตัว และเบียดแน่นกันอยู่ใต้เนื้อผ้าบางเบา ที่สำคัญปลายยอดถันยังดันเนื้อผ้าออกมาเป็นรูปเป็นร่าง และเพียงแค่ถูกดวงตาคมจับจ้อง ปลายยอดนั้นก็แข็งเป็นไตชูชันขึ้นจนเขามองเห็น

‘โอ้...พระเจ้า...’

ชวดลครวญครางร่ำร้องหาพระผู้เป็นเจ้าในใจ เขาอยากจะบ้าตาย นี่แค่ครึ่งวันแรก เธอยังทำให้เขาร้อนฉ่าได้ขนาดนี้ แล้ววันต่อๆ ไปล่ะ ไม่ต้องไปคิดถึงวันต่อไปหรอก คิดแค่ครึ่งวันหลังนี้ก็พอ

ชายหนุ่มมัวแต่มองยอดอกที่ดันเนื้อผ้าแนบเนื้อนั้นออกมาเป็นรูปเป็นร่าง จึงไม่ได้ตอบคำถามของเธอ ทำให้สาวน้อยต้องหลุบตาลงซ่อนประกายตาบางอย่างเอาไว้ ถ้าเขาละสายตาขึ้นมามองหน้านวลนั้นสักนิด จะเห็นมุมปากอิ่มที่ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ

โรฮันน่าเดินอ้อมโต๊ะทำงานของชวดลเข้ามาหา ชายหนุ่มถึงละสายตาจากอกอวบที่เบียดชิดกันเพราะความเต็มตึง อดคิดไม่ได้ว่าถ้าได้สัมผัสนวดคลึงดอกบัวงามคู่นั้น มือของเขาคงอุ่นจนร้อนและลามเลียไปทั่วร่างแกร่งแน่นอน ดวงตาคมกริบสบตาคู่หวานที่ยิ้มได้ของอดีตยัยหมูตอน และเมื่อโรฮันน่าเดินเข้ามาหยุดใกล้แค่เอื้อมลมหายใจของเขาก็สะดุด เพราะใบหน้าคมเข้มนั้นอยู่ในตำแหน่งเดียวกับทรวงอกอวบพอดิบพอดีเป๊ะ!

“พี่โดมคะ เราจะไปกินข้าวเที่ยงที่ไหนกันดีคะ”

เสียงหวานใสนั้นทำให้ชวดลหัวใจกระตุก เลือดในกายเดือดพล่านไหลไปรวมกันที่จุดกลางร่าง และสติสัมปชัญญะของชายหนุ่มก็ขาดผึง เมื่อทานทนต่อความยั่วยวนตรงหน้าไม่ไหว กระชากร่างอิ่มให้นั่งซ้อนบนตักกว้าง และดันร่างงามเอนกายลงต่ำ ก่อนประทับริมฝีปากร้อนผ่าวของตนไปบนกลีบปากอิ่มน่าจูบ บดคลึงกลีบปากก่อนลากปลายลิ้นไล้ไปตามรอยแยก และใช้กลีบปากของตนเปิดปากนุ่มออก ก่อนแทรกเรียวลิ้นเข้าไปดูดรัดลิ้นนุ่มอย่างเร่าร้อน ปฏิกิริยาที่โรฮันน่าเห็นว่าเรื่อยเฉื่อยกลับกลายเป็นความเร่าร้อน และสอนให้เธอรู้จักกับคำว่าอย่าแหย่เสือหลับ ตอนนี้เสือตื่นเต็มที่และกำลังจะขย้ำเธอเป็นอาหารอันโอชะ โดยการแทะเล็มไปทีละนิดๆ อย่างออกรสชาติ

โรฮันน่าส่งเรียวลิ้นนุ่มตวัดรัดปลายลิ้นสากอย่างเงอะงะ ความกล้าหาญชาญชัยที่เธอสร้างขึ้นมาเพื่อยั่วยวนชายหนุ่มนั้น เป็นเพียงฉากละครที่สร้างขึ้น ไม่ได้มาจากประสบการณ์หรือความเคยชินแต่อย่างใด และชวดลก็รู้จากประสบการณ์อันช่ำชอง ว่าสาวน้อยในอ้อมกอดไม่ได้แก่ประสบการณ์เหมือนหน้ากากที่เธอสวม

ชายหนุ่มยกมือหนาขึ้นนวดคลึงปทุมอวบคู่งามอย่างห้ามใจไม่อยู่ ยอดอกที่เขาเห็นรำไรอยู่ใต้เนื้อผ้านั้นสู้มือตอบรับสัมผัสจากเขาอย่างรวดเร็ว แม้โรฮันน่าจะไร้ประสบการณ์แต่เธอก็เร่าร้อนหากปลุกได้ถูกจุด พี่ชายนอกไส้สะกิดปลายนิ้วถี่รัวที่ยอดอก ภาพสาวเปลือยอกที่ตกลงมาจากเตียงนอน ยังคงติดตาและตรึงใจอยู่ไม่เสื่อมคลาย แล้วตอนนี้ชวดลก็อยากเห็นภาพนั้นอีกครั้ง

มือหนารั้งสายเสื้อเส้นเล็กให้เลื่อนลงมาตามไหล่บาง รั้งตัวเสื้อด้านหน้าให้ต่ำลงเรื่อยๆ ปทุมถันคู่งามชวนหลงใหลปรากฏสู่สายตาคมกล้าที่เต้นระริกอย่างเต็มไปด้วยความสมหวัง

สวย...เป็นคำตอบเดียวในตอนนี้

อยาก...เป็นคำตอบที่กำลังตามมาในไม่ช้า หรือ...อาจกำลังเกิดขึ้นแล้วก็ได้

“อยากยั่วนัก ฉันก็จะสนองให้...โรฮันน่า” ชวดลพึมพำ ก่อนกดใบหน้าลงจุมพิตเนินอกอวบ มือหนาช้อนใต้ถันยกขึ้นส่งปลายยอดเข้าปาก ก่อนริมฝีปากร้อนชื้นจะดูดกลืนอย่างหิวกระหาย

โรฮันน่าไม่ได้ห้ามปรามหรือปฏิเสธ เธอไม่คาดคิดว่าแผนการยั่วยวนของเธอ จะประสบความสำเร็จได้มากมายขนาดนี้ หนุ่มหล่อผู้แสนจะเย็นชาดุจน้ำแข็งขั้วโลกเหนือ และยังเป็นเจ้าของรถเฟอร์รารี่ที่เธอหลงใหล เป็นที่หมายปองของสาวๆ และหนึ่งในนั้นก็คือเธอ เธอไม่รู้ว่าชอบชวดลเขาแบบไหน แบบเพื่อน แบบพี่ หรือแบบคนรัก แต่ที่แน่ใจก็คืออยากอยู่ใกล้เขา อยากเป็นผู้หญิงของเขาเพื่อลบคำสบประมาทเมื่อครั้งอดีต

9 ปี ที่เธออดทนรอวันนี้ วันที่จะได้พบกับเขาอีกครั้ง แม้มัน...จะเกินเลยไปนิด สะดุดใจไปหน่อย แต่ก็ถือว่าเธอประสบความสำเร็จในการบริหารเสน่ห์ เมื่อครั้งอดีต เธอยังจำได้ว่ามีรูปถ่ายของใครบางคนอยู่ในกระเป๋าสตางค์ตลอดเวลา ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าของรูปใบนั้นเป็นใคร เพราะคนที่รู้หากได้เห็นจะไม่มีทางรู้ ส่วนเพื่อนๆ พวกสอดรู้สอดเห็นใจจะขาดก็ขยันถามและล้อเลียนว่าเธอเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเขา