บทที่ 1 มิลทิน 100%

ย้อนไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้า

ปัง ปัง ปัง

แอดดดด

เสียงทุบประตูที่ดังลั่น ร่างหนาทีย้ำก้าวเข้ามาในห้องอย่างใจร้อน เมื่อมารดาของเขาโทรไปบอกว่าภรรยาของเขานั้นพาชู้มาสมสู่ที่เรือนหลังเล็ก

“หนูจ๋า!!!!”

มือหนาที่กำเข้าหากันจนเส้นเลือดนูนขึ้น กรามหนาที่บดเข้าหากันจนแน่น นัยน์ตาที่เต็มไปด้วยเพลิงไฟ ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าภรรยาของเขานอนอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าในสภาพที่เปลือยเปล่า ไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้

“โอ้ยยยยย”

มือหนากระชากร่างบางขึ้นมาอย่างแรง แล้วตวัดฝ่ามือกระแทกเข้าใบหน้านวล

“เพี้ยะ!”

“เธอทำแบบนี้กับพี่ได้ยังไงห่ะ!! หนูจ๋า”เสียงทุ้มตะคอกถามขึ้น มือหนาบีบต้นแขนเรียวไว้แน่น เขย่าร่างบางในสภาพที่เปลือยเปล่าให้ตื่นขึ้นมา เขาอยากจะบีบคอคนตรงหน้าเหลือเกิน

“หนูจ๋าทำอะไร หนูจ๋างงไปหมด”เสียงหวานบอกขึ้นอย่างสะลึมสะลือ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่อยู่ดีๆ ตัวเองก็มาอยู่ในสภาพแบบนี้ แล้วไหนจะคนรักของเธออีก ที่อยู่ดีๆ ก็มาตบหน้าเธอ

“ดูสารรูปของตัวเองบ้าง กล้าดียังไงเอาชู้มานอนกกที่บ้านของฉัน”เสียงทุ้มตวาดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด หัวใจของเขาเหมือนถูกกระชากออกจากตัวแล้วบดขยี้จนแหลกสลายใจ นัยน์ตาคมที่คลอไปด้วยน้ำตา เขาอยากจะร้องออกมา แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้ เพื่อไม่ให้ตัวเองน่าสมเพชไปมากกว่านี้

“หนูจ๋าไม่..”มือเรียวบางดึงผ้าห่มมาปิดตัวของเธอไว้ แล้วหันไปมองเห็นชายหนุ่มแปลกหน้าที่นอนข้างเธอด้วยความสงสัย และยังไม่ทันได้พูดจบมือหนากระแทกเข้าใบหน้าเธออีกครั้ง

“เพี้ยะ!!!”

“เธอมันผู้หญิงมักมาก!!! ฉันปรนเปรอให้เธอไม่ถึงใจหรือไงห่ะ!!! ถึงได้แอบคบชู้แบบนี้หนูจ๋า!!”คำด่าที่พ่นออกมาจากปากหนาที่เสียดแทงใจคนโดนกระทำเป็นอย่างมาก

“หนูจ๋าไม่รู้เรื่อง พี่เมฆต้องเชื่อหนูจ๋านะ”หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธ เธอไม่รู้ว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วผู้ชายคนนั้นคือใคร???? เธอก็ไม่รู้ด้วย ตอนนี้เธองงไปหมดแล้ว

“เชื่อหรอ.... หลักฐานคาตาขนาดนี้ จะให้ฉันเชื่ออะไรอีก ฉันน่าจะเชื่อคุณแม่ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอนั้นสวมเขาให้กับฉัน วันนี้คงเป็นบุญที่ฉันได้รู้ถึงความสารเลวของเธอหนูจ๋า”

“ใครที่อยู่ข้างนอกเข้ามาในห้องเดี๋ยวนี้ ฉันต้องการผู้ชาย”ชายหนุ่มตะโกนเรียกคนใช้ขึ้น

“มีอะไรครับ”คนใช้หนุ่มเดินเข้ามาในห้อง แล้วหลุบสายตามองลงบนพื้น

“พาผู้ชายคนนี้ไปจัดการ!!!!”

คนใช้ลากชายหนุ่มแปลกหน้าออกไปจากห้องตามคำสั่งเจ้านาย ถึงแม้จะสงสารหญิงสาวตรงหน้ามากแค่ไหน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ถ้าหากพูดอะไรออกไป ตัวเองนั้นอาจจะโดนไล่ออก หรือไม่ก็โดนฆ่าได้ เพราะคุณนายบ้านนี้ร้ายกาจเหลือเกิน และยังขู่ทุกคนให้ปิดปากเงียบห้ามพูดอะไรออกไป

“พี่เมฆ... หนูจ๋าไม่ได้คบชู้นะ”เสียงหวานปฏิเสธขึ้น เธอเอื้อมมือไปจับมือชายคนรัก แต่กลับถูกสะบัดออกอย่างแรง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาด้วยความเสียใจ

“ฉันเชื่อในสิ่งที่ฉันเห็น เธอ..... ทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้วหนูจ๋า!!! เธอสวมเขาให้ฉันมากี่ครั้งแล้ว!!!”มือหนาบีบแขนเรียวไว้แน่น แล้วเขย่าร่างบางเพื่อต้องการคำตอบ

“ไม่! หนูจ๋าถูกใส่ร้าย พี่เมฆต้องเชื่อหนูจ๋านะ หนูจ๋าไม่ได้สวมเขาให้พี่เมฆ”

“คิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดของเธออีกเหรอ... หนูจ๋า ความเชื่อใจของฉันมันหมดไปตั้งแต่เห็นเธอนอนกกกับชู้แล้ว!!!”

น้ำตาที่พาลไหลพรากออกมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง เธอถูกตราหน้าว่าคบชู้สู่ชาย ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้พิสูจน์ความจริงอะไร มันคงเป็นเวรกรรมของเธอสินะที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ พวกนั้นคงสะใจมากสินะ ที่สามารถกำจัดผู้หญิงแบบเธอได้

ร่างบางลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อจัดการกับร่างกายของตนเอง ร่างที่เปลือยเปล่าไร้ร่องรอยของการมีเซ็กส์ คนพวกนั้นคงวางยาเธอในน้ำส้มสินะ แล้วจัดฉากทั้งหมดขึ้นมา และผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าสามีของเธอก็เชื่อด้วยสิ ตอนนี้เธอได้แต่ทำใจกับสิ่งทีเกิดขึ้นและรอคอยวันพรุ่งนี้ วันที่เธอต้องหย่าขาดกับคนรัก