ตอนที่ 2

พุธิตามองหาไปทั่วๆ ก็ไม่พบว่ามีรูปอะไรอีก

แปลกจัง มีแต่รูปมิสเตอร์ทอม ไม่ยักมีรูปมาดามเอวา

ไม่ถึงสองชั่วโมงทุกซอกทุกมุมก็หมดจด พุธิตาจึงค่อยสำรวจว่าจะทำอะไรเป็นลำดับต่อไปแล้วจึงตัดสินใจรวบรวมปลอกหมอนและผ้าปูที่นอนไปซักในเครื่องซักผ้า ตั้งใจว่าถ้ามีเสื้อผ้าจะได้เอาไปซักด้วยกันเสียทีเดียว แต่ก็หาไม่เจอ น่ากลัวจะเอาไปจ้างคนข้างนอกซักซะก็ไม่รู้

จากนั้นจึงได้ทำความสะอาดห้องน้ำ จัดการความเรียบร้อยในครัวต่อจนใกล้เวลาสี่โมงเย็นจึงได้วางมือ เพื่อที่จะเตรียมตัวไปเรียนหนังสือ

พุธิตาเรียนจบม.3แล้วก็ต่อปวช.แทนสอบเข้ามหาวิทยาลัย เพราะต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย กระทั่งได้ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง หรือ ปวส. ด้านบัญชี เวลานี้เธอลงเรียนระดับปริญญาตรีภาคสมทบที่มหาวิทยาลัยของรัฐ เหลือแค่สี่วิชาก็จะจบ

การที่มัวแต่ทำงานสลับกับเรียน ส่งผลพอสมควรกับชีวิตช่วงวัยรุ่น คือทำให้ไม่มีเวลาให้กับเรื่องรักๆใคร่ๆ

พูดไปอาจจะไม่มีใครเชื่อ ว่าจนป่านนี้เธอยังไม่เคยจูบกับผู้ชาย อันที่จริงกอดก็ยังไม่เคย

หญิงสาวเอากระเป๋าเสื้อผ้าที่นำติดตัวมาไปไว้ในห้องนอนเล็กที่ป้าเตือนพัก ก่อนจะรื้อผ้าเช็ดตัวและชุดนักศึกษาออกมา

ห้องน้ำมีอยู่สองห้อง คือที่ข้างนอกห้องหนึ่ง กับห้องน้ำส่วนตัวในห้องนอนของผู้เป็นนายอีกห้องหนึ่ง

เจ้ากรรมเหลือเกินที่ห้องน้ำที่อยู่ข้างนอก ด้วยเหตุผลกลใดไม่รู้ประตูเปิดไม่ออก ทั้งที่ตอนเข้าไปทำความสะอาดก็ดีๆอยู่ จำได้ว่าแค่ปิดไว้เฉยๆ ไม่ได้ล็อค

เหงื่อแตกซก เนื้อตัวก็เหนียวหนับแบบนี้ ไม่อาบน้ำไม่ได้แน่

พุธิตานึกถึงห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนใหญ่แล้วก็พาเท้าตัวเองตรงไปที่นั้นทันที

ขออาศัยอาบน้ำสักจึ๊ดนึง คงไม่ว่ากันหรอกน่ะ

จะมาว่าได้ไงเนอะ ก็ไม่มีใครอยู่นี่นา

ห้องน้ำของนายฝรั่ง ใหญ่และหรูหรากว่าห้องที่อยู่ข้างนอกมาก มีอ่างจากุชชีให้ลงไปนอนแช่ได้ทั้งตัว แล้วก็ยังประดับประดาไปด้วยต้นไม้เขียว น่าเข้าไปนั่งเล่นมากกว่าทำกิจธุระเพียงอย่างเดียว

เห็นอ่างอาบน้ำสีขาวสะอาด ก็นึกอยากลงไปนอนแช่ดูสักที คงผ่อนคลายความเมื่อยล้าจนหมดสิ้น

‘มัวแต่โอ้เอ้ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันเรียนกันพอดี’

คิดได้ดังนั้นก็รีบดันบานประตูห้องน้ำให้ปิดเพื่อที่จะได้ลงมือชำระร่างกายเสียที แต่ก็ต้องนิ่วหน้า เมื่อพบว่าประตูแบบบานเลื่อน แค่เลือนปิดเฉยๆ ไม่มีตัวล็อคอะไรทั้งสิ้น

แต่ห้องน้ำในห้องส่วนตัวก็คงไม่มีใครมายุ่มย่ามอยู่แล้ว

ช่างเถอะ ไม่มีใครอยู่นี่นา อาบๆ แป๊บเดียวเดี๋ยวก็เสร็จใครที่ไหนจะเข้ามาถึงในนี้ได้ล่ะ

สายน้ำเย็นฉ่ำเป็นฝอยเล็กๆจากฝักบัวแบบสองหัว ชโลมผ่านเรือนร่างเปลือยเปล่า ชำระคราบไคลและความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจากการทำงานไหลลงท่อไปพร้อมกัน

พุธิตาฮัมเพลงเบาๆ อย่างมีความสุข ขณะเทครีมอาบน้ำลงบนฝ่ามือ ลูบไล้ไปตามเรือนร่างกลมกลึงของตนเอง

แต่แล้วขณะที่เธอกำลังก้มตัวลงลูบฟองไปถึงปลายเท้าก็ต้องชะงักกึก

อะไรแวบๆทำให้เธอต้องเหลือบสายตามองไปยังที่มา

ถุงเท้าสีน้ำตาลเข้มกับปลายขากางเกงสีคล้ายๆ กันปรากฏอยู่ในสายตาที่หน้าประตูห้องน้ำซึ่งห่างออกไปเกือบสองเมตรได้

หญิงสาวใจหายวาบ เย็นไล่ไปทั่วแนวสันหลังพร้อมกับการผงกหัวขึ้นมองอัตโนมัติโดยเร็ว

แทบช็อกเมื่อเห็นร่างสูงที่ยืนอยู่ระหว่างช่องประตูที่ถูกเลื่อนเปิดออก

ดวงตาคมกริบสีน้ำตาลอมทองจับจ้องมาที่ร่างเปลือยเปียกลื่นไปด้วยพรายฟองขาวๆของเธอแน่วนิ่ง

พุธิตากรีดร้องเสียงลั่น ปราดไปคว้าผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้บนราวมาพันร่างเปลือยของตนเองอย่างลุกลี้ลุกลน

“โอว์ ลอร์ด!” เสียงอุทานมาจากผู้บุกรุก“คุณเข้ามาทำอะไรในห้องน้ำผม?”

พุธิตายืนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าทรง ใบหน้าแดงกล่ำสลับขาวเผือดมองคนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูด้วยแววตาหวาดผวา

ชายหนุ่มผู้มีรูปร่างหน้าตาบ่งบอกชาติพันธุ์จากทวีปไกลโพ้น ยกมือขึ้นตบหน้าผาก ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งก่อนจะผลุบออกไปพร้อมกับเลื่อนประตูปิดดังเดิม

แม้เขาจะพ้นจากสายตาไปแล้ว แต่พุธิตาก็ยังขยับตัวไม่ได้ เหมือนถูกจับแช่แข็งอยู่อย่างนั้นอีกนับเป็นนาที

ครั้นเมื่อหายจากอาการช็อกชั่วขณะ ก็ยังคิดไม่ตกว่าควรจะอาบน้ำต่อเพื่อล้างคราบครีมอาบน้ำที่ยังติดอยู่บนร่างกายต่อไปดีหรือไม่ เพราะความที่เกรงว่าอีตาฝรั่งคนเมื่อกี้อาจจะโผล่เข้ามาอีกเมื่อใดเมื่อหนึ่ง

แต่ถ้าไม่ล้างออกมีหวังได้เหนียวเหนอะหนะติดตัวแย่

หญิงสาวกลั้นใจปลดผ้าขนหนูออกจากกาย เปิดน้ำจากฝักบัวล้างคราบครีมอาบน้ำออกอย่างลวกๆ โดยทำเวลาให้เร็วที่สุดขณะที่ใจก็เต้นตุ้มๆต่อมๆ คอยมองไปที่ประตูด้วยความระหวาดระแวงไปด้วยตลอดเวลา

ไม่กี่อึดใจเธอก็เช็ดตัวและสวมใส่ชุดนักศึกษาเสื้อขาวกระโปรงดำเรียบร้อยด้วยมือไม้ที่รีบเร่งเป็นระวิง

ทีนี้ก็มาถึงปัญหาข้อที่ว่าเธอจะวางหน้าออกไปพบอีตาฝรั่งคนนั้น ซึ่งเธอจำได้ดีว่าเป็นคนเดียวกันกับในรูปยังไงดีในเมื่อ...เขาโผล่เข้ามาเห็นเธอในสภาพที่ไม่มีอะไรห่อหุ้มกายสักชิ้น

โอ๊ย! อยากจะแทรกแผ่นดินหนีเหลือเกิน เกิดมายังไม่เคยมีครั้งไหนรู้สึกอับอายขายหน้าเท่าครั้งนี้เลยให้ตาย!

แต่จะอยู่ในนี้ทั้งชาติโดยไม่ออกไปก็ไม่ได้

พุธิตาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกหลายๆครั้ง แต่ท้องก็ยังเกร็งเขม็งเกลียวจนปวดไปหมดรวบรวมความกล้าอยู่ครู่ใหญ่จึงได้ตัดสินใจเดินออกจากห้องน้ำ