ตอนที่ 5 งี่เง่า 2

"กลับห้องเถอะเดี๋ยวผมไปส่ง"

ทันทีที่ดีแลนพูดประโยคนี้ขึ้นเพื่อนๆ ที่ว่าเมาก็เริ่มหันมาสนใจ อะไรคือน้องรหัสสุดหล่อมาตามพี่รหัสอย่างเนยกลับห้อง

มันชักยังไงแล้วนะ จะบอกว่าคิดมากไปก็ไม่ใช่เพราะเพื่อนทุกคนหันมาพร้อมกันหมด แม้แต่เนยก็ยังนิ่ง

"นายเมาเหรอ"

เนยพยายามทำตัวให้เป็นปกติทั้งๆ ที่สถานการณ์มันไม่ปกติ เธอบอกแล้วว่าช่วงนี้ดีแลนแปลกไป เหมือนกับว่าอีกคนจะไม่ได้กลัวคนอื่นจะรู้เรื่องความสัมพันธ์นี้ของเขากับเธอ ทั้งๆ ที่เธอพยายามเลี่ยงทุกอย่าง

"ผมไม่ได้ดื่ม"

"ออกไปคุยข้างนอก ขอตัวนะคะพี่สิงห์เดี๋ยวมานะพวกแก"

เนยก้มหัวให้รุ่นพี่อย่างสิงห์ ก่อนจะหันไปบอกเพื่อนที่เริ่มหันมาสนใจเรื่องของเธอแทนเหล้า เนยมองหน้าดีแลนดุๆ แล้วเดินออกไป  

"พี่เนยอาจจะไม่กลับเข้ามาแล้วนะครับเดี๋ยวผมไปส่งเอง"

ดีแลนว่าเร็วๆ เขาหันมองหน้าสิงห์ดุๆ ก่อนจะรีบวิ่งตามร่างบางออกไป

"พวกแก!"

"คิดเหมือนกันป่ะวะ"

"อย่าบอกนะว่าที่เนยเล่าคือน้องดีแลน!!" ทั้งสามสาวว่าออกมาพร้อมกัน 

"มีอะไรหรือเปล่า" ทันที่ที่เดินออกมานอกร้านเนยก็เป็นคนเปิดประเด็นก่อน เมื่อเห็นว่าดีแลนที่ตามออกมาเอาแต่มองหน้าเธอนิ่งไม่พูดไม่จา

"ทำไมต้องนั่งใกล้มัน" ดีแลนถามขึ้นเสียงห้วนก้าวช้าๆ เข้าประชิดตัวเนย

"มัน?" เธอไม่เข้าใจมันที่อีกคนว่าคือใคร

"อย่ามาตีหน้าซื่อ" ดีแลนบีบแขนเล็กของเนยจนอีกคนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

"นายพูดเรื่องอะไรดีแลนอย่ามางี่เง่าแถวนี้นะ"

เนยเองก็เริ่มเบื่อหน่ายในความไม่มีเหตุผลของอีกคน เธอไม่เข้าใจว่าอยู่ๆ เกิดอะไรขึ้นทำไมดีแลนต้องมาคอยตามติดเธอแบบนี้ แล้วไปพูดอะไรแบบนั้นกับเธอต่อหน้าเพื่อนๆ ได้ยังไง ต้องการอะไร 

"เหอะ! งี่เง่าเหรอวะ" 

"ปล่อยนะ! เจ็บ!"

"เบื่อผมแล้วใช่ไหม"

"!!!!"

"ไม่อยากกินเด็กแล้วสินะ!!"

"......."

"เงียบนี่คือยอมรับความจริง? เหอะ!"

"........"

"ทำไมร่านแบบนี้วะ รู้จักมันไม่กี่วันนัดกันออกมาเที่ยวที่แบบนี้...ถ้าออกจากร้านแล้วจะไปเอากันต่องั้นสิ"

เพี๊ยะ!!

"อย่ามาปากเสียแถวนี้นะดีแลน! แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันแบบนี้"

"ผมเป็นผัวพี่ไง! ทำไมเมียร่านมาหาผู้ชายคนอื่นผมจะไม่มีสิทธิ์" ดีแลนใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มข้างที่โดนตบมองหน้าเนยอย่างเอาเรื่อง

"นายลืมไปหรือเปล่าว่าข้อตกลงของเราคืออะไร"

"หึ! ไม่รู้แหละเอากันอยู่ทุกวันพี่คือเมียผม"

พรึ่บ!!

"กรี้ดดดด ปล่อยนะ ปล่อยๆๆ"

"เงียบซะถ้าไม่อยากโดนผมกระแทกร่องแหกตรงนี้"