ตอนที่ 5 งี่เง่า 1

"เชิญนั่งค่ะพี่สิงห์"

"ขอบคุณมากครับ คืนนี้ตามสบายนะเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง"

เจ้าของร้านคนหล่อว่าขึ้นยิ้มๆ ทำให้เพื่อนของเนยแต่ละคนตาโตขึ้นมาทันที เป็นโชคดีของพวกเธอจริงๆ ที่วันนี้เนยยอมออกมาด้วย ใครๆ ก็รู้ว่าพี่สิงห์เจ้าของร้านแห่งนี้กำลังตามจีบเพื่อนรักของพวกเธออยู่ คอยแวะเวียนไปหาอยู่บ่อยครั้ง แต่ดูท่าว่าเพื่อนพวกเธอจะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่ก่อนก็งงว่าติดอะไรเพราะอีกคนก็หล่อบาดใจขนาดนี้ วันนี้จึงได้รู้ว่าเนยแอบมีคนในใจอยู่แล้ว ท่าทางที่แสดงออกมาก็ไม่ได้รังเกียจอะไรอีกฝ่าย แบบนี้พี่สิงห์คนหล่อพอจะมาดามใจเพื่อนพวกเธอได้ไหมนะ

"พูดแล้วไม่คืนคำนะคะ"

จีจี้ว่าอย่างใจดีจนออกนอกหน้า ใครบ้างจะไม่ดีใจที่มีคนหล่อมาเลี้ยงเหล้าแบบนี้ถึงจะไม่ได้เลี้ยงเธอโดยตรงก็เถอะ มีเพื่อนสวยนี่มันดีจริงๆ ประหยัดค่าเหล้าได้เยอะเลย

"แน่นอนครับ"

เลี้ยงเพื่อนว่าที่แฟนแค่นี้ไม่สะเทือนกระเป๋าเขาหรอก

"งั้นพวกเราไม่เกรงใจแล้วนะคะ" น้ำว่าขึ้นยิ้มๆ

"ครับ ว่าแต่น้องเนยไม่ดื่มกับเพื่อนเหรอ"

สิงห์ตอบรับเพื่อนๆ ของเนย ก่อนจะหันมาสนใจคนที่เขาตามจีบอยู่

"ดื่มค่ะแต่คงไม่ขนาดนั้นหนูคออ่อนน่ะ แฮ่ๆ" เนยยิ้มแห้งๆ 

"งั้นดื่มอะไรเบาๆ นะครับ เดี๋ยวพี่สั่งให้"

ว่าจบสิงห์ก็เรียกเด็กเสิร์ฟที่ว่างมารับออเดอร์ หาเครื่องดื่มเบาๆ มาให้เนย ร่างสูงเป็นคนคุยเก่งจึงไม่แปลกเท่าไหร่ที่จะพูดคุยกันถูกอกถูกใจกลุ่มเพื่อนของเนย แม้แต่เนยที่ไม่ค่อยมีบทในวงสนทนายังต้องหลุดยิ้มออกมาในบางมุขที่เขาคุยเล่นกับเพื่อนเธอ นั่งคุยกันสนุกถูกคออยู่สักพักบางคนก็เริ่มเมาทรงตัวไม่อยู่กันแล้ว เนยก็รับรู้ว่ามีแรงมาสะกิดไหล่ ร่างบางจึงหันไปมอง

"ดีแลน!"

เนยอุทานออกมาด้วยความตกใจเธอไม่คิดว่าอีกคนจะมาดื่มที่ร้านเดียวกัน ก่อนออกมาเธอก็บอกเขาไปแล้วนี่ว่าวันนี้จะมาที่ไหน นึกว่าเขาจะเลี่ยงไม่เจอเธอเสียอีก อยู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาทักจึงสร้างความแปลกใจให้เธอเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

"ขอนั่งด้วยคนนะครับ"

ดีแลนว่าพร้อมกับเดินเข้ามานั่งแทรกกลางระหว่างเนยกับสิงห์ที่นั่งเบียดกันจนจะสิงร่างอยู่แล้วในสายตาของดีแลนน่ะนะ แต่ในความเป็นจริงมันก็ไม่ได้ใกล้กันขนาดนั้น ดีแลนทิ้งตัวลงนั่งข้างเนยแรงๆ จนสิงห์ต้องเป็นฝ่ายขยับให้มีที่ว่าง สิงห์ก็พอรู้จักดีแลนมาบ้างว่าอีกคนเป็นอะไรกับเนยจึงไม่ได้ถือสาเท่าไหร่ เขาจะถือว่าอีกคนก็คือรุ่นน้องเขาด้วยแล้วกัน

"ดีจ้าน้องดีแลน"

ตาลที่มัวเต้นอยู่ข้างๆ หันมาเจอดีแลนจึงเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเองเพราะดีแลนชอบแวะมาหาพี่รหัสสุดสวยอย่างเนยอยู่บ่อยๆ

"มาหาพี่รหัสเหรอเราน่ะ" น้ำที่ทรงตัวแทบไม่อยู่ถามขึ้นอีกคน

"ครับ"

ดีแลนตอบไปส่งๆ ไม่ได้สนใจกับคำถามพวกนั้น แต่สายตาคมจ้องมองอยู่ที่เนยอย่างไม่พอใจที่อีกคนนั่งข้างสิงห์ทั้งๆ ที่เพื่อนคนอื่นก็มีทำไมไม่นั่ง ตั้งแต่ที่เขาเดินเข้ามาในร้านเห็นแผ่นหลังเธอก็รีบตรงดิ่งมาหาทันที ยิ่งเข้ามาใกล้เท่าไหร่ก็ยิ่งเห็นว่าเนยดูมีความสุขนั่งหัวเราะหน้าระรื่นกับไอ้รุ่นพี่คนนี้เขายิ่งโมโห ทำไมต้องไปยิ้มให้คนอื่นด้วยวะ

"มาหาเพื่อนเหรอ"

เนยถามขึ้นพยายามมองหากลุ่มเพื่อนสนิทของดีแลนแต่ใน ระแวกนี้กลับหาไม่เจอ

"หึ! ผมมาหาพี่"

ดีแลนว่าเสียงห้วนนึกไม่พอใจอีกคนขึ้นมาดื้อๆ ตั้งแต่อยู่ในห้องก่อนที่เธอจะออกมาแล้ว พอตามมาที่นี่เห็นเนยนั่งข้างไอ้รุ่นพี่นี้คุยกันอย่างสนิทสนม เหมือนกับมีไฟมาสุมอกมันร้อนรุ่มไปหมด

"หื้ออ มีอะไรรึเปล่า"

มาหาเธอทำไมนี่มันก็ดึกแล้วนี่ พักนี้ดีแลนชอบทำตัวแปลกๆ กับเธอ จนเนยเองก็เริ่มสับสนว่าอีกคนต้องการอะไร

"มีสิครับ"

"งั้นเหรอว่ามาสิ"