ตอนที่ 6 ขอจบความสัมพันธ์ 1

ปัง!!

ทันทีที่มาถึงคอนโดของดีแลนเจ้าตัวก็แบกร่างบางของเนยขึ้นบนบ่าแล้วเดินดุ่มๆ ขึ้นมาจนถึงหน้าห้อง ดีแลนกระชากประตูเปิดก่อนจะใช้เท้าถีบปิดประตูเสียงดังสนั่น เนยที่อยู่บนบ่าดิ้นไปมาให้อีกคนปล่อยแต่ทว่ายิ่งดิ้นดีแลนยิ่งรัดแน่นขึ้น

“ปล่อยนะดีแลน! พี่จะกลับ”

เพี๊ยะ!

ดีแลนฟาดก้นเด้งของเนยไม่แรงมากนักเพื่อปรามไม่ให้ร่างบางบนบ่าดิ้นหนี พออีกคนดิ้นมันเหมือนกับว่ารังเกียจเขาพอคิดมาถึงตรงนี้จากที่อารมณ์เริ่มสงบลงตอนนี้มันกลับมาร้อนดั่งไฟอีกครั้ง เมื่อคิดไปไกลว่าเนยไม่อยากมากับเขาแต่อีกคนอยากกลับเข้าไปในร้านเพื่อไปนั่งกับไอ้รุ่นพี่คนนั้น ใบหน้าหล่อเริ่มบึ้งตึง

“อยากตกลงไปนอนที่พื้นรึไง”

ดีแลนขู่คนสวยบนบ่าแกร่ง ทำเอาเนยชะงักนิ่งไปนิด เธอไม่ไว้ใจดีแลนเวลานี้เลยว่าเขาแค่ขู่หรือว่าเอาจริง แล้วไอ้อารมณ์โมโหเป็นฟืนเป็นไฟนี้อีก เป็นอะไรของเขา?

“ไอ้บ้า! ตีมาได้เจ็บนะ”

ไม่วายที่เนยจะแว้ดเสียงใส่คนตัวใหญ่ที่เดินดุ่มๆ ตรงไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ของเขา เนยเองก็ไม่ได้มาที่นี่บ่อยๆ ปกติจะเป็นดีแลนมากกว่าที่ชอบไปขลุกอยู่ในห้องเธอ เขาชวนเธอมาแต่เป็นเธออีกนั่นแหละที่ปฏิเสธออกไป ไม่ได้เป็นอะไรกันเธอก็ไม่ชอบมาอยู่ห้องคนอื่น ถึงแม้ว่าเราจะนอนด้วยกันบ่อยก็เถอะ 

“เหรอ”

ดีแลนพูดขึ้นอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวโดนตีแค่นี้บ่นเจ็บ ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ลงแรงมากเท่าตอนกระแทกร่องอีกคนด้วยซ้ำ หึหึ ลืมไปว่าเนยชอบโดนท่อนเอ็นเขากระแทกร่องแรงๆ ดีแลนยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจก่อนจะโยนร่างบางลงบนเตียงเป้าหมายของตนทันที

“ปล่อย อ๊ายยยยย” 

พรึ่บ! 

เนยถูกโยนลงกลางเตียงกว้างโดยที่มีร่างสูงใหญ่สมส่วนของ ดีแลนยืนถอดเสื้อผ้าออกจากตัวลวกๆ อยู่ข้างเตียง สายตาคมมองต้นขาเรียวสวยของเนยที่โผล่พ้นกระโปรงออกมา ก่อนออกจากห้องเขาก็บอกแล้วว่ามันสั้น แล้วตอนนี้ยิ่งมานอนมันยิ่งสั้นจนจะเห็นร่องรักอยู่รอมร่อ เนยมองตามสายตาของดีแลนเธอรีบยกมือขึ้นปิดโหนกนูนที่เด่นหราอยู่กลางตัวทันที

“อย่ามองนะ!!” 

“หึ!! ทำไม? ผมมองไม่ได้?”

ดีแลนเห็นท่าทางนั่นของเนยก็ยิ้มออกมา ไม่รู้ว่าจะปิดทำไมก็ในเมื่อเขาเคยเห็นมากกว่านี้อยู่บ่อยๆ เห็นแบบไม่มีเสื้อผ้าและยังได้เลีย ได้กระแทกมานานแล้วด้วย

“เออ!”

“มากกว่ามองก็ทำมาแล้วจะมาปิดอะไรอีก? หรือว่า....”

ดีแลนลากเสียงยาวสายตาคมเหมือนมีไฟลุกโซนอยู่ในนั้น เมื่อคิดว่าเธอจะเก็บไว้ให้คนอื่นที่ไม่ใช่เขาเป็นคนมอง และภาพในร้านก็ยิ่งฉายชัดในหัว

“อ๊ะ!!”

เนยที่เห็นดีแลนนิ่งไปเธอค่อยๆ ขยับตัวเพื่อจะลุกหนีออกจากเตียงแต่ไม่ทันได้ลุกไปไหนไกลดีแลนก็คว้าข้อเท้าไว้ได้ก่อนจะลากกลับมาที่เดิมแต่คราวนี้เจ้าตัวกลับขึ้นมานั่งทับหน้าท้องแบนราบไว้ด้วยทำให้เนยไม่สามารถดิ้นขยับได้

“จะหนีไปไหน!”

ดีแลนมองหน้าเนยนิ่งไม่มีแววล้อเล่น จนทำให้คนใต้ร่างสั่นกลัวขึ้นมา ตลอดเวลาที่่ผ่านมาดีแลนไม่เคยมีท่าทางแบบนี้กับเธอ ตอนนี้เนยรู้สึกว่าอีกคนน่ากลัวเกินไปที่จะอยู่ใกล้

“ปล่อยนะดีแลนลงไปได้แล้ว”

เนยผลักหน้าท้องแกร่งเท่าแรงอันน้อยนิดที่เธอจะมีได้ ซึ่งนั่นไม่ได้เกิดผลอะไรเลยเมื่อดีแลนไม่มีทีท่าว่าจะขยับ 

“ทำไมวะ? เดี๋ยวนี้คือจับไม่ได้ แตะต้องไม่ได้แล้วงั้นสิ”

ฝ่ามือร้อนระอุลูบไล้ไปตามต้นแขนเล็ก ไม่ต่างกับใจที่กำลังร้อนรน ทั้งๆ ที่เมื่อวานก็ยังนอนเอากันอยู่แท้ๆ ทำไมวันนี้เนยเปลี่ยนไป? เนยไม่เคยปฏิเสธเขาแต่ทำไมครั้งนี้อีกคนถึงต่อต้าน ถ้าไม่ใช่ว่าเนยเบื่อเขาแล้ว เธออยากไปหาคนอื่นที่ไม่ใช่เขาอย่างนั้นเหรอ แล้วแบบนี้คิดว่าคนอย่างดีแลนจะยอมให้เมียที่เขาเป็นคนเปิดซิงและเอามาตลอดหนีไปซุกอกคนอื่นได้เหรอ บอกเลยว่าไม่มีทาง ข้อตกลงบ้าบอ ห่าเหวอะไรนั่นคืออะไรเขาไม่อยากจำ!! ที่รู้ๆ ตอนนี้ ร่างบางใต้ร่างคือคนของเขา เนยคือเมียเขา!

“…........”