รวมเรื่องสั้นอีโรติก(PWP/NC)

หญิงสาวในชุดแซกลายดอกไม้เขียวบนพื้นสีชมพูอ่อน หอบของเต็มสองไม้สองมือเข้าลิฟต์ตัวโตซึ่งมีเธอเป็นผู้ใช้บริการคนเดียว

ดวงตาใต้ขนตาหนาเป็นแพมองตัวเลขบอกชั้นในลิฟต์ที่เคลื่อนไปเรื่อยๆ ระคนกับเสียงหัวใจเต้นตึกตัก วันนี้เป็นวันเกิดเธอ แต่วัลย์วลีมาเซอร์ไพรส์แฟนที่คอนโดของเรา

จะเรียกว่าของเราก็ไม่ถูก เพราะเป็นชื่อเตชทัต แต่เธอช่วยผ่อนยามเงินเขาขาดมือ ซึ่งมักเกิดขึ้นบ่อยเสียด้วย เตชทัตเป็นวิศวกรหนุ่มอนาคตไกลในรัฐวิสาหกิจใหญ่ แม้จะเงินเดือนเยอะ แต่ภาระก็เยอะเช่นเดียวกัน

เขามีน้องสองคนต้องส่งเรียน ต้องผ่อนรถที่ซื้อให้ทางบ้านใช้ คอนโดนี้ที่ซื้อเพราะเจ้าตัวบอกว่าอยากมีทรัพย์สินเป็นของตัวเองบ้าง

“มัวแต่เอ็นดูเขา เอ็นเราจะขาดด้วยนะสิ สุดท้ายแล้วฉันจะไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน”

คอนโดแห่งนี้เป็นจึงรังรักของเธอและเขา แม้ที่ทำงานของวัลย์วลีจะอยู่อีกฟากหนึ่งของเมือง และเธอมีหอพักอยู่แล้วก็ตาม

พักนี้วัลย์วลีและเขาไม่ได้เจอกัน ด้วยงานยุ่งทั้งคู่ ขนาดวันเกิดเธอเขายังติดงาน ไม่เป็นไร วัลย์วลีไม่น้อยใจ เธอคบกับเขาตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ผ่านทุกข์ผ่านยากมาด้วยกัน วัลย์วลีรู้นิสัยแฟนดี

เตชทัตไม่ลืมวันเกิดเธอหรอก เขาแค่งานยุ่ง เดี๋ยวอีกไม่กี่วันเขาก็จะพาเธอไปเลี้ยง

แต่วัลย์วลีอยากทำเซอร์ไพรส์ จึงลางานครึ่งวันซื้อของมาทำอาหารหรูให้เขากิน แถมด้วยซื้อไวน์ราคาประหยัดมาด้วยหนึ่งขวด ด้วยเศรษฐกิจเช่นนี้ การจะไปร้านหรูเป็นเรื่องลำบากกระเป๋าเงิน ทำกินเองดีกว่า เธอหาสูตรอาหารมาแล้ว

ลิฟต์หยุดลงยังชั้นเป้าหมาย เธอไขกุญแจเข้าห้อง ไฟปิดอยู่ ขณะกำลังจะกดสวิตช์ที่กำแพง เท้าก็สะดุดอะไรแข็งๆ แหลมๆ วัลย์วลีย่อกายหยิบขึ้นดู มันคือรองเท้าส้นสูงสีทึบแต่พื้นรองเท้าแดง

วัลย์วลีไม่เคยมีของอย่างนี้ เสียงเอี๊ยดอ๊าดแว่วมาจากประตูห้องนอนที่แง้มอยู่

หญิงสาวมือเท้าเย็น สมองตื้อ แต่ไม่อาจห้ามส่วนที่อยากรู้ ก้าวไปช้าๆ อย่างเงียบกริบ ค่อยๆ ใช้มือผลักประตูแผ่วเบา บนเตียงปรากฏสองร่างกำลังโรมรันพันตู เสียงครางระคนกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ เธอแทบไม่เชื่อว่าเป็นแฟนตนจนได้ยินเสียงกระเส่าของฝ่ายหญิง

“เต้ย...”

เป็นเตชทัตจริงๆ เขากำลังนอกใจวัลย์วลี อย่างถึงพริกถึงขิงเสียด้วย

หญิงสาวกอดของเซอร์ไพรส์ในอกแน่น เปิดประตูออกไปจากห้องคอนโด มือสั่นเทายามกดลิฟต์

พอเข้าไปอยู่ตามลำพังน้ำอุ่นก็ไหลพรากออกจากตา อาบสองแก้มนวล ไม่มีเสียงสะอื้น มีแต่ใจที่เจ็บแปลบเหมือนใครเอามีดสักร้อยเล่มมาปัก สมองไม่สนใจเมื่อลิฟต์เปิดออกแล้วมาคนเข้ามาใช้บริการด้วย

จนถึงห้องโถงชั้นล่างสุด เธอเอาของที่หอบมาไปทิ้งขยะ แม่บ้านที่ขัดพื้นอยู่ถึงกับมองแรง เพราะของแทบยัดถังขยะไม่ลง

“หนูให้” เธอเสียงเครือ ยื่นทุกอย่างให้แม่บ้าน

“คนที่ควรได้กิน เขาไม่กินแล้ว”

เตชทัตคงเต็มอิ่มกับสาวรองเท้าส้นสูงพื้นแดงอย่างที่สุด ครางสนั่นห้องเตียงไหวขนาดนั้น

วัลย์วลีไปเรียกแท็กซี่หน้าคอนโด เธอไม่บอกที่หมายแต่เปิดประตูเข้าไปนั่งด้านหลังเลย

“ไปไหนครับ”

โชเฟอร์มองกระจกหลังด้วยสายตาหวาดๆ ด้วยเห็นผู้หญิงร้องไห้น้ำตานอง

“หนูไม่รู้ แค่อยากไปให้ไกลจากที่นี่” คนฟังยกมือเกาศีรษะแกรกๆ

“อกหักมาหรือเปล่าน้อง” สิ้นการคาดเดา หญิงสาวก็ปล่อยโฮสะอึกสะอื้น

“เขานอกใจ แล้ววันนี้ก็เป็นวันเกิดหนู”

โชเฟอร์ห่อปาก คิดในใจว่าสาวคนนี้โดนทำร้ายจิตใจถึงสองเด้ง

“ก่อนอื่นสุขสันต์วันเกิดนะน้องนะ” เขาปลอบเท่าที่คิดได้

“ส่วนผู้ชายถ้ามันนอกใจก็ช่างแม่ง น้องยังสาวยังสวย หาใหม่ซะเลย”

ด้วยกำลังร้องไห้ ใบหน้าจึงเบ้ไม่น่าดู แค่คะเนจากชุดแซกและรูปร่าง เวลาปรกติลูกค้าคนนี้คงสวย

“หนูคิดอะไรไม่ออกเลยพี่” ในดวงตาเธอตอนนี้โลกเป็นสีเทาอึมครึม

“หยุดร้องไห้เถอะน้อง แต่งตัวสวยๆ แบบนี้ พี่จะพาไปร้านเหล้าที่ลูกค้าแต่งตัวหรูๆ ไปกัน”

“หนูไม่อยากกินเหล้า”

“แล้วจะกลับไปนั่งร้องไห้ที่บ้านเหรอ เดี๋ยวพี่พาไปร้านเหล้า ไม่คิดเงิน”

“หนูไม่อยากโดนหลอกซ้ำซากนะพี่”

วัลย์วลีขอโง่ครั้งเดียวในวันนี้ เธอไม่อยากไว้ใจใครทั้งนั้น

“พี่ไม่หลอก นี่เอ้า! ดูป้ายชื่อพี่เลย”

โชเฟอร์ชี้ที่ป้าย มีรูปภาพและชื่อทั้งภาษาไทยภาษาอังกฤษ เขาชื่อสมๆ อะไรสักอย่างเธอมองไม่ถนัด ด้วยน้ำท่วมในตา

“แถวสุขุมวิท พี่เคยพาลูกค้าไป เคยไปรับด้วย มีแต่คนแต่งตัวดีๆ น้องไม่มีอะไรจะต้องเสียอยู่แล้วนี่ ถ้าไม่อยากได้คนใหม่ ก็ถือว่าไปหาอะไรดื่ม ดีกว่ากลับไปคิดมากอยู่คนเดียว”

เขาพูดมาก็ถูก คงไม่มีอะไรจะเสียใจเท่าวันนี้อีกแล้ว เมื่อโชเฟอร์เห็นว่าเธอเงียบ จึงขับรถออกไปมุ่งสู่ถนนสุขุมวิท ไปยังตึกหนึ่ง มีป้ายชื่อร้านรวงเป็นภาษาอังกฤษบ้าง ญี่ปุ่นบ้าง

“ตึกนี่แหละ น้องลองเข้าไปดู ขอให้โชคดี สุขสันต์วันเกิดนะน้อง”

โชเฟอร์ไม่คิดเงิน พร้อมยิ้มเห็นเขี้ยวเสน่ห์ วัลย์วลีเช็ดน้ำตา แล้วเดินเข้าห้องโถงที่มีประชาสัมพันธ์นั่งประจำอยู่สองนาง

เธอมองดูป้ายบอกชื่อร้านในแต่ละชั้นบนกำแพง แล้วกดลิฟต์ไปยังชั้นสิบสองเอ ที่จริง ๆ คือชั้นที่สิบสามของตึก

ก้าวเข้าสู่ลิฟต์ตัวใหญ่ ที่ไม่รู้ว่ามันจะพาเธอไปเปิดยังนรกหรือสวรรค์ แต่คืนนี้วัลย์วลีจะฉลองวันเกิดช้ำ ๆ ที่นั่น