Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
นักเขียน
นิยาย
ซาตานหัวใจพยศ
991·เฌอเลียร์++++++++++++++++ สรวิชญ์กล่าวหาน้องชายปุณิกา ว่าพาน้องสาวเขาหนี จะแปลกอะไรถ้าเขาจะฉุุดเธอมา ตาต่อตาฟันต่อฟัน! ++++++++++++++++ สรวิชญ์ย่างสุขุมเข้ามาใกล้ เขาสูงจนเธอต้องมองชนิดคอแหงนตั้งบ่า “เธอก็พูดอย่างนั้นได้นะสิ น้องเธอเป็นผู้ชาย ไม่ต้องเสียอะไรเลย” “พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง” เธอกอดอก แสดงอาการให้รู้ว่าไม่กลัว “ผู้ชายกับผู้หญิง หนีไปด้วยกันมันจะเป็นไรไปได้...” คนพูดยื่นหน้าลงมาหาเธอในลักษณะคุกคาม “คุณคิดสกปรก น้องฉันเป็นสุภาพบุรุษพอ” อย่างน้อยปุณณภพไม่เคยมีความประพฤติเสียหายเรื่องผู้หญิง “อย่าคิดว่าผู้ชายทุกคนเหมือนตัวเองหมด” น่าสงสารน้องสาวเขาเหลือเกิน ที่ตีตรายัดข้อหาว่าเสียความบริสุทธิ์จากผู้เป็นพี่ “เหมือนตัวฉันแล้วยังไง เธอเป็นใคร ทำเป็นพูดเหมือนรู้จักฉันดี” “ฉันรู้จักคุณแน่ ก็เห็น ๆ กันอยู่ว่าเป็นพวกป่าเถื่อน ชอบใช้อารมณ์ ชอบใช้กำลัง” สรวิชญ์ขบฟันแล้วหรี่ตา “ปากดีจริงนะเธอน่ะ” คนน่ากลัวนิ่งไปครู่ ก่อนแสยะยิ้มร้าย “งั้นฉันจะใช้วิธีตาต่อตา ฟันต่อฟัน เมื่อน้องเธอเอาน้องฉันไป ฉันก็จะเอาตัวเธอไปเหมือนกัน เฮ้ย! เตรียมรถ กูจะกลับไร่” สิ้นคำสั่งเขา ร่างอรชรก็ลอยหวือขึ้นบ่า เอวปุณิกาอยู่บนไหล่เขา สภาพเหมือนแบกถุงข้าวสาร “ปล่อยฉันนะเว้ย! ช่วยด้วยค่ะ มีคนจะลักพาตัวฉัน” +++++++++++
เจ้าสาวหกเดือน
486·เฌอเลียร์อมันต์กับจันทร์นิลแต่งงานกันเพราะถูกคลุมถุงชน เธอแอบรักเขา แต่อมันต์กลับทำร้ายจิตใจ จนเธอต้องหนีหายไปพร้อมกับอีกหนึ่งชีวิต และในวันนี้เขาจะมาตามลูกเมียกลับคืน! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “ใครเหรอคะคุณแม่ ตัวซู้ง...สูง” พิณญาดาที่หลบหลังมารดาถาม ค่อยใจชื้นขึ้นหน่อย ที่เขาเรียกชื่อเล่นจันทร์นิล แสดงว่ารู้จักกัน “เขาเป็น...” หญิงสาวอึกอัก “คนรู้จักของแม่ค่ะ” อมันต์กับเธอมีสถานะแค่นั้น ไม่ว่าวันนี้หรือเมื่อสี่ปีก่อน... “คุณมาที่นี่ทำไม” ภายใต้หนวดเครารุงรังนั้น ชายหนุ่มกำลังขบฟันกรอด ๆ “เรามีเรื่องต้องคุยกัน” เขาก้าวเท้ามาหา หากเธอถอยหลังหนี “แมลงปอคะ ลุงเลี้ยงสเลอร์ปี้นะ ไปกดได้เลย” เด็กหญิงตาวาว เหลือบมองแม่เพื่อดูว่าเธอจะอนุญาตหรือไม่ “ลุงมีเรื่องต้องคุยกับแม่หนูนิดหน่อย” เป็นประโยคคำสั่งที่อมันต์ใช้มันกับเธอตลอดเหมือนครั้งอดีต ออกคำสั่งผ่านดวงตา ให้เชื่อฟังเขา แต่วันนี้จะไม่เป็นเช่นนั้น จันทร์นิลไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ” เธอคว้ามือลูก แต่เขาเร็วกว่า คว้าแขนเธอไว้ดึงจนร่างเปรียวชนกับอกแข็ง ๆ อย่างแรง “อยากพูดเรื่องของเราต่อหน้าเด็กหรือไง คิดสิ แกจะรู้สึกยังไง” จันทร์มองพิณญาดาที่กำลังจ้องแม่และลุงตัวสูงตาแป๋ว “ฉันคุยกับเธอไม่นานหรอกน่า” อมันต์สำทับ “แมลงปอไปกดสเลอร์ปี้รอแม่นะคะ” เธอฝืนยิ้มให้ลูก เด็กหญิงพนมมือไหว้อมันต์ ตามที่เธอสอนไว้ ผู้ใหญ่ให้อะไรต้องขอบคุณ “นั่นลูกฉันใช่ไหม” เขาปล่อยเธอเป็นอิสระ ตามองร่างตุ้ยนุ้ยที่กดเครื่องดื่มอย่างร่าเริง “คุณไม่มีสิทธิ์ในตัวแก เราหย่ากันแล้ว ลืมไปหรือไง”
เจ้าบ่าวหลุดจอง
363·เฌอเลียร์เจ้าบ่าวหลุดจองเป็นเรื่องของคุณกระทิงกับหมี่ที่ต้องตกกระไดพลอยโจนเป็นคู่บ่าวสาวกัน เหตุผลก็เพราะเงินตัวเดียว มาตามอ่านกันค่ะ ว่าการแต่งงานปลอมๆ จะนำรักแท้มาสู่ทั้งสองหรือไม่ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มัญชุพรเลือกชุดไทยศิวาลัยสีงาช้าง ต่อมาคือชุดเจ้าสาว เว็ดดิ้งแพลนเนอร์แนะนำชุดแบบเรียบหรู ทิ้งชายหางปลานิด ๆ ไม่ฟูฟ่องมาก หญิงสาวใส่แล้วอึดอัดที่อกนิดหน่อย คิดว่าน่าจะพอดีกับอกน้องสาว “ลองเดินดูนะคะ” เธอถูกจูงมาจนถึงห้องโถง พงศพัศในชุดสูทยืนอยู่ตรงนั้น แม้เสื้อผ้าเรียบโก้ แต่ไม่อาจกลบความดุดันของเขาลงได้ มัญชุพรเห็นแล้วคิดว่าเขาเป็นเจ้าบ่าวที่ ‘แนว’ ใช้ได้ “มีชุดที่โชว์อกน้อยกว่านี้ไหม เห็นนมเจ้าสาวตั้งขนาดนี้ เดี๋ยวฉันใจแตก ไม่ได้เข้าหอกันพอดี” พงศพัศมีความสามารถพิเศษเรื่องปากเสียหรืออย่างไร เขาว่าจนทำหน้ามัญชุพรซับสีเลือด “เดี๋ยวแก้ตรงอกให้นะคะ” “เอาแบบคลุมยาวถึงคอหอยไปเลย” เขาเพิ่งรู้สึกสนุกก็ตอนนี้ เมื่อเห็นเธอตอบโต้อะไรไม่ได้ หนุ่มชาวไร่ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย “ฉันเอาแบบนี้แหละค่ะ” ชักเข้าใจความรู้สึกอยากหนีของพรสรวงแล้ว นายตัวโตคนนี้ไม่เหมาะกับการเป็นเจ้าบ่าวใครเลย นอกจากหน้าดุแล้วยังไร้มารยาท “เปลี่ยนซะ ฉันไม่ชอบ” พงศพัศเห็นเธอเงียบหงิม ไม่คิดว่าจะแผลงฤทธิ์ได้ “เอาตัวนี้เลยค่ะ” “น้องสาวเธอเป็นคนใส่ในงานแต่งนะ ไม่ใช่เธอ เจ้าบ่าวอย่างฉันต้องออกความเห็นได้สิ” มัญชุพรสบตาคมดุ “มุกให้สิทธิ์ขาดฉันเลือกแทนแล้ว ชุดไหนที่ฉันชอบ น้องก็ต้องชอบด้วย ถ้าคุณไม่ชอบก็อย่ามองสิคะ” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องน่าอาย...ของเรา
58·เฌอเลียร์เสียงสวบสาบระมัดระวัง ลมวูบพัดผ่านหน้า สาวเสื้อขาวกระโปรงดำเดินผ่านไป สูรย์อารมณ์กรุ่นกลายเป็นเบื่อเผลอมองตามหลัง ตัวเล็ก ผมสีน้ำตาลรวบหลวมๆ ไว้เหนือศีรษะเป็นก้อนกลมเหมือนซาลาเปา ทำไมผู้หญิงชอบทำทรงนี้กัน สูรย์เห็นไม่เรียบร้อยเลย ดูนั่นสิ ... ไรผมบางตกลุ่ยเคลียลำคอ แนบผิวนอกเสื้อขาวเหลืองนวล เธอหยุดยืนหน้าชั้นหนังสือ หันข้างให้เขา อ้อ! พี่เต้นไก่ย่างหน้าทะเล้นคนนั้นนั่นเอง วันนี้ไม่มีสีเลอะแล้ว หน้าผากเคยคาดผ้าขาวเขียนตัวอักษรตลกๆ ก็เกลี้ยงเกลา มือบางมีริสแบนด์และเชือกถักหลากสีสองสามเส้นบนข้อ สอดหนังสือคืนสู่ชั้น อาทิตย์บ่ายส่องลอดหน้าต่างเลยมาไล้ร่างที่ยืน กระจกกรองแสงสะท้อนต้องวงหน้าละมุน เรียวคิ้วเป็นระเบียบ ขนตาแพหลุบต่ำพินิจหนังสือ จมูกไม่โด่งมาก ริมฝีปากสีธรรมชาติเคลือบลิปมันขึ้นประกายนิดๆ สูรย์เพลินมองเรื่อยจนถึงไรผมสีจาง ทอประกายเป็นเส้นสายใสน้ำตาลทอง ดังรูปวาดสีน้ำมันชิ้นเอกของจิตกร ... ภาพที่เหมือนไม่มีอยู่จริง เขาฝันทั้งลืมตาตื่นหรืออย่างไร “โทษทีที่ช้า” ตาวตบบ่า เป็นดังสัญญาณปลุก “อย่าทำหน้างี้ดิวะ มึงโกรธเหรอ เออ! เดี๋ยวกูเลี้ยงขนม” เพื่อนหน้าแหยกับสายตาจ้องเขม็ง สูรย์ขมวดคิ้วเพื่อย้ำให้แน่ใจว่าตนไม่ได้ฝัน หันไปทางชั้นหนังสือ รุ่นพี่สาวผมทรงซาลาเปาหายตัวไปเสียแล้ว “ไปไป๊! อยากยืมหนังสืออะไรก็หอบไปเคาน์เตอร์บรรณารักษ์ กลับไปอ่านที่หอดีกว่า มีของเด็ดให้ดู” แล้วคนมาช้ากว่าเวลาก็ลากไป เขาคิดว่าภาพเมื่อครู่อาจเกิดจากตาลายอ่านหนังสือมากไป มองผู้หญิงธรรมดาๆ นอกสายตา ‘ดูดี’ เกินจริง
รักหย่า อย่ารัก
336·เฌอเลียร์ชนิษฐารักคณิศร แต่เขารักอีกคน อ้อมกอดเขามีให้เธอ แต่ในใจเขาคิดถึงใคร ทำดีสักเท่าไร สุดท้ายคณิสรมองชนิษฐาเป็นเพียงเครื่องมือผลิตลูก การแต่งงานอันหลอกลวงต้องจบลง ถึงเวลาแล้ว ที่เธอจะหย่า! +++++++++++++++++++++++++++++ ชนิษฐาช็อกกับภาพตรงหน้า "ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นได้คนผลิตลูก แม่วัวยังไงล่ะคะดิน แต่สำหรับหวาย หวายคือนางในดวงใจของดิน อ้า อะ อะ อะ..." คงจะเป็นสามีของชนิษฐาด้วยที่เด้งเอวตอบกลับการกระทำของสุธาวี เคล้ง... ข้าวของในมือของชนิษฐาร่วงหล่น คณิศรยกหัวขึ้นมาด้วยความตกใจ สายตาของเขาสบต้องสายตากับชนิษฐา ที่ในเวลานี้น้ำตาที่ไหลลงมากลบม่านตา ยืนปากคอสั่น สิ่งที่เกิดขึ้นในหัวของชนิษฐาในตอนนี้ คือหนีไปให้ไกลแสนไกล เธอวิ่งออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ตรงไปที่รถของเธอ แล้วขับออกไป คณิศรผลักตัวของสุธาวี "ออกไป พอได้แล้วหวาย หยุดเถอะ คุณกำลังทำให้ชีวิตผมพัง" "หวายทำพังเหรอคะ พังเหรอคะ ดิน... เราสองคนกำลังมีความสุขด้วยกันต่างหาก ดินยอมรับความจริงเถอะค่ะว่าคุณน่ะขาดหวายไม่ได้" ++++++++++++++++++++++++++++++ ติ๊ง... ติ๊ง... มีข้อความเข้า และทุกวันนี้จะเป็นข้อความจากสินเป็นส่วนใหญ่ คณิศรหยิบมือถือขึ้นมา เมื่อเปิดเข้าไปดู รูปที่บาดตาบาดใจ บาดหัวใจ ผู้ชายคนนั้นเปิดประตูให้กับชนิษฐา เธอหันมายิ้มให้เขา และขึ้นไปนั่ง คณิศรถึงกับทิ้งมือถือ และหลับตาลงทันที เขาเศร้าหม่นในหัวใจมาก ทำไมเป็นแบบนี้ มันจะลงเอยแบบนี้ไม่ได้ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กลับมารักฉัน อีกครั้งได้ไหม
70·เฌอเลียร์ปารวียังไม่ได้แก่สักหน่อย เอาเป็นว่าอายุเกินวัยเบญจเพสมาปีสองปี แค่วันนี้ชื่อที่ติดอยู่ในความทรงจำเริ่มทำพิษนิดหน่อย เธอทำผิดต่อเขา เท่าๆ กับที่เขาทำผิดต่อเธอ ความผิดในวัยเยาว์ที่น่าจะเจ๊ากันไป แต่ก็สะดุดทุกครั้งที่ได้ยินชื่อนี้
กุหลาบรักนางบำเรอ
431·เฌอเลียร์“ถ้าไม่อยากเป็นเด็กเสี่ยอ่าง มาเป็นเด็กฉันไหมล่ะ” เกวลีอ้าปากเหวอ ตาโตเหมือนเห็นผี “นี่คือจุดประสงค์ที่ฉันพาเธอมาคืนนี้”
วิวาห์เลหลัง
125·เฌอเลียร์เมื่อของเลหลังมาเจอกัน อีกคนเดี้ยงเพราะอุบัติเหตุ อีกคนก็ตกงาน ไร้คู่ ปฏิบัติการเก็บตก เพื่อให้เป็นวิวาห์เลหลังจึงเกิดขึ้น +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “รอให้คุณเดินได้ก่อนไหมเราค่อยมีเซ็กซ์กัน” “เฮ้ย! ไม่ดี” สามีร้องเสียงหลง “ก็ถ้าเกิดมีเซ็กซ์กันแล้วฉันท้อง คุณเดินไม่ได้ ฉันต้องเลี้ยงลูกคนเดียวก็ลำบากแย่เลยสิ” เคยอ่านจากที่ไหนสักแห่งว่าคู่รักกันหากฝ่ายหญิงเอ่ยถึงลูก อีกคนจะหมดอารมณ์ใคร่ทันที น่าจะใช้กับเขาได้ “ฉันจะป้องกัน เธอก็ป้องกันด้วย เด็กไม่ได้เกิดกันง่าย ๆ ขนาดนั้นหรอก” “ไม่เอา ฉันกลัว การป้องกันไม่ให้เด็กเกิดมาที่ดีที่สุด คือเราต้องไม่มีเซ็กซ์กัน” มิเรียมแจง “โว้ย!” ภาษรคำราม ปล่อยมือจากร่างอ้อนแอ้นทั้งบนและล่าง “เธอคิดว่าฉันจะมีเมียเพื่อตั้งไว้บนหิ้งบูชาหรือยังไง” เสียงลมหายใจในความมืดของเขาฮึดฮัด “มันชักจะมากไปแล้วนะ” หญิงสาวนึกหน้าเขาออกเลย มันต้องบึ้งมากแน่ ๆ เรียกว่าแทบจะกินหัวเธอ “ฉันอธิบายความน่าจะเป็นต่างหาก ไม่ได้บอกว่าจะไม่มีอะไรกับคุณ แต่มันยังไม่ถึงเวลา” “ฉันต้องแข็งแรงขนาดไหนเธอถึงจะยอมมีเซ็กซ์ด้วย” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เมียนายเปลว
257·เฌอเลียร์เมลานีชอกช้ำจากอดีตสามีที่นอกใจจนตายกับชู้รัก เหลือไร่ดาราจักรเป็นสินสมรส เธอจึงมาเพื่อขายไร่ แต่ต้องเผชิญหน้ากับนายเปลวหัวหน้าคนงาน ที่ต้องการรักษาไว้ เมื่อโอกาสมาถึงทำให้ต้องจับพลัดจับผลู ได้เสียเป็นผัวเมีย เขาจึงต้องรักษาทั้งไร่และเธอ เพื่อจะได้ให้เมลานีเป็น...เมียนายเปลว ตลอดไป ++++++++++++++++ เธอขึ้นคร่อมทับร่างเขา หยดน้ำพราวจากเส้นผมลู่ลงผิวสีทองแดง เปลวตกตะลึง นึกไม่ถึงว่าตนเองตกอยู่ในสภาพเพลี่ยงพล้ำ จะถูกผู้หญิงปล้ำ ภาพเมลานีปลุกเร้าความปรารถนา และมีอานุภาพทำให้เปลวรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เธอทั้งอ่อนนุ่มและอบอุ่น ดูงดงามราวนางพรายน้ำแสนสวย ผุดขึ้นมาล่อหลอกให้ต้องมนตร์เสน่หา ก่อนจะช่วงชิงชีวิตให้ดับสูญ เธอคนนี้เป็นร่างแปลงของปีศาจไพร เปลวกำลังตกอยู่ในฝันหรืออย่างไร “เราเป็นแค่ผู้ชายผู้หญิงธรรมดาคู่หนึ่งเท่านั้นเอง คุณนพตายไปแล้วนะ เธอจะไปสนใจอะไร ไม่ต้องรู้สึกผิดกับเขาหรอก เราไม่ใช่เด็ก ๆ กันแล้ว” เสียงผะแผ่วเธอปลดศีลธรรมในใจเปลวออก ตามกำลังกายล่างที่ดันดีด นี่ไม่ใช่เรื่องผิด ไม่มีบุญคุณหรือความเคารพ แต่เป็นเรื่องระหว่างชายหญิง อาจเป็นการฉวยโอกาส แต่เลี่ยงความจริงไม่ได้ว่าเปลวก็ถูกใจเธออยู่เหมือนกัน “เรื่องที่เราจะทำนี่มันย้อนกลับไม่ได้แล้วนะครับ” เจ้าของเรือนคำรามต่ำ ดวงตาดำลุกโชนดังมีประกายไฟข้างใน “ไม่ใครย้อนอดีตได้ มีแต่ต้องมุ่งไปสู่อนาคต” คำตอบจากสติอันลางเลือน บ่งบอกนิสัยมองไปข้างหน้ามากกว่าจะคิดถึงอดีตของเธอ “มีแค่คืนนี้เท่านั้น” ++++++++++++++++++
เทวัญขวัญรัก
244·เฌอเลียร์++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่องของเทวัญเจ้าของอู่หนุ่มผู้ดิบเถื่อน กับขวัญรักผู้จำใจมาเป็นเมียของเขา จากการซื้อมาเพื่อเงิน เพื่อบำบัดความใคร่ เรื่องระหว่างเธอกับเขาจะกลายเป็นรักแท้หรือไม่ ต้องลองอ่านกันค่ะ +++++++++++++++++++++ ขวัญรักเม้มปาก สะกดกลั้นน้ำตา ...บอกตัวเองว่าอย่าร้องไห้ เธอตัดสินใจไปแล้ว แม้จะถูกเขาเหยียบย่ำ ดูถูกดูแคลนว่าเป็นผู้หญิงขายตัวขนาดไหนก็จะทนเพื่อครอบครัว ผู้ชายที่เธอเห็นเขาตัวโต สวมเสื้อยืดสีดำพอดีตัว อวดความกว้างของไหล่บึกบึน คิ้วยาวดำพาดเฉียง ดวงตาดำลึก จมูกโด่ง แนวกรามแข็งแกร่ง ปากสีเข้ม เขาคือคนที่ขวัญรักเจอหน้าห้องน้ำนั่นเอง แต่ทว่าก็ไม่อาจหยุดอาการประหม่าจนตัวสั่นของเธอลงได้ “ชื่ออะไร...” หนุ่มเสื้อยืดดำถาม แต่ฟังแล้วดุเหลือเกินในความคิดของเธอ “ขะ...ขวัญรักค่ะ” เธอรู้สึกเหมือนกลับเป็นเด็กอายุสามขวบ ยามที่ไปโรงเรียนอนุบาลวันแรก และต้องแนะนำตัวต่อหน้าเพื่อนทุกคน “มีชื่อเล่นไหม” เทวัญมองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า อยากรู้...ผมที่ถักเปียของเธอหากคลายออกจะยาวขนาดไหน อยากสัมผัส...จะนุ่มละมุนมือหรือเปล่าหนอ “กะ...กวางค่ะ” เรียวคิ้วดำขมวดไปครู่ ก่อนคลายออก นึกชมว่าพ่อแม่ตั้งชื่อสมตัว ท่าทางเธอเหมือนลูกกวางจริง ๆ นั่นแหละ และเขาก็เป็นเสือหิวที่ไม่ยอมปล่อยเหยื่อเนื้อหวานไปง่าย ๆ “ต้องทดลองของสักหน่อยแล้ว ขอยืมห้องหน่อยมึง” เทวัญแค่บอกเล่า ไม่สนใจว่าเจ้าของจะอนุญาตหรือไม่ อย่างไรเสียคืนนี้เขาต้องได้เล่นสนุกกับของราคาแพงที่ซื้อมา “เดี๋ยวก่อนค่ะ ยื่นหมูยื่นแมว ขอเงินก่อน รับโอนนะคะ” ++++++++++++++++++++++++++++++++
เมียสวาทพันหวใจ
294·เฌอเลียร์“ลี...” เจตวัฒน์ครางพลางหอบเมื่อการขยับครั้งสุดท้ายจบลงพร้อมปลดปล่อยสายธารแห่งรักไว้ภายใน มัณฑลีบนเตียงในเวลานี้ยั่วยวนที่สุด ผมดำยาวสยายเต็มหมอน ดวงตาปรือฉ่ำ ใบหน้าแดงนิดๆ ริมฝีปากเอิบอิ่มเพราะฝีมือเขา “คุณยอดไปเลย” ความอัดอั้นสะสมที่ไม่กล้าแตะต้องเธอมานาน เพราะกลัวจะรบกวนคนป่วยแสดงออกมาเป็นความหนักหน่วงในคืนนี้ กายแกร่งยังดิ้นรนอยู่แม้จะอ่อนแรงแล้ว ราบกับดาบแกร่งที่สมัครใจจะอยู่ในฝักอันอบอุ่น “ออกไป” มัณฑลีไล่เจ้าของบ้านด้วยเสียงที่แหบโหย มือเปลี่ยนมาเป็นดันอกแข็งแรง หน้าแดงแต่ตาดุวาว “ใจร้ายจัง ... เสร็จแล้วก็ไล่เลยเหรอ บอกแล้วยังไงคืนนี้ผมก็ไม่นอนบนพื้นเด็ดขาด” เจตวัฒน์เรียกร้องทวงสิทธิ์ของเขาอีกครั้งแบบทบต้นดอก มัณฑลีเพลียจนหลับเปลือยซุกหน้ากับอกแกร่งนั้นก่อนตื่นเช้ามาอย่างเจ็บใจที่เสียทีซ้ำสอง ... ต้องมีวิธีสิน่า ที่เธอจะหนีให้พ้นจากสภาพนี้
ในกรงกุหลาบซาตาน
6.0K·เฌอเลียร์อ้อมแขนซาตานซึ่งกลายเป็น... รักนิรันดร์ ปัทมนต์เห็นมือขาวของมนุษย์วางอยู่บนพนักพิง ภาพบนจอเคลื่อนไหวไปมา แต่คนที่นั่งอยู่กลับไม่ไหวติง“สวัสดีค่ะ” เธอส่งเสียงทักไปก่อน แต่พอนึกได้ถึงรายละเอียดว่าเด็กที่ต้องดูแลโตมาจากเมืองนอก พูดภาษาไทยไม่ได้คำทักทายจึงต้องเปลี่ยนไป “Good afternoon” ร่างนั้นไหวติงเล็กน้อย เธอได้ยินเสียงเสื้อผ้าเสียดสีกันดังสวบสาบ“My name is Pattamon, I will be your baby sister ,you can call my nickname Pang. Nice to meet you.”พลันคนบนโซฟาก็ลุกขึ้น พรวดพราดมาที่เธอ ตรงหน้าเธอนั้นเป็นชายผอมสูง ผมยาวระต้นคอ หนวดเครารุงรัง“แป๋ง” มือใหญ่จับแขนเธอแน่นราวกับคีมเหล็ก มือที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน ใบหน้านั้นโน้มมาใกล้เธอ ดวงตาคมกล้านี้เธอคุ้นเคย “แป๋ง” เสียงเรียกชื่อเธอซ้ำอีกครั้งนี่มันเสียงของ...รุทระปัทมนต์ตกใจผลักเขาเต็มแรงสะบัดมือใหญ่นั้นออก ร่างบางวิ่งออกไปนอกห้องจนชนกับใครคนหนึ่ง“แป๋ง” เสียงนั้นยังตามมาหลอกหลอน คนชุดดำที่ชนกับเธอรีบปิดประตูห้องนั้นโดยพลัน เสียงคนข้างในห้องพยายามบิดลูกบิดเปิดประตูและเคาะห้องดังลั่น“เห็นแล้วใช่ไหมคะ” เสียงหวานใสของผู้หญิง ทำให้ปัทมนต์แหงนหน้ามองคนที่เธอชน หญิงชุดดำจับแขนเธอไว้ เธอจำได้ผู้หญิงคนนี้ หมอที่เคยมาดูอาการป่วยตอนที่เธออยู่กับรุทระ“นี่มันอะไรกันคะเนี่ย” ปัทมนต์ละล่ำละลักถามตกใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อสักครู่ “เมื่อกี้นี้...”“ค่ะ เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน ชนิดที่เรียกว่าถ้าเป็นภาษาอังกฤษฉันคงต้องถามคุณว่า Can you keep a secret ?”
อุ้มรักมาทวงใจ
8.0K·เฌอเลียร์อุ้มรักมาทวงใจเป็นเรื่องของเกล้ากับคุณอิธ เจ้าของไร่ที่ตกอยู่ในสถานะโสด แล้วเธอจำต้องเป็นคู่หมายใหม่ ตามคำสั่งของคุณย่า เขาไม่ชอบเธอ แต่ไม่ชอบอีท่าไหนก็ไม่รู้ จึงได้ฝากชีวิตน้อย ๆ ไว้ในครรภ์ แต่เมื่อเจ้าของหัวใจคนเดิมกลับมา เกล้ากับคุณอิธจะทำเช่นไร
หักเหลี่ยมซาตานสีน้ำเงิน
1.0K·เฌอเลียร์เรื่องราวของสโรชา... เจ้าของชื่อความหมายดอกไม้บริสุทธิ์ทว่ามีอาชีพคาวโลกีย์คืนฝนตก เพ้นท์เฮ้าส์หรู และแขกหล่อ ลีลาร้อนอันตราย ... ความรัก ... ความใคร่มาดูกันว่าเส้นทางของเบอร์หนึ่งของค็อกเทลเล้าจ์จะเป็นเช่นไร
กลหัวใจซาตาน
14.0K·เฌอเลียร์เวรุณีผู้สูญเสียน้องชายธรณ์ผู้สูญเสียน้องสาวเพราะน้องชายเธอคนอื่นอาจมีน้ำตา ... แต่กับเขาความสูญเสียคือไฟแค้น “คุณแย่ใส่ผมก่อน พูดว่าน้องสาวผมตาย น้องชายคุณตายก็เจ๊ากันไป ว่าผมเป็นเกย์ แล้วยังลามปามถึงแม่ผมอีก”สายตาส่งมาโกรธเกรี้ยวราวกับจะเผาให้เป็นจุณ“เออ...ก็ได้ ฉันขอโทษ”เธอพยายามแก้สถานการณ์คับขัน อยู่ในห้องปิดตายกับเขาสองต่อสอง เกิดพี่ชายธิณาบ้าที่น้องคนเดียวตายไป จับเธอโยนจากหน้าต่างล่ะ นี่ชั้นยี่สิบกว่าๆ นะ“ตอแหล ไม่ได้มีความจริงใจเลย”แรงนิ้วมือจิกท้ายทอยเธอแรงยิ่งขึ้น จนน่ากลัวหนังหัวจะหลุดตามออกมาเป็นแผ่นๆ“น้องชายคุณทำผมหมดสิ้นทุกอย่าง น้องสาวคนเดียว ทายาทตระกูลผมหมดแล้ว”ธรณ์พึมพำกับเธอราวคนบ้า“แล้วจะให้ฉันทำยังไง บ้านฉันก็หมดตระกูลแล้วเหมือนกัน จะให้ฉันรับผิดชอบมีลูกให้เลยไหมล่ะ”คำประชดทำเอาอีกฝ่ายสะดุดกึก มองพินิจเธอด้วยแววตาคาดไม่ถึง“อย่าพูดอะไรบ้าๆ น่ะ คุณไม่ใช่สเปคผม”เสียงเยาะเจือดูถูก เวรุณีหน้าร้อน“คุณก็ไม่ใช่สเปคฉันเหมือนกัน!”
บุพเพล้อมรัก
7.0K·เฌอเลียร์ความผิดพลาดในวัยรุ่น ส่งผลเป็นตัวตนในปัจจุบันเขามาเรียกร้องสิทธิ์ที่ควรจะได้เธอเคยให้สิทธิ์นั้นไปแล้วแต่เขานั่นแหละทำลายลงกับมือ ตอนนี้จะมาเรียกร้อง เธอไม่ยอมหรอก! เพื่อนรวบรวมเหล้าราคาแพงที่เหลือเพื่อเอาไปดื่มต่อในร้านถัดไป กุมุทยังนั่งนิ่งบนเก้าอี้ กัณหาคุยเบาๆ กับปัทม์“ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม”ปัทม์ยุติบทสนทนา เลี่ยงออกไป กัณหาหันมาทางเขา สายตาไม่ยินดียินร้าย“เรื่องก่อนปิดเทอม ตอนนั้น...”เขารู้สึกผิดมาตลอด ที่ขี้ขลาด ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเธอ เป็นสิ่งค้างคาอยู่ในใจ“ไม่เป็นไร”รอยยิ้มทำให้กุมุทเจ็บแปลบ“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ฉันไม่ถือหรอก”ทำไมล่ะ กุมุทถามในใจ เธอน่าจะร้องไห้ ต่อว่า ประจานถึงความแย่ของเขา ในสิ่งที่ทำ ถ้าเป็นเช่นนั้นคงดีกว่า รู้สึกผิดน้อยลง และไม่ทรมานเวลาเห็นเธอเช่นนี้“แม่ฮะ”เสียงทุ้มๆ ดังแว่วพร้อมประตูห้องจัดเลี้ยงเปิดออก“ผมมารับฮะแม่”กัณหาหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด กุมุทหันไปตามเสียง ราวกับกำลังส่องกระจกเงาอยู่ คนตรงหน้านั้นมีใบหน้าพิมพ์เดียวกับเขาไม่ผิดเพี้ยน เพียงเด็กกว่า ส่วนสูงเตี้ยกว่าเล็กน้อย …ไม่สวมแว่น
ดาวคะนึงรัก
3.0K·เฌอเลียร์เนตราที่ตื่นมาพร้อมกับความจำแค่สมัยมหาวิทยาลัย คนที่อยู่ข้างเธอคือชวินทร์เขาบอกความจริงที่น่าตกใจว่าทั้งสองเป็นแฟนกันแถมพาตัวตัวเองกระแซะเข้ามาใกล้ ท่ามกลางความสับสนและงงของเธอก็เขาน่ะเพลย์บอยตัวพ่อ ส่วนเธอเป็นผู้หญิงระดับกลางๆ ไหงมาคบกันได้ล่ะ
ขอเถอะครับให้ผมได้เป็นพ่อของลูก
35.0K·เฌอเลียร์เผลอ One night stand กับคนที่ไม่ใช่เธอจึงลาออก หลบมาเปิดร้านกาแฟเลียแผลใจลูกคนเดียวเธอเลี้ยงได้แล้วไหงคนที่ไม่ใช่ ยังกลับมาเสนอหน้าขอเป็นพ่อของลูกอีกล่ะ