บทที่ 3

ฉันหลับตาลงแล้วพึมพำกับตัวเองราวกับคนบ้า คิดอยู่ในใจว่าหากนับหนึ่ง สอง สาม ลืมตาขึ้น แล้วเขามายืนอยู่ตรงหน้า ฉันจะคบกับเขาคนนี้นี่แหละ

“ขอโทษนะครับ ผมขอนั่งด้วยคนจะได้ไหม” เสียงทุ้มที่ดังขึ้น ทำเอาฉันที่กำลังหลับตาคิดเพ้อๆ ฟุ้งๆ อยู่เพลินๆ ถึงกับสะดุ้งโหยง พอลืมตาขึ้นมามอง ฉันจึงเห็นว่าเป็นคนที่ได้สบตาด้วยเมื่อครู่ ไม่ผิดแน่นอน แถมเขายังพูดไทยได้อีกต่างหาก

“ไม่ได้ค่ะ” ตอบไปแล้ว ฉันก็อยากตบปากตัวเองนัก ทำไมไม่บอกให้เขานั่งตรงนี้ก็ไม่รู้ สิ่งที่คิดในใจว่าหากเขามายืนตรงหน้าแล้วจะขอคบ ไม่รู้หล่นหายไปไหน

“ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไม่รบกวนคุณดีกว่า” ถ้าฉันมองไม่ผิด สีหน้าของเขาดูจะผิดหวังนิดหน่อย เอ้…หรือว่าฉันมองผิดไปก็ไม่รู้สิ แต่ถึงอย่างนั้นฉันกลับรู้สึกผิดที่ปฏิเสธเขาแบบไร้เยื่อใยแบบนั้น

“เอ่อ…คุณพูดไทยได้เหรอคะ”

“ครับ พอดีผมชอบประเทศนี้ ชอบคนไทย ก็เลยหัดพูดไทยจากยูทูป” เขาดูเหมือนจะเน้นเสียงตรงประโยคชอบคนไทยเป็นพิเศษ

“ว้าว! ฉันยกนิ้วให้” เอ่ยจบฉันก็ยกนิ้วโป้ง พร้อมกับยิ้มจนตาหยีให้ชายตรงหน้าไป และอะไรๆ มันก็เริ่มจากตรงนี้

“ผมเออเนส ยินดีที่ได้รู้จักครับ เอ่อ…” เขาแนะนำตัวเอง พร้อมกับเว้นจังหวะให้ฉันได้แนะนำตัวเองกลับไปบ้าง และฉันก็ไม่รีรอที่จะบอกชื่อไป

“ตะวันวาดค่ะ”

“ชื่อคุณเพราะมากครับ ตะวันวาด” นี่คือครั้งแรกที่มีใครชมว่าชื่อฉันเพราะ แต่ลึกๆ ก็รู้ว่าเออเนสกำลังขายขนมจีบฉันอยู่ เพราะเซนส์ของฉันมันบอกแบบนั้น

“ขอบคุณค่ะ คุณเรียกฉันว่าตะวันก็ได้นะคะ เรียกชื่อจริงมันฟังดูเต็มยศมากไป” เขาจีบ ส่วนเธอก็ทอดสะพานให้แต่พองาม แบบนี้วินๆ ดีออก ว่าไหม...อิอิ

“ยินดีครับ”

“เอ่อ…เก้าอี้ข้างๆ ฉันว่าง คุณสนใจจะนั่งไหม” ฉันแอบยิ้มกับตัวเอง นั่นเพราะไม่อยากปิดกั้นความสัมพันธ์ที่อาจจริงจังหลังจากนี้ หากมันแค่ทางผ่านของพรหมลิขิต อย่างน้อยฉันก็มีเพื่อนเพศตรงข้ามเพิ่มมาอีกหนึ่ง แม้ลึกๆ ฉันจะไม่ค่อยต้องการสักเท่าไหร่

“ครับ” เสียงทุ้มของเออเนสเอ่ยรับคำฉันทันที จากนั้นเขาก็เริ่มบทสนทนาสนุกๆ เพื่อจะได้รู้จักตัวตนของฉันมากยิ่งขึ้น ไม่สิ…เพราะฉันเองก็ได้รู้จักตัวตนของเขาด้วยเช่นกัน

เกือบตีสอง เออเนสก็มาส่งฉันที่หน้าเกสเฮาส์ จากนั้นเขาก็กลับไป โดยไม่ได้มีการเซ้าซี้ขอขึ้นไปบนห้องพักของฉันแต่อย่างใด

ฟูลมูนคืนแรกของฉันจบลงไปอย่างสวยงามและน่าจดจำ ฉันไม่คิดว่าวันหนึ่งจะมานั่งคุยกับผู้ชายคนไหนได้นานห้าหกชั่วโมงรวดแบบนี้มาก่อน แถมยังไม่รู้สึกเบื่ออีกต่างหาก

“เฮ้อ...สงสัยจะเจอเนื้อคู่” ฉันพึมพำ ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียง กลิ้งไปกลิ้งมา โดยยังคงยิ้มราวกับคนบ้าอยู่ตลอดเวลา

ก่อนจะตัดสินใจลุกไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็กลับมานอนด้วยอาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่บนเตียงอีกตามเคย กระทั่งเสียงไลน์ดังขึ้นและคนที่ส่งข้อความหาฉันตอนนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น

ฉันรีบเปิดไลน์ของเออเนสอ่านทันที

“คืนนี้ ผมสนุกมากและคุณก็น่ารักมากเช่นกัน ราตรีสวัสดิ์ครับที่รัก” คำลงท้ายในประโยคของเออเนส ยิ่งทำให้ใจฉันสั่น มันสั่นจนรู้สึกหวิวๆ ราวกับจะเป็นลม

“โอ๊ย! ร้อนๆๆ” ฉันรีบวางโทรศัพท์ลงบนเตียง จากนั้นก็เปิดประตูก้าวออกไปสูดอากาศด้านนอกเสียหน่อย บอกใครเขาจะเชื่อ ว่าฉันเพิ่งจะมีประสบการณ์เรื่องถูกหนุ่มมาขายขนมจีบอย่างจริงๆ จังๆ ก็ตอนอายุใกล้จะสามสิบ แถมฉันยังอ่อยแรง เป็นใจให้เขาจีบอีกต่างหาก

ฉันยืนยิ้มเขิน อายม้วนต้วนอยู่คนเดียวเป็นนานสองนาน ก่อนจะรวบรวมสติแล้วกลับเข้าไปนอน

เพราะรักปักอกหรือไร…

ถึงทำให้ฉันนอนไม่หลับ กระสับกระส่ายมาจนใกล้สว่าง จึงตัดสินใจลุกจากที่นอนนุ่มๆ เปลี่ยนชุดแล้วไปเดินเล่นที่ชายหาดแทน โดยไม่ลืมหยิบกล้องถ่ายรูปไปด้วย

และคนแรกที่ฉันพบก็คือคนสุดท้ายที่ฉันเห็นเมื่อคืน

“เออเนส”

“อรุณสวัสดิ์ครับตะวัน” เสียงทุ้มที่แสนจะน่าฟังเอ่ยทักฉันอย่างคุ้นเคยราวกับรู้จักกันมานานหลายปี นั่นทำให้ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะสักเท่าไหร่ ฉันอ่อนประสบการณ์เรื่องความรัก แต่กลับมีบางอย่างทำให้ฉันเปิดใจกับเออเนส

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณตื่นเช้าจัง”

“คุณก็เหมือนกัน”

“พอดีว่าฉันนอนไม่ค่อยหลับ” ใช่...ฉันนอนไม่หลับจริงๆ นั่นแหละ ใจฉันมันกระวนกระวาย เพราะคิดถึงแต่เขานี่นา คิดแล้วก็เขิน

“ผมก็เหมือนกัน” คำตอบของเออเนสทำให้ฉันยิ้มเขิน อยากจะกรี๊ดออกมาเสียตอนนี้ แต่ก็จำต้องเก็บอาการเอาไว้

‘เย็นไว้ยัยตะวัน เย็นไว้ เดี๋ยวไก่ตื่น’ ฉันพร่ำบอกประโยคนี้กับตัวเองอยู่ในใจ คิดแล้วก็ขันตัวเองนัก

“เราไปเดินเล่น ดูพระอาทิตย์ขึ้นกันดีไหมครับ”

“เป็นความคิดที่ดีค่ะ” ฉันเห็นด้วย เช้าๆ แบบนี้ จะมีอะไรโรแมนติกไปมากกว่าการเดินเล่นริมชายหาดเพื่อรอดูพระอาทิตย์ขึ้น แถมฉันยังได้เดินไปพร้อมกับหนุ่มหล่อนามว่าเออเนสอีก โอ๊ย! ทำไมใจฉันถึงเต้นแรงแบบนี้กันนะ มันจะทะลุออกมาจากอกอยู่แล้ว

“งั้นเชิญครับ” เสียงของเออเนสช่วยดึงสติที่ล่องลอยของฉันให้กลับเข้าร่าง ยามที่เขาผายมือเชื้อเชิญ ช่างดูสุภาพ อ่อนโยนกว่าใคร แบบนี้แล้ว จะไม่ให้ฉันใจสั่นได้ยังไง...กรี๊ดดดดด

ฉันกับเออเนสเดินเล่นริมชายหาด ซึ่งขณะนั้นเขาไม่ได้พูดอะไร เสียงที่ฉันได้ยินตอนนี้มีเพียงเสียงเต้นของหัวใจที่ดังตึกๆ ตักๆ ตึกๆๆ ตักๆๆ สลับกับเสียงคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง ฉันแก้เขินด้วยการหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปทะเล ท้องฟ้าไปเรื่อยเปื่อย บางจังหวะก็แอบถ่ายชายหนุ่มไว้ด้วย

กระทั่งประโยคหนึ่งของเออเนสดังขึ้น ประโยคนี้กลบเสียงทุกอย่างรอบๆ ตัวของฉัน ประโยคที่ทำให้ฉันหูอื้อ ตาลายไปชั่วขณะก็ว่าได้

“ตะกี้คุณพูดว่าอะไรนะคะ ฉันได้ยินไม่ชัด” ฉันถามย้ำ เพราะคิดว่าตัวเองต้องหูแว่วไปแน่ๆ ถึงได้ยินอะไรเพี้ยนๆ ว่าเออเนสชอบ

“ผมชอบคุณ”