ตอนที่ห้า ความสัมพันธ์ครั้งก่อน (NC)

โชคดีที่เธอยังไม่ทันได้ปล่อยใจให้กับเขาอย่างเต็มที่ เพราะจู่ๆติณณภพก็ถูกทางบ้านส่งไปเรียนต่อยังแดนไกลจึงทำให้ห่างเหินกัน

“รอพี่นะ พี่จะกลับมาแต่งงานกับเธอ”

คำสัญญาของติณณภพไม่ได้ทำให้ลูกพีชมั่นใจเพราะหลังจากนั้นเขาก็หายไปกับสายลม

ฝ่ายแฟนเก่าคนที่สองยังคงข้องใจในความสัมพันธ์เก่าก่อนเพราะเขายังไม่ได้คำตอบว่าเหตุใดหญิงสาวจึงเงียบหายไปไม่ยอมตอบข้อความทั้งทางโทรศัพท์หรืออีเมลล์ที่ส่งมาสักฉบับมีแค่ฝากคำพูดผ่านเพื่อนคนหนึ่งไปว่า

“ความรักระยะไกลมันไม่ได้ผลหรอก ระหว่างที่ฉันก้มหน้าก้มตาเรียนอยู่ที่นี่ พี่ติณณ์ที่อยู่ที่นั่นก็คงเสียบกับคนอื่นไปแล้ว”

ชายหนุ่มจึงเปิดประตูเข้ามาหวังซักถามเรื่องของตนเองให้ชัดเจน เมื่อได้ยินกรชวัลถามถึงเหตุการณ์ครั้งเก่าจึงเป็นฝ่ายตอบขึ้นเอง

“ตอนนั้นแกเป็นคนนอกใจลูกพีชก่อน จะมาแกล้งทำเป็นเสียใจทำไม”

“ใครกล่าวหาว่ากูนอกใจ ลูกพีช พี่ไม่เคยมีคนอื่น มึงสินะที่ใส่ร้ายหวังสอดแทรกเข้ามา” กรชวัลถลาเข้าไปกระชากคอเสื้อของติณณภพทันที

“มึงก็เป็นคนเปลี่ยนรหัสผ่านแล้วก็แฮกจนจดหมายที่กูส่งมาเปิดไม่ได้จากนั้นก็สร้างข่าวปลอมใส่ร้ายกูเช่นกัน ใช่ไหม”

ติณณภพหรือจะยอมง่ายๆ เขาสืบจนพอรู้ว่ากรชวัลมีฝีมือทางด้านคอมพิวเตอร์ตั้งแต่สมัยเรียน เรื่องที่จู่ๆก็ติดต่อลูกพีชไม่ได้จนเกิดความน้อยใจน่าจะมีต้นเหตุมาจากแฟนเก่าคนนี้

ทั้งคู่เงื้อหมัดทำท่าจะต่อยกัน นั่นทำให้เมธวินที่เดินตามเข้ามาส่ายหัวอย่างระอา

“เด็กน้อยทั้งสองคนเลิกเล่นได้แล้ว”

“ใครเล่น คุณนั่นแหละเป็นคนทำร้ายจิตใจลูกพีชมากที่สุด” กลายเป็นว่าผู้ชายสองคนแรกหันมาสามัคคีต่อว่าแฟนเก่าคนที่สามของหญิงสาวอย่างพร้อมเพรียงโดยไม่เกรงกลัวบารมี

“ใช่ ผมยอมรับว่าทำผิดกับลูกพีชไว้มาก ครั้งนี้จึงหวังไถ่โทษที่เคยหลอกลวงเธอ” เมธวินยอมรับโดยดีพร้อมส่งสายตาขอโทษมองมาทางหญิงสาวซึ่งยังคงนั่งอยู่บนเตียง

ลูกพีชจำได้ว่าตอนที่พบกับเมธวินเธอใกล้เรียบจบแล้ว เขาช่วยปลอบประโลมจิตใจในยามที่เธอเศร้าหมองและดูแลเธออย่างดีมาก

เธอคบหากับเขาอย่างเงียบๆอยู่หลายปีจนกระทั่งเรียนจบและทำงานซึ่งก็เป็นเขาที่ช่วยหาให้ สองหนุ่มสาวอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกันจึงใช้ชีวิตคล้ายคู่สามีภรรยาทั้งเรื่องนอกเตียงและบนเตียง

ชายผู้สูงวัยกว่ามีชั้นเชิงที่เชี่ยวชาญทั้งเล้าโลมต่อเนื่องอย่างใจเย็นและปล่อยให้เธอซึมซับกับรสเสน่หาอย่างเต็มอิ่ม

“อื้อ...พี่วิน อย่าเลียตรงนั้น มันเสียว”

“พี่ลงลิ้นขนาดนี้ ถ้าไม่เสียวก็คงเหนื่อยแย่” ชายหนุ่มเงยหน้ามาตอบทั้งน้ำใสซึ่งเคลือบอยู่ทั่วริมฝีปาก ลิ้นร้อนยังคงกดแยงแหย่และไล่เลียไปทั่วซอกกลีบซ้ายขวาจนร่างบางสั่นสะท้าน

ชายหนุ่มยังใช้นิ้วดึงเข้าดึงออกในช่องทางแคบเพื่อปลุกความเร่าร้อนไม่หยุด ยิ่งเห็นร่างเล็กบิดเกร็งแอ่นหน้าแอ่นหลัง นิ้วเรียวยาวจึงเร่งจังหวะรัวเร็วขณะแลบลิ้นบดขยี้ติ่งสวาทจนน้ำใสเจิ่งนอง

“พี่วินอย่าแหย่นิ้วเข้าไปลึก หนูจะเสร็จ”

“อย่าเพิ่งสิ พี่ยังไม่ได้ใช้ของจริงเลย” ชายหนุ่มหัวเราะน้อยๆราวกลั่นแกล้งก่อนจะชักนิ้วออกไล่เลียน้ำหวานใสที่ติดปลายนิ้ว

“อร่อยจริงน้ำหวานของลูกพีช พี่ติดใจจนต้องชิมทุกคืนเสียแล้ว”

“พี่วินกินบ่อยๆอีกหน่อยก็เบื่อ”

“จะเบื่อได้อย่างไร ลูกพีชทั้งอร่อยทั้งน่ากินขนาดนี้ ขอพี่กินนมอีกหน่อยนะ นมอวบใหญ่ของแท้แม่ให้มาขนาดนี้หายาก”

ใบหน้าคร้ามแดดก้มลงดูดจุกสีชมพูพลางดุ้นลิ้นและวนเลียอย่างหิวกระหาย ก่อนจะสอดแท่งเนื้อเข้าใส่ยามเธอพลั้งเผลอ

“อุ๊ย!...”

ลูกพีชส่งเสียงตกใจแต่ร่างน้อยกลับบิดเร่าคล้อยตามด้วยความซ่านเสียว

เมธวินโยกขยับสะโพกเป็นจังหวะพลางใช้มือบีบเคล้นบดคลึงเม็ดเต่งแข็งและความอวบอิ่มสองลูกที่ด้านบน ริมฝีปากอุ่นยังบดแนบกับริมฝีปากแดงเคล้าคลึงสอดแทรกความชุ่มชื้นอย่างสนิทเสน่หา

“อึม...อร่อยไปทุกส่วน”

แรงบีบขยำบดคลึงโยกส่ายทั้งบนล่างอย่างเชี่ยวชาญส่งให้หญิงสาวลอยขึ้นสวรรค์ไปอย่างซ่านเสียวจนติดอกติดใจ

“ซี้ดดดด พี่วิน”

ชายหนุ่มแม้จะมีวัยมากกว่าแต่เขาฝึกร่างกายมาอย่างดีทั้งออกกำลังกายอยู่ทุกวันจึงทั้งแข็งแรงทั้งถึกทน เสพสุขกับเธอได้ทุกคืนอย่างไม่มีหมดแรง