ตอนที่ห้า ความสัมพันธ์ครั้งก่อน2 (NC)

ตอนที่ห้า ความสัมพันธ์ครั้งก่อน (NC)

ชายหนุ่มแม้จะมีวัยมากกว่าแต่เขาฝึกร่างกายมาอย่างดีทั้งออกกำลังกายอยู่ทุกวันจึงทั้งแข็งแรงทั้งถึกทน เสพสุขกับเธอได้ทุกคืนอย่างไม่มีหมดแรง

สองหนุ่มสาวใช้ช่วงเวลาแห่งความสุขสันต์อยู่ด้วยกันอย่างหวานชื่น โดยที่ลูกพีชไม่เคยรู้ว่าเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว

บางครั้งเขาก็พาเธอไปเปลี่ยนบรรยากาศนอกบ้านเพื่อเพิ่มรสชาติและลีลาสร้างความตื่นเต้น

“ว้าย...เดี๋ยวคนอื่นเห็น”

“ไม่มีใครรู้จักเรา จะกลัวไปทำไม”

บางวันเขาก็พาเธอไปในสถานที่เลิศหรูจนหญิงสาวหลงใหลได้ปลื้มล่องลอยไปอย่างเคลิ้มฝัน

“ที่นี่สวยจังค่ะ”

“ถ้าลูกพีชชอบพี่จะพามาบ่อยๆ ขอแค่ลูกพีชยอมให้พี่แช่ลูกชายของพี่เอาไว้ทั้งคืนก็พอ”

“พี่วิน จะไม่พักบ้างเลยหรือไง”

“จะพักทำไม ลูกพีชเอาสนุกที่สุด”

สาวน้อยในตอนนั้นล่องลอยไปกับการเอาอกเอาใจและรสรักที่อิ่มเอมจนคิดว่าคงจะได้ใช้ชีวิตคู่อยู่กับผู้ชายคนนี้

ไม่คิดว่าวันหนึ่งคู่หมั้นของเขาจะปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพร้อมประกาศว่ากำลังจะแต่งงาน

นับจากนั้นความสุขแสนหวานจึงกลายเป็นแค่ภาพหลอน หญิงสาวช็อกจนตั้งสติแทบไม่อยู่และหลบลี้หนีหน้าหายไปเลียแผลใจตั้งแต่นั้น

“พวกคุณนี่ช่างน่าเบื่อจริง” ต้นกล้า ผู้ชายที่เธอใช้คำว่าแฟนเป็นคนสุดท้ายเดินตามเข้าประตูมาราวเรียงลำดับ

เขาเป็นคนที่รับรู้เรื่องราวของแฟนเก่าทุกคนจากปากของลูกพีชจึงไม่คิดแปลกใจเมื่อเห็นท่าทางคุมเชิงกันของผู้ชายทั้งสามคน

ลูกพีชหันไปมองหน้าต้นกล้าพลางคิดถึงยามแรกพบกับเขาในตอนที่หนีไปทำงานยังเมืองอื่นเพื่อหลบหน้าคนหลายใจที่หลอกลวงเธอ

เขาเป็นเจ้าของสวนขนาดใหญ่ซึ่งมั่งคั่ง ส่วนเธอทำหน้าที่เลขาในสำนักงาน

ไม่นานพวกเขาก็สานสัมพันธ์กันอย่างเรียบง่ายด้วยพบหน้ากันเกือบทุกวันจากเลขาหน้าห้องก็กลายเป็นเลขาส่วนตัว

ใช้เวลาเกือบสองปีต้นกล้าจึงเอ่ยคำขอแต่งงานกับเธอ ความรักของพวกเขางอกงามดังพืชผลที่ปลูกทั้งหมั่นขยันรดน้ำจนชุ่มฉ่ำ

เมื่อตกลงที่จะแต่งงานกัน ต้นกล้าจึงพาเธอไปร่วมรักรวมร่างจนทั่วบริเวณ ทั้งน้ำตก บ้านพักกลางสวน ใต้ต้นไม้หรือกลางลานบ้าน

แรกๆลูกพีชก็เขินอายไม่ยินยอม แต่ชายหนุ่มเล้าโลมไม่นานหญิงสาวก็คล้อยตาม

เมื่อโยกร่างกันบ่อยครั้งเข้าและพบกับความเร้าใจ หญิงสาวจึงไม่กระบิดกระบวนมากเรื่องอีก

ไม่คิดว่าชีวิตรักจะเจออุปสรรคเมื่อจู่ๆเกิดไฟไหม้ใหญ่และต้นกล้าซึ่งเข้าไปดับไฟจนได้รับบาดเจ็บสาหัสจะถูกส่งตัวไปรักษายังเมืองใหญ่

ระหว่างนั้นหญิงสาวได้พบกับแม่ของเขาซึ่งเข้ามาจัดการเรื่องทุกอย่าง ผู้เป็นแม่กล่าวคำดูหมิ่นและหวังใช้เงินฟาดหัวบีบคั้นให้เธอออกไปจากชีวิตลูกชายเพราะคิดว่าเด็กสาวอายุน้อยไร้ฐานรากอย่างเธอคงหวังเข้ามาปอกลอก

แน่นอนว่าลูกพีชไม่ยอมง่ายๆเพราะเชื่อมั่นในความรักระหว่างคนทั้งสอง แต่เรื่องน้ำเน่ายังดำเนินต่อเมื่อเธอดั้นด้นไปเยี่ยมเขาถึงโรงพยาบาลแล้วพบภาพบาดตาเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมกับเขาทั้งฐานะและหน้าตาคอยดูแลคนรักของเธออยู่

เมื่อคิดได้ว่าผู้หญิงคนนั้นพร้อมสนับสนุนเขาให้เจริญรุ่งเรืองต่อไปทั้งเรื่องงานและชีวิตส่วนตัวอย่างที่แม่ของเขาคาดหวัง

ลูกพีชจึงยอมเจ็บช้ำปล่อยให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอทอดทิ้งยามเจ็บป่วยและจากมาทั้งน้ำตา

หลังจากนั้นเธอก็กลับบ้านไปอยู่กับพ่อพักหนึ่ง เมื่อเงินหมดจึงตัดสินใจย้ายกลับมาหางานทำที่เมืองนี้โดยไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนอีกเพราะเจ็บช้ำจากความรักจนเข็ดขยาด

ไม่ว่าจะมีผู้ชายทั้งหนุ่มทั้งสูงวัยแวะเวียนมาแจกขนมจีบอย่างไร เธอก็เพียงยิ้มรับและปฏิเสธอย่างนุ่มนวลขอคงไว้เพียงความเป็นเพื่อน

ลูกพีชรู้ตัวเองดีว่าไม่เข้มแข็งพอที่จะต่อสู้ช่วงชิง ที่ผ่านมาเธอมักเลือกทิ้งปัญหาเพื่อหลีกหนีและจากมาก่อน

และด้วยมีแต่ผู้ชายเข้าหา เธอจึงไม่มีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทสนมอย่างพร้อมช่วยเหลือสักคน

ไม่คิดว่าในตอนที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างมาก บรรดาแฟนเก่ากลับไม่ผูกใจเจ็บและยอมปลีกเวลามาช่วยเธอทั้งสี่คน