พ่อเลี้ยงบำเรอกาม /20

คำถามทำไมพี่จึงต้องใช้วันเดือนปีเกิดเธอในการตั้งรหัสลับ คำตอบก็คือพี่กลัวแสงดาวจะรู้รหัสและเปิดเซฟนี้ก่อนเวลาอันสมควร ลูกสาวพี่เป็นอย่างไรเธอก็รู้ เมื่อถึงเวลาแสงดาวก็ควรแต่งงานกับเธอ อยู่กินกันฉันท์สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย โดยไม่มีใครครหาให้เกิดความเสียหายอีก เธอเข้าใจแล้วสินะ

เครื่องเพชรและโฉนดที่ดินในตู้เซฟเป็นของแสงดาว ในกรณีที่เธอไม่ต้องการไถ่ถอนบ้านหลังนี้ เธอก็สามารถพาแสงดาวไปอยู่ที่อื่นได้

สุดท้ายนี้พี่ขอบใจเธอมากที่ตลอดมาเธอดูแลพี่เป็นอย่างดี เป็นน้องชายคนเดียวที่พี่รักและไว้ใจ ขอโปรดอย่าทอดทิ้งแสงดาว อยู่กับเธอ คอยดูแลเธอ อย่างที่พี่ทำมาตลอดด้วยนะ

ด้วยรัก

สุดารัตน์ เทียนโรจน์

ปรมัยอ่านพินัยกรรมนั้นอย่างเข้าใจ สุดารัตน์คงเกรงใจเขาหากจะให้ช่วยไถ่ถอนบ้านหลังนี้ แต่ปรมัยตั้งใจเอาไว้แล้ว เขาจะเอาบ้านหลังนี้กลับมาเป็นของแสงดาวอีกครั้งแม้จะไม่ได้อ่านพินัยกรรมฉบับนี้เลยก็ตาม

เขาเดินออกมาจากห้องก็เจอแสงดาวตรงหน้าประตู

“วันนี้ดาวอยากไปเที่ยวผับค่ะ ขอดาวไปด้วยนะคะ”

ยอดเงินที่เขาเห็นในสัญญามันไม่มากเท่ายอดของหงส์จิราแม้จะบวกดอกเบี้ยเพิ่มไปอีก 5% แล้ว มันทำให้ปรมัยอมยิ้มให้แสงดาวทันทีที่เห็น

“วันนี้ทำไมยิ้มได้ มีข่าวดีหรือคะ”

“อื้ม” เขาตอบสั้นๆ แล้วเดินกลับเข้าห้อง แสงดาวตามเข้าไป

“เจอสัญญาเงินกู้แล้วหรือคะ”

“อื้ม” เธอก็ยังได้คำตอบสั้นมากๆ เป็นครั้งที่สอง

“ดูพี่ปิงอารมณ์ดี๊ดี แสดงว่ายอดไม่เยอะ”

“เยอะ แต่คิดว่าจะยอมเสียเงิน” เขานั่งลงบนเตียง

“ดาวบริการดีถูกใจใช่ไหมล่ะคะ พี่ปิงถึงยอมเสียเงิน” เธอทิ้งตัวลงข้างๆ เขา เบียดกระแซะต้นขาตัวเองกับเขา ชายหนุ่มหมั่นไส้รั้งขึ้นไปนั่งบนตักเสียเลย

“ก็ดีนะ”

“แค่ก็ดีเองหรือคะ พี่ปิงอะ จะชมดาวสักนิดไม่ได้เหรอ”

“ฉันชมเธอมาตลอด หูหนวกหรือไงถึงไม่ได้ยิน”

แสงดาวนิ่วหน้า ชมตอนไหนไม่เห็นจะเคยได้ยิน แต่พอปลายจมูกโด่งๆ กดคลึงพวงแก้ม แล้วลามมาถึงซอกคอ เธอก็ผลักหน้าออก

“เดี๋ยวก่อน พี่ปิงยังไม่บอกดาวเลยว่าเจอสัญญาเงินกู้ของแม่หรือเปล่า”

“ฉันตอบไปแล้ว”

“อื้มเนี่ยนะ”

“นี่เธอมาหาเรื่องฉันรึไงเด็กบ้า”

พอเห็นชายหนุ่มเริ่มจะมีโมโห แสงดาวก็ยิ้มแฉ่ง

“ดาวก็แค่คิดถึงแม่ ที่ผ่านมาดาวเป็นลูกที่ไม่ดีเลย ดาวทำร้ายแม่ตัวเอง จนแม่...”

“ไม่ใช่” ปรมัยขัด “พี่ดาไม่เคยรู้สึกอย่างนั้น เธอไม่รู้หรอก แม่เธอเข้มแข็งแค่ไหน ร่างกายอ่อนแอแต่หัวใจแข็งแกร่งดั่งภูผาเลยนะ พี่ดารักเธอมากนะแสงดาว”

“ดาวรู้ว่าแม่รักดาว แต่ดาวก็ยังมีบาปที่ติดอยู่ในใจ”

“พี่ดาไม่ต้องการให้เธอยึดติดกับเรื่องเดิมๆ เธอต้องเข้มแข็งเหมือนแม่ของเธอเข้าใจมั้ย”

“ค่ะ”

แสงดาวรับคำ ก่อนจะทอดตัวลงบนเตียงทิ้งสายตาและสีหน้ายั่วยวนชายหนุ่ม

‘ถ้าหนูทำให้เขารักได้ แม่จะนอนตายตาหลับ’

ประโยคนี้ยังฝังอยู่ในหัว แสงดาวจะทำทุกอย่างเพื่อมัดใจปรมัยให้ได้

ปรมัยขยับตัวทาบทับ เขาไม่บอกความจริงเรื่องที่เจอพินัยกรรมและเรื่องที่แสงดาวไม่ได้เหลือแต่ตัว เพราะทรัพย์สมบัติที่แม่เธอทิ้งไว้ให้เขาจะเก็บมันไว้เพื่ออนาคตของเธอเอง รวมทั้งเครื่องเพชรชุดนั้นด้วย

ร่างที่เคลื่อนไหวอยู่เหนือกายตอนนี้ชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ นี่เป็นเซ็กซ์รอบสามที่เขากับเธอทำร่วมกันติดต่อ แสงดาวไม่คิดว่าปรมัยจะมีพลังวังชาเหมือนม้าศึกคึกคักขนาดนี้

“โอว...โอว...พี่ปิงขา ดาวเหนื่อย”

ใช่เธอเหนื่อย และบอกเขาแบบนี้มาแล้ว 2 รอบ แต่ปรมัยก็ยังไม่หยุด เขาทำให้เธอเห็นว่าคนแก่ยังแข็งแรงมาก

“เธอจะได้รู้ ถึงจะแก่ก็ยังมีไฟ”

“ฮือ...ซี้ดดดด”

แสงดาวบิดกายไปมากับความเสียวเสียดที่แล่นปราดไปทั่วร่าง ทุกตารางนิ้วมีแต่เหงื่อจนกลัวเขาจะเหม็น แต่ปรมัยก็แสดงให้เห็นแล้วว่า เนื้อตัวเธอนั้นหอมหวานขนาดไหน

เขาดูเพลิดเพลินไปกับการดันดุ้นเนื้อให้เข้าๆ ออกๆ กับร่องเนื้อนุ่มที่ปลิ้นห่อรัด ยามสายตาชายจับจ้อง ประกายไฟปรารถนาก็ท่วมท้นแววตาคู่นั้น เรียวปากที่มักกระดกขึ้นยิ้มอย่างชอบใจ

“ฉันไม่อยากลงจากตัวเธอเลยดาว”

“อ๊าๆ แต่ดาวเสียวจนทนไม่ไหวแล้ว ดาวกำลังจะหมดแรง โอ้ววว”

เธอถูกดูดพลังไปมากเหลือเกิน จนแทบจะไม่มีแรงเคลื่อนไหว ได้แต่ปล่อยให้เขาจับพลิกคว่ำพลิกหงายเหมือนตุ๊กตามีชีวิต

“หึ หึ ก็ได้...”

เขากระทุ้งท่อนเอ็นอย่างบ้าคลั่งเพื่อเร่งจังหวะ แสงดาวรู้สึกเหมือนตัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เพราะสากคู่กายของเขาที่ขยับโยกราวกับคนบ้า แต่ก็ต้องยอม ยอมให้เขาโจนจ้วงเพื่อบรรลุถึงที่หมายรอบสาม

“ฮ่าๆ” ปรมัยหัวเราะร่วนเมื่อฉีดน้ำกามใส่ร่องสาวเต็มๆ

“โอย...ชาติที่แล้วพี่ปิงเกิดเป็นม้าหรือไงกัน นี่ดาวจะเดินเป็นหรือเปล่าเนี่ย” เธอประท้วงเสียงสั่น

“คนเรานะ พอไม่ทำก็ว่าไม่เป็น พอทำจริงจังก็ว่าบ้ากาม ถ้าเดินไม่ไหวก็ไม่ต้องเดินสิ ฉันจะอุ้มเธอเอง”

ว่าแล้วแสงดาวก็ถูกอุ้มไปอาบน้ำ