พ่อเพื่อนบำเรอรัก /6

นานแล้วที่เขาไม่ได้มีเซ็กซ์กับใคร มันเกิดความเบื่อหน่ายแค่เพียงเห็นหน้าพวกหล่อนเขาก็อยากวิ่งหนี ไม่ว่าพวกหล่อนจะสวยหยาดฟ้ามาดินแค่ไหน เดโชไม่ได้เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ เพราะเขายังชอบดูหนังเอ็กซ์และช่วยตัวเองเมื่อเกิดความต้องการ แต่กลับกลายเป็นว่าพอมีใครมาส่งยิ้มหวานหรือชวนไปต่อไหนๆ เขากลับไม่รู้สึกอะไร มันเฉยเมย เฉื่อยแฉะบอกไม่ถูก ทว่าตอนนี้เขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้ที่อยากเก็บมายาวดีไว้ใกล้ๆ เพื่อจะฟันเธอให้หายอยาก

ฟัน!

นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่คิดอยากฟันสาวขึ้นมา ก็สาวน้อยคนนั้นเต็มไปด้วยเสน่ห์ทั้งๆ ที่เธอไม่จำเป็นต้องยิ้มให้เลยด้วยซ้ำ เห็นแค่ไกลๆ ตอนเดินขึ้นจากทะเลก็ยังแปลกใจตัวเองครามครัน ทำไมจึงอยากเห็นเธอใกล้ๆ ต้องเดินเข้าหาชนิดที่หยุดไม่ได้ น่าแปลกที่เธอปลุกอารมณ์เขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งๆ ก็มีดารานางแบบมาให้ท่าอยู่เป็นประจำเพียงแค่รู้ว่าเขาคือเจ้าของเกาะแห่งนี้

แค่คิดถึงลาดไหล่นวลเนียน ไหปลาร้าตื้นๆ กำลังสวย ลำคอระหงมีเหงื่อซึมนิดๆ ก็อยากจูบไปบนเม็ดเหงื่อทั่วทุกเม็ดบนตัวเธอ มันท่าจะหวานดีแท้

คิดๆ แล้วก็รู้สึกปวดๆ ตรงอวัยวะสืบพันธุ์ขึ้นมาเหมือนกัน

“ไอ้เดย์ แค่คิดก็ตื่นแล้วหรือวะ แม่งอ่อนว่ะ ทำอย่างกับไม่เคยไปได้นะมึง หึ หึ”

เขาพูดกับตัวเองแล้วส่ายหน้าไปมาอย่างไม่อยากเชื่อ แค่วันแรกเด็กนั่นก็ทำให้คึกแล้วหรือนี่ งานนี้สงสัยจะได้ฟันสาวหลังจากปล่อยว่างมานานจนหยากไย่จะขึ้นแล้ว เขาหัวเราะเมื่อคิดว่าถ้าเด็กสาวไม่เล่นด้วยมิต้องจับปล้ำกันเลยเหรอ ความคิดของเขาวนเวียนถึงแต่เธอไม่หยุดง่ายๆ เสียด้วย

“นายหัวทำไมนั่งยิ้มเป็นคนบ้าอยู่คนเดียวล่ะครับ”

จู่ๆ เสียงไอ้เข้มก็ดังใกล้ๆ หู เดโชหันขวับไปมองพร้อมเหวี่ยงปลายเท้าหนักๆ แต่ไอ้เข้มก็ยังไวทายาด ชาติก่อนสงสัยมันจะเกิดเป็นลิงเลยว่องไวขนาดนี้

“ไอ้เข้ม!! มึงอีกแล้วเหรอ เดี๋ยวกูได้กระทืบมึงให้จมตีนก็คราวนี้ ไม่มีอะไรทำหรือไงวะ ถึงมาจ้องหน้ากูอยู่ได้”

“โห่...นายหัว ไอ้เข้มจะมาบอกว่าคุณพิจิตราเธอมาขอพบ ก็เห็นนายหัวนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว สงสัยจะบ้าไปแล้ว อ๊าก!”

ไอ้เข้มร้องลั่นเมื่อคราวนี้ไม่ใช่ปลายเท้า แต่เป็นปลายกระบอกปืนจ่อหัว

“มึงอยากโดนคนบ้าฆ่าหมกป่า เผานั่งยาง หั่นศพแล้วจับใส่กระสอบโบกปูนไหมล่ะวะ”

“อูยยย อย่าทำไอ้เข้มเลยครับ เลี้ยงไอ้เข้มคนซื่อไว้สักคน เอาไว้ดูเล่นก็ได้นะครับนายหัว” ไอ้เข้มยกมือไหว้

เดโชถอนใจดึงปืนกลับ ไอ้เข้มชะโงกหน้าดูก็เพิ่งเห็นว่ามีกระสุนจำนวนหนึ่งยังไม่ถูกบรรจุ มันถอนใจโล่งอก ที่แท้นายหัวก็แกล้งมัน

“อย่าทำเล่นๆ แบบนี้อีกนะครับนายหัว ไอ้เข้มหัวใจจะวายตาย ปล่อยไอ้เข้มตายคาตีนนายหัวซะยังจะดีกว่าต้องกินลูกปืนนะครับ”

เดโชไม่พูด บรรจุกระสุนใส่รังเพลิงแล้วเหน็บที่ซอกเอวก่อนจะลุกขึ้น

“ไปหาสาวแค่นี้ ทำไมต้องพกปืนผาหน้าไม้ด้วยล่ะครับ อะจ๊าก!!” ไอ้เข้มก็วอนหาเรื่อง และมันก็ไม่ไวไปทุกครั้ง คราวนี้หน้าไอ้เข้มรับปลายเท้านายหัวไปเต็มๆ

“นี่ถ้ามึงไม่ซื่อสัตย์กับกูมานาน กูไม่เลี้ยงมึงไว้ให้ปวดกะบาลแน่ไอ้เข้ม” แล้วเดโชก็เดินไปหาแขกสาวที่คงรออยู่ในรีสอร์ต

ไอ้เข้มก็ได้แต่คลำแก้มตัวเองป้อยๆ อยู่ตรงนั้น

พิจิตราเป็นสาวสวยลูกสาวนายอำเภออยู่บนแผ่นดินใหญ่ เธอมักจะแวะเวียนเอาขนมมาแจกจ่ายให้กับพนักงานในรีสอร์ตของเขาเสมอเป็นการทำคะแนนเพื่อหวังจะมัดใจนายหัวเจ้าของเกาะนี้

วันนี้เธอใส่กางเกงรัดรูปสั้นจู๋ กับเสื้อเอวลอยสีขาวอวดหน้าท้องแบนราบเนียนผ่อง เธอเป็นผู้หญิงผิวสีน้ำผึ้งอ่อนอย่างคนที่มีสายเลือดลูกน้ำเค็มในตัว รูปร่างสะโอดสะองสมส่วน เธอยิ้มหวานให้ทุกคนอย่างมีไมตรี โดยเฉพาะกับเขา

“คุณเดย์คะ วันนี้พิทำขนมเค้กหน้านิ่มมาแจกค่ะ นี่พิเศษสำหรับคุณเดย์โดยเฉพาะเลยนะคะ”

เดโชรับถุงขนมจากมือเธอและมองหาอะไรบางอย่าง

“มาคนเดียวหรือครับ”

“แหม...พิก็มาคนเดียวออกจะบ่อยนะคะ ทำไมคะ คุณเดย์หาใครหรือเปล่าเอ่ย” เธอจีบปากจีบคอพูด ใส่จริตจกร้านมารยาเข้าไป หวังจะมัดใจเจ้าของเกาะใหญ่

“ผมมองหาคณะทัวร์ครับ”

“แหมน่าน้อยใจจริง คุณมองหาแต่คณะทัวร์ จะให้พิเป็นไกด์ตลอดเลยหรือไงคะ”

“ไหนๆ คุณพิก็มาแล้วไงครับ จะได้ไม่เสียเวลา”

พิจิตราเม้มปาก นี่คือการบอกเป็นนัยๆ ว่าเขารำคาญเธอหรือเปล่า ดูเหมือนเขาจะมองหาผลประโยชน์จากการมาของเธอเพียงอย่างเดียว เธอเองก็เทียวข้ามไปมาจนจะเป็นนางสองฝั่งอยู่แล้ว ทำไมไม่ยอมใจอ่อนบ้าง

“เมื่อไหร่คุณเดย์จะยอมมองพิแบบผู้ชายมองผู้หญิงที่ชอบบ้างล่ะคะ”

เดโชกระตุกยิ้ม

“ขอโทษนะครับคุณพิ ผมยังอยากเป็นพ่อหม้ายลูกติดแบบนี้ไปนานๆ ครับ” เดโชตอบปฏิเสธเสียงนุ่ม ใช่ว่าเขาจะไม่เคยปฏิเสธ แต่พิจิตราก็ไม่ลดละความพยายาม ความมีน้ำใจของเธอก็ทำให้เขาเสียงแข็งไม่ลงซะด้วย