พ่อเพื่อนบำเรอรัก /5

“โอย...ดีใจด้วยนะยะหยา ในที่สุดเธอก็ได้งานทำเสียที”

“เรื่องงานเดี๋ยวค่อยคุยกัน ขอตัวไปอาบน้ำก่อน กึ้งพาเพื่อนและ...สามีไปบ้านพักนะ”

“พ่อจะให้ยะหยาพักที่ไหนคะ” ประกายแก้วถามเพราะบ้านใหญ่มี 2 ห้องนอน คือห้องพ่อกับห้องเธอ แต่พ่อจะมีบ้านพักรับรองแขกอีกหลังที่อยู่ข้างๆ กันแยกออกมาต่างหาก

“พ่อยังไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับสามีเราตอนนี้ เพราะงั้นมายาวดีคงต้องอยู่ห้องเราไปก่อน”

“อ้อ...ได้ค่ะ เดี๋ยวกึ้งจัดการเอง พ่อไปอาบน้ำเถอะ” ประกายแก้วลุกขึ้นกอดพ่อ “ขอบคุณค่ะพ่อ กึ้งรักพ่อนะคะ”

เดโชปล่อยให้ลูกหอมแก้มตนพร้อมกระตุกยิ้มนิดๆ ประกายแก้วหันไปยิ้มกว้างกับมายาวดีอย่างดีใจ และวงศกรก็ขยับตัวจะลุกขึ้นยืน

“พี่ว่าน พ่อยอมให้เราแต่งงานกันแล้วนะ” ประกายแก้วบอกคนรัก วงศกรยังมึนๆ งงๆ พอได้ยินคนรักบอกแบบนั้น ก็ก้มลงกราบแทบเท้าเดโช

“ขอบพระคุณครับคุณพ่อ ผมสัญญาจะไม่ทำให้ผิดหวัง”

เดโชไม่ตอบแต่เดินหนี เขาบอกตัวเอง ถ้าวงศกรทำให้ประกายแก้วเสียใจเมื่อไหร่ มันจะต้องกระอักเลือดมากกว่าวันนี้หลายเท่า

ประกายแก้วพามายาวดีเข้าไปในบ้านพักหลังใหญ่ชั้นเดียว ภายในมี 3 ห้อง คือห้องนอน 2 ห้อง และห้องทำงาน 1 ห้อง ไม่รวมห้องครัวยุโรปที่ใช้เฉพาะตอนเช้าสำหรับทำเครื่องดื่มร้อนๆ ส่วนอาหารในแต่ละมื้อ ป้าลำเจียกจะทำขึ้นมาให้ทุกมื้อ

มายาวดีได้อยู่ในห้องฝั่งซ้ายซึ่งเป็นห้องเดิมของประกายแก้ว ห้องตรงกันข้ามคือห้องนอนของเดโช เธอเห็นเพียงประตูห้องก็ใจแกว่งแปลกๆ ประตูห้องตรงกันมันดูใกล้กันเกินไป

“คิดอะไรอยู่ยะหยา เหม่อลอยไปถึงไหนแล้ว”

มายาวดีกะพริบตาปริบๆ ก่อนส่งยิ้มแหยให้เพื่อนรัก

“ให้ฉันออกไปนอนบ้านเธอไม่ดีกว่าเหรอ”

“ก็นี่ไงบ้านฉัน นี่ก็ห้องฉัน”

“ฉันหมายถึง บ้านเล็กๆ ที่เธอจะไปอยู่กับพี่ว่าน ฉันรู้สึกแปลกๆ ถ้าต้องนอนห้องนี้ อยู่ในบ้านหลังเดียวกันกับพ่อเธอน่ะกึ้ง”

“ฮิ ฮิ เธอกลัวอะไร กลัวจนหน้าแดงขนาดนี้จะกลัวทำไม”

มายาวดียกมือลูบแก้ม เธอหน้าแดงจริงๆ หรือนี่

“หน้าฉัน...แดงหรือ”

“ก็ใช่น่ะสิ เธอไม่กล้าอยู่กับพ่อฉันเหรอ ถึงพ่อจะดุ แต่กับคนอื่นพ่อใจดีนะ”

“แต่คงไม่ใช่ฉัน เกิดฉันนอนหลับอยู่แล้วพ่อเธอเข้ามาบีบคอฉันล่ะ”

“ฮ่าๆ” ประกายแก้วหัวเราะลั่น “พ่อคงไม่บีบคอเธอหรอกยะหยา อย่าห่วงเลย เธอควรจะทำใจไว้บ้างนะ”

“ทำใจ? ทำใจอะไร” มายาวดีทำหน้าเหวอ

“เธอก็เห็นพ่อฉันแล้วนี่ หล่อ เข้ม ดิบ เถื่อน ขนาดนั้น จะไม่ทำเธอใจแกว่งบ้างเลยเหรอ สเปคเธอเลยนะ ดิบๆ เถื่อนๆ น่ะ”

“บ้า!!” มายาวดีตบต้นแขนเพื่อน พร้อมกับค้อนคมใส่วงใหญ่

“พ่อฉันไม่เคยชวนใครทำงานด้วยเลยนะ เธอเป็นคนแรก ถ้าพ่อฉันคิดอะไรกับเธอขึ้นมาจริงๆ เธอจะทำไงยะหยา”

มายาวดีสบตาเพื่อนรักแล้วหลบวูบ มันจะเป็นไปได้เหรอ ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ เธอจะถูกหลอกหรือเปล่า ประสบการณ์ก็ไม่เคยมี ตายล่ะงานนี้

“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิยัยยะหยา ฉันรู้ว่าบ้านเธอไม่ได้ร่ำรวยอะไร ถ้าเธอจับพ่อฉันได้ ฉันก็จะดีใจที่ได้เธอมาเป็นแม่เลี้ยงนะ” ประกายแก้วพูดจริงจัง

“เขาจะหลอกฟันฉันเฉยๆ น่ะสิ”

“ก็หลังจากถูกเขาฟัน เธอก็จับเขาให้แน่นๆ เลยสิ อย่างเธอไม่น่าจะยากนะ เอาล่ะ ทำใจให้สบายนะยะหยา นอนพักสักงีบ ตื่นมาจะได้ไปเที่ยวกัน”

มายาวดีพยักหน้าหงึกหงัก เดินทางมาเหนื่อยๆ ได้พักก็ดีเหมือนกัน

หลังจากตื่นมาเย็นย่ำประกายแก้วก็พามายาวดีไปเที่ยวรอบเกาะ

“นายหัวเพื่อนคุณหนูน่ารักนะครับ”

เดโชตวัดตามองไอ้เข้ม ก่อนจะมองไปทางหญิงสาวสองคนกับหนึ่งหนุ่มราวกับไม่สนใจ มือยังจับปืนที่เอาออกมาทำความสะอาด เหมือนจะตั้งใจขัดปืนมากกว่าจะสนใจเรื่องอื่น ไอ้เข้มก็เลยยังติดใจ

“ไม่น่ารักหรือครับ”

“ก็งั้นๆ มึงเสือกอะไรกับเค้าวะ” หางเสียงคล้ายจะไม่พอใจนิดๆ

“ผมมันชาวเกาะ เจอนักท่องเที่ยวหญิงมาก็มาก ดาราชื่อดังก็ไม่น้อย แต่ยังไม่มีใครสะดุดตาผมเท่าคนนี้ หรือนายหัวจะเถียง”

“ทำไมกูต้องเถียงมึงให้เมื่อยปากด้วยวะไอ้เข้ม”

“แสดงว่านายหัวก็เห็นด้วยกับผม”

“บ๊ะ! มึงไม่มีอะไรทำหรือไงไอ้เข้ม นั่งพล่ามห่าอะไรอยู่ได้ น่ารำคาญว่ะ” เดโชกระทุ้งศอกใส่ไอ้เข้ม แต่มันหลบฉากอย่างว่องไว

“เอะอะๆ ก็ใช้กำลัง นี่ดีนะที่แฟนคุณหนูไม่คอหักตาย”

“มันไม่ตาย แต่เดี๋ยวมึงนี่ล่ะจะตายคาตีนกูไอ้เข้ม ไปๆ ไปไกลๆ เกิดกูทำปืนลั่นใส่มึงขึ้นมาจะหาว่ากูใจร้ายไม่ได้นะโว้ย”

เดโชยกปืนขึ้นหันกระบอกปืนไปทางไอ้เข้ม อีกฝ่ายยกมือห้ามพัลวัน ไม่ต้องบอกซ้ำมันรีบหนีหายไปจากสายตา แต่ยังตะโกนโหวกเหวกเข้าหูนายหัว

“วันๆ จะมองผู้หญิงบ้างก็ไม่ผิดหรอก สาวๆ สวยๆ ดีๆ ไม่มีให้เลือกมากนักหรอกครับ”

เดโชมองไอ้เข้มแล้วสบถหยาบคาย สุดท้ายต้องมองหาหญิงสาวที่ไอ้เข้มพูดถึง แต่ก็ไม่เห็นเธออีกแล้ว