พ่อเพื่อนบำเรอรัก /4

“พ่อเตะพี่ว่านทำไม พ่อจะพูดดีๆ ไม่เป็นรึไง ทำไมต้องใช้ความรุนแรงด้วย”

“แกถามฉัน? แล้วแกไปนอนแผ่ให้มันเอาทำไมไม่ถามความเห็นจากฉันก่อน”

“แต่นี่มันชีวิตกึ้งนะพ่อ อนาคตของกึ้ง มันน่าจะถูกกำหนดด้วยตัวกึ้งเองหรือเปล่า”

“แต่ฉันเป็นพ่อแก”

“พ่อที่ทำพลาดจนมีกึ้งออกมานี่นะ”

“ใช่ และฉันก็เลี้ยงดูแกตั้งแต่เกิดด้วยความรับผิดชอบ”

“ใช่ไง พ่อแค่รับผิดชอบกึ้ง แต่ไม่เคยรักกึ้งเลย เพราะถ้ารักพ่อจะไม่ทำแบบนี้”

“แกรู้ได้ไงว่าฉันไม่รัก ถ้าไม่รักแล้วจะส่งคนให้ไปเฝ้าดูแกทุกเมื่อเชื่อวันแบบนี้เหรอ แกคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องที่แกอยู่กินกับผู้ชายหรือไง แต่ที่ฉันไม่แสดงตัวเพราะฉันจะดูว่าแกจะเอาตัวรอดได้ไหม แกคบกับมันแค่ปีเดียวก็ปล่อยให้ตัวเองท้อง แกคิดว่าพ่ออย่างฉันควรดีใจไหมที่ลูกในอก เลือดเนื้อเชื้อไขที่ฉันรักถูกคนอื่นแย่งไป ฉันเงียบเพราะเห็นแกมีความสุข และรอว่าเมื่อไหร่ไอ้ห่านี่มันจะพาแกกลับมาแต่งงาน จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มา กระทั่งแกต้องพามันมาขอขมาฉันเอง แบบนี้จะให้ฉันต้องกราบมันมั้ย”

“เรารักกัน พี่ว่านรักกึ้ง” ประกายแก้วร่ำไห้กอดวงศกรแนบแน่นด้วยความเสียใจ เป็นห่วงคนรักสุดหัวใจ

“ฉันก็รักแก”

“หยุดเถอะค่ะ พ่อลูกอย่าทะเลาะกันเลยนะคะ” มายาวดีทะลุกลางปล้อง เธอว่าเรื่องมันจะไปกันใหญ่ พ่อทำเพราะอารมณ์ล้วนๆ ส่วนลูกก็ดูจะรักผู้ชายมากเหลือเกินจนมองพ่อเป็นอื่น เธอไม่ต้องการให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลย

“คุณพ่อคะ ยะหยายืนยันว่าตลอดเวลาพี่ว่านดูแลกึ้งเป็น อย่างดีค่ะ ไม่เคยนอกใจกึ้งเลยสักครั้ง คุณพ่ออย่าทำลายครอบครัวที่กำลังจะสร้างขึ้นเลยนะคะ ถ้าโกรธกึ้งก็สงสารหลานที่อยู่ในท้องกึ้งด้วยเถอะค่ะ”

เดโชตวัดตาคมกริบมองมายังมายาวดีนิ่ง เขามองเธอนาน นานเกินไป นานจนเธอต้องหลบตาคู่นั้นมองพื้นทรายแล้วใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ

นี่ฉันหาเรื่องใส่ตัวหรือเปล่าเนี่ย

“เธอรู้จักไอ้ระยำที่มันทำลูกฉันท้องดี?”

“เอ่อ...ค่ะ ตลอดเวลาที่รู้จักพี่ว่าน ยะหยาก็ยังไม่เห็นพี่ว่านทำตัวเหลวไหล พี่ว่านขยันทำงาน ไม่เจ้าชู้ ไม่...”

“มันไม่เคยมองเธอในแบบที่ผู้ชายมองเลยงั้นสิ”

มายาวดีอึ้งกับคำถาม แล้วพยักหน้าหงึกหงัก

“ค่ะ พี่ว่านไม่ทำให้กึ้งและลูกต้องผิดหวังแน่”

“แต่ตอนนี้ฉันผิดหวังมาก”

“คุณพ่อต้องยอมรับอย่างหนึ่งนะคะ คุณพ่อให้กำเนิดกึ้งได้ แต่ไม่ใช่เจ้าชีวิตของกึ้ง คุณพ่อต้องให้โอกาสกึ้งสร้างครอบครัวของตัวเอง กึ้งกำลังจะมีหลานนะคะ คุณพ่อไม่อยากให้หลานมีพ่อเหรอคะ”

ดูเหมือนเดโชจะเห็นด้วย มายาวดีเดา เพราะเขาเงียบกริบและมองไปทางประกายแก้วกับวงศกร ในขณะนั้นก็ได้ยินเสียงประกายแก้วเรียกคนรักตลอดเวลา เสียงของเธอสั่นเครืออย่างน่าสงสาร มายาวดีเองก็ทำดีที่สุดแล้ว การจะเกลี้ยกล่อมคนอย่างนายหัวเดโชไม่ใช่เรื่องง่าย มายาวดีไม่รู้จักเขา แต่ดูจากท่าทางและเรื่องราวของเขาที่เพื่อนรักเล่าให้ฟังมาตลอด เธอทำได้เท่านี้จริงๆ หวังจะให้เดโชใจอ่อนนึกสงสารหลานที่อยู่ในท้องประกายแก้วขึ้นมาบ้าง

นายหัวเดโชละสายตาจากประกายแก้วเพื่อมองจ้องมายังมายาวดี คำพูดของเธอไม่ได้ทำให้เขาใจอ่อน หากแต่ใจเขาจะอ่อนยวบก็หลังจากมองริมฝีปากสีชมพูชุ่มฉ่ำขยับไปมา มองกวาดลงมาลำคอระหง บ่าไหล่บอบบาง ต้นแขนเรียวเสลา และเนินอกรำไรขาวผ่อง ปลายผมมาพาดไว้บนเนินอกเพิ่มความเซ็กซี่

มายาวดีเห็นแววตาคู่นั้นก็เบิกตากว้าง ใจเจ้ากรรมไม่ชอบที่เขามองเธอแบบนี้ แต่ร่างกายกลับรุมร้อนขึ้นแปลกๆ โดยเฉพาะเรียวปากของเธอก็เหมือนจะสั่นระริกเพียงแค่ถูกสายตาคู่นั้นโลมเลียจาบจ้วง

“ก็ได้” ในที่สุดเดโชก็สงบ ไม่มีใครรู้ว่าเพราะอะไรนอกจากเขา “ฉันจะยอมรับไอ้บ้านั่นเป็นลูกเขยก็ได้”

“จริงหรือคะพ่อ” ประกายแก้วดีใจจนตัวสั่น “พ่อยอมรับพี่ว่านจริงๆ หรือคะ”

“ในเมื่อมันแก้ไขอะไรไม่ได้” เขาปรายตามองมายาวดีอีกครั้ง “และก็นึกสงสารหลานในท้องแกเหมือนกัน ฉันยอมให้แกมีชีวิตในแบบที่แกเลือกเองก็ได้ ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะไม่ช่วย เพราะแกเลือกทางเดินของตัวเอง แต่...”

“แต่อะไรคะพ่อ”

“แลกกับเพื่อนของแก”

“ห๊ะ?” มายาวดีตกใจอุทานออกมาสุดเสียง เป็นเสียงสั้นๆ ที่กลั่นออกมาจากใจเลยทีเดียว

“พ่อหมายความว่ายังไง” ประกายแก้วถามย้ำ

“เธอชื่ออะไรนะ” เดโชถามมายาวดี

“ชะ...ชื่อมายาวดีค่ะ”

“ชื่อสมตัวดี” เดโชกระตุกยิ้มที่มุมปาก หลังจากได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วก็ปรายตามองวงศกรที่ยังไม่ตาย เขาตัดใจจากการบังคับลูกเพราะอยากให้เรียนรู้การใช้ชีวิตด้วยตัวเอง แม้ว่ายังจะกรุ่นโกรธเพราะโดนวงศกรกระตุกหนวดเสือ ทว่าเอาเข้าจริงๆ เดโชก็คงต้องปล่อยไปตามน้ำ

และมายาวดีก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบในเรื่องนี้ด้วย!

“แต่เธอต้องอยู่ที่นี่กับฉัน”

“ค่ะ” มายาวดีรับคำโดยไม่คิดทบทวนให้เสียเวลา เธอต้องการเงิน ต้องการงาน และเกาะนี้ก็ไม่ได้ตัดขาดจากโลกภายนอก ที่นี่มีทุกอย่างพร้อมสรรพ เธอจะมีเงินส่งกลับไปให้พ่อกับแม่ที่บ้านแล้ว