พ่อเพื่อนบำเรอรัก /17
หลังจากที่เธอยอมให้เขาเป็นพ่อครัวหัวป่าก์ต้มมาม่าแสนยากให้กิน ไม่รู้ว่าเพราะมาม่านั้นอร่อยเลิศหรือเพราะใจอ่อนไปเอง จึงเผลอยิ้มให้เขานิดๆ
เดโชเห็นรอยยิ้มนั้นก็มองตาปรอย มาม่าต้มแสนอร่อยประทังชีวิตในยามหิวโหยถูกลืมไปในบัดดลเพราะมัวแต่มองคนตรงข้ามตาค้าง
“อย่ามาทำตาเจ้าชู้ใส่หยาแบบนั้นนะ หยายังโกรธอยู่”
พูดจบกำลังจะดูดเส้นมาม่าเข้าปาก มือใหญ่ก็ยื่นมาหา เธอเลิกคิ้วแต่เขายังไม่หยุดจนต้องผงะหนี ไม่พ้นหรอก เพราะปลายนิ้วหัวแม่มือปาดไปบนมุมปากเบาๆ ไม่ว่าเขาจะเขี่ยอะไรออกให้ มันก็เขย่าหัวใจเธอได้อีกครั้ง
“กินมอมแมมเป็นเด็กเลย” เขาหัวเราะแต่ไม่ยอมดึงมือออก กลับเขี่ยริมฝีปากเธอเล่นซะงั้น
“ขอบคุณค่ะ” ไม่มีอะไรดีไปกว่าการกล่าคำขอบคุณ อย่างน้อยนี่ก็คือความปรารถนาดีของเขา
“อย่าหนีฉันไปเลยนะยะหยา ฉันไม่เคยรู้สึกกับใครเหมือนเธอเลยสักคน”
อ๋อ...แสดงว่าเคยรู้สึกกับใครหลายคนสินะ
“ฉันต้องการเธอจริงๆ” จู่ๆ ก็โพล่งออกมา “อยากขอโอกาส”
“โอกาสอะไรคะ”
“วันนี้เธอยังเกลียด แต่วันหน้าเธอต้องรักฉันยะหยา”
ช่างมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองเหลือเกิน
ก็จริง...ตอนนี้เธอก็รู้สึกแปลกๆ กับเขาไปแล้ว ไอ้ความโกรธมันถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นกำแพงกั้นหัวใจตัวเองเท่านั้น แต่เมื่อเขาพยายามทำลายกำแพงที่เธอสร้างขึ้นจนเป็นรูโบ๋ แล้วมายาวดีจะทำอย่างไร
“ผู้ชายในอดีตของเธอ มันทำร้ายเธอใช่มั้ย” เขาถาม แต่เธอไม่ตอบ “ฉันจะทำให้เห็นว่ามันต่างกับฉันสิ้นดี”
ขุดหาวาทะอะไรมาป่วนหัวใจเธอขนาดนี้นะ
“ขอแค่โอกาส ฉันไม่ใช่คนเลวที่ต้องขืนใจเพื่อให้เธอรับรักหรอกนะยะหยา”
“แต่คุณเดย์ดมกางเกงในหยา คุณเดย์หื่นกามมากๆ” เธอเผลอเถียงออกไป แล้วแก้มก็แดงซ่านเมื่อปลายนิ้วนั้นประทับลงบนปากเธอเต็มๆ
ให้ตายสิ! เหมือนเขากำลังจูบเธอเลย
“คนหื่นอย่างฉันก็ใช่จะเป็นคนเลวที่เธอควรเกลียดนี่นา และอยากบอกด้วยว่า ฉันก็เลือกคนที่จะคิดหื่นเหมือนกันนะ”
“หยาควรจะดีใจใช่มั้ยคะ ที่คุณเดย์เลือกหยา”
“เป็นคำตอบที่ทำให้ฉันรู้สึกแย่มาก เธอกำลังดูถูกฉัน” เขาปล่อยมือจากปาก ใบหน้าคมจัดดูหมองเศร้าจนเธอนึกสงสาร
‘คนอย่างนายหัวถ้าไม่ก็คือไม่ แต่ถ้าใช่จะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มา’ คำพูดของป้าลำเจียกยังดังอยู่ในหู
นี่เธอ...กำลังจะยอมแพ้แล้วสินะ
“หยาไม่ชอบคนขี้หึง” หาข้ออ้างเพื่อผลักเขาออก
“ฉันคงทำเฉยไม่ได้จริงๆ ถ้าแฟนฉันจะสวยอย่างนี้”
เอาเข้าไป ลูกอ้อนมาเต็มกระบุง
“หยายังไม่ใช่แฟนคุณเดย์ซะหน่อย”
“ก็แค่เธอยอมรับ เราก็เป็นแฟนกันได้แล้ว”
ง่ายเหลือเกินนี่!
“เรารู้จักกันแค่วันเดียว”
“เราศึกษากันได้ตลอดชีวิต”
ก็จริง
“หยายังเด็ก”
“ก็ตั้งแต่เจอเธอ ฉันก็รู้สึกอายุหดลงไปเยอะ”
“เฮ้อ...” สุดท้ายเธอก็ถอนใจ “คุณเดย์จะไม่ยอมแพ้หยาใช่มั้ยคะ”
“ฉันไม่ยอมยกธงขาวง่ายๆ แน่”
เอาล่ะสิ คำพูดนั้นช่างจริงจังหนักแน่นเสียเหลือเกิน เธอควรจะสลัดเรื่องฟันแล้วทิ้งออกไป เพื่อลองนับหนึ่งกับเขาดีไหมนะ อย่างน้อยๆ เขาก็เปิดอกคุยกับเธอ ไม่ผลีผลามเอาแต่ใจใช้กำลังบังคับฝืนใจเธอ ที่สำคัญเขาหล่อ รวย เป็นเจ้าของเกาะใหญ่ และน่าจะมีธุรกิจอื่นในกำมืออีกไม่น้อย ถ้าเธอจะลองเกาะเขากินจะเป็นไรไป
“ก็ได้ค่ะ หยาจะลองคบกับคุณเดย์”
คำตอบของเธอทำให้ใจเขาพองโตราวเด็กอายุ 18 กำลังมีความรัก แผนของไอ้เข้มนี่มันได้ผลจริงๆ เลยแฮะ แบบนี้คงต้องตบรางวัลให้มันงามๆ เสียแล้ว
“แต่คุณเดย์...”
“ฉันจะไม่บังคับขืนใจถ้าเธอไม่ยอม” เขาดักทางได้อีก ฉลาดล้ำขนาดนี้เธอคงหนีไม่พ้น
คืนนี้ทุกอย่างจบลงได้สวยตามความต้องการของเธอ นั่นก็คือแยกเข้าห้องใครห้องมัน แต่อย่าคิดว่าจะเป็นแบบนี้ไปทุกคืนวัน เพราะคนอย่างนายหัวเดโชเป็นกองไฟที่พร้อมแผดเผา ส่วนเธอก็คือน้ำมันเบนซินดีๆ นี่เอง
“ใช่ เธอได้ยินไม่ผิดหรอก”
“โอ๊ยยย! ฉันดีใจจัง แบบนี้คงยังไม่กลับง่ายๆ หรอก”
“อ้าว...เธอจะทิ้งฉันไว้กับพ่อเธอจริงๆ เหรอกึ้ง”
“อย่าทำเสียงกระเส่าแบบนั้นสิจ๊ะเพื่อนรัก คบกันแล้วเธอต้องแสดงตัวว่าเป็นคนรักของนายหัวด้วยนะ มิเช่นนั้นจะยังมีสาวๆ มารุมทึ้งพ่ออีก พ่อฉันน่ะเนื้อหอมนะ”
“นี่ฉันจะต้องเสียตัวให้พ่อเธอจริงๆ หรือนี่กึ้ง”
“ใช่แล้ว ถ้าเป็นคนอื่นฉันไม่กล้าแนะนำแบบนี้แน่ แต่พ่อฉันถึงจะดูเหมือนเจ้าชู้ แต่ก็ทำเจ้าชู้กับคนที่เขาชอบ ไม่ใช่เจ้าชู้พร่ำเพื่อ ฉันรับรองได้ว่า พ่อไม่คิดจะฟันแล้วทิ้งแน่นอน”
“จะแน่ใจได้ยังไง ในเมื่อเขามีตัวเลือกเยอะแยะขนาดนั้น”
“คุณเพื่อน เธอก็ดึงเสน่ห์ในตัวมาห่อเขาไว้สิ เธอต้องทำได้หยา เชื่อฉัน”
“มันเร็วเกินไป ฉันตั้งตัวไม่ติด”
“แต่เธอตกปากรับคำพ่อไปแล้ว จะเปลี่ยนใจไม่ทันแล้วนะ”
“ฉันดูมีเสน่ห์ขนาดนั้นเลยเหรอกึ้ง” มายาวดีไม่มั่นใจในตัวเองเอาเสียเลย
“แน่นอน ไม่เชื่อก็เอาชุดว่ายน้ำที่ฉันซื้อให้วันก่อนมาใส่ลงเล่นน้ำสิ หุ่นเธอน่ะ ถ้าไม่ทำให้พ่อเลือดกำเดาไหลมาตบฉันได้เลย”
“บ้าน่ะสิ พ่อเธอผ่านร้อนผ่านหนาวมาตั้งเท่าไหร่ คงไม่เลือดกำเดาออกง่ายๆ หรอกน่า”
“ลองดู เฮ้...แค่นี้ก่อนนะ พี่ว่านจะพาไปหม่ำข้าว ตัวเล็กในท้องก็หิวจัดด้วย”
“จ้า บ๊ายบาย”
