พ่อเพื่อนบำเรอรัก /16

พอเจอคนอย่างเดโชเข้าอีก เธอจึงสับสนและคิดว่าจะไม่ทนกับคนที่ตั้งแง่กับการใช้ชีวิตส่วนตัวของเธออีก คนที่เธอจะรักได้ต้องมีเหตุผลเพียงพอ ต้องเป็นผู้ใหญ่ที่จะฝากชีวิตไว้ได้ ต้องมีความรับผิดชอบอย่างเสมอต้นเสมอปลาย และที่สำคัญต้องรักเธอจริงๆ ไม่ใช่เห็นเป็นดอกไม้ริมทางที่นึกจะขยี้เมื่อไหร่ก็ได้

“นายหัว! นั่นแก้มไปโดนอะไรมาครับ” ไอ้เข้มเงยหน้าขึ้นพอดีกับที่เจ้านายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งตรงกันข้ามอย่างไม่สบอารมณ์

“โดนข่วนหน้าแหก”

“อ้าว! ใครมันกล้าทำกับนายหัว บอกไอ้เข้ม เดี๋ยวไอ้เข้มจะจัดการให้เอง ใครครับ”

“ยะหยา” บอกปุ๊บไอ้เข้มก็ลุกขึ้นปั๊บ “มึงจะไปไหน นั่งลงเลย”

“จะไปจัดการสิครับ ข่วนหน้านายหัวของไอ้เข้มได้ไง แบบนี้ก็หมดหล่อกันพอดี”

“มึงมาช่วยกูคิดดีกว่า”

ไอ้เข้มยอมนั่งลง

“คิดอะไรหรือครับนายหัว จีบเด็กยังไงติดหรือครับ”

เดโชมองหน้าไอ้เข้ม

“นอกจากมึงจะซื่อสัตย์กับกูมากๆ แล้วยังฉลาดก็เป็นนะไอ้เข้ม”

“แน่นอนสิครับนายหัว ไม่งั้นจะเป็นลูกน้องนายหัวได้ยังไง”

ใบหน้าคมจัดพยักหน้า ก่อนจะมองสลับไปทางบ้านพักของตน

“ถ้ากูรักเด็กจริงๆ ขึ้นมา มึงจะว่ายังไงวะ”

“ผมจะว่าอะไร ไม่ใช่เมียนายหัว ห๊า!!!” ไอ้เข้มเพิ่งตกใจตบโต๊ะเสียงดัง “นายหัวว่าอะไรนะครับ”

“มึงจะตกใจอะไรขนาดนั้นวะ แปลกนักเหรอที่กูรักเด็ก”

“นายหัวเป็นนางงามหรือไง ถึงจะรักเด็ก” แล้วไอ้เข้มก็หลบมะเหงกวูบ “แหะๆ ไอ้เข้มล้อเล่น เด็กที่ว่านี่คนที่เพิ่งมาอยู่ใหม่ในบ้านเดียวกับนายหัวใช่ไหมครับ”

“เออ” เสียงยอมรับหนักแน่น “กูแม่งบ้าไปรักเด็กที่เพิ่งเห็นหน้ากันเมื่อวาน”

“เขาเรียกว่ารักแรกพบ ไม่ได้บ้า แต่รักยังไงให้เขาข่วนหน้าแหกมาแบบนี้ล่ะครับ” ไอ้เข้มยังเป็นห่วงใบหน้าหล่อเหลาของนายหัว ต่างจากเจ้าตัวที่ดูจะไม่สนใจบาดแผลเป็นทางยาวนั่นเท่าไหร่

“กูอยากปล้ำ กูอยากมีเมียแล้วสิวะ”

“มิน่าล่ะ” ไอ้เข้มทำท่าคิดยกขาไขว่ห้างให้ข้อเท้าพาดบนต้นขาอีกข้างแล้วกระดิกเท้าไปมา “ถ้าใช้ของแข็งไม่ได้ ต้องใช้ของนุ่มสิครับ”

“ของนุ่ม?”

“ครับ ผู้หญิงบางคนไม่ชอบถูกบังคับ อีกอย่างคุณหนูก็ยังละอ่อน ผลีผลามทำอะไรไปเธอก็กลัวเท่านั้น อย่างนายหัวคงไม่บ้าข่มขืนคนที่นอนร้องไห้มั้ง งั้นต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ค่อยๆ จีบเธอทีละนิด หยอดวันละหน่อย”

“โอ๊ย! กว่าจะได้ กูคงแห้งเหี่ยว” คนใจร้อนไม่เห็นด้วยกับแผนการของไอ้เข้ม

“งั้นก็ปล้ำเป็นเมียเลย ใจร้อนแบบนี้มีอยู่ทางเดียว”

“ก็จริง” ว่าแล้วร่างสูงก็ลุกขึ้นพรวด

“นั่นนายหัวจะไปไหนครับ” ไอ้เข้มรีบถามเพราะจู่ๆ นายของมันก็ลุกขึ้นพรวด

“จะไปปีนหน้าต่าง” เขาตอบแค่นั้นก็เดินดุ่มๆ ตรงไปยังบ้านพักของตน

“เฮ้อ...” ไอ้เข้มถอนใจ “ก็เป็นซะแบบนี้ เด็กมันจะเตลิดหรือเปล่านายหัว” ไอ้เข้มพูดปลงๆ และรอลุ้นผลจากการปีนหน้าต่างห้องสาว

มายาวดีอาบน้ำเสร็จก็เตรียมนอน แม้ว่าท้องจะร้องประท้วงเพียงใดก็ช่าง เธอโกรธเขาเกินกว่าจะกินอะไรลง โกรธที่เขาทำตัวเป็นเจ้าของ วางอำนาจบาตรใหญ่ เกาะนี่เป็นของเขาก็จริง ทุกคนที่นี่รักและเทิดทูนเขาก็ใช่ แต่ไม่ใช่เธอ อยู่ดีๆ จะบังคับให้รักทั้งๆ ที่เพิ่งรู้จักกัน บ้าจริง! เธอไม่ใช่ตุ๊กตาไร้ชีวิตนะ

“ครืดดดด...” เสียงท้องและความแสบที่มากขึ้นเรื่อยๆ มันทำให้เธอนอนไม่หลับ ต้องปิดไฟให้มืดแล้วล้มตัวลงนอน หวังว่าความมืดจะทำให้เธอหลับสนิท

แต่...

“แก๊ก แก็กๆๆ” เสียงอะไร

จากที่คิดจะนอนก็ต้องลุกขึ้นมานั่งอยู่ในความมืดแบบนั้น ไม่กล้าเปิดไฟเพราะกลัวจะเจออะไรบางอย่าง

และถ้าเป็นสิ่งที่มากับความมืดล่ะ!

มายาวดีเงี่ยหูฟังเสียงนั้น มันเงียบไป เธอไม่รู้ว่ามันดังมาจากตรงไหน การเงียบของมันก็ไม่ได้ทำให้ใจเธอชื้นขึ้นหรอก ในที่สุดก็ตัดสินใจออกจากบ้านพบว่าข้างนอกนี่เงียบกว่า นอกจากเสียงคลื่นไม่มีเสียงอื่นให้กวนใจ มันดูวังเวงชอบกล มองไปทางบ้านพักของป้าลำเจียกเห็นยังเปิดไฟสว่างจ้า ตั้งใจจะเดินไปที่นั่น แต่เพียง 5 ก้าวไม่ขาดไม่เกิน ไฟในบ้านป้าลำเจียกก็ดับลง เท้าบางๆ จึงชะงักอยู่กับที่

เวลานี้สมองน้อยๆ กำลังทำงานอย่างหนัก แล้วจำได้ว่าเจ้าของเกาะยังไม่กลับบ้านพัก ถ้าเธอเข้าไปในบ้านนั่นหมายความว่าต้องอยู่คนเดียวเพียงลำพัง ถ้าเสียงนั่นดังขึ้นมาอีกล่ะ

คืนแรกที่นอนก็ไม่ได้ยินเสียงแบบนี้ เสียงเหมือนมีใครจะงัดหน้าต่างห้องนอนเธอ ด้วยความสงสัยมายาวดีจึงเดินไปฝั่งหน้าต่างบานนั้น ที่ก้าวที่ย่างออกไปมีแต่ความกลัว ทว่าคนอย่างเธอจะต้องรู้ให้ได้อะไรคือต้นเหตุของเสียงนั่น

เมื่อสลัดความกลัวออกไปแล้วเท้าเล็กก็ก้าวเร็วขึ้น มือของเธอเย็นเฉียบ หัวใจกำลังสูบฉีดด้วยความตื่นเต้นและลุ้นระทึก และเมื่อไปถึงก็ไม่เห็นใคร มีเพียงหน้าต่างห้องเปิดออก คราวนี้ยิ่งกว่าหนังฆาตกรรมสยองขวัญ มายาวดีต้องหาตัวช่วย เธอหยิบท่อนไม้ขนาดพอดีมือขึ้นมา แล้วเดินขึ้นบ้าน

“กุกกัก” มีเสียงดังขึ้นในห้องนอนของเธอ

มือเย็นเฉียบจับไม้ไว้แน่นพร้อมจะทุบหัวโจรห้าร้อย พอดีกับประตูห้องเธอเปิดออก

“เฮ้ย!!” เดโชหลบวืดก่อนจะโดนตีหัวแบะ แล้วจับข้อมือเล็กบีบแน่นจนเธอยอมปล่อย

“นี่ฉันไม่ใช่ปลานะ เธอจะได้เอาไม้ทุบหัวแบะ”

“คุณเดย์!!!” ตกใจไม่น้อยที่โจรห้าร้อยเป็นนายหัวเจ้าของเกาะ “คุณปีนหน้าต่างห้องหยาทำไม เป็นเจ้าของบ้านทำไมไม่ไขกุญแจห้อง ทำตัวอย่างกับโจรห้าร้อย นี่หรือเจ้าของเกาะใหญ่” ยิ่งรู้ว่าเป็นเขาก็ยิ่งทำให้มองในแง่ร้าย

“ก็เรียกแล้ว แต่ไม่ยอมเปิดประตูให้นี่” พอถูกจับได้อย่างผิดความคาดหมายไปหน่อย เขาก็แก้เก้อด้วยการยีผมตัวเอง

“เลยต้องงัดหน้าต่างปีนเข้าหางั้นสิคะ ทำแบบนี้สมควรจะถูกโกรธไหมคะ”

“ไม่” รีบปฏิเสธเสียงหลง

“โครกครากกกก”

มายาวดีกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก กำลังโกรธแต่ท้องดันร้องซะนี่ น่าขายหน้าชะมัด

“ต้มมาม่ากินกันมั้ย”