๑๑.๑ ลับลมคมใน

ทันทีที่ดวงตะวันลับขอบฟ้า วังตุลยาธรก็สว่างไสวด้วยดวงไฟประดับประดาตั้งแต่ซุ้มประตูรั้ว ทั่วทั้งสวน จนถึงภายในตัวเรือนใหญ่ที่คลาคล่ำไปด้วยแขกเหรื่อมากมาย บุรุษแต่งกายด้วยชุดสูทสากล ส่วนสตรีนั้นพากันสวมชุดราตรีประโคมเครื่องประดับตามระดับฐานะ เพื่อเป็นเกียรติและร่วมฉลองวันครบรอบวันประสูติของหม่อมเจ้าตะวันฉาย ตุลยาธร

หม่อมจอมขวัญและหม่อมปรางทิพย์รวมทั้งธิดาทั้งสองของท่านชายแต่งกายด้วยชุดราตรีงามสง่าสมเกียรติ ยืนรอรับเสด็จท่านชายที่กำลังออกมาจากห้องโถงพร้อมกับแขกทุกคนในงาน

ไม่นานเสียงปรบมือก็ดังกึกก้องเมื่อท่านชายก้าวออกมา แต่เพียงไม่นานก็ตามด้วยเสียงซุบซิบกันอย่างอื้ออึง เพราะด้านหลังของท่านตามมาด้วยสร้อยฟ้าและหม่อมหลวงพระพาย ระวิวรรณ

ไม่เพียงเท่านั้นที่ลำคอระหงของสร้อยฟ้าที่อยู่ในชุดราตรีเข้าชุดกับท่านชายยังประดับไว้ด้วยชุดทับทิมที่หม่อมจอมขวัญมองปราดเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นสมบัติล้ำค่าของหม่อมเจ้ารวีท่านแม่ของคุณชายรพีที่ประทานให้ท่านชายเพื่อการบางอย่าง

“นี่มันอะไรกันคะคุณพี่ ไหนว่านังสร้อยฟ้ามันอยู่ในครัวไงคะ แล้วทำไมมันมาเสนอหน้าเคียงข้างท่านชาย แล้วคุณพี่เห็นที่คอมันไหมคะ นี่ท่านชายประทานให้มันแล้วหรือคะ”

หม่อมปรางทิพย์กระตุกแขนหม่อมจอมขวัญอย่างเก็บอาการไม่อยู่ ใจอยากจะปรี่เข้าไปกระชากชุดทับทิมออกมาจากคอของสร้อยฟ้าแล้วตบหน้าเย่อหยิ่งนั้นให้หายหมั่นไส้สักฉาดสองฉาด

“ไหนว่าหัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอมเป็นหม่อมของท่าน แล้วนี่อะไรคะ ประกาศตัวซะขนาดนี้ หน้าด้าน!” หม่อมปรางทิพย์ก่นด่า มองสร้อยฟ้าตาขวาง แต่หากเธอสังเกตให้ดีจะรู้ว่าสร้อยฟ้ากระอักกระอ่วนเพียงใด

ในขณะเดียวกันหม่อมจอมขวัญที่ข้างในร้อนรุ่มดังไฟเผา แต่เธอยังกัดฟันคลี่ยิ้มบาง ๆ เดินเข้าไปหาสามี

“ท่านชายเพคะ”

เธอยื่นมือไปหวังพยุงสามี แต่ท่านชายกลับเรียกหาพระพาย

“พระพาย”

“ครับ ท่านลุง”

เมื่อราชนิกุลหนุ่มก้าวเท้ามาด้านข้าง ท่านชายตุ้มก็รับสั่งอย่างเอ็นดู

“พาลุงไปทักทายแขกในงาน”

หม่อมจอมขวัญหน้าม้าน แต่ต้องรักษามารยาทด้วยการเปิดทางให้ เธอถอยไปเดินเคียงคู่กับสร้อยฟ้าด้านหลัง แล้วกระซิบถามเสียงเรียบ

“มันเกิดอะไรขึ้น”

“ท่านชายรับสั่งให้ตามเสด็จ ท่านจะแนะนำคนที่จะช่วยกอบกู้ชื่อเสียงของคุณชายพศุตม์ให้รู้จัก”

“เธอเชื่องั้นหรือ?”

“เธอคิดว่าท่านชายรับสั่งความเท็จหรือ?” สร้อยฟ้าถามกลับ เพราะความมุ่งมั่นที่จะทวงความยุติธรรมให้สามีผู้ล่วงลับ ทำให้เธอไม่ปฏิเสธรับสั่งของท่านชายที่โปรดให้เธอกับพระพายตามเสด็จอย่างใกล้ชิด

“เธอก็ดูเอาเองเถิดสร้อยฟ้า ตอนนี้แขกทุกคนในงานเข้าใจว่าเธอเป็นแม่หม้ายผัวตายหรือว่าเป็นหม่อมอีกคนของท่านชายกันแน่”

แววตาขุ่นขวางและวาจาเชือดเฉือนของเพื่อนรักทำให้สร้อยฟ้าเหลือบมองแขกผู้มีเกียรติในงานที่ต่างกำลังมองมาที่เธอกับพระพายเป็นตาเดียว ด้วยความที่เธอเดินรั้งท้ายจึงมีเสียงนินทาลอยมาให้ได้ยิน

“นั่นปะไร ฉันว่าแล้วไม่แคล้วคุณสร้อยต้องมาเป็นหม่อมของท่านชาย”

“ผัวตายไม่ทันไร ก็มีผัวใหม่เสียแล้ว”

“ได้ยินว่าท่านชายโปรดมาก ชุดทับทิมที่คอนางนั่นน่ะเธอเห็นไหม เป็นเครื่องประดับชุดใหญ่ที่สุดในสามชุดเชียวนะ”

“ต๊าย! ทำบุญด้วยอะไรกันนะ ถึงได้วาสนาดีเช่นนี้ ผัวเก่าเป็นหม่อมราชวงศ์ ผัวใหม่เป็นถึงอนุวงศ์มีเชื้อมีสาย”

สร้อยฟ้ากล้ำกลืนฝืนทนฟังคำนินทาว่าร้าย บางคนก็เกรงใจ แต่บางคนก็ไม่ไว้หน้า โดยเฉพาะพรรคพวกของหม่อมปรางทิพย์ที่เป็นถึงลูกสาวเจ้าสัวใหญ่ พวกหล่อนพูดจาไม่เกรงใจด้วยไร้สมบัติผู้ดีเป็นทุนเดิม หม่อมปรางทิพย์เองยิ่งแล้วใหญ่ เธออดรนทนไม่ไหวถึงขั้นสั่งคุณหญิงต่ายตามประกบท่านชายแล้วตัวเองก็หาจังหวะเข้ามาขวางไม่ให้สร้อยฟ้าได้เข้าใกล้ท่าน

มือที่มีแหวนเพชรพลอยแทบทุกนิ้วบีบลงบนข้อมือของสร้อยฟ้าเพื่อดึงรั้งเธอไว้ พลางก็กระซิบเสียงต่ำลอดไรฟันออกมา

“หล่อนกล้าดีอย่างไรมาเคียงคู่ท่านชายออกงานสำคัญ”

“ปล่อยค่ะหม่อม ฉันไม่อยากทะเลาะด้วย”

“หึ คิดว่าฉันอยากจะเสวนากับหล่อนนักรึ หล่อนอวดดีได้อีกไม่นานหรอก”

“หยุดนะหม่อมปราง อยากให้ท่านชายขายหน้านักหรือไงที่หม่อมของท่านทะเลาะกันในเวลาสำคัญเยี่ยงนี้” หม่อมจอมขวัญเข้ามากำราบเสียงเบา เอาตัวเองบังไม่ให้แขกในงานเห็นว่าหม่อมปรางทิพย์กำลังทำร้ายสร้อยฟ้าอยู่ ผู้คนในงานที่มองมาคงเข้าใจว่าหม่อมทั้งสามของท่านชายกำลังปรึกษาหารือกัน

“นี่คุณพี่รับมันเป็นหม่อมของท่านชายอีกคนเต็มปากเต็มคำเชียวหรือคะ?”

“แล้วใครจะขัดประสงค์ท่านชายได้เล่า หรือหล่อนกล้า”

หม่อมปรางทิพย์ได้แต่ฮึดฮัดเพราะเอาเข้าจริงก็ไม่กล้าอาละวาดกับท่านชายตุ้ม

“มันไม่ได้เป็นอย่างที่หม่อมคิดนะคะ” สร้อยฟ้าจะอธิบาย แต่ปรางทิพย์ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น

“หลักฐานที่คอของหล่อนมันบ่งบอกชัดเจนแล้วแม่สร้อยฟ้า รู้หรือไม่ว่าทับทิมชุดนี้เป็นของหมั้นของท่านชายกับท่านหญิงรวี ซึ่งมันมีเครื่องประดับอยู่ทั้งสิ้นสามชุด ท่านหญิงสั่งเสียไว้ว่าให้ท่านชายเก็บไว้ประทานให้หม่อมของท่าน ชิ้นหนึ่งอยู่ที่หม่อมจอมขวัญ ชิ้นที่สองอยู่กับฉัน และชิ้นที่สามอยู่บนคอของหล่อนตอนนี้! เพราะงั้นอย่ามาตีหน้าไร้เดียงสาไม่รู้ความ มันน่าสมเพช!”

หม่อมปรางทิพย์ว่าแล้วก็สะบัดหน้าเดินตามท่านชายไป ปล่อยให้สร้อยฟ้ายืนสะอึกอยู่เบื้องหลัง เธอหันไปมองหน้าหม่อมจอมขวัญเป็นเชิงถามว่าเป็นเช่นที่หม่อมปรางทิพย์พูดจริงหรือ หากเป็นเช่นนั้นจริงก็แสดงว่าท่านชายหลอกล่อเธอให้ใส่มันเพื่อประกาศทางอ้อมว่าเธอรับจะเป็นหม่อมของท่านชายแล้วอย่างนั้นหรือ

หม่อมจอมขวัญทอดสายตามองชุดทับทิมที่คอของสร้อยฟ้าด้วยแววตาบางอย่าง ก่อนจะช้อนขึ้นมาสบตากับเพื่อนรักด้วยแววว่างเปล่าจนน่าใจหาย

“ฉันว่ามันก็เหมาะกับเธอดีนะ”