เริ่มหาช่องทางทำเงิน 1.1

บทที่ 3 เริ่มหาช่องทางทำเงิน

ย่าหลี่นอกจากจะไม่พอใจที่หลานชายคนโตถูกตำหนิ ในสายตาคนอายุมากอย่างนาง ก็หวังเพียงพึ่งพาจะให้ทายาทเชิดชูตระกูล เรื่องอื่นต่อให้มีความเป็นจริงเหลือเพียงสักแค่น้อยนิด นางก็ไม่อยากรับฟังและไม่อยากรับรู้

“มานั่งตรงนี้ แล้วคุกเข่าลง” ย่าหลี่ออกคำสั่งเสียงแข็งไปที่หลานสาว

“ขอโทษนะคะย่าหลี่ ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นหลานสาวของย่าก็จริง แต่การคุกเข่าถือว่าเป็นการรับโทษอย่างหนึ่ง ฉันคงจะไม่สามารถเดินไปคุกเข่าลงตรงหน้าคุณได้เพราะฉันไม่ได้ทำอะไรผิด” หลี่ฟางซินยืนนิ่งและตอบกลับ ไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“เธอนี่มันเป็นเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมจริง ๆ เสียดายเวลาที่ฉันสอนลูกหลานแต่ละคนให้มีความเคารพยำเกรงในตัวของบรรพบุรุษ ไม่คิดเลยว่าแค่ลื่นล้มแล้วสลบไปไม่กี่วัน หล่อนจะมีนิสัยที่เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่สติฟั่นเฟือน ก็คงจะคิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้” ย่าหลี่ได้ยินหลานสาวพูดย้อนมาก็โมโหทันที พร้อมกับพูดออกมาอย่างฉุนเฉียว

“ผิดแล้วล่ะค่ะ คำว่าสติฟั่นเฟือน คือคนที่ไม่มีความคิดความอ่าน หรือการตัดสินใจที่ถูกต้อง แต่ในตอนนี้ฉันสามารถทำทุกอย่างได้ถูกต้อง เรื่องของเรื่องก็คือ หลี่คุณมักจะสร้างปัญหาและยังทำให้ชื่อเสียงของบ้าน

หลี่ของเราต้องถูกคนนอกบ้านเข้าใจผิดๆ เขาใช้ความเห็นอกเห็นใจของเพื่อนเป็นประโยชน์ให้ตัวเองจนกระทั่งได้เข้าไปในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง เพราะฉะนั้นหากคนอื่นมารู้ภายหลัง พวกเราต่างหากที่จะต้องเสียหน้า” หลี่ฟางซินพูดทุกอย่างออกมาได้อย่างไหลลื่นเพราะเรื่องพวกนี้เธออ่านมาแล้วในนิยาย การเข้ามหาวิทยาลัยของหลี่คุณนั้นมีความไม่ถูกต้องเลย

“เหลวไหล เรื่องนี้ถ้าไม่มีใครพูด คนนอกบ้านจะรู้ได้ยังไง อีกอย่าง หลี่คุณก็สอบได้ด้วยตัวเอง ไม่ได้ทำอย่างที่เธอแอบอ้างซะหน่อย ถ้าไม่เชื่อไปถามใครดูก็ได้ว่า หนังสือแจ้งสิทธิ์ผู้ที่ได้รับคัดเลือกมีเพียงชื่อของเขาเท่านั้น ไม่ได้มีชื่อคนอื่น” ฮั่วอันหนานรีบพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ เธอเข้าใจว่าปกปิดอย่างดีแล้วนะ แต่ทำไมหลานสาวคนนี้ถึงได้รู้เรื่องล่ะ

ในเมื่อไม่มีใครยอมใคร ตัวของฟางซินเองก็ไม่มีทางที่จะยอมให้ใครกดหัวง่าย ๆ มองออกไปยังประตูด้านนอก เห็นมารดาหลี่จินเอียนเดินตามมาดูด้วยความเป็นห่วง เธอจำเนื้อหาในนิยายได้ว่าในตอนนี้ครอบครัวของบิดาและมารดาของเธอยังไม่มีเงินมากพอ ทุกอย่างจึงยังต้องพึ่งพาบ้านใหญ่ และยังต้องยอมอยู่ใต้อาณัติของย่าหลี่

ปัญหาเพียงเรื่องเดียวก็คือเงิน

เพราะฉะนั้นหากต้องการแก้ไขสถานะทางการเงินในยุคที่เศรษฐกิจ ที่ไม่สามารถทำอะไรไปได้มากไปกว่าการรอรับคูปองจากรัฐบาล ก็คงจะต้องมีแค่หาวิธีทำเงินให้ได้ด้วยตัวเองเท่านั้น และมิติพิเศษที่เด็กน้อยให้มาน่าจะช่วยเธอได้

“แต่ก็เอาเถอะค่ะ ฉันเองอาจจะเป็นเด็กที่ไม่รู้จักกาลเทศะจริง ๆ ครั้งนี้ฉันจะไปทำความสะอาดรอบบ้านให้ก็แล้วกันนะคะย่า เชื่อว่าเรื่องนี้ต่อให้ฉันไม่พูด สักวันถ้ามีใครรู้ก็คงจะเอามาพูดเองอยู่ดี”

พูดจบหลี่ฟางซินเดินออกไปจากห้อง โดยที่ไม่ยอมคุกเข่าและไม่ยอมขอโทษป้าใหญ่ การที่เธอทำได้เพียงเท่านี้ ก็ทำให้ฮั่วอันหนานโกรธจนแทบคลุ้มคลั่ง เธอจึงหันไปห้องแม่สามีทันที

“แม่คะ แม่จะปล่อยให้เด็กจอมโอหังคนนี้อยู่ในครอบครัวของเราต่อไปไม่ได้นะคะ วันข้างหน้านอกจากจะทำให้ลูกชายของฉันต้องเป็นปัญหา เชื่อว่าคงจะสามารถสร้างเรื่องให้กับตระกูลของเราได้อีกไม่น้อย”

“เอาเถอะ คิดซะว่าคนเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา ในตอนที่ฟางซินล้มป่วยลงไป เราเองก็ไม่ได้พาเธอไปหาหมอ หากตอนนี้ยังจะให้รับโทษนอกจากการปัดกวาดทั่วไป คนข้างนอกก็คงจะมองว่าเราใจดำ เรื่องนี้ปล่อยไปก่อน ยังไงถ้ายังอยู่ในบ้านตระกูลหลี่ก็จะต้องถูกฉันลงโทษหากยังทำตัวเหิมเกริม”

คำตัดสินของย่าหลี่เป็นอันสิ้นสุด ฮั่วอันหนานไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก คิดประหลาดใจว่าเมื่อก่อนหลานสาวคนนี้เป็นพวกขี้กลัว ตนเองถึงได้มักที่จะข่มขู่และหาเรื่องได้เป็นประจำ ดังนั้นเมื่อหลี่ฟางซินฟื้นขึ้นมา แล้วมีลักษณะนิสัยหัวรั้น จึงทำให้ทุกคนแปลกใจ ที่แปลกไปกว่านั้นคือคำพูด สีหน้าและท่าทางเหมือนคน ไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับเรื่องราวใดๆในครอบครัว เหมือนกับเป็นคนละคน

ขณะที่กำลังกวาดใบไม้รอบๆบ้านหลังใหญ่ หลี่ฟางซินเกิดคำถามขึ้น มาในใจ ว่าเพราะเหตุใดเธอถึงได้เข้ามาอยู่ในโลกของนิยายที่ตัวเองอ่านได้ นอกเหนือจากนั้น ยังได้มาสัมผัสกับความลำเอียงและความร้ายกาจของป้าสะใภ้ เชื่อว่าในอนาคตคงไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ในรั้วบ้านตระกูลหลี่ต่อไปได้อีกนานเกินไปกว่านี้ เธอจะต้องหาวิธีที่จะแยกบ้านออกไปให้เร็วที่สุด

เสียงประกาศตามสายจากเครื่องกระจายเสียงบนหอกระจายข่าวจากบ้านหัวหน้าหมู่บ้าน ประกาศถึงป้าสะใภ้ของเธอให้ไปรับโทรศัพท์ซึ่งอยู่ที่บ้านหัวหน้าหมู่บ้าน คงจะเป็นคนในครอบครัวซึ่งทำธุรกิจอยู่ยังอีกฟากฝั่งของเมืองโทรมา ป้าสะใภ้หากไม่ใช่เป็นเพราะว่าได้ครอบครัวทางฝั่งของตนเองมีธุรกิจส่วนตัว เชื่อได้ว่าคนอย่างย่าหลี่ ก็คงจะไม่ค่อยใส่ใจเท่าไรนัก

“เราต้องรีบหาทางทำเงินให้ได้เร็วขึ้น ที่สำคัญไปกว่านั้นอันดับแรกจะต้องเกลี้ยกล่อมให้พ่อแม่ยอมที่จะแข็งข้อกับย่าให้ได้ซะก่อน”