ตอนที่ 8 : สตรีบนต้นไม้

ตอนที่

[6]

สตรีบนต้นไม้

แม้ว่าเหตุการณ์เมื่อวานจะทำให้นางขวัญเสียเป็นอย่างมาก แต่อย่างไรแล้วนางก็จะไม่ล้มเลิกที่จะมาหาคนในดวงใจของนางเด็ดขาด นางเฝ้าหน้าหลุมศพเขามาตั้งหกสิบปีไม่รวมระยะเวลาที่แอบรักเขามาก่อนหน้านั้น เพียงแค่พบอุปสรรคเท่านี้ จะให้ยอมถอยหรือ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!

เมื่อเป็นเช่นนั้นวันนี้หลังจากที่นางไปดูสถานการณ์ต่าง ๆ แถวตลาดกลางอำเภอแล้วนางจึงมาอยู่จุดที่ซ่อนประจำบริเวณแถว ๆ หน้าประตูของจวนเขา

ในตลาดมีข่าวใหม่ที่พูดคุยกันว่า จู่ ๆ กลุ่มเด็กเสเพลประจำอำเภอก็โดนจับกุมด้วยข้อหาบางอย่าง ทั้งยังโดนถูกพาตัวไปที่ใดสักที่ ในกลุ่มเด็กเสเพลนั้นไม่มีผู้ใดกล่าวถึงอู่เฉินกงว่ามีส่วนเอี่ยวแต่อย่างใด แต่กลับเป็นข่าวว่า อู่เฉินกงหลังจากที่ได้ศึกษาตำรากับญาติผู้พี่หรือเจิ้งซิ่วไถแล้วก็รู้สึกฮึกเหิมเลยกลับไปเตรียมตัวอ่านตำราเพื่อสอบขุนนางบ้าง จึงได้เดินทางกลับที่บ้านของตนเองที่อยู่อีกเมือง

นี่มันอันใด!

อู่เฉินกงน่ะหรือจะเตรียมตัวสอบขุนนาง ต้องมีอันใดแน่ ๆ

แต่ไม่ว่าอย่างไร ยามนี้ก็ถือว่าดีสำหรับนาง ที่ตอนนี้ไม่มีกลุ่มคนเลวเหล่านั้นให้นางต้องหวาดกลัวและหวาดระแวง นางจะได้เดินหน้าทำตามแผนของนางต่อ เมื่อคิดแล้ว การที่นั่งเอาแต่ซุ่มอยู่ที่นี่ก็ไม่น่าจะมีประโยชน์อันใด นางจึงคิดถึงวิธีที่จะทำให้ตนมีความก้าวหน้ามากขึ้น เมื่อคิดได้เช่นนั้นจึงลุกขึ้นและเดินไปสำรวจกำแพงของจวนตระกูลเจิ้งทันที

นางพยายามเดินรอบ ๆ กำแพง เพื่อหาดูว่าเรือนของเขาอยู่ที่ใด รวมถึงจะมีวิธีใดที่จะเข้าไปสอดส่องข้างในได้ แต่...จวนนายอำเภอนี่ก็ใหญ่โตเสียเหลือเกินนางต้องเดินพลางหยุดพักอยู่หลายรอบ แต่แล้วในที่สุดก็พบกับต้นไม้ที่ยืนต้นอยู่ข้างกำแพงต้นหนึ่ง กิ่งก้านของมันแผ่กว้างทั้งยังเขียวชอุ่ม

หยวนซีเวยยิ้มอย่างดีใจ

นางมีหนทางแล้ว!

คิดได้ดังนั้น จึงรีบหาวิธีปีนต้นไม้ที่ว่า ด้วยความที่นางนั้นมิใช่สตรีเรียบร้อยเสียทีเดียวทั้งยังช่วยมารดาทำการเกษตรตั้งแต่ยังเล็ก ยามว่างก็มักจะไปปีนต้นพลับเพื่อขึ้นไปเก็บผลสุกของมันมากินให้ชื่นใจ ไหนจะผลไม้อื่น ๆ อีก ดังนั้น การปีนต้นไม้ข้างกำแพงนี้จึงไม่ใช่เรื่องที่ยากเย็นอันใด

เมื่อนางสามารถปีนไปอยู่บนต้นไม้ได้สำเร็จแล้ว นางก็หาที่เหมาะ ๆ ในการใช้เป็นจุดซุ่มดูลาดเลา เมื่อเลือกที่นั่งได้คงที่แล้วจึงเริ่มสำรวจบริเวณโดยรอบ.....

บริเวณด้านหน้าของนางเป็นเรือนที่มีขนาดกลาง ที่ยกสูงขึ้นจากพื้นราว ๆ สามฉื่อ ประตูที่อยู่ตรงกลางนั้นเปิดกว้างจึงทำให้นางมองเห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน

ด้านในนั้นเต็มไปด้วยตำรามากมาย มากชนิดที่ว่าเรือนนี้มองดูแล้วไม่ด้อยกว่าร้านขายหนังสือประจำอำเภอที่นางเดินผ่านเสียด้วยซ้ำ จู่ ๆ คำพูดหนึ่งก็ดังขึ้นในหัวนาง “เจ้ารู้หรือไม่ ว่าเจ้าเป็นสตรีคนแรกที่ทำให้ซีฮันสนใจ ปกติแล้วสิ่งที่เขาสนใจก็มีแต่ตำรา ตำรา และตำราเท่านั้น”

ตำรา ตำราและตำราเช่นนั้นหรือ.....

เช่นนั้นอย่าบอกนะว่านี่คือ.......

ระหว่างที่นางกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น จู่ ๆ ในเรือนก็มีความเคลื่อนไหวบางอย่าง..... บุรุษในอาภรณ์สีขาวที่ดูสง่างามราวกับเทพเซียนผู้หนึ่งกำลังถือตำราออกมาหลายเล่ม จากนั้นเขาก็นั่งลงและวางตำราเหล่านั้นลงที่โต๊ะหนังสือที่ใกล้กับประตูที่เปิดกว้าง

สวรรค์เข้าข้างนางแล้ว นี่มันคือเรือนของเขาจริง ๆ !!

ท่วงท่าของเขาสง่างาม หลังเหยียดตรง ดวงตาจดจ่อกับตำราตรงหน้า เพียงแค่ดูก็รู้ว่าบุรุษผู้นี้มีความมุ่งมั่นในการอ่านตำรามากเพียงใด

เขาอยากเป็นจอหงวนมากถึงเพียงนี้เลยหรือ

ทั้งชีวิตของเขาที่นางรู้จัก มักจะมีแค่เรื่องอ่านตำราและการสอบเท่านั้น หากมันคือความสุข เขาก็เป็นคนที่น่าอิจฉาผู้หนึ่งที่ได้ทำตามความฝันของตนเอง

แต่หากว่ามันไม่ใช่...เขาก็คงเป็นบุคคลที่น่าเห็นใจ ที่ทั้งชีวิตได้ทำสิ่งอื่น ๆ น้อยเหลือเกิน

หยวนซีเวยไม่รู้ว่าตนเองเอาแต่มองคนที่ตนรักนานเท่าใด เพราะเจิ้งซีฮันนั้นเขาก็ไม่ขยับไปที่ใดเช่นกัน เขายังนั่งอยู่ในอากัปกิริยาเช่นเดิม

กลับเป็นนางที่มองเขาทั้งเปลี่ยนท่าไปมา ไม่นานในที่สุดก็เผลอหลับไป นางนอนหลับบนต้นไม้ข้างกำแพง..........

เจิ้งซีฮัน เขามักจะอยู่ในสถานที่ที่อยู่ในความสงบ ไร้ผู้คนรบกวน เพื่อจะได้อ่านตำราอย่างมีสมาธิ ฉะนั้น จวนของเขาจึงมีบ่าวรับใช้น้อยมาก และบ่าวรับใช้เหล่านั้นจะรู้ดีว่าจะต้องทำอย่างไรบ้างในช่วงที่เขากำลังอ่านตำรา

พวกเขาไม่กล้าทำสิ่งใดรบกวนเขา

แม้กระทั่งมารดาที่แม้มักจะเข้ามาจัดการหลาย ๆ เรื่องในชีวิตเขา ก็ยังไม่กล้ามารบกวนในช่วงที่เขากำลังอ่านตำรา

นางไม่ได้กลัวเขาถึงเพียงนั้น............

แต่นางกลัวว่าเขาจะอ่านตำราไม่ได้จนทำให้สิ่งที่นางวาดฝันเอาไว้ล้มเหลวต่างหาก

ในระหว่างที่เขากำลังคิดเรื่องของมารดาอยู่นั้น หางตาของเขาก็พบกับความผิดปกติบางอย่าง

ต้นไม้นั่นมีบางอย่างผิดปกติ!

เขาลุกขึ้นจากโต๊ะหนังสือทันที เมื่อสวมรองเท้าเสร็จเรียบร้อย ขายาวก็ก้าวไปที่ต้นไม้ข้างกำแพง และสิ่งที่ปรากฏสู่สายตาของเขาก็คือ.....

มีคนกำลังนอนหลับบนต้นไม้

อีกทั้งยังเป็นสตรี!

เขามองไม่เห็นว่านางเป็นผู้ใดและมีหน้าตาเป็นอย่างไร แต่การที่มีสตรีมานอนอยู่บนต้นไม้ที่อยู่ใกล้เรือนของเขาเช่นนี้มันไม่ใช่เรื่องปกติ

เรือนของเขามิได้อยู่ติดเส้นทางหลัก หลังต้นไม้นี่คือป่า คนผู้นี้ต้องเดินเข้ามาข้างกำแพง และปีนขึ้นไปบนต้นไม้นี่ แล้วนางไม่มีที่นอนแล้วหรือจึงได้ขึ้นไปนอนบนต้นไม้เช่นนี้ หรือว่า...มีจุดประสงค์อันใด

“มิทราบว่าเป็นผู้ใด ที่มานอนบนต้นไม้ข้างกำแพงจวนผู้อื่นเช่นนี้”