ตอนที่ 4 เริ่มแก้ไข 2

“แล้วไม่ขึ้นเท็กซี่?”

“โบกแล้วแต่เขาไม่แวะรับ สงสัยไม่ชอบมนุษย์ป้า”

“ไม่โทรบอกผมล่ะ เดี๋ยวไปรับ”

“ป้าไม่อยากนั่งมอเตอร์ไซค์แก มันคันใหญ่เกินไป ประเดี๋ยวเสียภาพลักษณ์”

อุตส่าห์รักษาภาพลักษณ์แต่เกือบไม่ได้รักษาชีวิต

ประภัสสรคิดพลางเหล่ตามองหลาน อมยิ้มกริ่ม “ว่าแต่แกเถอะ รู้มั้ยว่าวันนี้ใครช่วยป้าไว้ไม่ให้ถูกลูกหลง”

ปรัชญาเลิกคิ้วเป็นเชิงคำถาม

ประภัสสรคลี่ยิ้มละมุนละไม “สาวสวยที่แกชอบไง ดาวคณะคนนั้น”

แค่กๆ

ปรัชญาถึงขั้นสำลักอากาศ

หลังจากดื่มน้ำอึกใหญ่ก็ขมวดคิ้วเสียงเครียด“ป้าพูดบ้าไรเนี่ย รู้ได้ไง”

“เจ้าแมคเพื่อนสนิทของแกเป็นคนบอกปะไรเอาคะแนนไปขู่นิดหน่อยก็บอกหมด”

“ผมจะไปฟ้องอธิบดี”

“เอาน่า ท่านไม่ไล่ป้าออกหรอก” โบกมือบอกปัด “ไม่คุยเรื่องอธิบดีสิ คุยเรื่องแม่สาวของแกคนนั้นต่อ ตอนแรกป้าเองก็ไม่เห็นด้วย ยังคิดจะคัดค้านแก แต่ตอนนี้ป้าเชียร์แกนะ จีบเลย ป้าไฟเขียว”

“อยากให้หลานมีแฟนว่างั้น”

“ก็ใช่น่ะสิ”

“ทีตัวเองเป็นโสดได้ ทำไมผมจะเป็นโสดไม่ได้”

“ไม่เหมือนกันสิ แกเป็นผู้ชายที่ดี ไม่มีใครดีเท่าแล้ว ถ้าฉันหาแฟนได้นิสัยเหมือนแกก็คงไม่อยู่เป็นโสดหรอกจ้า ว่าไง จะจีบมั้ย”

ปรัชญาเงียบไปซักพัก สุดท้ายก็บอก “จีบได้ไง หล่อนมีแฟนแล้ว”

“อ้าว เหรอ” ประภัสสรขมวดคิ้วนิ่วหน้า “งั้นถือว่าป้าไม่เคยพูดแล้วกัน”

เป็นอันจบบทสนทนาที่น่าสนใจไปโดยปริยาย

ลลนายังคงพิสูจน์จนละเอียดชัดเจน ทำให้มั่นใจทีละนิดว่าตัวเองตายแล้วย้อนเวลากลับมาได้

ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ไม่ใช่ความฝันแล้วป่ะ?

ต่อไปเธอต้องเรียกว่าชาติก่อนใช่ม๊ะ?

นั่นแหละ ชาติก่อน...

ลลนานอนคิดไม่ตกทั้งคืน ตอนตื่นก็ยังเคร่งเครียดตลอดเวลา หากว่ายังปล่อยให้เรื่องราวทุกอย่างในชีวิตนี้ดำเนินไปเหมือนเดิมก็คงไม่พ้นเคราะห์กรรมซ้ำรอยน่ะสิ

ค่อยๆ ห่างเหินจากครอบครัว ต้องอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีคนให้ปรึกษาอย่างถูกทาง แล้วก็แต่งงานกับคนผิด สุดท้ายก็ถูกฆาตกรรม ตายอนาถ ศพไม่สวยในบ้านสามี

มิหนำซ้ำยังถูกกลุ่มเพื่อนชั่วที่หลงคบหาโยนบาปให้อย่างสนุกปาก นอกจากไม่สืบสวนคืนความยุติธรรมให้ ยังถูกกล่าวหาว่าโง่งี่เง่าฆ่าตัวตายเพราะฟุ้งซ่านไปเองอีก

ต้องรีบหาวิธีแก้ไข...

ควรแก้จากเรื่องเล็กไปหาเรื่องใหญ่ ง่ายไปหายากค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ต้องผิดพลาดน้อยที่สุด

เรื่องอาจารย์แม่ เห็นได้ชัดว่าพอลองเปลี่ยนแล้วมันดีขึ้นจริง แบบนี้เธอควรต้องเริ่มเปลี่ยนเหตุการณ์อื่นๆอย่างจริงจัง

ต้องเริ่มตรงจุดไหนอีกดี?

ขณะคิด เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

เบอร์หน้าจอเป็นสายเรียกเข้าจากกวิน

ลลนาหรี่ตามองชื่อนั้นนิ่งๆ

กวินที่ใครๆต่างชื่นชมว่าเรียบร้อยที่แท้ก็เป็นแค่พวกหัวอ่อน แล้วที่ว่าดีเหลือเกินน่ะก็ดีเกินไป ดีเสียจน เธอกลายเป็นยัยตัวร้าย

แล้วที่แย่สุด ๆ ก็คือผู้ชายหน้าตาธรรมดาซึ่งทำให้เธอมั่นใจได้ว่าจะไม่มีเรื่องผู้หญิงแน่นอนอย่างกวินน่ะ ที่แท้กลับมีผีห่าซาตานสิงร่างตอนไหนไม่รู้ ไม่เจ้าชู้แต่กลับนอกใจมาโดยตลอดซะงั้น

แล้วเธอก็เพิ่งรู้เช่นเห็นชาติตอนหลังแต่งงานซะได้ จะหย่าก็ไม่ง่าย ทำเรื่องฟ้องหย่าก็ไม่ทัน ดันตายซะก่อน...

แล้วภาพตอนงานศพตัวเองก็ย้อนเข้ามาในหัว ตอนนั้นเธอยืนมองผัวที่ก้มหน้าอยู่กับโทรศัพท์มือถือเหมือนดูรูปเมียตลอดเวลา แต่ความจริงแล้ว แอบแชทหานังเมียน้อย ว่าคืนนี้จะไปนอนค้างด้วย ที่เธอรู้เพราะเป็นผีมันก็ดีอย่างนี้แหละ เดินเข้านอกออกใน ใครก็ไม่เห็น แอบขโมยอ่านแชทในมือถือตอนเขาพิมพ์ได้ง่ายๆ

แถมผัวตัวดียังส่งสติ๊กเกอร์ส่งจุ๊บๆให้นังนั่นอีก ลลนาอยากจะให้จุ๊บตีนเธอมากกว่า

ไม่พอ สามีแอบเข้าห้องน้ำเอาน้ำตาเทียมหยอด ทำทีว่าร้องห่มร้องไห้ เสียใจที่เธอตาย

ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!

ใช่แล้ว!

เรื่องแรกที่จะต้องเปลี่ยนก็คือ ‘บอกเลิกกวินซะ’