ย้อนเวลากลับมาเพื่อปิ๊งรัก

คำนำ

หนุ่มหล่อร่างสูงยืนโดดเด่นท่ามกลางหญิงสาวที่รายล้อมหมายเรียกร้องความสนใจ พวกหล่อนต่างยื้อแย่งที่จะได้ยืนใกล้เขา ขอแค่เขาชายตามองนิดนึงก็ยังดี

มีเพียงเธอที่ไม่เคยมองมา...

หญิงสาวเดินผ่านไปเหมือนทุกวัน ยิ้มให้คนอื่นอยู่แบบนั้น ไม่คิดเข้าหาหรือสนใจ ยังคงไม่รู้ตัวสักนิดว่าสายตาทั้งคู่ของเขายังคงมองตามอย่างไม่เคยเหนื่อยล้า

หากชาติหน้ามีจริงก็คงดี...

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน

ที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง

ไม่เน้นความรุนแรงหรือการแก้แค้น

ไม่เกี่ยวข้องกับผู้คน สถานที่

หรือยุคประวัติศาสตร์ชาติสมัยใดทั้งนั้น

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ขอให้ทุกท่านมีความสุข

***********

“คุณมีคนอื่นทำไม นอกใจฉันทำไม”

“ผมไม่มีใคร คุณคิดมาก บ้าไปเองคนเดียว”

“คิดเองคนเดียวเหรอ งั้นบอกมา นังนั่นเป็นใคร”

“มันไม่มีอะไรทั้งนั้น พวกเราแค่ซ้อมบทกัน”

“ซ้อมบทแต่จูบจริงเนี่ยนะ แล้วอีกคนล่ะ ใคร?”

“คนไหนอีก”

“ก็ยัยนี่ไง แล้วก็ยัยนี่” เปิดภาพแอบถ่ายให้ดู

“ไม่มีอะไร พวกหล่อนเข้าหาผมเอง ตัดจบไปแล้ว คุณคิดมากอะไรนักหนา”

“สรุปฉันผิด ใช่สิ ฉันผิดที่เลือกคุณเป็นพ่อของลูก ฉันไม่ควรคบคนที่หน้าตา”

“ไม่เอาน่า อย่าหาเรื่องผมต่อหน้าลูกได้มั้ย”

“ทำไม กลัวลูกเกลียดเหรอไง อย่าห่วงเลย ยัยนารักคุณจะตาย เกิดมาก็หน้าตาเหมือนคุณอย่างกับแกะ ร้องหาแต่พ่อ ชอบอยู่กับพ่อมากกว่าแม่ตลอด ทั้งที่ฉันคลอดมันแท้ๆ”

“คุณจะน้อยใจอะไรลูกเนี่ย งี่เง่า ไร้สาระ”

“เออสิ ฉันมันงี่เง่า เอาแต่ใจ ไม่เหมือนยัยพวกนั้นของคุณ จ้องแต่จะเข้าหา คอยพะเน้าพะนอเอาใจคุณ”

“โธ่เว้ย! รำคาญโว้ย น่าเบื่อฉิบหาย”

“แล้วคิดว่าฉันไม่เบื่อคุณรึไง”

ที่หน้าประตู เด็กหญิงลลนายืนนิ่ง ทำอะไรไม่ถูก เธอจึงได้แต่มองพ่อกับแม่ทะเลาะกันลั่นบ้าน ในมือเล็กๆ กำกระดาษผลการเรียนที่มีแต่เกรดสี่เอาไว้แน่น

อุตส่าห์ตั้งใจเรียน ไม่มีใครสนใจเธอเลยสักคน!

จนกระทั่งวันหนึ่ง

ทุกความสนใจของพ่อกับแม้ล้วนพุ่งเป้ามาที่เธอ

“พ่อกับแม่เลิกกัน ลูกจะอยู่กับใคร บอกมา!”

เด็กน้อยถึงขั้นเบิกตาอึ้ง ได้ยินแม่พูดอีกว่า

“เลือกเดี๋ยวนี้! ยัยนา”

แล้วพ่อก็พูดด้วยเสียงขึ้นจมูกว่า “ไม่ต้องเลือก แม่เคยมีเวลาให้เหรอไง พ่อเลี้ยงหนูตั้งแต่อายุหนึ่งเดือน ทำไมจะเลี้ยงเดี่ยวไม่ได้ อยู่กับพ่อนะ”

“เฮอะ! พ่อแกมีดีแค่หน้าตาเป็นแค่ดาราหางแถว ไม่ใช่แนวหน้าคิวทองอะไร งานว่างเกือบเดือน อยู่กับพ่อคงไม่แคล้วอดตาย มาอยู่กับแม่ดีกว่า แม่รวยมากนะ มีธุรกิจส่วนตัว ไม่ต้องทนกินคลีน ไม่ต้องกลัวไม่ได้กินอิ่ม”

เด็กหญิงลลนากลัวหิว เกลียดการกินผักเป็นที่สุด เธอจึงเลือกได้ทันที

หลายปีต่อมา แม่ที่ปกติก็ยุ่งกับธุรกิจจนไม่มีเวลาให้ลูกสาวอยู่แล้ว พอแต่งงานกับสามีใหม่ที่เข้าขากันดีก็ยิ่งพากันออกงานสังคม ไปสัมมนาต่างจังหวัดทุกอาทิตย์ ไปเที่ยวต่างประเทศแทบทุกเดือน เรียกได้ว่าสนใจสามีมากกว่าลูกในไส้ รักหลงสามีใหม่โดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แค่ทิ้งเงินไว้ให้ลูกที่ขาดเรียนบ่อยไม่ได้อยู่บ้านกับพี่เลี้ยงตามยถากรรม

ส่วนพ่อก็เปลี่ยนไป กลายเป็นผู้ชายที่ชอบปาร์ตี้ มีสังสรรค์ตลอด มีสาวๆ สวยๆ รุมล้อมมากหน้าหลายตา การงานในวงการบันเทิงรุ่งโรจน์ สุดท้ายพ่อที่ห่วงลูก อยากเลี้ยงดูอยู่ใกล้ลูกที่สุดก็ค่อย ๆ ห่างหายไป

ทุกคนกินอิ่มนอนอุ่น มีคู่เคียงข้าง ดูมีความสุข

ในขณะที่ลลนาข้างกายกลับเวิ้งว้างว่างเปล่า

หันมองรอบตัวไม่เห็นใคร...