BUY 100.0 Lot

“กูรอดูความสำเร็จของมึงอยู่น่ะเว้ย”

“สู้ๆล่ะกัน!” น้าเอกกล่าวก่อนจะตบไหล่ผมเบาๆและเดินเข้าไปนั่งในรถ

“ขอบคุณครับ” ผมยกมือขึ้นมาไหว้รวมถึงพี่เอมด้วยเช่นกัน ส่วนไอเฮงกับโทนี่ก็ได้ก้มหัวเคารพน้าเอก เป็นอันว่าเรื่องของพวกมันทั้งสองถูกเคลียร์แล้วเรียบร้อย หลังจากนี้มันจะทำงานให้ผมและไม่ไปทำเรื่องโหดร้ายกับคนบริสุทธิ์อีก

“พวกมึงอยู่ที่นี่ไปเลยแล้วกัน”

“มีอะไรอยากถามไหม?” ผมหันไปกล่าวถามเฮงกับโทนี่ เพราะหลังจากที่ผมนำเสนอตัวเองกับผู้ใหญ่ไป พวกเขาก็สนใจในคาร์บอนฟู๊ดของผมเป็นอย่างมาก ทั้งสองก็เลยได้เข้ามาร่วมวงฟังแผนการของผมไปด้วย ส่วนพวกผู้ใหญ่ผมก็ดีลให้ช่วยหาคนมาติดต่อกับโทนี่ งานของผมก็คือหาคนมาทำระบบและจ่ายเงินเท่านั้น

“ไม่มีครับ" ทั้งสองกล่าวตอบผม ดูเหมือนพวกเขาจะเริ่มมีไฟในการทำธุรกิจครั้งนี้ขึ้นบ้างแล้ว

ก็ดีเหมือนกัน

ผมจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก

“ถ้ามีปัญหาเรื่องเงินติดต่อกับพี่เอมได้เลย…เดี๋ยวพวกกูต้องกลับก่อน”

“พรุ่งนี้ยังต้องไปหาพนักงานกับที่ทำงานอีก” ผมกล่าวจบก็เดินกลับไปที่รถ BMW ของผม พี่เอมด้วยเช่นกัน และเราทั้งคู่ก็กลับไปนอนที่ห้องผม ซึ่งระหว่างนั้นเราก็พูดคุยกันพอสมควร และพี่เอมเองก็ดูมีไฟในการทำงานเป็นอย่างมากเลยด้วย

ณ ร้านเต็มจาน

“พอจะเข้าใจงานกันไหมครับ?” ผมกล่าวถามรุ่นพี่ปีสี่ทั้งสามคน พวกเขาคือคนที่อาจารย์หนุ่มพามาแนะนำกับผม และมันตรงตามความต้องการของผมพอดี โดยผมต้องการคนที่มีความสามารถในการใช้โปรแกรมตระกูล Adobe และเป็นคนที่มีความคิดสร้างสรรค์ ส่วนเรื่องอื่นๆค่อยมาดูกันในเวลาทำงาน ซึ่งหลังจากนี้ผมจะมอบงานให้กับอาจารย์หนุ่ม เพราะถึงยังไงแกก็เป็นหนึ่งในผู้บริหารของบริษัท และให้อาจารย์คอยแจกจ่ายงานให้กับพวกเขาทั้งสามคน

“น่าสนใจมากครับ”

“พี่คิดว่า….” ผมกล่าวถามพวกพี่ๆเขาแท้ๆ แต่อาจารย์กลับเป็นคนตอบ และยังพูดความคิดของแกออกมาอีกเยอะมากๆเพื่อนำเสนองานให้กับผม ซึ่งผมก็ฟังและแสดงความคิดของผมกลับไปเช่นกัน

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

“ผมได้ซื้อคอมที่ร้านเกมนี้ไว้แล้วรวมถึงเช่าตึกนี่ไว้ด้วย”

“เราสามารถทำงานที่นี่กันได้เลยครับ” ผมกล่าว ซึ่งร้านเกมมันก็อยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารเต็มจาน หรือพูดได้เลยว่าอยู่ถัดไปเพียงสองสามตึกเอง

ฟึบๆ

ในระหว่างที่เราพุดคุยกันก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเปิดประตูออกมาจากหลังร้าน เธอก็คือพี่เอมนั่นเอง ซึ่งนักศึกษาปีสี่ที่อาจารย์หนุ่มแนะนำมาก็มองเธอตาไม่กระพริบเลยทีเดียว

“พี่เอมนี่อาจารย์หนุ่มครับ”

“อาจารย์เป็นหนึ่งในผู้บริหารของเรา” ผมกล่าวซึ่งพี่เอมก็เดินมาไหว้และทำความรู้จักกับอาจารย์หนุ่มก่อนจะยื่นมือมาจับมือของผม

“ที่นี่ดีมาก…เดี๋ยวจะตกแต่งและซื้อของใช้เข้าที่ทำงานให้นะ” พี่เอมกล่าว ซึ่งมันทำให้อาจารย์หนุ่มถึงกับสะอึกเมื่อแกนึกถึงพี่ส้ม

“ครับ…ฝากด้วยนะ” ผมกล่าวและหันไปยิ้มให้พี่เอมแล้วภาวนาไม่ให้พี่หนุ่มหลุดพูดอะไรออกมา

“เดี๋ยวผมต้องไปคุยงานต่อ…ถ้ามีเอกสารฝึกงานให้ผมเซ็น…ส่งมาได้เลยนะครับ" ผมกล่าว เพราะถึงยังไงรุ่นพี่ทั้งสามคนก็ยังอยู่ในช่วงฝึกงาน และเรื่องส่วนใหญ่อาจารย์ก็จัดการให้พวกพี่เขาเรียบร้อยแล้ว

“ได้เลยที…เดี๋ยวพี่ช่วยจัดสถานที่ทำงานนะ” พี่หนุ่มกล่าวซึ่งผมก็พยักหน้าและยิ้มตอบรับก่อนจะเดินออกไปจากที่ทำงานและขึ้นไปนั่งบนรถ

“ถึงเวลาแล้ว” ผมกล่าวออกมาก่อนจะกดคำสั่งออกออเดอร์ 100.0 ไปสองไม้ในพอร์ต Forex ซึ่งใตอนนี้คือช่วงเวลาปลอดภัยที่สุด เพราะจะมีธนาคารที่อเมริกาล้มละลายหนึ่งบริษัท คนก็เลยจะมุ่งเข้าหาสินทรัพย์ทองคำหรือสินทรัพย์ดิจิตอล ซึ่งผมก็เช็คในกราฟจากโทรศัพท์เครื่องใหม่เรียบร้อยแล้วว่าไส้เทียนหรือแท่งเทียนมันจะไม่ขยับลงต่ำกว่านี้อีก

BUY 100.0

BUY 100.0

โดยผมได้ใส่เงินไว้ในพอร์ตราวๆ 200,000 USD ซึ่งมันเป็นเงินหลักล้านบาทเลยทีเดียว และถ้ากราฟมันพุ่งขึ้นสูงตามที่ผมวางแผนไว้ จากราคาทองคำ 1,821.0 สู่ 1,895.0 ผมจะได้กลับมาเป็นล้าน USD แน่ๆ เพราะเพียงแค่ขยับ 3.0 ในเลเวอร์เลจน์ 100.0 ผมก็ได้กลับคืนมาราวๆสองแสนห้า USD แล้ว แต่นี่มันขยับไปถึง 74 จุดเลยทีเดียว เพราะฉะนั้นผมจะได้กลับมาราวๆ 6,000,000 USD ซึ่งเป็นเงินจำนวน 210,000,000 บาทไทย

เงินจำนวนขนาดนี้ผมสามารถเปลี่ยนชีวิตตัวเองและคนรอบข้างได้เลยสบายๆ ซึ่งหลังจากที่ผมกดออเดอร์ไปเสร็จ ผมก็กลับไปที่ห้องและพูดคุยกับคุณแบมเกี่ยวกับการส่งงานให้นักศึกษาฝึกงาน และกล่าวว่าผมจะขึ้นไปกรุงเทพในเร็วๆนี้ เพราะพอร์ต Forex ของผมมันมีเงินจำนวนที่เยอะขึ้นมาเรื่อยๆจนตอนนี้อยู่ที่ 3,489,484 และมันขยับทีถึงหลักหมื่นเลยทีเดียว

แต่ผมก็ไม่ได้รอราคาถึง 1,895 เพียงแค่มันถึง 1,885 ผมก็ว่าจะกดปิดออเดอร์แล้ว ซึ่งกราฟมันพุ่งขึ้นสูงมากเลยทีเดียว เพราะได้มีข่าวเสียๆหายๆเกี่ยวกับธนาคารอื่นเข้ามาด้วย ผมนี่นั่งยิ้มสบายใจ และระหว่างรอปิดออเดอร์ผมก็ได้โทรหาพี่ส้ม เปิดกล้องคุยกัน ซึ่งพี่ส้มก็อยู่ในระหว่างพักถ่ายแบบ พี่ส้มอ้อนให้ผมขึ้นไปหามากๆ และผมก็เลยบอกว่าอีกไม่นานผมจะขึ้นไป

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

“สองร้อยห้าล้านบาทหวานๆ" ผมกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเมื่อลองคำนวณเงินที่ผมจะได้ แต่นี่ยังไม่รวมหักภาษีและค่าคอมมิชชั่นของแอป

“ถอนแม่งมาหมดเลยแล้วกันค่อยเติมใหม่” ผมกล่าวพร้อมกับเข้าเว็บไปกดถอนเงิน และมันก็ขึ้นว่าถอนสำเร็จ แต่ในครั้งนี้มันมีการแจ้งเตือนว่าเงินอาจจะเข้าล่าช้าราวๆ 1 สัปดาห์กว่าจะครบ ซึ่งผมก็ไม่ติด ผมรอได้ และผมก็จองตั๋วไว้เรียบร้อยแล้วด้วย ผมจะขึ้นกรุงเทพคืนนี้ ซึ่งผมก็ส่งใบลากิจให้กับทางสาขา รวมถึงส่งให้กับอาจารย์วิชา GEN ทุกคลาสเรียนว่าผมจะลาหนึ่งสัปดาห์

ณ สนามบิน

“พี่เอม…เดี๋ยวทีจะใส่เงินไว้ในบัญชีบริษัทเพิ่มให้นะครับ”

“ฝากจัดการที่นี่ด้วย” ผมกล่าวก่อนที่เราจะกอดลากัน ซึ่งพี่เอมถึงกับร้องไห้ออกมาเลยทีเดียว เพราะไม่ต้องการให้ผมไป แต่ถึงยังไงพี่เอมก็เข้าใจว่าผมมีงานรออยู่เยอะจริงๆ และผมก็ได้เข้าไปในเกทและขึ้นเครื่องไปในที่สุด

วาร์ปมาที่ดอนเมือง

“ครับ…ได้ครับ” ผมกล่าวกับปลายสายระหว่างนั่งแท็กซี่เดินทางไปที่คอนโดของพี่ส้ม ซึ่งในครั้งนี้ผมไม่ได้เช่ารถมาขับ เพราะในวันถัดไปผมจะซื้อรถ และปลายสายที่โทรมาหาผมก็คือพนักงานจากแอปเทรด Forex เขาบอกว่าจะทำการโอนเงินจำนวน ห้าสิบล้านบาทให้ผมก่อนในวันพรุ่งนี้ และที่เหลือจะทยอยเข้าบัญชีในหนึ่งสัปดาห์

“จอดตรงนี้แหละครับ” ผมกล่าวเมื่อแท็กซี่ขับมาถึงจุดหมาย หรือก็คือพร้อมคอนโด โดยพร้อมคอนโดเนี่ยมันมีทั้งหมด 30 ตึก ซึ่งพี่ส้มอยู่ตึกที่ 17 และเธอก็ได้ลงมายืนรอผมหน้าทางเข้าอยู่ก่อนแล้ว

“ไม่ต้องทอนครับ” ผมกล่าวพร้อมกับยื่นแบงค์ 500 ให้พี่แท็กซี่ ซึ่งแกก็ไหว้ขอบคุณผมเลยทีเดียว ก่อนที่ผมจะลงจากรถและเดินไปที่หน้าทางเข้า

“ขอไอจีหน่อยได้ไหมครับ?” แต่ก่อนที่ผมจะถึงตัวคนที่ก้มหน้าดูโทรศัพท์อยู่ ก็มีชายคนหนึ่งเดินไปขอไอจีพี่ส้ม และก็ยังมีเพื่อนๆของเขาที่แอบเชียร์อยู่ไม่ไกล

“ได้ค่ะ” พี่ส้มตอบกลับและรับโทรศัพท์ของอีกฝ่ายมาพิมพ์ ซึ่งผมก็ได้เดินไปข้างหลังชายคนนั้นพอดี ทำให้เพื่อนๆของเขาพยายามส่งซิกเรียกเพื่อนที่อยู่ตรงหน้าของผมกลับ

ฟึบ

เมื่อพี่ส้มพิมพ์เสร็จ เธอก็ยื่นโทรศัพท์คืนให้ชายคนนั้นทันที ผมก็ได้ก้มลงไปมองปรากฏว่าพี่ส้มให้ไอจีผมไป ชายคนนั้นถึงกับหน้าเหวอเลยทีเดียว ส่วนพี่ส้มเมื่อเห็นผมยืนอยู่ข้างหลังเธอก็ยิ้มให้ทันทีและยื่นมือออกมาจับมือผมก่อนที่เราทั้งคู่จะเดินเข้าไปในคอนโด

“คิดถึง” ผมกล่าวออกไปคำแรกก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มพี่ส้ม

ฟอดด

“เค้าคิดถึงกว่า” ส่วนพี่ส้มก็ได้เขย่งตัวขึ้นมาจุ้ปแก้มผมกลับ และเราทั้งคู่ก็ขึ้นไปห้องพี่ส้ม ผมวางกระเป๋าลงและเข้าจูบเธอทันที

อื้อ

อื้มม

“เธอหิวเหรอคะ” พี่ส้มกล่าวและส่งสายตายั่วยวนผมสุดๆ ผมจึงไม่รอช้าถอดเสื้อของตัวเองออกทันทีและยกพี่ส้มวางขึ้นบนโต๊ะทำงานก่อนจะเข้าจูบเธออย่างรุนแรง

– - - - - –

- -----------------

หลังจากนั้นเราก็มีความสุขกันทั้งคืนยันเช้าและหลับไปพร้อมๆกันก่อนที่ผมจะตื่นขึ้นมาในเวลา

14 : 00

“เธอ…เดี๋ยวเค้าจะต้องไปธนาคารแล้วก็ซื้อรถ”

“อาบน้ำพร้อมกันไหม?” ผมกล่าวด้วยรอยยิ้ม ซึ่งพี่ส้มก็ไม่ได้ขัด ผมก็เลยจัดไปอีกครั้งนึง

จนเวลาได้ผ่านไปเกือบสองชั่วโมง พี่ส้มและผมได้จัดการอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จ เราก็ได้ออกจากคอนโดไปช่วงสี่โมงเย็นกว่าๆพอดี โดยผมได้วางแผนไปที่ร้านขายรถหรูซะก่อน ซึ่งที่นี่มันมีแต่รถหรูซะจริงๆ และที่ผมเลือกที่นี่เพราะว่าฝั่งตรงข้ามคือธนาคารที่ผมจะใช้กดเงินสดออกมาจ่ายได้ทันที

“คันนี้ครับ” ผมกล่าวก่อนที่จะจูงมือพี่ส้มมาหยุดที่รถแลมโบกินี่สีดำปีกนก มันคือความฝันของใครหลายๆคนเลยทีเดียว และใช่ มันก็เป็นความฝันของผมด้วยเช่นกัน

“เพิ่ม-”

“มีอะไรเพิ่มได้เพิ่มหมดเลยครับ” ผมกล่าวก่อนที่พนักงานจะกล่าวจบ เขาถึงกับกลืนน้ำลายและพยักหน้าให้ผมทันที เขาแสดงสีหน้าดีใจพอสมควรที่ผมจะซื้อกับเขา เพราะค่าคอมมิชชั่นจากการซื้อแลมโบน่าจะได้เยอะอยู่

“เธอ…เอาดี” พี่ส้มอึ้งมากไม่คิดว่าผมจะซื้อแลมโบ แต่ที่จริงแล้วผมไม่ได้ซื้อคันเดียว

“เดี๋ยวครับ…ผมจะซื้ออีกคันนึง” ผมกล่าวพร้อมกับเดินไปเรื่อยจนหยุดหน้า Audi สีขาว

“เพิ่มทุกอย่างเหมือนเดิมครับ” ผมกล่าวทำให้พนักงานเริ่มมือไม้สั่น

“ได้เลยครับ…” พนักงานกล่าวก่อนจะเดินเข้าไปในสำนักงานและเดินออกมาพร้อมกับชายอีกคนหนึ่ง เดาว่าน่าจะคือผู้จัดการของที่นี่

“สวัสดีครับ…ผมคือผู้จัดการที่นี่ครับ”

“ถ้ายังไงรถทั้งสองคันจะเสร็จภายในสองชั่วโมงครับ”

“เราจะดำเนินการอย่างเร่งด่วนให้เลย…แล้วก็จะมีโปรโมชั่นพิเศษอื่นๆด้วยครับ” เขากล่าวออกมาด้วยความเคารพ ซึ่งผมก็พยักหน้ารับ

“ทั้งหมดจะอยู่ที่ราคา 34,000,000 บาทครับ” เขากล่าวออกมา ซึ่งผมก็คิดสักพักก่อนจะพยักหน้าตอบรับ

“35,000,000 สวยดีครับ”

“ถือว่าเป็นค่าเหนื่อย” ผมกล่าวทำให้ผู้จัดการยิ้มออกมาทันที เพราะการที่จะใช้เวลาจัดการหลายๆอย่างในสองชั่วโมง คงต้องใช้ช่างที่มีฝีมือมากๆ และใช้หลายคนด้วย อีกทั้งอุปกรณ์และเครื่องมือต่างๆยังต้องงัดออกมาใช้อย่างดีที่สุด

“ขอบคุณครับ!” ทั้งสองคนยกมือขึ้นมาไหว้ผมก่อนที่ผมจะขอตัวไปกดเงิน

และเดินห้างรอ

ซึ่งผมก็ซื้อชุดซื้อเครื่องประดับให้พี่ส้มพอสมควร และก็ซื้อนาฬิกา Rolex มาด้วยเรือนนึง ซึ่งรถ Audi ผมจะมอบให้ไทม์ขับไปเรียนกับทูไนท์ ส่วนทูไนท์ผมจะมอบนาฬิกาเรือนนี้ให้เธอ ราคามันอยู่ที่ราวๆ 400,000 บาท จะว่าไปแล้วผมก็ซื้อของให้พี่ส้มไปเกือบสองแสนเหมือนกัน ส่วนตัวผมเองก็ซื้อชุดใหม่ๆไปไม่กี่ชุด และยังคงเป็นแบรนด์ Balenciaga เหมือนเดิม

และเมื่อผมจัดการอะไรเสร็จเรียบร้อย ผมก็ได้ขับแลมโบของผมออกไปจากที่นี่ทันที ส่วนพี่ส้มก็ขับ Audi ตามผมมาติดๆ โดยเรากำลังไปที่บ้านของผม ซึ่งพี่ส้มที่จริงเธอก็ขับเบนซ์อยู่แล้ว บ้านของเธอมีฐานะพอสมควรเลยทีเดียว ซึ่งผมก็ได้โทรนัดทูไนท์และไทม์ไว้เป็นที่เรียบร้อย ส่วนแม่ของเราน่าจะกลับดึกเพราะต้องเคลียร์งานที่บริษัทเก่าก่อนจะออก

บรื้นน บรืนน

“โห!” เสียงใสดังมาจากหน้าบ้าน ซึ่งน้องของผมทั้งสองคนก็ได้ออกมารอผมแล้วเมื่อได้ยินเสียงรถดังมาแต่ไกล

“พี่ทีเอาดีดี!" ส่วนไทม์เองที่เห็นเป็นคนนิ่งอยู่ตลอดเมื่อได้เห็นรถแลมโบถึงกับส่งเสียงดังเลยทันที