ตอนที่ห้า เปิดประมูล

เพียงไม่กี่วันก็มาถึงวันเปิดประมูลสาวน้อยไป่เหลี่ยนฮวา

หรือแม่นางดอกบัวขาว หญิงสาวตื่นมาขัดสีนวดบำรุงตัวตั้งแต่เช้า พร้อมทั้งพยายามทำใจให้ยอมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น

เอาน่า อย่างน้อยก็ยังได้เลือกชายคนแรก ดีกว่าต้องมาโดนเปิดบริสุทธิ์โดยตาเฒ่าคนหนึ่ง

ไป่เหลียนฮวาพยายามคิดในแง่ดีด้วยอยู่มานานพอสมควรจนตระหนักได้ว่า นางไม่มีทางหนีไปจากที่นี่ได้ ได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมเท่านั้น

นางแต่งหน้าอย่างสวยสดงดงามโดยนำทักษะการแต่งหน้าซึ่งเคยร่ำเรียนในร่างของบัวสโรชินีมาใช้อย่างดี ด้วยมีใบหน้างดงามเป็นทุนเดิม เมื่อเสริมแต่งอย่างมีฝีมือ ใบหน้าจึงงามเย้ายวนอย่างไม่อาจละสายตาไปได้

เมื่อสวมชุดเปิดเผยเนื้อตัวซึ่งป้าผู้ดูแลเตรียมมาให้อย่างตั้งใจ เกาะอกอันเกาะเพียงครึ่งเต้าเผยทรวงเต่งอันใหญ่ล้น ผ้าบางเบาพลิ้วไหวเผยทรวดทรงองค์เอวอันอ่อนช้อย ยามย่างก้าวเปิดแง้มเห็นเรียวขาเนียนขาวอันบอบบาง

ไป่เหลียนฮวาในยามนี้จึงแลดูคล้ายนางฟ้าซึ่งลอยลงมายั่วยวนให้ใหลหลงจนเหล่าชายหนุ่มถึงกับกลั้นหายใจยามนางเดินเยื้องย่างออกมาหลังสิ้นเสียงประกาศเรียก

“โอว...นางฟ้าชัดๆ”

“พวกเจ้าห้ามแย่งข้านะ ข้าจะประมูลนาง”

“ของข้าต่างหาก ข้าต้องได้นางในคืนนี้”

“พวกเจ้าถอยไป นางต้องเป็นของข้า”

“นางงามถึงเพียงนี้ จะพ้นมือข้าไปได้อย่างไร”

“คุณชาย...ท่านจะแย่งประมูลด้วยหรือ”

“ย่อมแน่นอน ข้าต้องประมูลนางอย่างแน่นอน”

เสียงชายหนุ่มตะโกนโวยวายแย่งกันอย่างเซ็งแซ่จนฟังไม่ได้ศัพท์

ไป่เหลียนฮวาชม้อยชม้ายชายตายั่วยวนไปทั่วบริเวณอย่างมีชั้นเชิง ก่อนจะถอยกลับเข้าไปเพื่อเตรียมตัวแสดงการร่ายรำ

ผู้ดูแลชายก้าวออกมาประกาศกติกาการประมูลในวันนี้ให้ทุกคนเข้าใจ หลังจากนั้นเสียงโหวกเหวกโวยวายก็ดังแข่งกันอีกอย่างไม่มีใครยอมกัน

จนเมื่อเสียงเพลงเร้าใจดังขึ้น เสียงเซ็งแซ่นั่นจึงหยุดลง ทุกสายตาจดจ้องไปยังกลางเวทีซึ่งมีเพียงแสงสลัวบางเบา ไม่นานร่างงามเย้ายวนก็เต้นเยื้องย่างออกมาอย่างช้าๆ

ด้วยบัวสโรชินีเคยเรียนเต้นรำมาหลายครั้งจึงนำท่าเต้นต่างๆนั้นมาผสมผสานกันเพื่อให้สามารถเต้นยั่วยวนได้อย่างมืออาชีพ นางเยื้องย่างอย่างจงใจเปิดเปลือยเรียวขาเนียนงาม เรือนร่างเริ่มยักย้ายส่ายสะโพกขึ้นลง แล้วค่อยๆ เอามือลูบไล้ไปตามร่างกายเพื่อให้ชายหนุ่มทั้งหลายได้นึกภาพตามอย่างเร้าใจ

ดวงตาเรียวงามมองไปข้างหน้าอย่างเย้ายวนสลับกับการก้มมองมาที่ร่างกายของตนเองเป็นพักๆ ริมฝีปากบางเผยอนิดๆ และยิ้มน้อยๆเพื่อหลอกล่อ นางเดินไปจนถึงเสากลางเวทีก่อนจะหยุดแล้วยืนยักย้ายส่ายสะโพกขึ้นลงไปตามจังหวะเพลงอันเร่าร้อน

เมื่อถึงกลางเพลงนางส่ายสะโพกเป็นเลข 8เพื่อยั่วยวนให้มากขึ้น

เสียงร้องครางต่ำดังลอดออกมาจากกลุ่มชายหนุ่มซึ่งรุมล้อมมองดูอยู่

นางยกมือขึ้นเหนือศีรษะลูบไล้ลงมาที่หน้าอกและข้างลำตัวแล้วหมุนตัวช้าๆอย่างงามสง่า ก่อนจะจบการร่ายรำในรอบแรกด้วยมือข้างหนึ่งซึ่งวางอยู่บนทรวงอกอิ่มและอีกข้างวางแนบสะโพกงาม

รอบข้างเงียบสงบอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะมีเสียงปรบมือดังตามด้วยเสียงตะโกนโวยวายดังลั่น

“งามมาก ยอดเยี่ยมมาก นางเต้นจนข้าเร่าร้อนไปหมดแล้ว”

เสียงชื่นชมปะปนกับเสียงร้องดังด้วยอารมณ์ร้อนของบรรดาชายหนุ่มทั้งหลาย จนผู้ดูแลชายต้องก้าวขึ้นมาห้ามปราม

ในขณะที่ไป่เหลียนฮวาถือโอกาสทิ้งสายตายั่วยวนอีกครั้งก่อนจะเดินกลับเข้าไปยืนรอลุ้นยังด้านหลังฉากผ้าบาง

“ท่านทั้งหลาย เราจะเริ่มการประมูลแล้ว ตามกติกาที่ข้าเรียนให้ทราบตั้งแต่ต้น ผู้ประมูลสูงสุดจะมีสิทธิ์ตอบคำถามของแม่นางดอกบัวขาวผู้งดงาม หากตอบได้ถูกต้องจึงจะได้สิทธิ์ในตัวของนางในวันนี้ แต่หากตอบไม่ถูกต้องท่านต้องประมูลใหม่ในรอบต่อไปโดยต้องเสนอราคาที่สูงขึ้น ผู้ชนะในวันนี้คือผู้ที่ประมูลสูงสุดและต้องตอบคำถามถูกต้องด้วยเท่านั้น” ผู้ดูแลชายประกาศย้ำกติกา

“แล้วหากไม่มีผู้ใดตอบถูกเล่า” เสียงชายสูงวัยผู้หนึ่งตะโกนออกมา

“พวกเราจะเปิดประมูลกันเพียง5รอบเท่านั้น หากไม่มีผู้ใดตอบถูก ผู้ประมูลสูงสุดในแต่ละรอบจะได้สิทธิ์ในการให้แม่นางดอกบัวขาวได้เลือกว่าจะเปิดความบริสุทธิ์อันงดงามกับผู้ใด แต่เขาต้องจ่ายในราคาประมูลสูงสุดเท่านั้น ยกเว้นว่าเขาไม่สามารถจ่ายได้ นางจึงจะเลือกผู้อื่นต่อไป ถึงอย่างไรวันนี้ก็ต้องมีผู้ได้ตัวนางผู้งดงามไปครอง” ผู้ดูแลชายตอบตามกติกาที่ตั้งไว้

“เช่นนั้นพวกข้าก็เสียเปรียบสิ พวกข้ามิได้หนุ่มแน่น นางคงไม่เลือก เหตุใดไม่ใช้วิธีประมูลสูงสุดเล่า” ชายสูงวัยตะโกนตอบอย่างไม่พอใจ

“เช่นนั้นท่านก็ตอบคำถามของนางให้ได้ก็จะครบตามกติกาแล้ว” ผู้ดูแลชายตอบโดยไม่แสดงอารมณ์

เสียงชายหนุ่มคนอื่นๆถกเถียงกติกาใหม่กันอย่างออกรส มีทั้งผู้ชื่นชอบและผู้ไม่พอใจ

“ทำอย่างกับว่าใช้วิธีประมูลสูงสุดแล้วท่านจะได้อย่างนั้นแหละ”

“เก่งจริงก็ตอบคำถามของนางให้ได้สิ คำถามคงไม่ยากถึงเพียงนั้นหรอกมั้ง”

“พวกเจ้าอย่าดีแต่พูด ประมูลให้ชนะข้าเสียก่อนเถอะ”

ชายหนุ่มเหล่านั้นเอ่ยท้ากันไปมาจนผู้ดูแลชายต้องยกมือห้ามอีกครั้งก่อนจะประกาศเปิดการประมูลในรอบแรก

“5เหรียญทอง”

“8เหรียญทอง เชอะเพียงแค่5เหรียญยังมีหน้ามาประมูล”

“10เหรียญทอง อย่างนางต้อง10เหรียญเท่านั้น”

“12เหรียญทอง หากไม่มีเงินก็กลับไปกินนมเมียไป๊”

“15เหรียญทอง วันนี้ข้าต้องได้นาง”

ราคาในรอบแรกจบลงไปถึง15เหรียญทอง โดยผู้ที่ประมูลได้เป็นชายหนุ่มวัยประมาณ30แต่งกายดีคล้ายบัณฑิต

“เอาล่ะนายท่าน แม่นางดอกบัวขาวของเราจะถามคำถามหนึ่งกับท่าน ขอให้ท่านตอบตามเวลาด้วย” ผู้ดูแลชายนำขันน้ำออกมาเพื่อเป็นเครื่องจับเวลา เขาอธิบายให้หญิงสาวฟังยามที่นางสอบถามว่าหากน้ำเข้าจนขันน้ำเล็กนั้นจมลงนั่นหมายถึงการหมดเวลา

ไป่เหลียนฮวาเยื้องย่างออกมาอย่างอ่อนช้อย นางเอื้อนเอ่ยคำถามอย่างไพเราะจนชายหนุ่มที่ประมูลไม่ได้ถึงกับรอลุ้นให้ชายหนุ่มซึ่งประมูลสูงสุดในรอบแรกตอบไม่ได้เพื่อที่พวกเขาจะได้มีโอกาสประมูลในรอบต่อไป

ด้วยเห็นว่าชายหนุ่มมีท่าทางคล้ายบัณฑิตซึ่งน่าจะชอบท่องกลอนอ่านอักษร ไป่เหลียนฮวาจึงเลือกคำถามแนวตัวเลขออกมาถาม

“มีคู่รักวัยชราไปเที่ยวกันสองคน พวกเขามีบุตรชาย5คน บุตรแต่ละคนมีหลานให้พวกเขาอีกคนละ8คน พวกเขาไปเที่ยวกันกี่คนกันแน่เจ้าคะ” ไป่เหลียนฮวาลอบมองหน้าของผู้ชนะการประมูลคนแรก

เขามีสีหน้าครุ่นคิดพลางพยายามคิดคำนวณเลขในใจอย่างหนักก่อนจะยิ้มขึ้นมาแล้วรีบตอบอย่างมั่นใจ