5

“โธ่...คุณแม่ครับ ผมไม่ได้ทำให้งานเสียหายเลยนะครับ แค่เรื่องเที่ยว เรื่องผู้หญิงมันก็เป็นเรื่องธรรมดาของชายโสดนะครับ” คนที่จะถูกจัดระเบียบชีวิตถึงกับโอดครวญ

“มันก็ใช่ ถ้าผู้ชายโสดคนนั้นไม่ได้ดำรงตำแหน่งรองประธานบริหารแห่ง เคเอ็นเอฟ กรุ๊ป

“แต่.....” ดลวัตรพูดไม่ออก เมื่อมารดาพูดเป็นนัยว่า เรื่องนี้ถ้าเขายังดื้อแพ่ง อาจจะโดนปลดออกจากตำแหน่งได้

“ถ้าอย่างนั้นก็เลือกเอาว่าลูกจะรักษาความโสดเอาไว้ ด้วยการให้หนูเพียงขวัญช่วยจัดระเบียบชีวิตเสียใหม่ หรือว่าจะแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เลือกให้” คุณดาริการนั่งพูดแบบสบาย ๆ

“ผมไม่แต่งกับยัยสมองกลวงนั่นเด็ดขาด” ดลวัตรปฏิเสธเสียงเข้ม

“ตาดล !....ทำไมไปเรียกผู้หญิงเขาอย่างนั้นหึ....” คุณดาริกาขึ้นเสียง เริ่มจะโกรธขึ้นมาจริง ๆ

“ก็จริงนี่ครับ ลูกสาวของเพื่อนคุณแม่ ป่านนี้ก็คงจะเป็นสาวเทื้อ เฉิ่ม ๆ เชย ๆ ขึ้นคานไปแล้วมั้งครับ ได้ข่าวว่าเกิดวันเดือนปีเดียวกับผมด้วยนี่ครับ ผู้หญิงน่ะแก่ง่ายจะตาย

“ตาดล !...แม่แกก็ผู้หญิงนะ”

ใช่ !...ฉันก็ผู้หญิงย่ะ.... เพียงขวัญได้แต่คิดในใจ แต่สายตาที่จ้องมองคนพูด ราวกับจะลุกขึ้นจับผู้ชายปากเสียทุ่มให้สาแก่ใจ

ดลวัตร เห็นสายตาแบบนั้นก็เพิ่งจะรู้ตัว รู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมาดื้อ ๆ

“เอ่อ....ขอโทษครับคุณแม่...คุณเลขาด้วยครับผม....” คลวัตรเอ่ยอย่างนอบน้อม ไอ้ที่คิดไว้ว่าจะวางมาดข่มคงใช้ไม่ได้เสียแล้ว ยัยเลขาโหดนี่คงข่มไม่ลง ถ้าขย่มล่ะไม่แน่.......ดลวัตรอดคิดตามความเคยชินของเขาไม่ได้

คุณดารริกายิ้มพอใจ ดูเหมือนลูกชายจะเกรง ๆ หนูเพียงขวัญยังไงชอบกล หรือว่าสองคนนี้เคยเจอกันมาก่อน แต่ยังไงก็ช่าง นี่ถือเป็นนิมิตรหมายที่ดี

“ฝากคุณแม่บอกเขาด้วยว่าอย่ารอผมเลย รีบ ๆ หาสามีไปเถอะก่อนจะสายไปมากกว่านี้” พูดเรื่องนี้ทีไร ชายหนุ่มเป็นต้องหงุดหงิดใจทุกที....เอาวะยอมให้ยัยโหดนี่เข้ามายุ่งยากในชีวิตนิด ๆ หน่อย ๆ ยังดีเสียกว่า อย่างน้อยรูปร่างหน้าตา ก็พอจะเจริญหูเจริญตาได้บ้าง

“เอาล่ะ เป็นอันว่าลูกเลือกแล้ว ต่อไปนี้ก็ต้องทำตามที่หนูเพียงขวัญแนะนำนะเข้าใจไหม”

“ถึงเมื่อไหร่ ครับคุณแม่”

“จนกว่าแกจะแต่งงาน หรือไม่ก็...หนูเพียงขวัญมาขอยกเลิกภารกิจนี้เอง”

“ครับคุณแม่” ดลวัตรรับคำง่าย ๆ เลิกต่อรองเพราะเห็นทางรอดอยู่รำไร รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าเพียงแค่เสี้ยววินาที

“อ๊ะ ๆ ....แล้วก็อย่าคิดว่าจะกลั่นแกล้งให้เขาลาออกไปเองล่ะ...เพราะแม่อนุญาตให้หนูเพียงขวัญจัดการได้ทุกอย่างแม้แต่วิทวัส คนของลูกก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งเพียงขวัญ” คุณดาริกา บอกอย่างรู้ทัน

“ครับคุณแม่... ดีเสียอีกมีคนสวย ๆ มาคอยดูแลใกล้ชิด” ดลวัตรรับปากกับมารดายังไม่ทิ้งลายคาสโนวา หยอดเล็กหยอดน้อยไปเรื่อย

“ถ้าเข้าใจดีแล้ว แม่ไปล่ะ.... ป้าฝากดูแลคุณดลวัตรด้วยนะจ๊ะหนูเพียงขวัญ” คุณดาริกาทิ้งท้าย ก่อนจะเดินจากไป ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“ค่ะคุณป้า หนูจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ” เพียงขวัญรับคำ ละย้ำกับผู้ชายที่ยืนยิ้มกริ่มให้รู้ว่า หล่อนทำตามหน้าที่

เมื่ออยู่กันตามลำพังในห้อง

“ตามสบายนะคุณ ไม่เข้าใจอะไรก็ถามผมได้” ดลวัตรบอกอย่างเจ้านายใจกว้าง

พูดไม่ทันขาดคำ ก็มีคนขนโต๊ะเก้าอี้คอมพิวเตอร์ พร้อมอุปกรณ์สำนักงานเข้ามาในห้อง โดยมีวิทวัสนำเข้ามา

“นี่มันอะไร” ดลวัตรถามลูกน้องคนสนิท

“นายแม่สั่งครับ”

เพียงขวัญวางหน้าเรียบเฉยในขณะที่ดลวัตรทำหน้าเซ็ง ๆ นี่เขาจะกระดิกตัวไปไหนไม่ได้เลยหรือไง

“เพียงขวัญคุณอึดอัดหรือเปล่า” ทำเป็นถามเผื่อจะอ้างความอึดอัดของหญิงสาวเพื่อย้ายโต๊ะออกไป

“ไม่เป็นไรค่ะบอส” เพียงขวัญเริ่มรู้สึกดีขึ้นมานิด ๆ นึกว่าเจ้านายห่วงความรู้สึก

“ถ้าคุณไม่อึดอัด ผมก็โอเค” ดลวัตรยักไหล่

“บอสคะ สั่งอาหารเข้ามาทานที่นี่นะคะ จะได้ไม่เสียเวลาเดินทาง” เพียงขวัญถามแต่ไม่ได้ให้ทางเลือก

“ปกติผมออกไปทานข้างนอก”

“เรามีเวลาแค่ชั่วโมงเดียวนะคะ”

“นั่นสำหรับคุณ แต่สำหรับผมมีมากเท่าทีต้องการ”

“บอสคงยังไม่ลืมนะคะ ว่านอกจากฉันจะทำหน้าที่เลขาแล้วยังต้องทำหน้าที่พิเศษด้วย” พูดจบเพียงขวัญก็ก้าวเข้าไปยืนตรงหน้าบอสหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ แต่ทำไมเขาต้องก้าวถอยหลังเหมือนระวังตัวขนาดนั้นด้วย

“เอ่อ...ลองทานที่นี่ดูก็ดีเหมือนกัน”

มื้อกลางวันผ่านไปด้วยดี ดลวัตรขอให้คุณเลขานั่งทานอาหารด้วยกัน ทั้งที่เพียงขวัญไม่ค่อยอยากนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ชายเจ้าชู้สักเท่าไหร่ แต่บอสของหล่อนก็ยกเหตุผลขึ้นมาอ้างที่พอฟังขึ้น เพื่อการทำงานด้วยกันอย่างราบรื่น

บอสหนุ่มเริ่มงุ่นง่าน เมื่อใกล้เวลาเลิกงาน วันนี้เป็นศุกร์ปกติเขาจะต้องออกไปสังสรรค์ ซึ่งธรรมดาเขาก็ไปเกือบทุกวันอยู่แล้ว แต่พอวันศุกร์มักจะไปสนุกสุดเหวี่ยงตามต่างจังหวัดกับบรรดาคู่ขาจนฟ้าสาง และนี่ก็ได้เวลานัดหมายกับนางแบบสาวดาวรุ่งซึ่งกำลังสดใหม่

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะบอส” เพียงขวัญรับรู้ได้ถึงความผิดปกติมาพักใหญ่แล้ว

“ผมมีนัด”

“มีนัด?” เพียงขวัญทำเป็นคลิกดูตารางนัดของเขาก็ว่างเปล่า วันนี้ทั้งวันบอสของหล่อนไม่ได้นัดกับใครด้วยซ้ำ

“ไม่มีนี่คะ” เพียงขวัญเงยหน้าขึ้นบอกหน้าซื่อ ๆ

“คือ...ปกติผมจะมีนัดสังสรรค์กับเพื่อน ๆ ทุกวันศุกร์อยู่แล้ว...ก็แลกเปลี่ยนเรื่องงานทั่ว ๆ ไปเลยไม่ได้ลงตารางนัดไว้” ดลวัตรเลือกที่จะพูดให้ดูดีไว้ก่อน

“ความจริงคุณก็มีเวลาว่างช่วงห้าถึงหกโมงเย็นนะคะ” เพียงขวัญบอกยิ้ม ๆ ...เป็นยิ้มเย็น ๆ ที่ให้กับผู้ชายกะล่อน....หนอย....กล้าตอแหลเนอะ....เพียงขวัญได้รับรายละเอียดเกี่ยวกับไลฟสไตล์ของบอสจอมกะล่อนจากเลขาของคุณป้าดาริกาที่ส่งอีเมล์มาให้ตั้งแต่บ่าย หล่อนรออยู่ว่าวันนี้เขาจะทำยังไง

“ห๊า...ชั่วโมงเดียวนี่นะ”

ยังไม่ทันที่บอสหนุ่มจะคิดอ่านประการใด วิทวัสก็เดินเข้ามาหาหน้าตาตื่นเสียก่อน

“คุณเจนนี่ โทรมาครับ” วิทวัสพูดโพล่งออกไป เพราะก่อนหน้านี้หล่อนโดนสาวของเจ้านายวีนแตกมาแล้ว ไหนยังจะคุณเลขาที่ได้รับดาบอาญาสิทธิ์จากนายแม่อีก ตัวใครตัวมันก็แล้วกันครับคุณดล....