4

“ห๊า...เอ่อ..ขอโทษค่ะ........คุณป้าหมายความว่าให้ทำได้หรือคะ” เพียงขวัญ คาดไม่ถึง .....ว่าจะเจอยอดคุณแม่เข้าแล้วแน่ ๆ ถึงกับลืมตัวเสียมารยาท

“ใช่จ้ะ......ถ้าจำเป็น เพราะป้าจะให้หนูคอยควบคุมความประพฤติ จัดระเบียบชีวิตบอสของหนูเสียใหม่ ให้ใส่ใจการงานมากกว่าที่เป็นอยู่.....เอ่อ...แต่ความจริงลูกชายของป้า ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอกนะ เขาเหมือนพ่อที่ตอนหนุ่ม ๆ เจ้าชู้มาก แต่ก็หยุดทุกอย่างได้ถ้าเจอคนที่ใช่กลายเป็นผู้ชายน่ารัก ๆ คนหนึ่งเชียวแหละ” คุณดาริกา เกรงจะใส่ข้อมูลความร้ายกาจของลูกชายให้เพียงขวัญมากเกินไป จนขายไม่ออก จึงรีบให้ข้อมูลด้านดี ๆ บ้าง

“เอ่อ...จัดระเบียบชีวิต...ขอบเขตแค่ไหนคะ” เพียงขวัญทำงานเก่งกาจ คล่องแคล่วก็จริง แต่หล่อนก็ไม่เคยจัดระเบียบชีวิตของใคร แค่คิดยังไม่เคยเลย

“ป้าก็แค่ ต้องการให้เขาทำงานตรงและเต็มเวลา ลดการเที่ยวเตร่ตามสถานที่อโคจรลงอย่างน้อยสักครึ่งหนึ่งก็ยังดี” คุณดาริกาบอกยิ้ม ๆ

“แค่นั้นหรือคะ” เพียงขวัญงุนงง เรื่องแค่นี้ทำไมต้องจ้างเลขาอย่างหล่อนให้จัดการ

“ใช่...แค่นั้น...ตกลงไหม....แต่...... ป้าเพิ่มเงินเดือนให้อีกเท่าหนึ่งดีกว่า” คุณดาริการีบรวบรัด

“เอ่อ.....ตกลงค่ะ” เพียงขวัญรู้สึกแปลก ๆ แต่ความงกเข้าครอบงำ หูอื้อตาลายเสียแล้ว คิดว่างานง่าย ๆ แค่นี้ไม่น่ามีปัญหา

คุณดาริกาสั่งนายชินวุฒ เลขาส่วนตัว ให้เอาสัญญามาให้เซ็น เพราะทุกอย่างได้เตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว……

“เอาคีย์การ์ดนี่ไปด้วยจ้ะ....คอนโดของดลวัตร เดี๋ยวเย็นนี้ก็ให้เจ้าของเขาพาไปทำให้เรียบร้อย” นางดาริกายื่นสิ่งนั้นให้หญิงสาว ทันทีที่หล่อนจรดปากกาเซนชื่อลงในสัญญาเรียบร้อย พร้อมกับรอยยิ้มแต่งแต้มอยู่บนใบหน้า

“ดิฉันต้องไปค้างที่คอนโดด้วยหรือคะ” เพียงขวัญตกใจตาโต คาดไม่ถึง แล้วก็ต้องแปลกใจ เมื่อมันเป็นคอนโดเดียวกับที่หล่อนพัก แต่เป็นชั้นพิเศษ หรูหราและแพงที่สุด คนละชั้นกับห้องของหล่อน

“ป้าก็แค่ให้เผื่อไว้ บางทีหนูอาจจะต้องใช้มัน ปกติเขาก็พักอยู่ที่บ้าน ส่วนคอนโดนั่นก็มีไว้ค้างแบบ......ส่วนตัว”

“อ๋อ...ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ ค้างแบบส่วนตัวของผู้ชายเจ้าชู้ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องนั้น

“ถ้าอย่างนั้นเราเริ่มงานวันนี้เลย หนูสะดวกไหมจ๊ะ”

“สะดวกและพร้อมมากค่ะ”

“อืม...มีอีกอย่างหนึ่งนะ ถึงตาดลจะเป็นบอสของหนู แต่หนูขึ้นตรงต่อป้านะจ๊ะ ถ้ามีอะไรติดขัด เป็นอุปสรรคของการจัดระเบียบชีวิต หนูอ้างป้าได้เลย” คุณดาริกาเข้ามาลูบหลังไหล่ ให้กำลังใจเต็มที่

“ขอบคุณค่ะคุณป้า” เห็นอย่างนี้แล้ว แสดงว่าคุณดลวัตรคงไม่ธรรมดา แต่มีหรือเพียงขวัญจะกลัว ยิ่งได้ไฟเขียวจากผู้เป็นแม่ยิ่งจัดการได้ง่ายใหญ่

หลังจากทำเข้าใจพร้อมจับเซนสัญญาผูกมัด คุณดาริก็ดีใจจนแทบจะจุดพลุฉลอง อยากจะต่อสายเม้ามอยกับเพื่อนรักเร็ว ๆ จึงเร่งพาเพียงขวัญไปส่งให้กับลูกชายด้วยตัวเอง

ดลวัตร ยืนหันหลังมองออกไปทางหน้าต่าง ยืดตัววางมาดที่คิดว่าเท่ห์ที่สุด อวดรูปร่างสมบูรณ์แบบชนิดที่มั่นใจว่าเลขาคนใหม่จะต้องระทวยร่างลงให้เขาตั้งแต่แรกเห็น...ไม่เกินสามวัน....หึหึ....ดลวัตรหัวเราะในลำคอ เขาวาดฝันไว้แบบนั้นหลังจากวิทวัส แจ้งว่าคุณนายแม่กำลังพาเลขาสาวมาส่งให้ด้วยตัวเอง

สิ้นเสียงเคาะประตู หนุ่มเจ้าชู้ค่อย ๆ หันตัวกลับมาช้า ๆ ด้วยลีลาคาสโนวา เจ้าเสน่ห์….แต่แล้วเมื่อเห็นหน้ายัยเลขาชัด ๆ ลูกตาแทบพลัด เหมือนโดนถีบตกจากสวรรค์เสียอย่างนั้น

“คุณ !......” ดลวัตร อุทานอย่างตกใจ ก่อนจะปรับสีหน้าได้อย่างรวดเร็ว โชคดีที่สายตาของเลขาสาวอยู่ในระดับต่ำกว่าอก ไม่ได้สบสายตาเจ้านายคนใหม่แต่อย่างใด ด้านผู้เป็นแม่มองลูกชายอย่างงุนงง ที่เห็นเขาร้องอุทานเสียลั่นห้องทันทีที่เห็นหน้าเพียงขวัญ

“เป็นอะไรหึ...ตาดล ทำไมต้องทำท่าทางตกใจขนาดนั้น แม่ก็บอกนายวิทวัสแล้วนี่นา ว่าจะพาเลขาคนใหม่มาส่งให้” คุณดาริกาบ่น ไม่เข้าใจลูกชายจริง ๆ จะว่าตะลึงในความสวยของหนูเพียงขวัญก็ไม่น่าจะใช่ แต่ถ้าบอกว่าตกใจเพราะความกลัว ยังน่าเชื่อซะกว่า แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้อยู่ดี ลูกชายของหล่อนเคยกลัวผู้หญิงสวย ๆ ซะที่ไหน มีแต่วิ่งเข้าใส่เสียมากกว่า

“เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกครับ พอดีผมกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ” ดลวัตรตอบมารดา ในขณะที่สายตามองไปที่เลขาคนสวยซึ่งตอนนี้มองมาสบสายตากันพอดีมีแต่ความว่างเปล่าในดวงตาคู่สวย ก่อนจะยืนสงบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ .....เขาจำหล่อนได้ดี ผู้หญิงโหด ๆ แบบนี้จะมีสักกี่คน....ทำไมวะ...ทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งส่งยัยนี่มาอยู่ใกล้ ๆ ด้วย...อุตส่าห์ขอแล้วว่าอย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลย....ดลวัตรคิดต่อว่าฟ้าอยู่ในใจ

“หนูเพียงขวัญจ๊ะ นี่คุณดลวัตร รองประธานบริหารจ้ะ” คุณดาริกา แนะนำทั้งคู่ให้รู้จักกัน

“สวัสดีค่ะบอส” เพียงขวัญยกมือไหว้ผู้เป็นเจ้านาย ด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ครับ” ดลวัตรรับคำสั้น ๆ ทำเป็นวางมาดสุขุมลุ่มลึก ซ้ำยังเอามือล้วงกระเป๋ายังไงเขาก็เป็นเจ้านาย ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก็วางท่าข่มไว้ก่อน

คุณดาริกามองลูกชายด้วยสายตาขุ่นขวาง... หมั่นไส้...เก็บหางซะมิดเชียวนะ..ฮึ...ทำเป็นขรึม

“เอาล่ะ...เรามาเริ่มคุยเรื่องงานกันดีกว่า” ผู้สูงวัยเดินนำไปนั่งที่ชุดโซฟาตัวใหญ่ตรงมุมห้อง ทำให้ดลวัตรและเพียงขวัญต้องเดินไปนั่งลงข้างกันอีกฝั่งหนึ่งที่เหลือ

“แม่เลือกหนูเพียงขวัญมาเป็นเลขาให้ลูกแล้วยังมอบหมายให้ทำหน้าที่พิเศษด้วยนะ” คุณดาริกาเข้าประเด็นทันที

“หน้าที่พิเศษอะไรหรือครับคุณแม่”

“หน้าที่ดูแลจัดระเบียบชีวิตของลูกเสียใหม่ไงจ๊ะ” คุณดาริกาบอกยิ้ม ๆ

“อะไรนะครับคุณแม่...มีแบบนี้ด้วยเหรอครับ” ดลวัตรถาม เสียงสูง ลืมเก็กขรึมไปชั่วขณะ

“ที่ผ่านมาแม่ให้อิสระกับลูกเต็มที่.......แต่ก็เป็นแบบที่ผ่านมาซึ่งแม่ไม่อยากพูดถึงอีก ในเมื่อลูกไม่ยอมแต่งงานกับคนที่แม่เลือกไว้ให้ ก็ควรจะปรับปรุงตัวให้ดีกว่าที่เป็นอยู่เพื่อภาพลักษณ์ที่ดีขององค์กรเราไงจ๊ะ....”