27

“โธ่...คุณแม่....ผมก็แค่แหย่ขวัญเขาเล่นขำ ๆ น่ะครับ” ชายหนุ่มพยายามแก้ไขสถานการณ์ที่พลิกผันไปอย่างรวดเร็ว เขายังไม่อยากมีพันธะ ถึงแม้จะยอมรับกับตัวเองว่าชอบช่วงเวลาที่อยู่กับเพียงขวัญ...ชอบแกล้ง...ชอบเห็นเวลางอน ...เวลาโกรธ.... มันมีชีวิตชีวาไม่น่าเบื่อ...แต่ก็ยังไม่ได้คิดไกลไปถึงขั้นจะสร้างครอบครัวกับหล่อนจริงจังเสียหน่อย

“ทำไมลูกถึงกล้าพูดแบบนั้น...เราน่ะเป็นผู้ชายนะความเป็นสุภาพบุรุษหายไปไหน...ไม่รู้ล่ะแม่ไม่ยอมให้เรื่องเสื่อมเสียเกิดขึ้นในบริษัทของเราเด็ดขาด” คุณดาริกาทำหน้าตาขึงขัง อารมณ์ขึ้น

“คุณป้าคะ...คือ....ขวัญตั้งใจจะขอลาออกอยู่แล้วค่ะ รับรองว่าเรื่องนี้จะเงียบหายไปกับสายลม ไม่มีใครต้องเดือดร้อนแน่นอนค่ะ” เพียงขวัญรีบบอกอย่างหนักแน่น

“ทำอย่างนั้นได้ยังไง....หนูคงจะไม่ใช่พวกที่นิยม.....แบบว่ามีความสัมพันธ์กันคืนเดียวแล้วก็แยกย้าย..เขาเรียกอะไรนะ..อ๋อ... วันไนท์สแตนด์ใช่ไหม” คุณดาริกาถามรัว ๆ เรื่องอะไรจะปล่อยให้ลูกสะใภ้คนนี้หลุดมือ

“ขวัญไม่ได้เป็นแบบนั้นนะครับคุณแม่” ดลวัตรรีบออกรับแทน แก้ไขให้อย่างลืมตัว เขาไม่อยากให้มารดามองผู้หญิงของเขาผิด ๆ

“แต่คุณป้าคะ เราไม่ได้รักกันนะคะ มันเป็นแค่ความผิดพลาดจริง ๆ ค่ะ” เพียงขวัญพยายามยืนยัน ส่งสายตาอ้อนวอน

“แต่ง ๆ กันไป เดี๋ยวก็รักกันเอง นี่อาจจะเป็นพรหมลิขิตก็ได้” คุณดาริกาพยายามตะล่อม ไม่ยอมง่าย ๆ

“แต่ว่าขวัญ.....” หญิงสาวกลืนน้ำลายยากเย็น สีหน้ายุ่งยากใจ ดั่งโดนข่มเขาโคขืนให้กลืนหญ้า.....ถึงแม้หญ้าจะน่ากินมากก็เถอะ......

“ขวัญเขาไม่อยากแต่งก็อย่าไปบังคับเขาเลยครับ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงสะบัด ตวัด ค้อนขวับ หล่อนเป็นใครมาจากไหนถึงได้กล้าปฏิเสธคนอย่างเขา ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าแสดง อาการเหมือนตอนที่เป็นเด็กชายดลวัตรไม่มีผิด

“แสดงว่าทางฝ่ายลูกยอมแต่งแล้วใช่ไหม” คุณดาริกาทวนถามให้แน่ใจ แอบขำอาการของลูกชายคงจะโกรธที่โดนสาวปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย

“ครับ.....ยังไงก็ได้ ผมรับผิดชอบอยู่แล้ว แต่ก็ไม่อยากฝืนใจใคร” ดลวัตร เห็นเพียงขวัญปฏิเสธแข็งขันนึกหมั่นไส้จึงผลักภาระให้ทันที ส่วนตัวเองก็สร้างภาพเป็นพระเอกแมน ๆ เอาตัวรอดได้อย่างเฉียดฉิว...อย่างน้อยก็ทำให้ตัวเองดูดีขึ้นมานิดหน่อย ในสายตาของมารดา

“คืออย่างนี้ค่ะ...หนูไม่เคยคิดว่าชาตินี้จะต้องแต่งงาน แต่ในเมื่อมันพลาดไปแล้วก็ให้ มันผ่านไปเถอะค่ะ หนูไม่เป็นอะไรจริง ๆ นะคะ” ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ อุตส่าห์เกร็งแทบตาย นึกว่าจะโดนเฉดหัวออกจากบริษัทแทบไม่ทันซะอีก แต่กลับกลายเป็นว่าโดนจับมัดเอาไว้ซะอย่างนั้น

“ฮึ...” ดลวัตรหมั่นไส้ นี่แม่ตัวดีคิดว่าลีลารักของเขาไม่มีความหมาย ไม่ดีต่อใจบ้างเลยหรือไง ดูถูกกันเกินไปแล้ว...ดลวัตรเริ่มเดือดปุด ๆ ....หยามกันชัด ๆ

“แล้วพ่อแม่ พี่น้องของหนูล่ะจ๊ะ พวกเขาจะรู้สึกยังไง” คุณดาริกาโยงไปยกใหญ่ ไม่ยอมเสียความตั้งใจง่าย ๆ

“ครอบครัวของหนูอยู่ต่างจังหวัด ท่านคงไม่ได้รับผลกระทบหรอกค่ะ” เพียงขวัญชี้แจงอย่างสงบเสงี่ยม

“แต่โลกมันแคบกว่าที่คิดนะ” คุณดาริกายังไม่ละความพยายาม

“เพียงขวัญเขาอาจจะอยากได้อย่างอื่นมากกว่าตัวผมก็ได้ครับคุณแม่ หรือว่าจะเปลี่ยนความรับผิดชอบเป็นเช็คเงินสดดีล่ะ....” ดลวัตรที่ยืนฟังอยู่นาน แม้จะเข้าทางอย่างที่เขาต้องการ เพราะหากเพียงขวัญลาออกเอง เขาก็จะเป็นอิสระไม่ต้องถูกกำจัดสิทธิเสรีภาพ ซ้ำยังไม่ต้องแต่งงานกับคู่หมายด้วย แต่ก็อดหงุดหงิดไม่ได้....นี่เขาเป็นถึงทายาทคนเล็กของตระกูลดัง ทรัพย์สินมหาศาล การศึกษาเลิศ แต่ยัยผู้หญิงบ้าคนนี้ ยืนกรานปฏิเสธการแต่งงานกับเขาคอเป็นเอ็นทั้งที่ก็เสียทุกอย่างให้แล้ว เสน่ห์ความเป็นชายของเขา มันไม่สามารถมัดใจเจ้าหล่อนได้เลยหรือไงวะ....น่าเจ็บใจนัก…

“บอส !...หมายความว่าไงคะ” เพียงขวัญนึกไม่ถึงว่าวาจาร้ายกาจจะออกจากปากของคนที่อ้อนเป็นแมว ตลอดสองสามวันมานี้ โกหกทั้งเพ โชคดีที่หล่อนไม่เคยเชื่อและไม่เคลิ้มไปกับเขา ไม่อย่างนั้นคงน้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่นอน...อีตานี่ล้อเล่นกับความรู้สึกของหล่อนมาตลอด

“ผมคิดว่าคุณอาจจะอยากได้เงินไปตั้งตัวไม่ใช่เหรอ หรือไม่ก็อาจจะกำลังเล็งคนอื่นอยู่ก็ได้ พี่ชายผมก็ดูดีนะถึงจะเป็นหม้ายก็ พ่อหม้ายทรงเครื่อง...” คำพูดคำจาดูถูกดูแคลนพ่นออกมาจากอารมณ์ที่คุกรุ่น มุมปากยกยิ้มเย้ยหยันแววตาท้าทาย

“ตกลงค่ะคุณป้า แต่งก็แต่ง” เพียงขวัญเชิดหน้าสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะ โพล่งออกมา รับคำท้าจากผู้ชายตัวโต…อยากได้นักใช่ไหม เมียน่ะ...เดี๋ยวจัดให้.......

ดลวัตรหน้าเหวอ ก่อนจะปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ ทั้งที่หัวใจเต้นจังหวะแปลก ๆ จะว่าเสียใจก็ไม่ใช่ ดีใจก็ไม่เชิง....ช่างหัวความรู้สึกมันสิ...ดลวัตรปัดเรื่องยุ่งยากใจออกไป ไม่อยากจะคิดมันอีก

“ดีมาก ต้องอย่างนี้สิจ๊ะ” คุณดาริกายิ้มเต็มหน้า ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวันนี้เร็วเกินคาด สงสัยงานนี้ต้องแก้บนกันยกใหญ่แล้ว

“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เราไปหาคุณพ่อคุณแม่ของหนูกันเลยนะจ๊ะ” คุณดาริการวบรัด

“หนูว่ามันจะไม่เร็วไปหน่อยหรือคะ เอาไว้ให้หนูส่งข่าวให้ท่านทราบก่อนดีไหมคะ” เพียงขวัญขอยืดเวลาอีกนิดเผื่อมีปาฏิหาริย์

“ก็ได้จ้ะ...งั้นเราค่อยไปกันวันเสาร์นี้ก็แล้วกัน...แต่ว่าตาดลพาหนูเพียงขวัญไปเลือกแหวนก่อนเลยนะ อยากได้แบบไหนก็เลือกกันตามสบาย แล้วก็ไปลองชุดแต่งงานกันซะให้เรียบร้อย ร้านประจำนั่นแหละ เดี๋ยวแม่โทรไปบอกเขาไว้ให้ เดี๋ยวไม่ทันฤกษ์แต่ง เหลือเวลาแค่ไม่ถึงเดือน”