28

“คุณแม่/คุณป้า” สองหนุ่มสาวพูดขึ้นพร้อมกัน มองผู้สูงวัยด้วยสายตาคลางแคลงสงสัย ท่านรู้ได้ยังไง ทำราวกับว่าไปดูฤกษ์แต่งมาแล้วอย่างนั้นแหละ

“เอ่อ...แม่เดาเอาน่ะ ช่วงปลายเดือนวันมงคลเยอะก็คงจะได้ฤกษ์แต่งแถว ๆ นั้นแหละ” พอรู้ตัวว่าเผลอหลุดปาก ก็แก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ ไม่แปลกใจเลยว่าลูกชายเหมือนใคร

“คุณแม่ ทำไมต้องรีบขนาดนั้นด้วย ขวัญเขาไม่ได้ท้องนะครับ” ดลวัตรติงมารดา เพราะรู้สึกแปลก ๆ เหมือนว่าทุกอย่างถูกกำหนดเอาไว้แล้ว ซ้ำยังรู้สึกว่ามารดาดีใจจนออกนอกหน้า ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้ยังทำท่าทางขึงขังอยู่เลย

“ไม่รีบได้ยังไง ลูกสาวของเขาทั้งคน รีบไปเถอะลาพักไปเลย ไปจัดการให้เรียบร้อย” คุณดาริกา เร่งให้ว่าที่บ่าวสาวออกไปจัดการทุกอย่างตามที่ตนต้องการ ซึ่งหลังจากนั้น สิ่งแรกที่ทำคือโทรหาเพื่อนรักทันที........

คู่หนุ่มสาวลงมาที่รถเพื่อจะไปดูแหวนตามที่คุณดาริกาสั่ง ดลวัตรนั่งขับรถตัวตรงหน้าตึง ในขณะที่เพียงขวัญเหลือบมองด้วยความหมั่นไส้

“เป็นอะไรไปหรือคะ...คุณสามีขา...” หญิงสาวลอยหน้าถามอย่างสะใจ

“ทำไมถึงได้กลับใจง่ายเหลือเกิน...ไหนว่าหวงความโสดนักหนา...หรือว่าติดใจผมขึ้นมาล่ะ” ขณะที่พูดก็เหลือบตามองคนข้าง ๆ ...เฮอะ..ทำเป็นยิ้มหน้าเป็น...

“ก็ขวัญมาคิด ๆ ดูแล้ว ได้คุณเป็นสามีน่าจะคุ้มกว่าได้เช็คใบเดียว คุณว่ามะ”

“อ๋อ...ที่แท้ก็อยากสบาย”

“ก็ใช่ค่ะ...มีเงินให้ใช้สบายมือแถมยังได้ชื่อว่าเป็นสะใภ้ตระกูลดังอีกใครจะไม่ชอบ แค่ทนเหนื่อยใจกับสามีอย่างบอสนิด ๆ หน่อย ๆ เอง”

“ผมเป็นยังไง ฮึ...พูดดี ๆ นะ”

“ให้ขวัญพูดจริง ๆ เหรอคะ.....อืม...ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวบอสจะมาโกรธขวัญอีก”

“พูดมา...สัญญาจะไม่โกรธ” ดลวัตรบอกเสียงสะบัด

“บอสก็แค่....พูดมาก ปากหมา หน้าด้าน เซ็กส์จัดแล้วก็...”

“พอ ๆ หลอกด่ากันชัด ๆ”

“บอสสัญญาแล้วน๊า...”

“ฮึ..เซ็กส์จัด......พ่อจะกระแทกให้หายใจไม่ทันเลยคอยดู” ดลวัตรกัดฟันกรอด

“บอสพูดว่าอะไรคะ” เพียงขวัญไม่ทันได้ฟัง สียงเขางึมงำเพราะมัวแต่ปลื้มปริ่ม ที่ได้ด่าอีตาบอสบ้าซึ่ง ๆ หน้า

ดลวัตรไม่ตอบได้แต่จ้องหน้าตาขวาง...มันเขี้ยวอยากจะกัดปากช่างพูดนัก ถ้าไม่ติดว่าขับรถอยู่ล่ะก็..โดนแน่ยัยตัวแสบ

"รู้อย่างนี้ อยากเปลี่ยนใจก็ได้นะคะบอส.....แค่คุณกลับไปบอกคุณป้าว่าขวัญคิดยังไง รับรองว่าท่านไม่เอาขวัญเป็นลูกสะใภ้แน่นอน

"อย่ามาใช้แผนตื้น ๆ กับผม"

"บอสก็ระแวงเกินไป..." เพียงขวัญยักไหล่

"ผมไม่มีทางหลงกลแผนระดับอนุบาลของคุณหรอกนะ"

"งั้นก็เตรียมตัวเป็นสามีที่แสนดีของขวัญได้เลย"

"แน่นอน...ผมจะทำให้เมียอย่างขวัญ ตื่นเต้นเร้าใจ ทุกวัน...ทุกคืน..ทุกที่...ทุกท่า...ฮ่า ๆ ๆ" ดลวัตรทำเสียงกระเส่า ก่อนจะหัวเราะชอบใจ ที่ทำให้เพียงขวัญโกรธจนหน้าดำหน้าแดงได้......

"คนบ้า...คิดเรื่องอื่นเป็นไหมห๊า"

เพียงขวัญนั่งทอดถอนใจ มองแหวนเพชรที่ส่องประกายวูบวาบบาดตา ของชิ้นเล็ก ๆ แค่นี้ ทำไมมันถึงได้แพงจังถ้าลำพังตัวเองไม่เคยคิดจะควักเงินซื้อเด็ดขาด ถึงแม้มันจะสวยมากก็เถอะ

“เลือกได้หรือยังล่ะคุณ....เอ.....หรือว่าอยากจะให้ผมเลือกให้ จริงสิ...แหวนแทนใจนี่นะ ผมควรจะเลือกให้เองดีกว่า” บอสหนุ่มลุกนั่งตัวตรง ให้ความสนใจกับแหวนเพชรละลานตา หยิบวงนั้น ดูวงนี้ พลิกซ้ายขวา ราวกับใส่ใจเสียเต็มประดา

“แทนจงแทนใจอะไรกันเล่า บอสก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ยังจะมาพูดมากอีก” เพียงขวัญพูดกลบเกลื่อน ทำไมต้องเขินด้วยนะ..ก็รู้อยู่ว่าอีตานี่เชื่อไม่ได้.....

“ก็เพราะรู้ใจ ถึงได้พูด”

“อย่ามโนค่ะ...... ขวัญแค่กำลังคิดว่าจะเลือกยังไงให้บอสกระเป๋าฉีกต่างหาก” หญิงสาวสะบัดเสียงใส่ หมั่นไส้ยิ่งเห็นหน้าก็ยิ่งโมโห เพราะเขาคนเดียวเลย ที่ทำให้หล่อนต้องมานั่งกลุ้มใจอยู่เนี่ย…ช่างขยันยั่วโมโหจริง ๆ

“คุณไม่รู้เหรอว่าสามีรวย เหมาหมดทั้งร้านขนหน้าแข็งยังไม่ร่วงเลย...” พูดออกมา หน้าตาภาคภูมิใจมาก

“ฮึ....อวดรวย”

“ใครว่า ผมเป็นพวกยอมรับความจริงต่างหาก”

“เหรอคะ......นึกว่าบอสชอบมโนซะอีก” เพียงขวัญจิกตามอง ผู้ชายบ้าบอ...

“ผมเนี่ยนะ....ชอบมโน”

“ใช่ค่ะ... แหมทำเป็นเอาเรื่องแต่งงานมาขู่ ที่แท้ตัวเองก็กลัวเหมือนกันนั่นแหละ...ขวัญไม่น่าเสียรู้บอสเลยจริง ๆ.....ฮึ่ย.... ” หญิงสาวต่อว่าเขา แล้วก็บ่นตัวเองไปด้วยที่ตกม้าตายด้วยเรื่องง่าย ๆ เหมือนปลาตายน้ำตื้น เพราะความหวงอิสรภาพจนเกินเหตุของตัวเองแท้ ๆ

“ใครว่า...ผมดีใจแทบบ้าไม่รู้เหรอ ที่ได้แต่งงานกับคุณน่ะ...ขวัญ”

“เชอะ...ดีใจแทบบ้า” เพียงขวัญส่งค้อนปะหลับปะเหลือก หมั่นไส้คนปลิ้นปล้อน พลิกไปพลิกมาตามสถานการณ์ เห็นกับตามาแล้ว ไม่มีทางที่เพียงขวัญจะเชื่อใจคน คนนี้ง่าย ๆ

ดลวัตรได้แต่เก็บอาการไหน ๆ ก็ไหน ๆ วะ.....เขาเองไม่ได้อยากแต่งงาน ไม่อยากผูกมัด แต่ก็ชอบที่จะต่อปากต่อคำกับผู้หญิงคนนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ไม่อยากจะคิดว่าเป็นรักแรกพบชายหนุ่มไม่เชื่อว่ามีอยู่จริง มันเป็นเหตุผลของคนใจง่ายก็แค่นั้น.....