25

“ผมไม่ได้พกไปเองนะครับ วิทวัสต่างหาก มันเอามายัดใส่กระเป๋า ผมเสียใจที่คุณไม่ยอมรับโทรศัพท์ ทำเป็นลืมนัดของเรา ก็เลยชวนวิทวัสออกไปนั่งดื่ม แต่พอน้อง ๆ เขาเข้ามารุมทึ้งผม วิทวัสมันเป็นห่วงก็เลยยัดถุงยางใส่กระเป๋าผมก็แค่นั้นเอง...” ดลวัตรอธิบายคล่องปรื๋อราวกับเรื่องจริงแท้แน่นอน ถึงแม้ว่ามันจะแค่เฉียดเรื่องจริงก็เถอะ

“โอย...ขวัญอยากจะบ้า” เพียงขวัญกอดอก สะบัดหน้าไปอีกทางคุ้น ๆ เหมือนเพิ่งเห็น ดูเหมือนเมียแสนงอนเข้าไปทุกที

“แล้วขวัญจะให้ผมทำยังไงครับ ถึงจะเชื่อใจกัน เอาเหอะ..ไหน ๆ ก็เสียใจมาตั้งเยอะแล้ว เหยียบย่ำลงมาให้พอ เมื่อวานเมียก็ไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นถึงพัทยา กลับมายังหาเรื่องจับผิดผัวอีก” ดลวัตรแอบมองเพียงขวัญยิ้ม ๆ ผู้หญิงอะไร งอนก็น่ารัก โกรธก็น่ารัก น่าแกล้งไปหมด ชายหนุ่มค่อย ๆ ขยับเข้าหา เอื้อมมือคว้าคนแสนงอนเข้ามากอดแล้วหอมอีก ฟอดใหญ่

“หยุดทำรุ่มร่ามเลยนะคะบอส.. ปล่อย...ขวัญจะไปอาบน้ำ” เพียงขวัญทำเสียงแข็ง ทั้งที่ใจสั่นหวิว กลิ่นสะอาดหลังอาบน้ำ กับอะไรบางอย่างที่ดุนดันจากความใกล้ชิดเริ่มทำพิษ ให้หญิงสาวเริ่มจะไม่เป็นตัวของตัวเอง

“ไม่ปล่อย บอกมาก่อนว่าเมื่อวานไปเที่ยวที่ไหนมา” ดลวัตรพลิกเกม ก้มหน้าไปถามเสียงกระเส่า อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย พร้อมกับเบียดสะโพกเข้าหายั่ว ๆ มั่วอยากได้อย่างอื่นมากกว่าคำตอบ

“ไม่...” เพียงขวัญไม่หลงกล ชายหนุ่มที่ช่างสรรหาประเด็นมาต่อปากต่อคำ หล่อนพยายามสะบัดตัวออกจากอ้อมกอด แต่เรี่ยวแรงผู้หญิงถึกอย่างหล่อนอยู่ ๆ ก็หายไปดื้อ ๆ สาบานได้ว่าไม่ได้เคลิ้มจริงจริ๊ง.....

ดลวัตรจูบล่อลวงสาวเจ้า ค่อยขยับดันจนล้มลงไปบนที่นอนด้วยกัน เพียงขวัญได้สติเพิ่งจะนึกขึ้นได้ ต้องหยุดไว้แค่นี้

“บอส ปล่อยค่ะ”

“ไม่ปล่อย มันจุดติดแล้วขวัญ” กระซิบเสียงแหบพร่า

“ไม่ปล่อยใช่ไหม...” มือบางเลื่อนไปกระตุกผ้าขนหนู ก่อนจะคว้ากำเจ้าตัวปัญหาไว้เต็มไม้เต็มมือ พร้อมกับออกแรงบีบเจ้าตัวประกัน จนเจ้าของเงยหน้าร้องลั่นห้อง......

“ยะ.....ยอม...ยอมแล้ว”

ดลวัตรหน้าตาบิดเบี้ยวเขียวคล้ำ หวาดเสียวว่ามันจะใช้การไม่ได้อีก..... ยิ่งกว่าฆ่ากันให้ตาย.....ผู้หญิงใจร้ายเอาไว้อย่ามาร้องไห้คร่ำครวญก็แล้วกัน....ดลวัตรขุ่นเคืองใจ...นอนตัวงอรอเวลาหายเมื่อไหร่ล่ะน่าดู....ฮึ่ม......ส่วนเพียงขวัญหลังจากได้รับอิสระก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำ...เกือบไปแล้ว...น่าอายจริง ผู้หญิงอะไรนะแค่โดนยั่วนิด ๆ หน่อย ๆ จุดติดง่ายชะมัด

เช้าวันนี้อากาศสดชื่นแจ่มใส ดูเหมือนคลื่นลมจะสงบเป็นใจให้สถานการณ์ระหว่างหนุ่มสาวพลอยสงบราบเรียบไปด้วย เจ้านายหนุ่มหล่อขวัญใจสาว ๆ ทั้งบริษัทเดินนำหน้า โดยมีคุณเลขาคนสวยเดินตามหลังอย่างเงียบ ๆ ต่างจากภาพเมื่อวานอย่างสิ้นเชิง แต่ทันทีที่ลิฟต์ปิดลง ท่านรองประธานก็แปลงร่างเป็นปลาหมึกยักษ์ไนทันที

“เพี๊ยะ....” มือบางฟาดลงไปบนแขนเต็มแรง พร้อมกับเท้าเล็กก็ยกกระทืบไปบนรองเท้ามันปลาบในคราวเดียวกัน

“โอ๊ย..อูย.....ใจร้าย” บอสหนุ่มมือไวตัดพ้อ

“อย่ามาทำหื่นไม่เลือกที่อย่างนี้นะบอส”

“โธ่...ขวัญจ๋า ผมแค่อยากชื่นใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ไม่ได้เหรอครับ”

“ห้ามมือไวใจเร็วกับขวัญนะคะ ไม่รู้ล่ะ..ถ้าบอสจะให้ขวัญรับผิดชอบชีวิต นี่ก็เป็นหนึ่งในความรับผิดชอบของขวัญเหมือนกัน...คนดี ๆ ที่ไหนจะแสดงความหื่นเรี่ยราดแบบนี้ คะ เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ บอสต้องปรับปรุงค่ะ และคราวหน้าจะไม่ใช่แค่ตี” หญิงสาวจิกตา ทำหน้าตาดุดันข่มขวัญฝ่ายตรงข้ามเอาไว้ก่อน แต่ไม่รู้จะได้ผลไหมนะ

“ไม่กล้าแล้วครับ เมียจ๋า” ดลวัตรทำตาปรอย ไม่เป็นไร ยังมีที่มิดชิดอีกตั้งหลายที่

เพียงขวัญตวัดค้อนคม หมั่นไส้คนปากดี ต่อไปนี้ฉันจะโหดขึ้นเรื่อย ๆ จะทนไปได้สักกี่น้ำ.......

“สวัสดีค่ะ คุณวิทวัส”เพียงขวัญยิ้มทักทายวิทวัส จนชายหนุ่มปรับอารมณ์ไม่ทัน ส่วนผู้เป็นนายที่เดินนำหน้าไปแล้วก็ชะงักฝีเท้า รอคอยให้เลขาสาวเข้าไปในห้องทำงานพร้อมกัน

“สวัสดีครับ คุณเพียงขวัญ วันนี้อากาศดีนะครับ” วิทวัสไม่รู้จะพูดอะไร ตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มเจื่อน ๆ

“ขวัญจะถามเรื่องเมื่อคืนน่ะค่ะ...เรื่อง...” หญิงสาวยังไม่ทันได้พูด ก็มีเสียงแทรกเข้ามาก่อน

“อ๋อ...ขวัญเขาจะถามแก เรื่องถุงยางสามกล่องที่แกเอามายัดใส่กระเป๋าฉันเมื่อคืนไง”

“อ่อ..ครับ ใช่ครับ” วิทวัสรับคำแบบ งง ๆ แต่ด้วยความที่อยู่กับดลวัตรมานาน เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นจนชิน รับมุกกันจนคล่องปาก

“บอสเข้าห้องไปก่อนไหมคะ” เพียงขวัญหันมาบอกชายหนุ่ม ที่ยืนยิ้มเผล่หน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์...แค่นี้ก็รู้แล้วว่าโกหก อย่าให้ฉันหาหลักฐานได้นะ...ฮึ่ม...

“ก็ได้ ขวัญตามเข้ามาเร็ว ๆ นะครับ” ดลวัตรยิ้มก่อนจะหันหลังเดินเข้าห้องอย่างสบายอารมณ์ หลังจากนี้ ต่อให้ซักฟอกวิทวัสให้ตาย ก็เอาผิดเขาไม่ได้อยู่แล้ว...ก็คนมันไม่ได้ทำผิดสักหน่อย...ดลวัตรนึกดีใจ ที่เมื่อคืนเขาไม่มีอารมณ์อยากไปต่อกับผู้หญิงคนไหน นอกจากใจจดใจจ่อ อยากจะกลับมากวนโมโหผู้หญิงที่ชื่อเพียงขวัญ เพราะมันสนุก ตื่นเต้นกว่ากันเยอะ….

เพียงขวัญจ้องหน้าวิทวัสเขม็ง

“เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าครับคุณเพียงขวัญ”

“คุณวิทวัสนั่นแหละค่ะ มีอะไรจะเล่าให้ขวัญฟังไหม เกี่ยวกับรอยลิปสติกตามเนื้อตัวของบอส”

“อ๋อ....เรื่องนั้นเอง ไม่มีอะไรหรอกครับ น้อง ๆ เขาคิดถึงก็เลยแสดงออกกันมากหน่อย ส่วนเจ้านายผมก็แค่สงสารเลยไม่อยากห้ามปราม” วิทวัสพยายามอธิบายเหตุการณ์ที่มีความจริงแค่นิดเดียว แต่คิดว่าน่าจะส่งผลดีต่อเจ้านายที่เคารพมากกว่าพูดความจริงทั้งหมด....แบบนี้จะให้เชื่อได้ไงว่าเป็นแค่เจ้านายกับเลขา ....ดุยิ่งกว่าเมียเสียอีก…วิทวัสบ่นในใจ

“แน่ใจนะคะ”

“ขะ...ครับ” ทำไมคุณเลขาทำหน้าโหดแบบนี้วะ

“งั้นก็แล้วไป...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ขวัญก็แค่ทำตามหน้าที่” เพียงขวัญร้อนตัวนิด ๆ เมื่อเห็นสายตาของวิทวัส

“เอ่อ...ครับ” เนียนกริ๊บเชียว วิทวัสได้แต่คิดไม่กล้าแซว