22

เพียงขวัญ นั่งมาในรถที่ท่านประธานเป็นคนขับเอง หล่อนแอบตั้งฉายาเขาว่าเจ้าชายน้ำแข็ง แค่มองจากเสี้ยวหน้าด้านข้างก็ดูน่าเกรงขามในขณะเดียวกัน ก็แฝงไปด้วยเสน่ห์ลึกล้ำสมคำร่ำลือ อดที่จะนึกเปรียบเทียบกับคนน้องไม่ได้ ถึงแม้รูปลักษณ์ภายนอกจะมีส่วนคล้ายคลึงกันแต่นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว รายนั้นอยู่ด้วยแล้วขยันทำให้หล่อนสติแตก กระเจิดกระเจิง กวนประสาทเป็นที่สุด

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ คุณขวัญ” อยู่ ๆ คนที่นั่งตั้งอกตั้งใจขับรถ เอ่ยถามทำลายความเงียบ หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง...หรือว่าเขารู้ว่าหล่อนแอบมองอยู่นาน

“เอ่อ....ปะ..เปล่าค่ะ” หญิงสาวเสียความมั่นใจไปชั่วขณะ

“วันนี้อาจจะกลับช้าหน่อย เพราะผมนัดกับคู่ค้าที่พัทยา คุณคงไม่มีปัญหาใช่ไหม” ท่านประธานหนุ่ม บอกเสียงเรียบเรื่อย

“เอ่อ...ไม่มีค่ะ” หญิงสาวตอบกลับ แต่ก็อดคิดถึงคนปากดีไม่ได้ ...หึ..จะรอกลับคอนโดพร้อมกัน...สมน้ำหน้า...รอไปเถอะย่ะ... คนบ้าอะไร ใส่ร้ายพี่ชายต่อหน้าต่อตา จงใจแกล้งกล่าวหาว่าพี่ชายตัวเองเป็นเกย์ ใครเชื่อก็บ้าแล้ว

“อืม...ก็ดี...คุณแม่ชอบคุณมาก”

“คะ?...” เพียงขวัญหันไปมองหน้าท่านประธานอย่าง งง ๆ ว่าเขาหมายถึงอะไรกันแน่”

“ผมหมายถึงว่า คุณจะจัดการให้เจ้าดลเลิกนิสัยเดิม ๆ ได้ ความจริงน้องชายผมเขาเก่งนะ...เสียแต่เรื่องผู้หญิง คุณแม่ผมกลัวว่าเขาจะไปคว้าผู้หญิงไม่ดีมาเป็นคู่ชีวิต...เอ่อ..ขอโทษนะครับที่ผมต้องขอพูดตรง ๆ”

“ดิฉัน คงทำเท่าที่ทำได้ค่ะ” หญิงสาวพูดไม่เต็มเสียงนัก นี่ขนาดเขาขอพูดตรง ๆ ยังแปลไม่ออกเลยว่าเขาหมายถึงอะไรกันแน่...

“คุณจะหลับหรือเปิดเพลงก็ได้นะ คงอีกนานกว่าจะถึง” พัชรพูดคุยด้วยสบาย ๆ ไม่ได้ทำให้หล่อนรู้สึกเกร็งว่ากำลังคุยกับเจ้านายผู้เคร่งเครียด

“ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญ..เอ่อ..ดิฉันไม่ง่วง”

“แทนตัวเองว่าขวัญเถอะ” พัชรยิ้มให้ แต่ก็ยังคงความสุภาพ ทำให้เพียงขวัญรู้สึกผ่อนคลายขึ้น หลังจากนั้นก็พูดคุยเรื่องต่าง ๆ กับเขาได้อย่างไม่เคอะเขิน จนกระทั่งถึงโรงแรมระดับหกดาว ที่นัดกับลูกค้าไว้ เพียงขวัญเดินตามร่างสูงผึ่งผายเข้าไปอย่างกระฉับกระเฉงตั้งใจทำงานไม่ให้ขาดตกบกพร่องสมกับที่เขาอุตส่าห์ขอให้ช่วย ทั้งคู่เดินเข้าไปในส่วนห้องอาหารของโรงแรม แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อเห็นเพื่อนรัก กวินตรา นั่งรออยู่กับสามี

“ยัยขวัญจริง ๆ ด้วย ไหนว่าเป็นเลขาของรองประธาน แล้วนี่ทำไมมากับท่านประทานได้เล่า” กวินตราหน้าเหวอไปพักหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นทักทายเพื่อนอย่างดีใจ

“ที่รักเบา ๆ หน่อยก็ได้คนหันมามองกันใหญ่แล้ว”

“ก็ตราดีใจนี่คะ”

“เอาไว้คืนนี้ค่อยขอบคุณผมก็แล้วกัน พอดีสามีที่แสนดีคนนี้ขอร้องเพื่อนรัก ให้จัดให้

“จริงดิ...ขอบคุณนะคะ” กวินตราจะก้มลงไปจุ๊บขอบคุณสามี แต่นึกขึ้นมาได้จึงยืดตัวขึ้นเก้อ ๆ นึกแล้วเชียวว่าวันนี้สามีดูแปลก ๆ มีลับลมคมในชอบกล ที่แท้ก็จัดเซอร์ไพรส์ไว้นี่เอง

“ฉันมาแทนคุณเลขาที่ลาคลอดน่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ” เพียงขวัญรีบบอกเพื่อนเพราะยังอยู่ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่

“ตามสบายเถอะคุณขวัญ ไม่มีอะไรแล้ว” พัชรบอกยิ้ม ๆ

“อ้าว....” เพียงขวัญพูดได้แค่นั้น ก็โดนเพื่อนลากออกมานอกห้อง ปล่อยให้สองหนุ่มคุยกันเอง ก็เพื่อนสนิทกันอยู่แล้วนี่

“ยัยตราเดี๋ยว...นี่ฉันมาทำงานนะ” เพียงขวัญขืนตัวเอาไว้

“เออน่า ฉันก็มาทำงานเหมือนกัน แต่เสร็จแล้วจ้ะ”

“ไม่เข้าใจอ่ะ”

“ก็ท่านประธานทั้งสองเขาเป็นเพื่อนกัน ธุรกิจดีลกันจบตั้งแต่เจอหน้ากันแล้ว แค่มากินข้าวด้วยกันแค่นั้นเอง” กวินตราอธิบายให้เพื่อนฟัง

“อืม...แล้วท่านประธานจะพาฉันมาด้วยทำไมเนี่ย” เพียงขวัญยังไม่เข้าใจอยู่ดี

“ก็สามีสุดที่รักของฉันเขาจัดให้” กวินตรายิ้มกริ่ม ภาคภูมิใจในตัวสามียิ่งนัก

“เฮ้อ...อย่างนี้ก็ได้เหรอ อยู่ ๆ ก็ได้ออกมาเที่ยวฟรี ๆ ฉันไม่อยากเอาเปรียบนายจ้างเลยจริง ๆ ”

“เอาเถอะน่า ไหน ๆ ก็มาแล้ว แกไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย มากินกันให้พุงกางดีกว่า เจ้ามือก็มี” กวินตราชวนเพื่อนแยกออกมานั่งอีกมุม เพราะอยากคุยบางเรื่องกับเพื่อนสาวเป็นการส่วนตัว

“ว่าแต่ท่านรองประธานของแกเป็นไงบ้าง ยังแซ่บอยู่ไหม” กวินตราถามพลางยิ้มล้อเลียนเพื่อนสาว

“เขาไม่ใช่ของฉันย่ะ” เพียงขวัญค้อนเพื่อนวงใหญ่

“แหม....ช่างกล้าเนอะ...ถ้าเขาไปเป็นของคนอื่นแล้วอย่ามานั่งเสียใจร้องไห้คร่ำครวญนะยะ” กวินตราเบ้ปาก หมั่นไส้คนปากแข็ง

“ขอให้ไปจริง ๆ ทีเถอะ ฉันจะบ้าตาย วัน ๆ เรียกร้องแต่ความรับผิดชอบ” เพียงขวัญกระแทกเสียง ค้อนลมค้อนแล้งปะหลับปะเหลือก

“อูย....เรียกร้องยังไงอ่ะ...แบบว่า....” กวินตราหรี่ตามองเพื่อน พร้อมกับใช้นิ้วมือทั้งสองข้างขึ้นมาเกาะเกี่ยวกัน ชวนให้คิดลึก

“บ้า...น่ารำคาญล่ะไม่ว่า” พยายามกลบเกลื่อนความเขินอายเต็มที่

“ไม่ดีเลยเหรอ...อืม..ไม่นะ...ฉันได้ยินมาว่าคุณดลวัตร น่ะขวัญใจสาว ๆ เชียวล่ะ น่าจะเอวดี ลีลาเด็ดอยู่นา.....ไม่อย่างนั้น แม่ผู้หญิงพวกนั้นจะติดกันเกรียวหรือ” กวินตราแกล้งอำมั่ว ๆ

“มันก็ใช่......อุ๊บ..” เพียงขวัญตะครุบปากตัวเองแทบไม่ทัน

“ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า....ยัยขวัญไม่ทันแล้วแก พูดมาเหอะ ไม่ใช่เด็ก ๆ ซะหน่อยอย่ามาแอ๊บใส”

“เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามาพูดพร่ำเพรื่อกันเล่า” เพียงขวัญต่อว่าเพื่อนหน้าตาแดงก่ำ

“เพื่อการเรียนรู้ไง มีอะไรปรึกษาฉันได้นะเว้ยแก...” กวินตรายักคิ้วให้เพื่อน

“ย่ะ แม่คนเชี่ยวชาญ”

“ฉันว่านะ คุณดล ต้องเป็นเนื้อคู่ของแก อยู่ ๆ ถึงได้มาคลิกกันไม่ทันตั้งตัวแบบนี้อ่ะ....แกก็ยอม ๆ เขาไปเถอะ แต่งก็แต่ง ไหน ๆ เขาก็ชวนแล้วนี่ เป็นฉันหน่อยไม่ได้ จะรีบตะครุบ เกี่ยวขารัดแขนไว้ให้แน่นเชียวแหละ”