20

“ขวัญครับ เที่ยงนี้ออกไปกินข้าวข้างนอกนะ....คุณแม่นัด” ดลวัตรรีบพูดต่อให้จบ ....รู้สึกหวาด ๆ เมื่อแม่คุณตวัดสายตาคมกริบมองมามอง.......ทำไมยังกลัวอยู่วะ...ก็ปราบซะราบคาบแล้วนี่หว่า.....ดลวัตรสงสัยตัวเอง ปกติสาว ๆ คนไหนได้นอนใต้ร่างของเขาแล้ว ไม่มีใครกล้าหือ มีแต่ออดอ้อนร้องหา

“ค่ะ” หึ...ทำมาพูดดี...หมั่นไส้.....

“สงสัยคุณแม่จะนัดพี่ชายไปกินด้วยแหง ๆ” ดลวัตรพูดขึ้นลอย ๆ

เพียงขวัญไม่ตอบ ไม่ใช่เรื่องของหล่อน อยากเพ้อเจ้ออะไรก็พูดไป หญิงสาวพยายามตั้งสติทำงานของตัวเองให้ดีที่สุด

“ผมว่าต้องถูกใจใครบางคนแน่เลย คุณว่าไหม” ดลวัตรพูดด้วยน้ำเสียงแปร่ง เหมือนชวนทะเลาะ

“.....................” ไม่มีเสียงตอบ แต่ถ้าอีกฝ่ายสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าหน้าอกอิ่มสะท้อนขึ้นลงถี่ ๆ ตามแรงอารมณ์ที่ค่อย ๆ ปะทุขึ้น

“ขวัญ ผมกำลังพูดกับคุณอยู่นะ” ชายหนุ่มชักหงุดหงิด

“บอสเริ่มลงมือทำงานดีกว่าไหม” หญิงสาวตอบกลับเสียงเย็น แสดงถึงความอดทนที่เริ่มจะหมดเต็มที

“ ฮึ...” ดลวัตรขัดใจ หยิบแฟ้มเอกสารอย่างกระแทกกระทั้น เป็นเมียไม่ใช่แม่นะโว้ย.....บอสหนุ่มตะโกนก้องอยู่ในใจ...เอ๊ะ.....ชายหนุ่มตกใจที่ตัวเองยอมรับเพียงขวัญว่าเป็นเมีย ถึงแม้ว่าจะเรียกในใจก็เถอะ......

ทั้งเจ้านายและลูกน้อง ทำงานของตัวเองไปเงียบ ๆ โดยมีวิทวัสเดินเข้าออกบ้าง ยามที่ต้องส่งต่องานให้กับคุณเลขา แต่ก็ไม่ได้มีการพูดคุยกันเกินกว่าที่จำเป็น จนกระทั่ง ใกล้เวลานัด วิทวัสจึงเข้ามาเตือนอีกครั้ง

“คุณวิทวัสไม่ไปด้วยกันหรือคะ” เพียงขวัญถามเสียงหวาน หลังจากปรับอารมณ์จนราบเรียบแล้ว

“ผมทานที่นี่ดีกว่าครับ เชิญคุณกับบอสตามสบาย” วิทวัสพูดคุยกับคุณเลขา ยิ้มแย้มแจ่มใส แน่ใจว่าสาวสวยคนนี้แหละว่าที่สะใภ้ตระกูลดัง ไม่สะใภ้ใหญ่ ก็สะใภ้เล็กชัวร์

“หายหงุดหงิดแล้วเหรอคุณ นึกว่าเป็นวันนั้นของเดือนแล้วจะหงุดหงิดกับทุกคนเสียอีก ไม่แฟร์เลย” ชายหนุ่มบ่นน้อยใจ

“บอส !/ คุณดล” สองเสียงเรียกเจ้านายหนุ่มขึ้นพร้อมกัน

“ตกใจอะไรนักหนา” ดลวัตรงง ว่าเขาพูดอะไรผิดอีกวะ...แต่พอเห็นหน้าเพียงขวัญที่แดงก่ำ กำมือแน่นเหมือนอยากจะซัดใครสักป๊าบ...ก็เพิ่งจะรู้ตัว

“เอ่อ...ผมก็เดาเอาไง.. ผู้หญิงทั่ว ๆ ไปเขาก็เป็นกันแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ผมจะไปรู้ได้ไง ว่าขวัญมีเมนส์วันไหน” ดลวัตรแถไปอีกทางได้หน้าตาเฉย...แต่มันยิ่งเป็นการตอกลิ่มเข้าไปอีก....บอสหนุ่มหายหงุดหงิดเป็นปลิดทิ้ง แอบยิ้มก่อนจะรีบหุบทันทีที่เห็นลูกน้องคนสนิทจ้องมองไม่วางตา

“วิทวัส แกออกไปก่อน”

วิทวัสกลับออกไปอย่าง งง ๆ จากที่ไม่แน่ใจ ก็ชักจะแน่ใจว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรกันชัวร์...ต้องไม่จบแค่โดนวางยาแน่ ๆ ถึงว่า........

เรือนร่างสูงสง่าของท่านรองประธาน เคลื่อนเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเลขาสาวสวยที่หน้าตางอง้ำ ก่อนจะนั่งยอง ๆ จับเก้าอี้ให้ล็อคไว้ไม่ให้อีกฝ่ายหมุนหนี

“ขวัญจ๋า ผมขอโทษ” เอ่ยออกมาเสียงนุ่ม พร้อมกับส่งสายตาฉ่ำหวาน

เพียงขวัญตะลึงอึ้งไปนาน พอได้สติก็นึกขึ้นมาได้ว่าผู้ชายตรงหน้ากะล่อนแค่ไหน .....ห้ามเคลิ้มเด็ดขาด........หญิงสาวจึงทำตามที่ใจคิด ยื่นมือบางทั้งสองข้างไปกอบกุมข้างแก้มสากทำเอาเจ้าของถึงกับเคลิ้ม ก่อนจะร้องขึ้นมาสุดเสียง....โอ้ย...อูย....โดนบิดหูอย่างแรง ทั้งหูซ้ายหูขวา

“ขวัญ...พอ...พอแล้ว...ผมยอม” บอสหนุ่มยกสองมือยอมแพ้ พร้อม ๆ กับยกตัวตามแรงบิดมหาศาลของยัยจอมโหด.....โอย...หูยังอยู่ไหมวะเนี่ย....ดลวัตรคลำหูป้อย ๆ เจ็บจนชา ยัยเมียบ้า เดี๋ยวพ่อเสกเด็กเข้าท้องซะนี่.....ชายหนุ่มได้แต่ลงบัญชีแค้นไว้ เพราะทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้

“ทีหลังคิดให้ดีก่อนค่อยพูด ไม่อย่างนั้นขวัญไม่ทำแค่บิดหูแน่”

“ครับผม ไม่กล้าแล้วเมียจ๋า...” ดลวัตรนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น ทำให้ใบหน้าของเขาอยู่ต่ำกว่าเพียงขวัญเล็กน้อย จึงได้ช้อนสายตาขึ้นมองออดอ้อนขอความเห็นใจ

“ใครเมียคุณ....” ทั้งโกรธ ทั้งเขิน เดาไม่ออกว่าหน้าของตัวเองตอนนี้เป็นยังไง

“คนนี้ไงครับ...แม่ยอดขมองอิ่มของผม” พูดเสร็จก็กอดเอวสาวเจ้าแน่นขึ้นพร้อมกับซบหน้ากับอกนุ่ม ๆ ที่ทำมุมพอดีเป๊ะ ทำเอาเพียงขวัญใจเต้นตึ๊กตั๊ก ขนอ่อนพากันลุกเกรียว

ตุ๊บ..ตุ๊บ..โอ้ย....... เสียงหมัดทุบลงบนไหล่เต็มแรง ส่งผลให้คนที่กำลังตั้งอกตั้งใจอ้อนเมีย ร้องโอดโอย ยอมผละออกจากทรวงอกอิ่มอย่างแสนเสียดาย

เพียงขวัญอ่อนใจกับคนหน้าด้านหน้าทน ทนมือทนไม้จนเหนื่อยใจ

“บอส...หยุดแกล้งขวัญสักทีเถอะ ไม่อย่างนั้น ขวัญจะไม่ออมมือแล้วนะ”

“ผมไม่ได้แกล้ง ก็ขวัญเป็นเมียผมจริง ๆ นี่นา”

“อย่ามามั่วนะคะ...มันแค่ความผิดพลาด”

“ถ้าอย่างนั้น ทำให้มันถูกต้องก็แล้วกัน พอดีเลย วันนี้ผมจะบอกกับแม่และพี่ชายซะพร้อมกันเลยดีไหม” ดลวัตรทำหน้าตาขึงขัง

“อย่านะคะบอส” เพียงขวัญรีบปฏิเสธ

“งั้น ถ้าเราแสดงความเป็นผัวเมียกันในที่ลับตาแบบนี้ก็ได้ใช่ไหม”

“ไม่...ขวัญจะลาออก”เพียงขวัญโพล่งออกไปในที่สุด

“คุณจะหนีความรับผิดชอบงั้นสิ” ดลวัตรหน้าหงิกตอบโต้ออกไปไม่ทันได้คิด ทั้งที่สิ่งนี้คือสิ่งเขาต้องการ แล้วก็มาเร็วเกินคาด ต้องดีใจสิวะ........

“บอสแกล้งขวัญ ความจริงขวัญไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ไม่มีผู้ชายที่ไหนเขาเรียกร้องความรับผิดชอบแบบนี้หรอก” เพียงขวัญยอมตัดใจจากเงินเดือนงาม ๆ ทั้งที่เพิ่งทำงานได้แค่สองวัน ดีกว่าต้องโดนอีตาบอสจอมหื่น กวนประสาทจนไม่เป็นตัวของตัวเอง

“แต่ผมไม่ใช่ผู้ชายทั่วไปนะขวัญ คุณจะมาฟันแล้วทิ้งแบบนี้ไม่ได้ ไม่รู้ล่ะถ้าคุณไม่ให้ความร่วมมือกับผม ผมจะบอกให้ทุกคนได้รู้ ว่าขวัญเป็นอะไรกับผมและเราก็จะได้แต่งงานกัน” ดลวัตรยังงอแงไม่เลิก ถ้าจบง่าย ๆ มันก็ไม่สนุกน่ะสิ....ใช่...ตอนนี้เขาสนุกตื่นเต้นยิ่งกว่าออกไปหาคู่ขาข้างนอกเสียอีก เพราะเพียงขวัญไม่เหมือนใคร...พอจับจุดได้ว่าหล่อนกลัวการแต่งงานจนขึ้นสมอง เขาก็ใช้จุดนั้นมาเล่นงานทันที...โดยที่หล่อนไม่เอะใจสักนิด