19

“ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะขวัญ”

“ฮึ๊ย.....” หญิงสาวสะบัดหน้าไปอีกทาง ยังกรุ่นโกรธไม่หายที่เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองถูกมัดมือ มัดขานอนกลิ้งเป็นลูกขนุนอยู่บนเตียง

“ผมหวังดีกับคุณนะ....คิดดูสิ.... ถ้าไม่ทำอย่างนั้น แขนขาของคุณอาจจะเคล็ดขัดยอกฟกช้ำบวมไปแล้ว.... รู้ตัวหรือเปล่า ว่าเวลานอนน่ะ คุณดิ้นดุขนาดไหน ผมได้ยินเสียงฟาดหัวเตียง ตึง ๆ ถึงได้เอาผ้ามามัดคุณไว้ไงครับ” บอสหนุ่มอธิบาย ใส่สีตีไข่เข้าไปนิดหน่อยให้น่าตื่นเต้น

“ไม่จริงอ่ะ...ขวัญไม่ได้ดิ้นขนาดนั้น” เพียงขวัญเถียงด้วยน้ำเสียงไม่มั่นคงนัก ก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้างน่ะนะ....

“เฮ้อ....วันหลังผมคงต้องตั้งกล้องเอาไว้แล้วล่ะ......คุณจะได้ไม่โกรธผมอีก...ทำคุณบูชาโทษแท้ ๆ...” ดลวัตรพูดเสียงอ่อย ทำหน้าเหมือนหมาอดข้าว

“อร๊ายยย.......อย่านะ...” เพียงขวัญลืมตัวกระทืบเท้าเป็นเด็ก ๆ เงื้อหมัดหมายจะตั๊นหน้าผู้ชายเจ้าเล่ห์ขืนทำอย่างนั้น ถ้าคืนไหน...แบบว่า...เผลอ ใช่เผลอไปกอดรัดกันจนเลยเถิดหล่อนกับเขามิกลายเป็นนักแสดงนำในหนังงบน้อยไปเลยรึไง.... แต่ยังไม่ได้ทำอะไร ก็พอดีลิฟต์มาถึงชั้นเป้าหมายและเปิดออกพอดี

“โอ๊ะ ! …”เสียงอุทานจากคนที่อยู่หน้าลิฟต์

เพียงขวัญเงื้อหมัดค้าง มองเจ้าของเสียงตาโต ผู้ชายตัวโตยืนปักหลักเป็นแท่นหิน แต่เป็นแท่นหินที่หล่อและเท่ห์ที่สุด เรือนร่างสูงสง่าอยู่ในสูทแบรนด์ดัง ดูดีทุกกระเบียดนิ้ว หน้าตาคมคายคล้ายอีตาบอสจอมหื่น แต่ว่าดูเคร่งขรึมและภูมิฐานกว่า น่าจะเป็นท่านประธานแน่ ๆ

“เล่นอะไรกัน” เอ่ยถามเสียงเข้ม

“ท่านประธานหญ่ายยย....มาทำงานแต่เช้าเลยนะครับ” ดลวัตรทักทายน้ำเสียงรื่นเริง

“เอ่อ...สวัสดีค่ะท่านประธาน” เพียงขวัญรีบยกมือไหว้ ยิ้มแหย ๆ หน้าตาปูเลี่ยน ๆ เพราะมั่นใจว่าท่านประธานคงทันได้เห็นฉากเด็ด ระหว่างหล่อนกับอีตาบอสแน่ ๆ เลย...หวังว่าคงไม่คิดว่าฉันเป็นเหมือนเลขาคนอื่น ๆ ที่ผ่านมาของน้องชายเขาหรอกนะ.......

“ครับ” พัชรรับไหว้ สายตาคมกริบจับจ้องอยู่ที่ใบหน้างามอ่อนใส ไล้เครื่องสำอางบางเบา ดวงตาดำขลับปากรูปกระจับรับกับจมูกโด่งพองาม ดูเป็นสาวที่มีความมั่นใจสูง คิ้วขมวดเข้าหากันอย่างที่เคยทำเป็นประจำ แต่ไม่ค่อยมีใครคาดเดาความคิดเขาได้

“เลขาใหม่?” พัชรเอ่ยกับน้องชาย เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

“คุณนายแม่จัดให้” ดลวัตรตอบ น้ำเสียงติดจะกวน ๆ

“อืม...” พูดจบท่านประธานใหญ่ก็เดินเข้าลิฟต์ไป ไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆ

เพียงขวัญไม่อยากจะเชื่อ ว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกัน คนพี่พูดน้อย คนน้องพูดมาก ถ้าจับขยำรวมกันแล้วแบ่งกันใหม่ คงจะพอดี....หญิงสาวยิ้มขำความคิดของตัวเอง

“เป็นอะไรขวัญ...หลงเสน่ห์พี่ชายผมอีกคนหรือไง” ดลวัตรยื่นหน้ามาพูดจนชิดติดใบหูเล็ก

เพียงขวัญหันขวับกลับมาด้วยความไม่พอใจ ทำให้แก้มนุ่ม ๆ ชนเข้ากับจมูกโด่งพอดิบพอดี ซ้ำยังถูกแกล้งสูดดมแรง ๆ เสียอีก

“บอส !...”

“ครับผม”

“ขวัญจะทำยังไงกับบอสดีนะ” เลขาสาวสะบัดหน้าเดินเข้าห้องไปอย่างขุ่นเคือง ไม่สนแล้วว่าใครเป็นเจ้านาย ใครเป็นลูกน้อง อัดอั้นจนอกจะระเบิดอยู่แล้ว

“สวัสดีครับ...คุณ...อ้าว....” วิทวัสเกาหัวแกรก ๆ ....เขากำลังลุกขึ้นกล่าวคำทักทายแต่ไม่ทัน เพราะคุณเลขาคนสวยแล่นลิ่ว ๆ ผ่านหน้าไปเร็วกว่าแสงอีกมั้ง...

“สวัสดีครับคุณดล..” วิทวัสกระโดดไปขวางหน้าเจ้านายหนุ่มพร้อมกับกางแขนกั้น เกรงจะไม่ทันอีกคน

“อะไรของแกวะ อยากโดนเตะหรือไง” ดลวัตรถลึงตาดุใส่ลูกน้องคนสนิทที่เข้ามาขัดขวาง

“เจ้านายทำอะไรคุณเพียงขวัญ” วิทวัสจ้องตาคาดคั้น อย่างกับดลวัตรเป็นจำเลย

“ทำไม...เขาเป็นแม่บังเกิดเกล้าของแกหรือไง” เจ้านายหนุ่มขึ้นเสียง

“โห...แรงอ่ะ...สวยขนาดนี้ไม่เหมาะจะเป็นแม่หรอกครับ ถ้าอย่างอื่นก็ว่าไปอย่าง” วิทวัส ยักคิ้วทำสายตาวิบวับ ยั่วเย้าผู้เป็นนาย

“เป็นอะไร.....พูดให้ดี” ดลวัตรขยุ้มคอเสื้อ ....แม่งเอ้ย....โกรธกลบเกลื่อนความอาย

“เป็นลูกสะใภ้คุณนายแม่ไงครับ...บังเอิญผมได้ยินคุณท่านพูดกับคุณพัชรเมื่อเช้านี้เอง” วิทวัสขยันสุมไฟเจ้านาย อยากทำเป็นปากแข็ง โยกโย้ทำเป็นแกล้งเขาอยู่ได้...หลุดมือเมื่อไหร่ จะสมน้ำหน้าให้...ฮึ..ต่อให้หลับตาข้างหนึ่งยังเห็นเลยว่าเจ้านายเปลี่ยนไป....

“อะไรนะ คุณแม่มาที่นี่เหรอแล้วพูดว่าไง หวังว่าคงไม่จับเลขาของฉันใส่พานให้พี่พัชร หรอกใช่ไหม” ดลวัตรถามรัวเร็ว นึกถึงสายตาพี่ชายเมื่อเช้า ที่มองเพียงขวัญเกินห้าวินาทีเขายิ่งร้อนใจ เพราะปกติพัชร มองผู้หญิงเสียที่ๆไหนบ้าแต่งาน จนเมียขอหย่าไปหลายปีกลายเป็นพ่อหม้ายเนื้อหอม สาว ๆ รุมตอมแต่คุณชายท่านก็ไม่สน

“ผมได้ยินไม่ถนัดครับ รู้แต่ว่าพูดถึงคุณเพียงขวัญ....แล้วคุณนายแม่ก็สั่งไว้ว่าเที่ยงนี้ให้คุณดลกับคุณเลขา ไปพบท่านที่ร้านอาหารประจำนะครับ” นี่แหละเหตุผลสำคัญที่เขาต้องวิ่งมาดักหน้าเจ้านายเอาไว้อย่างไม่กลัวโดนอวัยวะเบื้องล่าง

“แปลก ทำไมมากันแต่เช้าตรู่” ดลวัตรพูดกับตัวเองมากกว่า แล้วก็เดินเข้าห้องทำงานไป

เพียงขวัญนั่งหน้าตูมอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ มือเรียวกดลงบนคีย์บอร์ดอย่างคล่องแคล่ว หล่อนเหลือบตามองบอสหนุ่มนิดหนึ่งตอนที่เขาเปิดประตูเข้ามา ก่อนจะรวบรวมสมาธินั่งทำงานของตัวเองต่ออย่างเงียบ ๆ คนบ้านี่.....แค่เห็นหน้าก็ทำฉันเสียสมาธิได้แล้ว….หญิงสาวโทษว่าเป็นความผิดของเขา..หล่อนยังไม่สามารถจัดการกับอารมณ์ของตัวเองให้เป็นปกติได้...เพราะอีตาบอส คอยกวนให้ขุ่นอยู่เรื่อย