18

ชายหนุ่มได้แต่คิดและนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ เกือบทั้งคืน จนกระทั่งได้รู้ว่า แท้จริงแล้วเพียงขวัญเป็นนักดิ้นบนเตียงตัวยง ไม่ว่าจะแขน ขา ของเจ้าหล่อนล้วนป่ายแปะมาเยี่ยมหน้าของเขาแล้วทั้งนั้น....ผ้าห่มหนาที่หล่อนอุตส่าห์ห่มไว้ เจ้าตัวก็ถีบออกไม่มีเหลือ.....แกล้งหรือเปล่าวะ.......สงสัยต้องให้เหนื่อยเหมือนเมื่อคืนถึงจะนอนนิ่ง ๆ ได้....ดลวัตรพูดกับตัวเองยิ้ม ๆ .......นึกอยากจะจัดการกับคนที่รบกวนห้วงนิทรารมณ์ของตัวเอง แต่ใจไม่กล้าพอ ได้แต่ขยับเข้าไปนอนใกล้ ๆ ค่อย ๆเอามือพาดไปที่เอว หล่อนยังนอนนิ่ง จึงขยับใกล้เข้าไปอีกนิด กอดกระชับเข้ามาอีกหน่อยจนเข้าที่ แล้วจึงหลับลงได้อย่างสบายใจ ส่วนตอนเช้าจะอยู่ท่าไหนก็ช่างมัน......

เพียงขวัญ รู้สึกอึดอัดและร้อนรุ่มแปลก ๆ ...ทำไมวันนี้หมอนข้างมันใหญ่โต ล้นไม้ ล้นมือไปหมด....หญิงสาวคิดพลางกอดกระชับหมอนข้างใบโตให้แน่นเข้า ในขณะที่มือบางก็ เลื่อนไปหยิบรีโมทแอร์เพื่อจะปรับอุณหภูมิให้ต่ำลง...โชคดีที่อยู่ที่เข่าพอดี.....

“ขวัญเบา ๆ หน่อยสิครับ...ทูนหัว........”

เสียงกระเส่าเหมือนดังจากที่ไกล ๆ ขณะที่หล่อนพยายามดึงรีโมทขึ้นมาจึงได้ลืมตา ก้มลงไปดู

“อร๊ายยยย..!... “ เพียงขวัญลืมตาโพลง จากที่กึ่งหลับกึ่งตื่น หญิงสาวหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เมื่อมือใหญ่คว้าตะปบมือเล็กกดไว้มั่นแต่ที่สำคัญคือ มือของหล่อนดันคว้ากำท่อนเอ็นขนาดใหญ่เอาไว้เต็มมือ......ตาย...ตายแน่ ....รีโมทฉัน.......

“บอส...ปล่อยนะ...คนลามก..” หญิงสาวดุกลบเกลื่อน

“อะไรกัน....ขวัญลวนลามผมจนตื่นไปหมดแล้วเนี่ย...ไม่ต้องอายหรอกน่า...” ดลวัตรบอกเสียงแหบเซ็กซี่ นอกจากไม่ปล่อยแล้ว มือใหญ่ยังกุมมือบางคลึงวนไปบนเจ้างูใหญ่ ที่ยึกยักสู้มืออีกต่างหาก

“คือ...ขวัญ...” เพียงขวัญคิดตามสิ่งที่บอสหนุ่มพูด ซึ่งตอนนี้หล่อนนอนเบียดอยู่ในฝั่งของเขา ทั้งกอดทั้งก่ายร่างหนาอยู่จริง ๆ.....อะไรของแกวะเพียงขวัญ...สงสัยจะหื่นหลบใน เหมือนยัยกวินตราแน่เลยฉัน.......

ดลวัตรอาศัยจังหวะนั้นขึ้นคร่อมร่างบางอย่างรู้จังหวะเข้าโจมตี บดเบียดสะโพกเข้า หาแม้จะยังมีผ้าบาง ๆ กางกั้น ในขณะที่ปากและมือไล่ฟัด ฟอนเฟ้นกับก้อนเนื้อด้านบน ลิ้น ร้อนไล้วนรอบป้านสีชมพู ดูเหมือนสาวแรกรุ่นอาจเป็นเพราะไม่เคยมีใครได้ลิ้มลอง สองข้างไม่ต้องน้อยหน้า มือหนาบีบเคล้นเบา ๆ สะกิดสะเกาพอให้เสียดเสียว

เพียงขวัญคิดไม่ตก…..ใจหนึ่งอยากผลักไส แต่อีกใจก็อยากลอง สองแขนยกขึ้นคล้องลำคอผวาเฮือกหนีบขาไว้แน่น เมื่อนิ้วร้ายกรีดไล้กลีบกุหลาบวนเวียนสร้างความหวาดเสียว ลุ้นระทึก หลังจากสาละวนกับเสื้อผ้าจนไม่เหลือสักชิ้น

“บอส......อย่า.....” เพียงขวัญห้ามเสียงกระท่อนกระแท่น ...ขัดใจตัวเอง... ทำไมกลายเป็นผู้หญิงอ่อนปวกเปียกแบบนี้ไปได้นะ......

“อย่าหยุดใช่ไหมครับ....คุณพร้อมแล้วนะขวัญ ปล่อยไปตามธรรมชาติเถอะ อย่าทรมานตัวเองเลยนะคนดี...” เสียงทุ้มนุ่มมาพร้อมกับการล่อลวงด้วยการเล้าโลมอันอ่อนหวาน

“อื้อ.....” สะโพกสวยแอ่นรับอย่างลืมตัวทันทีที่โดนจุ่มจ้วงจากนิ้วร้าย กุกลาบงามคายน้ำหวานหลั่งชะโลมพร้อมรับการถั่งโถมโหมเข้าใส่ แต่ถึงกระนั้น ก็ยังเจ็บแทบขาดใจ เพราะเจ้างูใหญ่ร้ายกว่าที่คิด ช่องทางฟิตแคบทำให้เจ็บแปลบทั้งสองคน เพียงขวัญกัดฟันทนรับการโหมกระหน่ำดุจดั่งพายุร้าย สายตาปะทะเข้ากับร่างกายแกร่งแข็งเครียดที่ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อช่างมีเสน่ห์เหลือเฟือเป็นอันตรายต่อใจเหลือเกิน

บอสหนุ่ม แทบคลั่ง ยามที่เรือนกายกำยำสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายอ่อนนุ่มของเลขาสาวที่ถูกปลุกเร้าจนเร่าร้อน ปลุกความดิบเถื่อนในกายหนุ่มจนถึงขีดสุด...... เสียงหวีดร้องพร้อมกับเสียงคำรามลั่น จากความสุขสม หลังคลื่นลมสงบ สองร่างชื้นเหงื่อยังกอดก่ายซุกซบฟังเสียงหอบหายใจในจังหวะเดียวกัน

“ผมขอโทษ...ขวัญลุกไหวไหม” ดลวัตรกอดหญิงสาวไว้ รู้สึกสงสารจากใจจริง

“....ฮึ...” ขอโทษตอนนี้มันทันไหมห๊ะ......หญิงสาวนึกก่นด่าเขาในใจ ไม่กล้าพูดออกไปได้แต่ซ่อนหน้ากับอกแกร่ง เพราะหล่อนเองก็มีส่วนอยู่มากที่เผลอไปตามการล่อลวงของเขา

“ผมอุ้มขวัญไปอาบน้ำเองครับ” ดลวัตรลุกขึ้น ตั้งท่าจะทำอย่างที่พูด

“ไม่........” พูดจบก็ซุกหน้ากับหมอน หน้าตาเห่อร้อนไปหมด...คนหน้าไม่อาย....แก้ผ้าโชว์อยู่ได้

“งั้นเราต่อเลย เดี๋ยวค่อยอาบน้ำทีเดียวก็แล้วกันเนอะ” ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่ม ไม่สะดุ้งสะเทือนกับสภาพเปลือยของตัวเองสักนิด ติดจะภาคภูมิใจด้วยซ้ำ

“หยุดเลยนะบอส...ไม่อย่างนั้น.....ขวัญจะยกเลิกความรับผิดชอบ” หญิงสาวโมโห หันกลับมาชี้หน้าคนช่างจ้อ

“ได้ไงล่ะขวัญ ผมยังไม่ได้ทำผิดข้อตกลงเลยสักข้อนะ” ชายหนุ่มทำหน้าตาเหมือนหมาป่วย เรียกร้องความสนใจ

เพียงขวัญเถียงไม่ออก...ได้แต่กลอกตา คิดหาวิธีแก้เผ็ดอีตานี่ให้ได้...ไม่อย่างนั้น ชาตินี้คงนอนตายตาไม่หลับ....หญิงสาวได้แต่ฮึ่ม ๆ อยู่คนเดียว ส่วนผู้ชายจอมกวนได้เผ่นแผล็วเข้าห้องน้ำไปแล้ว....

เช้าวันจันทร์ บอสหนุ่มกับเลขาสาวมาทำงานด้วยกัน ซึ่งคงไม่แปลกมากนักหรอก ถ้าหากคุณเลขาคนใหม่ จะไม่เดินจ้ำพรวด ๆ หน้าตาบอกบุญไม่รับ โดยมีท่านรองประธานเจ้าเสน่ห์ ก้าวยาว ๆ ตามมาข้างหลัง แบบไม่รักษาภาพพจน์กันเลยทีเดียว พนักงานบางคนถึงกับหันมองตากัน คันปากยิบ ๆ

“เดี๋ยวคุณ......ผมขอโทษ” ดลวัตรเอ่ยกับหญิงสาวเมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในลิฟต์กันสองคน

“อย่าพูดดีกว่าค่ะ ถ้าไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ” เพียงขวัญยืนเชิดหน้าคอแข็งคิดแล้วทั้งเจ็บทั้งอาย จนไม่อยากสนใจอะไร ถึงแม้ตอนนี้จะยืนอยู่ใต้คางที่มีไรเคราเขียวครึ้ม .....ถามว่าที่ตั้งกว้าง ทำไมต้องไปยืนเบียดกันตรงนั้นด้วย...ตอบได้เลย ก็เพราะอีตาบอสจอมหื่น กอดรัดไม่ยอมให้ห่างกายตั้งแต่อยู่ด้วยกันที่คอนโดเมื่อวานทั้งวัน เพียงขวัญแทบจะไม่ได้หายใจหายคอด้วยซ้ำ