17

“ขวัญไม่เข้าไปดูหน่อยเหรอ ผมจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เผื่อว่าคุณไม่ชอบใจ”

“บอสก็เก็บ ๆ ไปเถอะค่ะ ตู้ขวัญก็มีอยู่แค่นั้น” หญิงสาวบอกอย่างไม่ใส่ใจ

“อืม...เอางั้นก็ได้” ดลวัตรไม่เซ้าซี้ ถือกระเป๋าเดินเข้าไปด้านใน จัดการเอากางเกงชั้นในของตัวเองที่มีแต่สีขาวล้วนวางสลับกับชั้นในตัวจิ๋วสีหวาน เขานั่งไล่สีอยู่นาน หยิบเข้าหยิบออกจัดวางจนพอใจ ก่อนจะยืนกอดอกมองยิ้ม ๆ

“ขวัญ....เพียงขวัญ...ช่วยผมด้วย” ดลวัตรตะโกนลั่น จนคนข้างนอกวิ่งเข้ามาดูหน้าตาตื่น เขาร้องอย่างกับโดนตู้เสื้อผ้าล้มทับ

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะบอส .......” เพียงขวัญวิ่งเข้าไปประชิดติดตัว กวาดสายตามองว่าบอสหนุ่มได้รับอุบัติเหตุอะไรหรือเปล่า

“คุณดูสิขวัญ ผมพยายามจัดเรียงเจ้าพวกนี้ ทำยังไงมันก็ไม่ลงตัวสักที” ดลวัตรกุมมือหญิงสาวเขย่า อย่างกับเจอเข้ากับเรื่องคอขาดบาดตาย พลางก้มลงมองศิลปะแห่งสีสันที่เขาบรรจงสร้างภายในลิ้นชัก ด้วยสีหน้าวิตกกังวล.........เพียงขวัญมองตามสายตาของบอสหนุ่มโดยอัตโนมัติ ก่อนจะตัวแข็งทื่อไปสามวินาที

“อร๊ายยยยย........” เพียงขวัญกรีดร้องสติแตก

“ขวัญ ใจเย็น ๆ ผมสัญญานะว่าจะจัดใหม่ให้ถูกใจขวัญน่ะ” ดลวัตรบอกหน้าตาย

“กล้าดียังไง ถึงมานั่งเล่นชุดชั้นในของฉัน...ห๊า.......” เพียงขวัญโกรธจนควันออกหู ยกขาขึ้นเตะผ่าหมากคนที่กำลังกระหยิ่มยิ้มย่อง ลงไปนอนกองกับพื้นดูไม่จืดเลยจริง ๆ

“...........” ดลวัตรลงไปนอนจุก ร้องไม่ออก ได้แต่มองเพียงขวัญอย่างหวาด ๆ เกรงว่าหล่อนจะตามมาซ้ำ…ภาพที่เคยเห็นเธอขยี้ส้นรองเท้ากับอกของผู้ชายร่างยักษ์ตามมาหลอกหลอนอีกรอบ

“บอส !...” เพียงขวัญได้สติ เมื่อเห็นสภาพของคนที่ถูกโจมตีกล่องดวงใจ จึงยื่นมือเข้าไปช่วยพยุงมานอนที่เตียง.....ไม่ใช่เพราะสงสารหรอกนะ....ขอบอก....แค่กลัวว่ารายได้งาม ๆ จะหดหาย หากอีตาบอสนี่ตายไปเสียก่อน.....ฮึ...มันน่าโมโหน้อยเสียเมื่อไหร่ คนบ้าอะไรนั่งเล่นชั้นในคนอื่นอยู่ได้...อีตาบอสโรคจิต........

“เดี๋ยว...ขวัญอยู่กับผมก่อน” ดลวัตรเอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่น ทำตัวงอร้องขอความเห็นใจ

“ไปโรงพยาบาลไหมคะ ดูเหมือนบอสจะเป็นหนัก”

“ไม่ต้อง แค่ขวัญอยู่ใกล้ ๆ ผมก็พอ”

“บอสคะ....” เพียงขวัญถลึงตาใส่ อยากตายให้ได้เลยใช่ไหม...

“ผมหมายถึงบางทีผมอาจจะมีอาการแทรกซ้อน ถ้าเกิดผมหมดสติไป ขวัญก็จะได้พาผมส่งโรงพยาบาลทันไงครับ...”

“ก็ได้ค่ะ” หลังจากพิจารณาดูแล้วก็พอมีเหตุผลอยู่บ้าง ถึงมันจะน้อยนิดเต็มที

ดลวัตรแอบยิ้มนอนขดอยู่ชิดริมเตียง ในขณะที่เพียงขวัญเดินออกไปหยิบไอแพดและกลับเข้ามานั่งบนเตียงอีกฝั่งหนึ่ง

“ขวัญ...”

“คะ....เป็นอะไรหรือเปล่าคะบอส” เพียงขวัญละสายตาจากไอแพด หันมามองคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ

“อย่าทิ้งผมไปไหนนะ” ดลวัตรอ้อน

“รับรองค่ะ ถ้าบอสใกล้ตายเมื่อไหร่ขวัญจะรีบส่งให้ถึงโรงพยาบาลด่วน ๆ เลยค่ะ” เพียงขวัญระบายลมหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายกับความเวอร์วัง ที่ดูยังไงก็ปลอม

บอสหนุ่มหน้างอ ไม่ค่อยสบอารมณ์กับคำตอบประชดประขันเท่าไหร่ เขาลุกขึ้นนั่ง ถอดเสื้อยืดออกก่อนจะเหวี่ยงส่ง ๆ แล้วแต่ว่ามันจะตกลงตรงไหน จากนั้นก็จัดการกับกางเกงยีนส์แบรนด์ดัง จนเหลือแต่บ๊อกเซอร์ติดกายเพียงตัวเดียว ดีเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ถอดจนหมด จากนั้นก็ทอดกายนอนแผ่หลา ราวกับคนสิ้นเรี่ยวแรง

“เดี๋ยว...บอสจะแก้ผ้านอนทำไมเนี่ย...” เพียงขวัญตกใจ จู่ ๆ คนเจ็บปางตายก็ลุกขึ้นแก้ผ้าแก้ผ่อน....หล่อนนั่งมองตาค้าง...หุ่นอย่างแซ่บ กล้ามเนื้อขึ้นสวยกำลังดี ผิวขาวจนหัวนมเป็นสีชมพู.....กล้ามท้องนี่ไม่อยากบรรยาย หกลูกขึ้นชัด ๆ เลยจากนั้น...อึ๊ย........เอื๊อก......

“ขวัญ....” ดลวัตรเรียกหญิงสาวที่มองเขาตาโต แข็งค้างไปแล้ว...เห็นอย่างนั้นก็อดที่จะปลื้มปริ่มไม่ได้ นับว่ายั่วขึ้น...หื่นเหมือนกันนะเนี่ย.....

“.............”

“เพียงขวัญ...คุณเพียงขวัญ” ชายหนุ่มตะโกนเรียกซ้ำ

“ขะ...คะ...บอส” เพียงขวัญขานรับ หน้าตาเหลอหลา พลางเอามือแตะจมูก โชคยังดีที่เลือดกำเดาไม่ไหลออกมาประจานความหื่นของตัวเอง......อยากจะบ้าตาย......เพียงขวัญ...แกจะจับเขาปล้ำไม่ได้นะ...ครั้งนี้ไม่มีข้ออ้างเรื่องยานั่นด้วย....

“อะไรกัน ผมเรียกตั้งนาน เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมมองผมอย่างนั้น....อย่าเพิ่งทำอะไรผมเลยนะวันนี้ผมไม่ไหวจริง ๆ ยังเจ็บ ยังจุกอยู่เลยอ่ะ” ดลวัตรแสร้งทำหน้ายู่ ทั้งที่กลั้นยิ้มจนปวดแก้ม มือหนาเลื่อนมากุมกล่องดวงใจของตัวเองอย่างหวงแหน

“โอ้ย....นี่มันเรื่องบ้าอะไร...” เพียงขวัญ ขยี้ผมตัวเองอย่างขัดใจ...อยู่ ๆ ต้องมานอนร่วมเตียงกับอีตาบอสจอมหื่น แถมเขายังวิงวอนร้องขอ อย่าให้หล่อนทำอะไรเขา....นี่ฉันกลายเป็นผู้หญิงหื่นกาม ตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย....ฮึ...อย่าเผลอก็แล้วกัน แม่จะขยี้ให้แหลกคามือเลยคอยดู…….

“ขวัญ คุณโอเคใช่ไหม” ดลวัตรถาม เมื่อเห็นหญิงสาวมองมาด้วยสายตาแปลก ๆ

“...ฮึ่ย.....” หญิงสาวเปล่งเสียงออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ ทำอะไรไม่ได้ นอกจากล้มตัวลงนอนหันหลังให้ ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง อย่างน้อยก็ขอมีพื้นที่ส่วนตัวหน่อยก็แล้วกัน....ถึงกระนั้นก็ยังไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะบาดอารมณ์ดังออกมาจากคนข้าง ๆ

หลังจากที่นอนเกร็ง...ต่างคนก็รู้สึกแปลก เพียงขวัญไม่เคยต้องนอนร่วมเตียงกับผู้ชายคนไหน แต่เพราะความเครียดทั้งทางร่างกายและสมอง ทำให้หล่อนผล็อยหลับไปก่อน ส่วนดลวัตรก็ไม่เคยนอนเตียงเดียวกับผู้หญิงโดยไร้ซึ่งกิจกรรมเข้าจังหวะ.....นอนเฉย ๆ มันจะไปสนุกอะไรวะ.....