13

“ยัยขวัญทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อย เพื่อนอุตส่าห์สละเวลา ทิ้งสามีมาหาแกโดยเฉพาะเลยนะ....เล่ามาให้ละเอียดเลยเรื่องมันเป็นไง ทำไมถึงไปโอบแนบชิดกับหนุ่มหล่อ โปรไฟล์เลิศขนาดนั้นได้” กวินตราเดินเข้ามานั่งปักหลักรอฟังเพื่อนรักอย่าง ตั้งอกตั้งใจ ในขณะที่เพียงขวัญตามมานั่งและยื่นแก้วน้ำส่งให้

หญิงสาว ถอนหายใจหนักหน่วงก่อนจะเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟังทั้งเรื่องงานจนถึง เรื่องเมื่อคืน ไม่มีตกหล่น...เพราะขืนกั๊กไว้ก็ไม่รอดอยู่ดี ยกเว้นบทรักที่หล่อนบอกว่าจำไม่ได้นอกนั้นไม่มีความลับใดเหลืออยู่เลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกวินตรามีความสามารถในด้านการซักฟอกหรือหล่อนโกหกไม่เก่งกันแน่

“สรุปว่าแกมีผัวแล้ว....แต่น่าเสียดายว่ะ ดันจำประสบการณ์ครั้งแรกไม่ได้” กวินตราทำเสียงจิ๊จ๊ะ เสียดายแทน

“ยัยตรา !....” เพียงขวัญตกใจกับข้อสรุปแทบจะพุ่งไปปิดปากเพื่อน

“แกก็อย่าเล่นตัวนักเลยน่า นี่อาจจะเป็นรถด่วนขบวนสุดท้ายของแกแล้วนะ เวอร์จิ้นก็เสียให้เขาแล้ว ได้ข่าวว่าหล่อมากด้วยไม่ใช่เหรอ” กวินตราทำหน้าปลื้มปริ่ม ราวกับหล่อนได้ไว้เสียเอง

“ไม่รู้สิ...ฉันไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ แกก็รู้” เพียงขวัญหน้าง้ำ

“หรือแกจะกลับไปแต่งงานกับผู้ชายที่แม่แกเลือกไว้ให้”

“ไม่เอาอ่ะ....” เพียงขวัญส่ายหน้าหวือ

“นั่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา แต่แก....เอา..ไปแล้วนะ เมื่อคืนนี้เองลืมแล้วเหรอ” กวินตราเหลืออดกับเพื่อนหัวดื้อจริง ๆ

แค่ก...แค่ก.....เพียงขวัญสำลักน้ำพรวด ไม่คิดว่าเพื่อนสาวจะพูดตรงขนาดนี้ ....

“ทะลึ่ง ! มันเป็นอุบัติเหตุย่ะ...ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปลุกปล้ำเขาเสียหน่อย” ถึงแม้จะคุยกันได้ทุกเรื่อง แต่เพียงขวัญก็ยังอายเพื่อนอยู่ดี ตอนนี้หน้าตาร้อนซู่ไปหมด ถึงแม้จะพยายามเก็กหน้าว่าไม่แคร์แแล้วก็ตาม

“แต่เขาก็เรียกร้องความรับผิดชอบจากแก”

“เฮ้อ...ฉันจะทำยังไงดีวะตรา......หรือว่าจะลาออกจากงาน จบปัญหานี้ซะ”

“จะบ้าเหรอยัยขวัญ...แบบนั้นเขาเรียกว่าหนีปัญหา ไม่ใช่จบปัญหา”

“ฉันปวดหัว...อย่าให้รู้นะว่าเป็นฝีมือใคร...ฮึ่ม.....”

“ฉันว่า แกต้องไปกราบงาม ๆ ขอบคุณเขาถึงจะถูก” กวินตรายิ้มหน้าเป็น

“ยัยตรา...ฉันซีเรียสนะ”

“เออ.ๆ..แกไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ลองเปิดโอกาสดู ๆ กันไปก่อน บางทีเขาอาจจะเลิกนิสัยเดิมก็ได้นะ ดูอย่างสามีฉันสิ เดี๋ยวนี้ไม่ชายตาแลผู้หญิงคนไหนเลย” หญิงสาวเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ

“แหมมั่นหน้ามั่นโหนกจริงนะแก” เพียงขวัญว่าอย่างหมั่นไส้

“ก็ใช่น่ะสิ เพราะกลางวันฉันเป็นเลขา กลางคืนฉันก็เป็นเมีย เผลอ ๆ พักเที่ยงฉันก็เป็นอีหนูของเขา แล้วแบบนี้เขาจะไปมองใครได้...ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..” ผู้หญิงที่เข้ายึดพื้นที่ของสามีได้เบ็ดเสร็จเด็ดขาด หัวเราะชอบใจ

“หื่นขึ้นเยอะนะแกเนี่ย” เพียงขวัญส่ายหน้าให้กับความหื่นห่ามของเพื่อน ที่เพิ่งจะมามีหลังแต่งงานนี่แหละ เมื่อก่อนกวินตราเรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ไม่นึกเลยว่าจะมีความหื่นหลบในซ่อนอยู่

“ฉันหื่นแต่กับสามีจ้า.....เออนี่แก ฉันขอเข้าห้องน้ำหน่อยดิ” อยู่ ๆ กวินตราก็ลุกขึ้นทำท่าจะเดินตรงไปที่ห้องนอนของเพื่อนสาว

“เฮ้ย !...เข้าข้างนอก” เพียงขวัญลุกพรวด ตามไปยึดแขนเพื่อนเอาไว้แน่น

“ทำไมล่ะ ฉันจะขอเข้าไปเติมหน้าหน่อยนะ ลืมเอาแป้งมาน่ะ เดี๋ยวเจอกับสามีข้างล่างจะหาว่าเมียไม่สวย” กวินตราทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ จะเข้าห้องนอนเพื่อนให้ได้ เพราะหล่อนสังเกตเห็นเพียงขวัญเหลือบมองไปทางประตูห้องนอนบ่อย ๆ มันต้องมีอะไรแน่ ๆ

“เออน่า แกสวยแล้ว เชื่อฉันเหอะ” เพียงขวัญทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ยื้อยุดกันอยู่อย่างนั้น

“โอเค ฉันกลับก็ได้...แต่อย่าทำให้เพื่อนฉันเสียใจนะ...” กวินตราตะโกนเข้าไปในห้อง

เพียงขวัญรีบเอามืออุดปากเพื่อน ก่อนจะลากมาที่ประตู แล้วรุนหลังเพื่อนให้กลับไปก่อน กว่าจะเรียบร้อยเล่นเอาหญิงสาวนั่งแหมะลงกับพื้น เป่าปากอย่างโล่งใจที่รอดมาได้อย่างหวุดหวิด

“เย้ย !...” เพียงขวัญต้องสะดุ้งโหยงอีกครั้งหล่อนกลายเป็นคนขวัญอ่อนในชั่วข้ามคืน....จู่ ๆ ก็เห็นเท้าใหญ่โตยัดอยู่ในสลิปเปอร์เป็ดน้อย รองเท้าใส่อยู่กับบ้านของหล่อน มาหยุดยืนอยู่ใกล้ ๆ อย่างเงียบเชียบ

“โอ๋ ๆ ขวัญเอ้ยขวัญมา ผมอยู่นี่แล้ว ซบลงมาเลยจ้ะเมียจ๋า” ดลวัตรไม่พูดเปล่า ยังถือโอกาสนั่งลงโอบกอดแล้วกดศีรษะเพียงขวัญให้ซุกอก

“โอ้ย...จะบ้าเหรอคุณ เว่อร์เกินไปแล้ว” เพียงขวัญค้อนควักปะหลับปะเหลือกทันทีที่พาตัวเอง ออกมาจากวงแขนได้ คนบ้านี่ทำหน้ามึนได้ทุกสถานการณ์จริง ๆ

“ผมนึกว่าคุณกลัวผีซะอีก”

“คุณน่ะยิ่งกว่าผีอีก รู้ตัวหรือเปล่า ตามหลอกหลอนฉัน...เอ่อ...ขวัญอยู่ได้” หญิงสาวอดรนทนไม่ไหวระเบิดอารมณ์ใส่อย่างหมั่นไส้

“ผมเสียใจนะ..... ใช่สิ...คุณได้ผมแล้ว....ไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจกันก็ได้นี่ จะดุด่ายังไงก็ได้ ผมมันใจง่ายเอง” คนตัวโตตัดพ้อต่อว่า ทำตาแดง ๆ

“บอส !...” เพียงขวัญยื่นหน้ายื่นตาเข้าไปมองบอสหนุ่มชัด ๆ

“มีอะไรเหรอ คุณตกใจอะไร” กลายเป็นเขาเองที่งง ทำหน้าเหลอหลา

“ขวัญกำลังสงสัยว่าบอส ไปโดนตัวไหนมา ถึงได้เป็นแบบนี้...ไปหาหมอกันไหมคะ”

“ผมก็โดนตัวเดียวกับคุณนั่นแหละขวัญ... ไม่ต้องไปหรอก หรือว่าคุณยังรู้สึก....เอ่อ...รู้สึกอยากข่มขืนผมอยู่...ผมยอมคุณก็ได้นะ...ผมเข้าใจ...อะ” พูดจบดลวัตรก็นอนราบกับพื้นกางแขนขาเต็มอกเต็มใจถวายตัวเสียเหลือเกิน