12

ชายหนุ่มกลับคอนโดคนเดียว ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นกับตัวเอง ถ้าหากเหตุการณ์เมื่อคืน ไม่ใช่เพียงขวัญแต่เป็นเด็กวัยรุ่นคนนั้น คงยุ่งยากน่าปวดหัว....แต่นี่เขากลับอิ่มเอมใจด้วยซ้ำ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่จู่ ๆ ก็ใจง่ายเสียอย่างนั้น.....สงสัยจะต้องมีเมียสายโหดจริง ๆ นี่แหละนะเกลียดอะไรก็มักจะเจออย่างนั้น

ดลวัตร แวะซื้ออาหาร ขนม ผลไม้กลับไปเต็มมือไม่มีทางที่เขาจะกลับขึ้นไปนอนคนเดียว ชายหนุ่มวางแผนไว้แล้ว เขาแอบขโมยคีย์การ์ดของเพียงขวัญติดมือมาด้วย ดังนั้นการกลับเข้าห้องของหล่อนจึงไม่มีอุปสรรคแต่อย่างใด

เมื่อชายหนุ่มเข้ามาในห้อง ก็เป็นไปตามที่คาด เพียงขวัญยังนอนหลับใหลอยู่บนเตียง แต่ว่าใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วแสดงว่าหล่อนลุกไปอาบน้ำแล้วก็นอนต่อ ชายหนุ่มยืนมองอยู่ชั่วอึดใจ ก็ค่อย ๆ สอดตัวนอนลงข้าง ๆ หวังว่าเจ้าหล่อนจะไม่ลุกขึ้นมาจับเขาทุ่มลงกับพื้นหรอกนะ ดลวัตรนอนเกร็งแทบจะไม่หายใจ เมื่อเห็นสาวเจ้า ยังหลับสนิท ไม่มีทีท่าว่าจะรับรู้ถึงการมาของเขา จึงตะแคงตัวค่อย ๆ โอบร่างบางไว้หลวม ๆ เมื่อทุกอย่างยังนิ่งสงบ ชายหนุ่มจึงหลับตา และหลับไปจริง ๆ ในเวลาไม่นาน

เพียงขวัญตื่นอีกทีน่าจะบ่ายแก่ ๆ แล้ว แต่ทำไมคนข้าง ๆ ยังอยู่แถมยังนอนหลับพริ้มอวดแพขนตาหนาสวยไม่แพ้ผู้หญิงเลยนะเนี่ย....เฮ้ย...มันใช่เวลาที่จะมาชื่นชมชายงามไหม..ฮือ ๆ เพียงขวัญ หล่อนจะสลัดปลิงรูปหล่อนี่ไม่ได้เลยใช่ไหม....

“นี่คุณเข้ามาได้ยังไงเนี่ย” เพียงขวัญตื่นขึ้นมาพบผู้ชายตัวโตนอนหลับอยู่ข้าง ๆ

“อื้อ....” เสียงของชายหนุ่มเหมือนรำคาญ พร้อมกับคว้าร่างบางเข้าไปกอดทำเหมือนกับเป็นความเคยชิน

“เพี๊ยะ.....”

“โอ๊ย....ตีผมทำไม” ดลวัตรลืมตาโพลง ตกใจว่าสาวคนไหนกล้าตีเขาวะ....

“เพี๊ยะ ๆ ๆ นี่แน่ะ ตีทำไมยังไม่รู้อีกเหรอ” เพียงขวัญฟาดมือรัว ๆ ใส่คนชอบตีมึน จนบอสหนุ่มรีบคลายอ้อมกอด พลิกตัวหลบจนเกือบตกเตียง

“ยอม...ผมยอมแล้ว” ดลวัตรยกสองมือยอมแพ้ หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง

“ใครอนุญาตให้คุณมานอนที่นี่ไม่ทราบ”

“ผม อนุญาต”

“บอส !.อยากโดนอีกใช่ๆไหม”

“โธ่..ขวัญผมเหนื่อยนะ.... ขอนอนหน่อยไม่ได้หรือไงคนอะไร ไม่มีน้ำใจ อุตส่าห์ออกไปสืบเรื่องเมื่อคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอน เพิ่งจะกลับมานอนได้นิดเดียวเอง.....” บอสหนุ่มทำหน้างอ บ่นเป็นหมีกินผึ้ง

“เหรอคะ...แล้วได้ความว่าไง ใครมันเป็นคนทำเรื่องบ้า ๆ นี่ เจอตัวเมื่อไหร่แม่จะอัดให้เละเชียว” เพียงขวัญทำหน้าโหด

“ขอนอนก่อนนะ ตื่นเมื่อไหร่ ค่อยเล่าให้ฟัง เรื่องมันยาว” ดลวัตรพูดจบก็ล้มตัวลง นอน ถือโอกาสยืดเวลาออกไปอีกนานๆ

“เดี๋ยวสิบอส......เล่ามาก่อน....” เพียงขวัญเข้าไปทั้งเขย่าทั้งขย่มก็ไม่ได้ผล ขนาดใช้นิ้วชี้กับนิ้วหัวแม่มือแหวกเปลือกตาเขายังไม่ยอมตื่นเลย

“คุณจะปลุกปล้ำผมอีกหรือไง ผมไม่ไหวแล้วขวัญ.......ของกินอยู่บนโต๊ะกับในตู้เย็นคุณไปกินก่อนเลย” ดลวัตรพูดทั้งที่ยังไม่ยอมลืมตา ก่อนจะตวัดผ้าห่มขึ้นคลุมโปง ตัดการสนทนาเด็ดขาด

“คนบ้า...ใครจะอยากปล้ำคุณ” เพียงขวัญได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน จำต้องยอมปล่อยให้คนหน้ามึนนอนพักผ่อนเพื่อมนุษยธรรมล้วน ๆ .......ไปหาอะไรกินดีกว่า....ไม่ได้เห็นแก่กินนะจะบอกให้.......

เพียงขวัญหอบร่างพัง ๆ เข้ามาในห้องครัวพอเจอเข้ากับของกินมากมาย ....ถึงกับยิ้มออก นึกไม่ถึงว่าอีตาบอสจอมหื่นจะมีน้ำใจนึกถึงคนอื่นเหมือนกัน

หลังจากจัดการกับความหิวของตัวเองเรียบร้อย หญิงสาวก็ลงมือทำความสะอาดห้อง ใช้เวลาไม่นาน เพื่อนรักก็โทรมาพอดี

“ไงจ๊ะ...คุณนายกวินตรา สามีไม่อยู่เหรอถึงได้โทรหาฉันได้” เพียงขวัญพยายามทำเสียงให้ร่าเริงกลบเกลื่อนพิรุธ

“ยัยขวัญ ฉันโทรหาแกตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อเช้าก็โทร ไม่รู้จักดูเลยหรือไง หรือว่ายุ่งอยู่กับใคร.หึ...สารภาพมาซะดี ๆ” กวินตราไม่อ้อมค้อม จี้เข้าเรื่องทันที

“ไม่มี๊...แกอย่ามามั่ว” เพียงขวัญรีบปฏิเสธเสียงสูง

“แสดงว่ามีจริง ๆ ด้วย” กวินตราแน่ใจทันที สิ่งที่สามีเล่าให้ฟังเมื่อคืนคงจะจริง

“เฮ้ย.....แกรู้อะไรมา พูดมาเลยดีกว่าแกก็รู้ฉันโกหกไม่เก่ง” เพียงขวัญรู้จักเพื่อนดี พอ ๆ กับรู้จักตัวเองเหมือนกัน ถึงแถกแถไปก็ไม่รอดอยู่ดี เหนื่อยเปล่า

“เมื่อคืน สามีฉันเห็นรองประธานของเคเอ็นเอฟกรุ๊ป โอบประคองแกออกไปจากผับ ซ้ำร้ายยังมีท่าทางแปลก ๆ ด้วยกันทั้งคู่.....”

“อือ....” เพียงขวัญยอมรับเซ็ง ๆ

“อือ อะไรของแก ขยายมาเดี๋ยวนี้เลย” กวินตราคาดคั้น

“เรื่องมันยาว เอาไว้ค่อยเล่าให้ฟังได้ปะ” เพียงขวัญต่อรอง

“งั้น ฉันไปหาแกเดี๋ยวนี้เลย แกอยู่ที่คอนโดใช่ไหม”

“เออ ๆ ฉันเล่าแล้ว ไม่ต้องมา” เพียงขวัญรีบห้าม....อีตาบอสหื่นนอนอยู่ในห้อง ขืนยอมให้เพื่อนเข้ามา มีหวังเป็นเรื่อง

“ไม่เป็นไรแก ฉันมาถึงหน้าห้องแล้ว เปิดประตูให้หน่อยดิ” กวินตราลากสามีให้มาส่งเพราะกลัวเพื่อนรักตายคาคอนโด จึงต้องมาให้เห็นกับตายังโชคดีที่ยัยขวัญรับโทรศัพท์ซะก่อน ไม่อย่างนั้นคงต้องแจ้งตำรวจ แจ้งกู้ภัย ช่วยกันงัดออกมาแหง ๆ

“ห๊า....อะไรจะเร็วปานนั้น” เพียงขวัญตกใจตาเหลือก

“เร็ว ๆ มาเปิดประตูเหอะ”

เพียงขวัญ ใจเต้นแรง เหมือนเด็กทำผิดแล้วโดนจับได้ หล่อนเหลือบไปมองประตูห้องนอนอีกครั้ง บอส...อย่าเดินออกมานะ...หลับไปเลย หลับหรือตายได้ยิ่งดี....... ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้เพื่อนสาวอย่างหงอย ๆ งานนี้คงโดนกวินตราซักฟอกทุกซอกทุกมุมไม่เหลือ